อกหักมาพักค่าย

ลำดับตอนที่ #4 : สถานการณ์ฉุกเฉิน

เขาคือไรท์  เต็งหนึ่งของคนในกิลด์ที่ถูกกล่าวขานมากสุด ( ในทางที่ไม่ดีอ่ะนะ ) เพียงฉันเห็นหน้าเขาฉันก็ถอนหายใจยาวเหยียดออกมาเลย   เขาจึงพูดว่า “ แค่เห็นหน้าฉัน ถึงกับถอนหายใจเลยเหรอ ”  ฉันจึงพูดต่อว่า “ ช่างฉันเถอะ เอาเป็นว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมทุกคนหายไปไหนกันหมด ” “ ก็เธอตื่นสายเลยไม่รู้อะไรสินะ เมื่อเช้ากลุ่มของเรามีการปะทะกับกิลด์อื่นในพื้นที่ฝั่งตะวันตกและพวกนั้นเล่นเกินเลย ใช้อาวุธหนักเกินกว่าที่กำหนดให้ใช้ได้ ทำร้ายฝ่ายเรา ตอนนี้คนที่ยังไม่ถูกจับตัวไปก็มีแค่ฉันกับเธอและก็อาร์โนลด์ซึ่งตอนนี้ไม่รู้เป็นตายอย่างไร ”ฉันอึ้งไปแปบหนึ่งจากข้อมูลที่เพิ่งทราบแล้วคิดสะระตะ อาทิทำไมถึงเกิดเรื่องเช่นนี้กับกิลด์เราและพวกกรรมการคุมฝึกอยู่ไหน ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่มาห้ามนะ

---------------------------------------------ผ่านไป  10 นาที------------------------------------------------

เราได้ยินสัญญาณจากศูนย์ฝึกให้ไปรวมตัวกัน  เรารีบวิ่งไปที่นั้นพบคนจำนวนไม่ถึงสิบจากแต่ละกิลด์มารวมหน้าเครียดกันทุกคนรวมถึงอาจารย์ด้วย “ เกิดไรขึ้นค่ะจารย์ อยู่ๆเพื่อนของหนูก็หายไปหมด ” ซินจากกิลด์อาเธอร์ถามขึ้น “ ไม่ใช่พวกแกหรอกหรือที่เอาเพื่อนๆฉันไปนะ ” เทมตอบซินแทนอาจารย์ด้วยใบหน้าอันร้อนผ่าว “ ฉันจะทำอย่างนั้น ตอนนี้ไม่ได้หรอกเพราะแผนและกับดักทีมเรายังทำไม่เสร็จ ” ซินตอบเสียงเขียวบ้าง “ แล้วใครจะทำหรือพวกแก ” เขาเริ่มพาลใส่ฉันและคณะเมื่อไม่ได้คำตอบตามที่ปรารถนา “ มันเริ่มจะแปลกๆแล้ว ทุกกลุ่มเป็นอย่างนี้หมดเลยเหรอ ” ฉันเริ่มพ่นความคิดเห็นออกมาหลังจากเงียบฟังมานานแล้วคนอื่นๆก็เงียบเป็นเป่าสากทันใดพร้อมกับพร้อมใจกันมองหน้าอาจารย์เพื่อรอคำอธิบาย อาจารย์โจเซก็ประกาศว่า “ ตอนนี้มีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้น มีพวกหัวรุนแรงกลุ่มหนึ่งจับนักเรียนของเราไปเพื่อต่อรองกับผู้ว่าเมืองเแกรนด์ยาร์ดพื่อผลประโยชน์บางอย่างอยู่  ขอให้นักเรียนทุกคนอยู่ในความสงบ   อย่าไปไหนมาไหนคนเดียวด้วยให้อยู่แต่ในค่ายนี้เท่านั้น ” ทุกคนเริ่มซุบซิบปรึกษากันทั้งตกใจ ตื่นเต้นและกังวล    “ แล้วจะช่วยเพื่อนๆอย่างไรค่ะอาจารย์ ” พอสิ้นเสียงซิน ทุกคนก็ตกอยู่ท่ามกลางความเงียบโดยมิได้นัดหมาย แต่ก็ไม่มีคำตอบใดๆจากอาจารย์แล้วทุกคนก็แยกย้ายไปอยู่ตามห้องต่างๆ ฉันได้ให้กำไลสื่อสารที่ใช้พลังงานแสงแดดและพลังงานเวทย์กับไรท์ 

           ระหว่างที่คนในค่ายกำลังหลับอยู่ก็มีเสียงครวญคราง  เสียงร้องไห้  เสียงหัวเราะเมาร่าเนื่องจากสุรายาดองอันเพื่อประกอบภาพเด็กผู้ชายที่เจ็บระบมไปทั้งตัวเลือดยังไหลซิบถูกมัดตามเสาตามด้วยหญิงสาวกำลังกลัวตัวสั่นงกๆและพวกโจรถูกกล่าวขานทั่วไปว่าออนเนสท์ฮาร์ทที่ร่ำเหล้ากินปลาอย่างสนุกสนานเพราะมั่นใจว่าความต้องการของพวกเขาคงจะเป็นจริงได้ในเวลาอันใกล้  “ พวกมันคงห่วงชื่อเสียงเกียรติในฐานะหนึ่งในตัวแทนของประชาชน ถ้าเด็กพวกนี้เป็นอะไรไปล่ะก้อคราวหน้าเก้าอี้ที่มันครอบครองคงหลุดไปแน่นอน  555 ” “  นั่นดิ  ตอนนี้อยากเห็นหน้าพวกสภางี่เง่าว่าจะทำสีหน้าแบบไหนอยู่ คงทำให้สะใจไม่น้อย ” “ ส่วนข้าชอบเสียงเด็กๆร้องไห้หว่าเพราะดียิ่งคลอไปกับเบียร์ยิ่งแจ่ม ”  การพูดคุยของเหล่าโจรเกี่ยวกับความสำเร็จไปสักส่วนใหญ่แสดงถึงความมั่นใจข้างต้น   พวกเขากำลังตกอยู่ในอันตราย จินโดนค้อนทุบศีรษะตั้งแต่ตอนนั้นถึงเดี๋ยวนี้ก้อยังไม่ได้สติ   เกรซโดนเข็มยาสลบสภาพโดยรวมไม่ได้มีบาดแผลอะไรมาก ส่วนมินต์สลบตั้งแต่ฉันจับได้จริงไม่ได้ขัดขืนพวกโจร  ดังนั้นไม่ได้บาดเจ็บอะไรและคนอื่นก็บลาๆๆๆ ( <<ขี้เกียจบรรยาย )

            เมื่อแสงทองตัดขอบฟ้า  เอ้ก  อี้   เอ้ก  เอ้กๆ    ฉันกะเพื่อนคนอื่นๆที่เหลือก็ทานอาหารด้วยความมืดมน   บางคนมีญาติพี่น้องที่ถูกจับไปด้วย   หลังจากมื้อเช้าส่วนใหญ่จะอยู่ที่ห้องนั่งเล่นและห้องสมุด    ส่วนฉันนั่งมองเมฆปุยๆในสวนพลางใช้ความคิดไปด้วย