อกหักมาพักค่าย

ลำดับตอนที่ #1 : ออกเดินทาง

“ ฉันเปลี่ยนไปแล้ว   ขอโทษด้วยเราคงกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกไม่ได้ ”  ไค  อดีตคนรักของฉันและปัจจุบันกำลังจบการศึกษาจากโรงเรียนการ์เดนเนีย( เมืองเมนบลูม )เป็นรุ่นที่ 46 กล่าวท่ามกลางงานฉลองอันรื่นเริง   แต่ฉันกลับต้องฝืนยิ้มซ่อนน้ำตาตลอดงาน   

                      ………………………………………………………………………

แม้ว่าตอนนี้งานฉลองจบไปแล้ว   แต่เสียงของเค้าก็ยังคงก้องอยู่ในหัวเหมือนคลื่นน้ำสะท้อนไปมาไม่หยุด   ฉันได้แต่คิดวกวนด้วยคำถามเดิมๆว่าฉันทำอะไรผิด    ฉันมันไม่ดีตรงไหน  อะแฮ่ม ! ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลย  ฉันไม่สิเอมมี่  สาวอมทุกข์  มีลักษณะเหมือนชาวเอเชียทั่วๆไป  ผมยาวสลวยสีดำ ตาสองชั้นสีดำ   ผิวค่อนข้างเข้มแต่ไม่ดำน้า บลาๆ    ปัจจุบันเป็นนักเรียนสายวิชาเวทมนตร์ ปีสอง   ฉันคบกับเค้า (กาซิกๆ)ตั้งแต่เรายังเรียนไฮสคูลที่โรงเรียนในย่านชนบทและในตอนนั้น ฉันมั่นใจมากว่าความรักของฉันจะอยู่ชั่วกาลปาวสานเลยทีเดียว   อ้าเลิกเพ้อดีกว่า ฉันยึดคติว่าวันพรุ่งนี้ต้องดีกว่า ฉันไม่รู้หรอกว่าเค้าเลิกกะฉันเพื่อใครหรือเพราะอะไร     ฉันตัดสินใจทิ้งความเจ็บไว้ตรงนี้ด้วยการลงเรียนภาคสนามที่ค่ายนอกเมือง

   <<   Ammy

         เอ้ก  อี้   เอ้ก  เอ้กๆ  เสียงปลุกจากนาฬิกาเวทเป็นเหมือนสัญญาณการเริ่มต้นชีวิตใหม่ การพบคนใหม่ๆ  ฉันนั่งรถม้าไปยังเมืองแกรนด์ยาร์ดมุ่งไปยังค่ายฝึกทั้งที่ยังรู้สึกง่วงอยู่เลย   
“ เอาหล่ะมาครบแล้วใช่ไหม   เราจะให้แบ่งกลุ่มตามรายชื่อที่แปะไว้   โดยแบ่งตามคะแนนการเรียนของพวกเธอนะและห้ามย้ายกลุ่มไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้น ”  หลังสิ้นสุดเสียงอาจารย์ชิโนดะ  ฉันก้อตาสว่างทันทีรีบเข้าไปเบียดดูประกาศเหมือนผู้สมัครคนอื่นๆ    อืมม กรุ๊ป 14  อยู่กับ……เอ่อ……มองไม่เห็นแล้ว   โดนบังมิดเลย   “ เธอก้ออยู่กลุ่มที่14หรือจ้ะ ” เสียงสาวใสทักมาจากด้านหลัง  “ ใช่ค่ะ  เอ่อสวัสดี   ฉันเอมมี่แล้วเธอ…. ”  “ ฉันมายมิ้นท์เป็นนักเรียนสายธนู จะเรียกสั้นๆว่ามิ้นก้อได้นะ ”  Mint said หลังจากนั้นเราก้อตามหาสมาชิกคนอื่นจนครบได้แก่  ไนท์สายแพทย์   วิลเลี่ยมสายดาบ   ท็อปสายอาชีพ (เช่นงานช่าง งานครัวเป็นต้น)

ต่อจากนั้นพวกเราก้อแยกย้ายกันไปรับเอกสารและอุปกรณ์ที่จำเป็นตามแผนกที่เรียน   ขณะที่เริ่มจะเพ้อถึงอดีตแฟนฉันก้อได้ยินเสียงกุกกักจากหลังห้องน้ำ   ฉันจึงเดินไป   ฉันเจอคนตกน้ำที่อุ้มลูกแมวอยู่จึงไม่รอช้ารีบว่ายไปล็อคคอจากด้านหลังแล้วลากเข้าฝั่ง  เค้าเปียกปอนพอๆกะลูกแมวสีนิลนั้นเลย   ฉันจึงช่วยประคองไปห้องพยาบาลพอส่งถึงมือ   อาจารย์ชินแพทย์ประจำห้องพยาบาล   ฉันก้อกลับไปหอพักเพื่อเปลี่ยนชุดพร้อมกับความรู้สึกปลื้มปิติที่เพิ่งช่วยเหลือคนประสบภัย   สำหรับวันแรกฉันค่อนข้างโอเคฉันก้อเลยหลับโดยไม่ได้คิดอะไรมากเหมือนคืนก่อน 

               เอ้ก  อี้   เอ้ก  เอ้กๆ  เสียงที่ทุกคนก็รู้ดี    ฉันกะสหายอีกสี่เริ่มตีครีพไม่สิล่าภารกิจกันที่โซนทะเลทราย  ที่นั้นมีหมู่บ้านจาคอปอยู่ใกล้ๆ   ซึ่งชาวบ้านส่วนใหญ่เป็นคนงานเหมืองหรือไม่ก้อเลี้ยงสัตว์  และงานที่พวกเขามอบหมายคือคุ้มกันการขนส่งไปหมู่บ้านข้างเคียงจากสัตว์ร้ายและหัวขโมย ...ปัง...ปัง...พวกเรามองไปยังคนที่ยิงปืนขึ้นฟ้ายกเว้นท็อปที่กำลังปลอบอูฐที่ขวัญหนีดีฝ่อ   ชาวบ้านที่นั่งในเกวียนขนเพชรก้อกระซิบบอกไนท์ว่าลุยเลยพวกมันทำอย่างนี้เสมอแหละ   แก๊งค์14 จึงบุกประชิดจนสักพักใหญ่ๆ พวกเขาถึงยอมถอยไป  พวกเราสำเร็จเควสแรกได้อย่างไม่ยากเย็นนัก    มันทำให้ฉันมีความมั่นใจสำหรับงานต่อไปมากขึ้น    พวกเราตรงไปยังห้องประชาสัมพันธ์หาภารกิจใหม่    เราใช้เวลาถกเถียงกันนิดหน่อย   จากผลการโหวต  เราเลือกงานที่โซนป่าทึบเขตร้อนในอีกสองวัน