คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คำนำ
ที่สำนักงาน
“ เน้ เน้ ซาคุจัง ไม่ได้จริงๆหรอ? ” อาซาเซลพูดไปทำท่าอ้อนซาคุมะไป
“ ไม่เอาค่ะ!! ยังไงก็ไม่เอา ” ซาคุมะลุกขึ้นมาสวนกลับอย่างเอาเป็นเอาตาย ยังไงก็ไม่รับงานนี้เด็ดขาด!
“ ยัยผู้หญิงใจดำ! ฉันไม่ดีตรงไหน! ช่วยกันหน่อยเซ่!! ”
“ ไม่ยังไงก็ไม่!!!!!!! ”
อาซาเซลยืนเถียงกับซาคุมะมาราวๆสองชั่วโมง โดยซาคุมะก็ไม่ยอมตกลงซักที
“ เบลเซบับ นายช่วยฉันหน่อยเซ่!! ”
อาซาเซลหันไปขอความช่วยเหลือกับเบลเซบับที่นั่งจิบชาผสมขี้แพะอยู่
“ กระผมว่าหยุดเถียงกันก่อนเถอะ ”
“ นายจะไม่ช่วยฉันหรอเบยันนนนนน อุ้ก แหวะ!!!!!!!”
อาซาเซลวิ่งไปเขย่าตัว เบลเซบับ จนชาขี้แพะหกใส่ปากตัวเอง
“ เสียของหมดเลยอาซาเซลคุง!!! นี่มันของแพงนะ ” ตอนนั้นเอง ซาคุมะใช้สมองอันชาญฉลาด แอบหลบหนีออกไปจากห้องทันที เสียงเบลเซบับยังคงเรียกค่าเสียหายขี้แพะดังไม่หยุด จังหวะนี้แหละ ซาคุมะวิ่งลงบันไดอย่างเร็ว หันไปมองข้างหลังเล็กน้อยเพื่อว่าเจ้าพวกปีศาจจะตามมา จนไม่ได้ระวังด้านหน้า
พลั่ก! เสียงชนเข้ากับอะไรซักอย่าง ซาคุมะตกใจไปแวบหนึ่งก่อนที่จะเงยหน้ามองพบว่าเป็น อาคุทาเบะ
“ อาคุทาเบะซัง ! ค่อยยังช่วย เฮ้อ ” ซาคุมะถอนหายใจอย่างโล่งอก ดีนะไม่ใช่อาซาเซล หรือเบลเซบับไม่งั้นโดนอะไรบ้างก็ไม่รู้
“ ซาคุมะซัง ...วิ่งหนีอะไรมา ” อาคุทาเบะเห็นท่าทีของซาคุมะผิดปกติ
“ อ้อ ก็ อาซา!!! ไม่มีไรค่ะพอดีรีบจะไปซื้อของลดเวลา ” ซาคุมะนึกขึ้นได้ฉับพลัน รีบกลบเกลื่อนทันที แต่สีหน้าอาคุทาเบะนี้สิ นิ่งซะขนาดนี้ “ ว้าย! จะหมดเวลาแล้ว อาคุทาเบะซังไปก่อนนะค่ะ! ”ซาคุมะวิ่งอย่างรวดเร็ว ไม่ได้ไปซื้อของนะ แต่หนีอาคุทาเบะเนี่ยละ ถึงเขาจะไม่ค่อยทำอะไรเธอก็เถอะ ขนาดพวกปีศาจยังกลัว เธอก็เลยกลัวตามเนี่ยละ
“ ... ” อาคุทาเบะ มั่นใจว่าต้องเกี่ยวกับอาซาเซลแน่ๆ ต่อให้ควายมาฟังก็ต้องจับผิดได้ เสียงของพวกปีศาจปัญญาอ่อนก็ดังในห้องสำนักงานตั้งแต่เขามาถึง พวกมันคงวางแผนอะไร และลากซาคุมะซังเข้าไปเกี่ยว “ เหอะ! ”
อาคุทาเบะเดินขึ้นบันไดไปอย่างเงียบๆเพื่อฟังเสียงของปีศาจทั้งสอง
“ อาซาเซลคุง!! กล้าดียังไงมาว่ารสนิยมของผม!!!”
เสียงนี้ เบลเซบับสินะ พวกมันวางแผนกันแค่สองคนงั้นสิ
“ ก็จริงนี่หว่า! นอกจากขี้นายกินอย่างอื่นไหมละ! โอ้ยตรงนี้ละไม่ไหวแล้ว!! ”
อาซาเซลสินะ ไอ้สองตัวนี้เถียงกันเรื่องปัญญาอ่อนอีกแล้ว ชิ รำคาญจริงๆ เปิดประตูเข้าไปถามตรงๆเลยน่าจะง่ายกว่า
พลั่ก!!!(เปิดของเฮียแกคือตีนถีบนั้นแหละ)
“ เฮ้ย!!! ไอ้พะ ....”
ข้างหน้าอาคุทาเบะ ภายในห้องสำนักงานเลอะเทอะไปหมด เต็มไปด้วยขรี้ ที่เบลเซบับ แบกมาแดก กับที่เบลเซบับใช้พลังใส่อาซาเซล และอาซาเซลก็ขรี้แม่งในห้องเพราะปวดจนทนไม่ไหว เลยขรี้แม่งในห้องนี้ละ
“ คุณ/เฮีย อาคุทาเบะ !!! ” ปีศาจสองตัวเหงื่อแตกพลั่ก เอาสนตีนคิดยังไงก็โดนฆ่าแน่ๆ เบลเซบับมองหาทางหนี อาซาเซลกลัวก็กลัวขี้ก็ยังไม่สุด วิ่งตอนนี้คงไม่ดีอาจมีขี้น้อยๆห้อยตามไปด้วย แล้วถ้าตายตอนนี้ก็แลดูอนาถเกินไป ในตอนที่อาซาเซลคิดอยู่นั้น เบลเซบับหาทางหนีได้เรียบร้อยแล้ว
เพล้ง!!!! เสียงกระจกแตก เบลเซบับใช้ขาหมูของอาซาเซล เขวี้ยงไปทำให้กระจกแตก แล้วค่อยใช้ปีกของตัวเองบินหนีไป
“ เฮ้ยๆ! เบยัน เพื่อนรัก!! ทิ้งกันงี้เลยหรอ!!! ”
แต่ มีหรือ อาคุทาเบะจะเดาทางไม่ออก อาคุทาเบะเขวี้ยงแจกันสุดโปรดของซาคุมะที่ไปเรียนทำมา ใส่หัวของเบลเซบับ ด้วยความเร็วเท่าอุกกาบาต ส่งผลให้เบลเซบับบินออนอกโลกพร้อมแจกัน
“ เบยันนนนนนนนนนนนน ” อาซาเซลร้องห่มร้องไห้ แต่เปล่าความจริงแล้วเขากำลังหาทางหนี ตอนที่เบยันเพื่อนเลิฟโดนส่งไปสำรวจอวกาศนั้น เขาปาดขรี้ออกจากดากเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เขาพร้อมวิ่ง เหลือแค่รออาคุทาเบะเผลอเท่านั้น ตายเป็นตาย ยังไงก็ตาย
อาซาเซลเอามือมาปิดหน้าทำท่าร้องไห้ เขาลืมไปอย่าง
- อิบอายละ มือนี่ที่กุปาดขี้นี่หว่า!! เมื่อไหรไอ้อาคุทาเบะจะเดินไปสักที -
“ เฮ้ย อาซาเซล ”
“ ครับ ท่าน!!! ”
เป็นเวลาที่อาซาเซลหวนคิดถึงตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน นี้สินะเวลาที่จะตายที่เขาล่ำลือเป็นอย่างนี้สินะ ถ้าเขาหลับตาลงตอนนี้มันอาจจะไม่เจ็บปวดมากเกินไปก็ได้
“ แกนะ ไปทำอะไรซาคุ... ”
ผิดคาดๆ!!!! เขาอาจมีทางรอดตายอยู่ เรื่องซาคุจังสินะ เรื่องไหนหว่า ขโมยชุดชั้นในหรอ!! ชิยัยขี้ฟ้อง!! กลับมาจะแกล้งให้ร้องไม่ออกเลย
“ เฮียฟังผมก่อนนะ แบบว่าตอนนั้นมีชุดชั้นในวางไว้ไง แล้วแบบแบบมันมีกลิ่นหอมโชยออกมา มันมันปะเป็นเรื่องธรรมดานะเฮีย ที่แบบผู้ชายอกสามศอกอย่างผมจะต้องโดมมอั้กกกกกกก ”
เพียงเสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้นที่ อาคุทาเบะง้างตีนออกมาและเตะด้วยความเร็วสูงจนทำให้ อาซาเซล กระเด็นทะลุฝาผนังเกือบสามห้อง ดีจริงๆที่เขาเป็นปีศาจเลยไม่ตายง่ายๆให้เฮียแกได้ทรมานอีกหน่อย อาคุทาเบะเดินเข้ามาหาอาซาเซล ตอนนั้นอาซาเซลเห็นเหมือนว่าขาของเฮียอาคุทาเบะมีไฟติดเหมือน...
“ ตายซะ ”
“ ขาดำซันจิ!!!!!! ”
และอาซาเซลก็ล่องลอยสู่ห้องอวกาศอีกคน อาซาเซล เบลเซบับ เราจะคิดถึงนาย
“ ชิ ” ส่วนเฮียอาคุทาเบะยังคงหัวเสียต่อไปที่ยังไม่รู้เรื่องของซาคุมะ และที่หัวเสียหนักหน่อยก็เรื่องอาซาเซล ห้องก็เหม็นขรี้ แล้วจะคิดออกได้ไงว่ะ
“ อันดีน ”
“ ขา ที่รักต้องการเรา ” อันดีนปีศาจเงือกจอมขี้อิจฉาเพียงได้ยินเสียงเรียกของเขาก็โผล่มาทันที
“ เก็บกวาดห้องด้วย ” อาคุทาเบะ พูดก่อนที่จะเดินออกจากห้องแต่เสียงอันดีนยั้งไว้
“ ของไอ้ปีศาจสองตัวนั้นหรอ ไม่ทำ!!!! ที่รักเค้ามาทำ!!! ”
เรื่องอะไรที่เธอจะต้องไปทำความสะอาด ขรี้ของไอ้สองตัวนั้นด้วย แหวะ เธอมีอยู่เพื่อที่รักเท่านั้น อาคุทาเบะเงียบไปก่อนที่จะเอามือมากุมท้องละพูดว่า
“ พักนี้...ฉันท้องไม่ดีนะ ”
เพียงแค่นั้นอันดีนก็เข้าใจทันที งานนี้ไม่ว่าใครก็ทำไม่ได้คนที่จะกำจัดขี้นี้ได้มีแค่เธอ ขรี้ของที่รักอันดีนต้องจัดการได้หรือแม้กระทั้งกิน!! ว่าแล้วก็ลองสักนิด อันดีนใช้นิ้วบรรจงปาดขรี้ของที่รักขึ้นมาและเลียมันจากปลายนิ้วเธอแล้วหันไปมองอาคุทาเบะ
“ เธอไม่ใช่...เบลเซบับนะ...ช่างเถอะฉันไปพักนะ ”
“ ค่ะดูแลตัวเองดีๆนะค้า”
ความคิดเห็น