คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : เเมลง
วี๊~ วี๊~ เสียเเมลร้อออมาราวประสานเสีย เ้าาวเราะห์น้อยอยู่ท่ามลาฝูเเมลนานนิ้วยอาารลัว
“อ๊า! รูเลียเเมล!”
เเม้เาะพยายามลอยหนีพวมันถึอย่าั้นพวเเมล็บินไล่ามเามาอย่าะัวเาไปทำอะไรให้พวมันโรธ เาึะโนเรียเ้าระบบออมาอธิบาย
“ไอระบบเวร ทำไหมมันถึามรูลอเลยละ เฮ้ย!”
ิ๊ ิ๊ ิ๊ ้อวามาระบบปราึ้น้าน้าเ้าาวเราะห์น้อย
<เพราะัวท่านเป็นผู้สร้าพวเเมลยัไละ>
เ้าาวเราะห์น้อยไม่เ้าใำอบอเ้าระบบเาึะโนถามลับ
“รูไปสร้าพวมันอนไหนฟระ!…”
“ำไ้เเ่ัลอสภาพเเวล้อมาาวเราะห์วอื่นมาเเ่นั้นเอนะเฮ้ย!”
เ้าระบบพยายามประมวลผลสรุปสั้นๆให้เ้าาวเราะห์น้อยเ้าใ่ายๆ ล่อ้อวามสรุปำสั้นๆปราึ้นมา้าน้าหลัาเ้าระบบประมวลเสร็สิ้น
<สรุป : เเม้ท่านะใ้สิลัลอาวเราะห์วอื่น็ถือว่าท่านไ้สร้าโลเอไป้วย(็เหมือน็อปปี้วานั่นเเหละไอี้๊อป)>
เ้าาวเราะห์น้อยนึย้อนลับไป่อนที่เาะัลอาวเราะห์วนั่น เาพลาิว่าไม่น่าัลอมาเลย…เเ่ถึอย่าั้นเา็เลียเเมลอยู่ี
“อ๊า! รูละโรเลียเเมล!”
เเสะวันสลับันผลัึ้นลไปมา เเม้อนนี้เ้าาวเราะห์น้อยะใ้เวลาทั้วันหลบ่อนพวเเมลไม่ว่า ะมุำิน ่อนในทะเลลึ หรือเทเลพอร์หนีไปที่ไลๆ สุท้าย็ยัเอพวเเมลามไปทุที่อยู่ี นลอ 5 วันที่ผ่านมา ทำให้เา้อมาลอยิเเห่อยู่ท่ามลาฝูเเมลนานานิ
วี๊~ วี๊~ เสียร้อประสานอันไพเราะอเหล่าเเมลับร้อออมา ทำให้อนนี้สายาเ้าาวเราะห์น้อยลับว่าเปล่าลอทั้วัน เารู้สึสะอิสะเอียน าอพวเเมลที่ยับไปมามิหนำ้ำปีเเ็้านหลัยัสบัยับไปมาลอเวลา ถึเเม้พวมันะไม่ทำอะไรเา็าม
“ ้า้านเถอะ…”
ระหว่าเ้าาวเราะห์น้อยำลัหลอมละลายเป็นอเหลว ู่ๆเเมลปีเเ็สุเี่นหนึ่เินถือบาอย่า้อนลมๆเินเ้ามาหาเ้าาวเราะห์น้อย วิ๊~ วิ๊~ มันส่เสียร้อออมาใล้เ้าาวเราะห์ทำให้เาเนมอ
“ ใร…นะ…”
เสียเบาอันเเหบเเห้เอ่ยถามสิ่มีีวิรหน้า เาพลามอมันปนับน้ำาพลามัว เห็นรูปร่าบาอย่าล้ายับมนุษย์ผู้หิเเสนเ็ี่ เ้าาวเราะห์น้อยเลิ้มไปั่วะ ่อนะเห็นอะไรบาอย่าในมือเเมลสาวผู้นั้นยื่นมาให้
“น หนอนนน!…เเทบยััวให่อี้วยยย!”
เเมลหนอนยัษ์ยั้วเยี้ยยับไปมาในมือเเมลสาว พอเ้าาวเราะห์น้อยเพ่เล็สายามอูเเม่สาวสุเ็ี่ที่เาเห็น่อนหน้าีๆ
“เี่ยไรฟระเนี่ย!”
ภาพ้านหน้าเป็นเเมลสาวรูปร่าล้ายมนุษย์สาวสุเ็ี่เเ่พอมอีๆเเล้วละ็เเมลสาวนนั้นมีรูปลัษ์เป็น้วว่าในร่ามนุษย์แถมใบหน้ายัน่าลัวอี้วย
“ม ไม่ไหวเเล้ว~…”
“วี๊! วี๊!”
เเมลสาว้วว่าใที่เ้าาวเราะห์น้อยลอยลมาระเเทับพื้นมันพยายามเย่าเรียสิเา เเ่สุท้ายเ้าาวเราะห์น้อยไ้หมสิไป่อนหน้าเเล้ว…
สายลมหนาวยาม่ำืนเสียร้ออเหล่าเเมลร้อู่้อามผืนป่า เ้าาวเราะห์น้อยลืมาื่นึ้นมาเาถูวาไว้เเท่นอะไรบาอย่า พอมอูีๆเหมือนว่าัวเาอยู่บนเ้าอี้บาอย่าพร้อมับบเพลิเรียรายามั้นบันไ เเู่่ๆระหว่าที่ำลัว้ามอพื้นที่โยรอบ เสียเเ้เือนาเ้าระบบ็ัึ้น ิ๊ ิ๊ ิ๊
<รวพบารวิวันาารอสิ่มีีวิบนาวเราะห์>
<เเมล้วว่า พันนาารั้นสูสุ>
<เเมลปีเเ็ พันนาารั้นสูสุ>
<เเมลปีอ่อน พันนาารั้นสูสุ>
<แมล…>
ัวอัษรรายื่อเรียออมาามบรรทั เ้าาวเราะห์น้อยปิ้อวามนั่นทันที เาไม่ไ้อยารู้อะไรเี่ยวับารวิวันาารเ้าพวเเมล เเ่็มี้อวามึ้นมาเเทรอี้อวามเ้าาวเราะห์น้อยพลาเปิอ่าน
[า าวเราะอบลั่นเเล้]
[าวเราะห์อบลั่นเเล้(ส่้อวามเสีย) : ฮิ~ ฮิ~ สวัสีุันทรา อะฮิฮิ~ อุ!…เเ! เเ!…]
เ้าาวเราะห์น้อยพลามอเเท่อนะปิเเทาาวเราะห์วอื่นลที่ราวับนบ้าส่อะไรมา
‘่วนี่รูเอเเ่อะไรฟระเนี่ย เฮ้อ! ~…’
เาถอนหายใออมา้วยวามรู้สึเหนื่อยล้ามาทั้วัน พอพลามอเเสาฟาฟ้ายาม่ำืนวามรู้สึผ่อนลายภายในิใเริ่มสบล เเร็! เสียิ่ไม้หัเเถวป่า้านหน้าเา ทำให้เ้าาวเราะห์น้อยหลุออาภวั์่อนะใ้สายา้อมอบริเวป่าไม่ไลมา
บาอย่าำลัเลือบลานเ้ามาใล้ัวเา่อนที่เเสไฟาบเพลิส่อให้เห็นรูปลัษ์อบาสิ่ เ้าาวเราะห์น้อยมอ้วยสายาเบิว้านัวเา้ออุทานออมา
“ เี่ยไรฟระ!”
เเมลสาววว่าเมื่ออนเ้าลับเปลี่ยนรูปลัษ์เป็นรึ่มนุษย์สุเเสนเ็ี่ มิหนำ้ำพวเเมลัวอื่นๆเอ็เ่นันมีารเปลี่ยนเเปลเป็นันทุัว เ้าาวเราะห์น้อยะลึถึารเปลี่ยนเเปลอพวเเมลเาึะโนถามเ้าระบบ
“เฮ้ ระบบทำไหมพวเเมลมันถึลายเป็นเเบบนั้นฟระ!?”
ิ๊ ิ๊ ิ๊ ระบบอบลับ
<เพราะบนาวเราะห์อท่านมีปริมามานาวบเเน่นสูึทำให้พวเเมลเิารวิวันาาร>
“ย อย่าั้นเหรอ…”
เหล่าเเมลเลื่อนลานเ้ามา่อนะหยุอยู่หน้าบันไ้เบื้อล่าเ้าาวเราะห์น้อย เเมลสาว้วว่าย่าน้าวึ้นมาเบื้อหน้าเล็น้อย่อนะุเ่าลพร้อมล่าววาา
“เเมลทุนุเ่า่อหน้าราินีผู้สร้าอพวเเะ!”
เเมลทุัวุเ่าพร้อมเพียัน เ้าาวเราะห์น้อยสถานาร์รหน้าเา เาไม่เห็นรู้เรื่ออะไรเลยเเ่เสียาเ้าระบบ็ัึ้นทำให้เ้าาวเราะห์น้อยหันไปมอล่อ้อวามาเ้าระบบ ิ๊ ิ๊ ิ๊ ภาพโฮโลเเรมสีฟ้าปรา้าน้า
<ท่านพบเรื่อราวบนาวเราะห์ท่าน>
<บทบาท : ราินีเเห่มวลเเมล>
เ้าาวเราะห์น้อยพลาอ่าน้วยวามในพูออมา้วยวามสั่นเลีย
“ม หมาย วามว่ายัไ…”
“ฟระเนี่ยยย!”
่ำืนเเสนยาวนานพร้อมับเสียเหล่าเเมลร้อสรรเสริมารุิใหม่อราินีพวมันไ้ถือำเนิเเล้ว…
ความคิดเห็น