คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : destiny 05
มีแ่ารระทำเท่านั้นที่ะบอับเธอว่าันรัเธอไ้ีว่าำพูใ
ที่โรเรียนอาทิย์นี้แทบะไม่ไ้เรียนันเลย
พวเราทุนั้ใทำานันเ็มที่ แบฮยอนใ้เวลาทั้หมที่มีในารระบายสีา
ในะที่แทฮยอเป็นนอย่วยอีแรเพราะเาวารูประบายสีไม่สวยเลยไ้แ่นั่เย็บพวผ้าม่านสลับับ่วยระบายสีามำบออเพื่อนัวเล็
นในห้อูวุ่นวาย และแทฮยอไม่ล้าเอ่ยปาใ้ใรเลยพยายามยาและอบาอย่าเอ
"ไม่้อเลย
เี๋ยวมันหล่นมาทับแทฮยอยไม่ไหวหรอ มานั่นี่ีว่า เี๋ยวเราะบอเพื่อนในห้อมา่วยย"
แบฮยอนวัมือเรียเพื่อนสนิทให้มานั่ที่เิม
เพราะเาลัวว่าาไม้ะเอียมาทับเวลาที่เพื่อนัวผอมนนั้นยออไป้านอเสีย่อน
"แทฮยอ๊ะ ว่าอยู่เหรอ
่วยเินไปื้อน้ำมาสัสิบวไ้มั้ย"
แรินเินรเ้ามายื่นเินให้แทฮยอ่อนะเินลับไปหาพวยูยอมและอุที่้อมทำัวเป็นโฮส์อยู่
"ยัยบ้าเอ้ย
น้ำสิบวมันเบาๆที่ไหนล่ะ ผู้ายนอื่นมันหายไปไหนหม ใ้แ่แทฮยออยู่ไ้"
แบฮยอนหัวเสีย เาไม่พอใั้แ่เ้าที่แรินเอาแ่ใ้แทฮยอทำนั่นทำนี่อยู่ไ้
"ไม่เป็นไรหรอ เี๋ยวเรามา
เราะื้อนมมาิน้วยแบฮยอนเอาอะไรมั้ย"
แทฮยอลุึ้นยืัวเพราะเมื่อยหลั่อนะเินไปื้อน้ำเมื่อแบฮยอนไม่ไ้้อารอะไร
พี่านยอลพึ่ะแวะเอาน้ำมาให้เ้าัวไ้ไม่นาน
หนั.... น้ำสิบวมันหนัเินว่าแทฮยอะหิ้วไปไหว
เาพยายามยแล้วแ่เหมือนะเินไ้แ่สอสาม้าว็้อวาวน้ำลพื้นเพราะเ็บมือเหมือนถุมันะบาเอา
"โอ้ะ เเ"
ร่าบาสะุ้เมื่อโนวามือบนศีรษะแบบไม่ไ้ั้ัว่อนที่เเะึถุน้ำไปถือเอทั้สิบว
"มันหนันะ
เี๋ยวเราถือ่วย" เเึวน้ำออมาหนึ่วแล้วยื่นให้แทฮยอถือ
ระหว่าทาเเไม่ไ้พูอะไรอีนอเสียาเินนำหน้าแทฮยอเอาวน้ำไปวาไว้้าๆแบฮยอน
"ันไปห้อน้ำนะ น้ำอีวันเอาไปเอ"
ร่าสูบอเพื่อนัวเล็พร้อมับลาแทฮยอที่ยัเินมาไม่ถึไปห้อน้ำ้วยัน
"เเอุ้มเรามาทำไมวาเราล่อน"
ร่าบาิ้น้วยวามใเมื่อถูอุ้มเ้ามาในห้อน้ำ
่อนะถูวาลบนอ่าล้ามือหน้าระ
"เหนื่อยมั้ยน่ะ
หน้าีมาเลย" เเยืนอยู่รหว่าาแทฮยอแล้วลูบแ้มนิ่มเบาๆ
"ไม่เหนื่อยหรอ
เเล่ะเหนื่อยมั้ย"
"เหนื่อยมาเลย "
แทฮยอทำหน้าเศร้าที่เเเหนื่อย่อนะประรอแ้มอเเไว้แล้วส่ยิ้มให้ำลั
"้อมเป็นโฮส์เหนื่อยนานั้นเลยเหรอ"
"เหนื่อยสิ เหนื่อยมาๆ
" แทฮยอลูบผมเเอย่าลืมัว่อนที่เาะะัเมื่อใบหน้าอเพื่อน้าบ้านวาเยไว้บนแผ่นอเาแล้วสูลมหายใเ้าปอ
"อำลัใหน่อย"
เเเยหน้าึ้นในะที่แทฮยอ้มลมา พันี้เเแปลไปริๆ วันนั้นที่บัเอิุ๊บๆันเเ็อบมอเาแปลๆ
ไหนะอบทำัวใีับเาอี
"อ่า..สู้ๆนะ"
แทฮยอูสอนิ้วทำหน้าน่ารั แ่เหมือนะไม่ใ่สิ่ที่เ็หนุ่ม้อาร
"หลับาเร็ว
นี่มีอะไระบอ" ร่าบาหลับลามำอ
และวินาทีที่เปลือาปิลสัมผัสอุ่นๆ็นาบลมาบนลีบปา เเูบเาอีแล้ว
แ่รั้นี้มันนุ่มนวลมาๆ
นแทฮยอไม่รู้ัวเลยว่าเผลอเอามือล้ออร่าสูไปอนไหน
และว่าะรู้ัวอีที็อนที่เาถูอุ้มันเ้าไปนิำแพ
ลิ้นอเเมันุนนเาามไม่ทัน
แทฮยอไม่รู้ว่าเพื่อนัวสูทำไม้อวา้อนลิ้นเ้ามาแบบนั้น แ่พอเายับลิ้นไปเี่ยวับลิ้นอเเูลับลายเป็นว่าเพื่อนัวสููบเาแรว่าเิมนเาหมแร
"อื้มม เเ
เราไม่ไหวแล้ว" แทฮยอระิบ เหมือนะาอาารหายใายเลย
หัวใ็เ้นแรนแทฮยอลัว
"หวาน ..."
เเพูแ่นั้นแล้วูบลไปใหม่ ห้อน้ำรนี้ไม่่อยมีนมาเ้าและเา็เป็นนล็อมันเอาไว้
ในหัวมีแ่ำพูอพ่อที่บอว่าอย่าใเร็ววนเวียน้ำไป้ำมา
แทฮยอยัอ่อน่อโลไม่รู้ประสา เาวรที่ะทะนุถนอมไว้ให้ื่นใไ้นานว่านี้
อย่าพึ่ ... เเะโนบอัวเอในหัว แ่ร่าายไม่หยุระทำ
ปาหยัุไร้ออหอมๆอแทฮยอโยที่เาไม่รู้ัวเลย
"เเ ฮึ เเะทำอะไร
เเัเราทำไม" แทฮยอเ็บเมื่อโนัอนเป็นรอยฟันและสะอื้นออมา
" ู่ว์ อโทษ"
ร่าสูฟุบหน้าับ่วออแทฮยอเอาไว้ เือบไปแล้ว ถ้าทำเรื่อบ้าๆลไปแทฮยอะ้อเลียเาแน่เลย
"เ็บ เเทำอะไร"
"ไหนมาูหน่อย เป็นรอยัมั้ย"
เเแหวเสื้อรหลัอแทฮยอออมันเป็นัมา นห่อเลือ วินาทีนี้เ็หนุ่มถึลับหน้าี
ถ้าพี่แทอูเห็นแทฮยอะโนีเพราะเาแน่ๆ
"ยืนรออยู่ในนี้ไ้มั้ยันะไปหาพลาสเอร์มาปิให้"
"ไม่เอาเราลัวผี
เาบอว่าห้อน้ำรนี้มีผี เเไม่เยไ้ยินเหรอ"
แทฮยอเบียัวเ้าหาเเและลืมเรื่อโนัไปนหมสิ้น
าลมโวามอไปรอบๆอย่าหวาระแว
"แฮร่~" เเแล้ทำให้แทฮยอใเมื่อเ้าเพื่อนัวเล็หันหน้ามา
"ฮื่ออ ใหมเลย ฮึ
ทำไมเเเอาแ่แล้เรา" แทฮยอวัหนีีฟ่อไปหม มือเรียวทุบอเพื่อนัวโ ่อนะโนรวบไปอ
"โอ๋ น้า ลูหมาอเเ"
"....." ร่าบา้อนาึ้นมอเพื่อน้าบ้านที่พูำน่ารัๆที่เาไม่ิมา่อนว่าัวเอะไ้ยิน
่อนที่เาะถูพาออไป้านอแล้วยืนรอเเอยู่หน้าห้อพยาบาล พลาสเอร์แ้ปวสีเนื้ออันให่ถูแปะลบนหลัอแทฮยอ
่อนที่มือเรียวะโนุม้วยมือให่ๆอเเแล้วพาเินไป้วยัน
เราูบันี่รั้แล้วนะ
แ่ทำไมเหมือนเเแ่อยาแล้เราเล่นเยๆเลย ...
แทฮยอิึ้นมาอนที่ร่าสูถูลีแรินลาออไป
เเน่ะ ใร้ายริๆ
"แทฮยอ...หายไปไหนมาแล้วทำไม"
ยูยอมนิ่ไปเมื่อเ้าเพื่อนัวเล็เยหน้าึ้นมามอัวเอทั้น้ำา
"เป็นอะไร"
ใบหน้าที่เยยิ้มแย้มเรียบนิ่ ยูยอมึแทฮยอเ้ามาุอ ่อนะลูบผมเบาๆ
"เราไม่รู้.."
"ไม่เป็นไร ร้อไห้ับัน
อนนี้แทฮยอมีันทั้น" ยูยอมหันไปมอนที่หายไปับแทฮยอนานสอนานำลัยีผมแรินแล้วหันลับมามอเพื่อนัวเล็
่อนะุหน้าลบนศีรษะแทฮยอเอาไว้
"ไม่เป็นไรแทฮยอ"
เพื่อนัวโระิบอีรั้
่อนที่ะเ็น้ำาให้แทฮยอแล้วพาไปนั่้าๆแบฮยอนที่ำลันั่พัอยู่
"ไหนระบายสีอะไรัน
เี๋ยว่วย"
"า้าหน้านายน่ะ ่วยทาสีฟ้าอ่อนให้หน่อยเอาแ่รึ่บนนะ"
แบฮยอนส่แบบร่าให้ยูยอมระบายสีาม่อนะึแทฮยอไปหนุนััวเอไว้
"อแแบบนี้ะป่วยอีล่ะิ
โนใ้ให้เินาแทั้วันเลย
ถ้าพรุ่นี้แรินเอาแ่ใ้แทฮยออีฝาบอ้วยนะว่าันะไม่ทำาให้แล้ว"
ใบหน้าเ้าแบฮยอนบึ้ึ เาไม่อบใเลยสันิที่เห็นเพื่อนสนิทวิ่หัวหมุนโนใ้ไปทำนั่นทำนี่
ทั้ๆที่ทุน็รู้ว่าร่าายแทฮยอไม่่อยแ็แร
"ไม่เป็นไรหรอแบฮยอน
เราแ่เหนื่อยนิหน่อย"
"ไม่นิหน่อยแล้วแทฮยอน่ะหน้าีมาเลย
แล้วเเมันพาไปไหน พาไปห้อพยาบาลมารึเปล่า"
"เปล่า..."
แทฮยอุหน้าลบนหน้าท้ออแบฮยอนแล้ว่อยๆหลับาล
ยูยอมั้ในั่ระบายสีให้ไ้เยอะที่สุะไ้่วยไ้เยอะๆ ่อนหมเวลาพัอเา
"อไปโนอะไร"
แบฮยอนพึมพำ่อนะแะพลาสเอร์ออแล้วปิลับืน้วยใบหน้าบึ้ึว่าเิม
แทฮยอร้อไห้ หลัาลับมาับเเ มีรอยฟันที่อ ทั้ๆที่หน้าีนานั้น
แ่เเยัลาไปทำบ้าบอพวนี้ แล้วลับมา็ไปนั่ับแรินไม่สนใแทฮยอเลยสันิ
ไม่สนใว่าแทฮยอะรู้สึยัไเลย
"ยูยอม ลับไปไ้แล้ว
ไม่้อมา่วย" แบฮยอนเอ่ยปาไล่
"ทำไมล่ะ
นายอารม์เสียอะไรเนี่ย"
"ฝาไปบอลีแรินับเเ้วยนะ
ไม่้อมายุ่ับแทฮยอ พวนาย้วย ันะให้พ่อับพี่ายมาเอาาพวนี้ไปทำที่บ้าน
วันานันถึะมา แทฮยอ้วย พวเราะเอาามาประอบให้วันานเท่านั้น"
แบฮยอนลุึ้นพร้อมับประรอแทฮยอึ้นมา้วยัน
่อนะรวบระเป๋าแล้วเินไปทาเรสิบสอท่ามลาวามอยูยอมและวามึเรียอเพื่อนๆนอื่น
"แบฮยอนไปไหน"
แรินเินทำหน้าไม่พอใมาถามยูยอม
"ลับบ้าน
เาะมาเอาไปทำที่บ้านแล้ว่อนวันานะมาประอบให้ "
"เอาแ่ใริๆ
ใรไปทำอะไรเ้านั่นัน หรือไม่พอใที่ไ้ทำานหนั"
"ไม่หรออนเรสิบแบฮยอนทำานนเป็นลมเายัไม่บ่นเลย
แ่เาเห็นแทฮยอถูใ้ทำนั่นทำนี่เาเลยไม่พอใ หน้าแทฮยอีมา ..
เาร้อไห้้วย" ยูยอมพูยัไม่บเเ็วิ่ไปทาเรสิบสอห้ออพี่านยอล
ร่าสูวิ่้วยวามเร็ว่อนะหยุลเมื่อเห็นแบฮยอนับแทฮยออยู่รหน้า
"แทฮยอไม่สบายเหรอ" เเึแนแทฮยอเอาไว้่อนะโนแบฮยอนันออ
"อย่า..
มายุ่ับเพื่อนอัน"
"แบฮยอนนายเป็นอะไรวะ
อย่ามาพาลใส่นอื่นิ"
เเทำหน้าไม่พอใ่อนะหยุะัเมื่อแบฮยอนพูำบาำออมา
"เมื่อวานหลัอาารสาม
นายูบับแริน ับเธอไปถึั้นไหนันแล้วล่ะ แล้ววันนี้นายทำอะไรเหรอเเ
รอยฟันนั่นบอันว่ามันไม่ไ้เิานาย แทฮยอไม่มีทารู้เรื่อพวนี้หรอน่า
นาย็รู้ ทุนรู้ี แรินำลัหึนายและเอามาลับแทฮยอ
เพื่อนอันเินาแทั้วัน ยอหนัอี เพราะาแนี่ไม่ใ่เหรอ
อนเรแปแทฮยอเลยไ้ึ้นสูน็อน่ะ"
แบฮยอนน้ำาลอเบ้าเาโรธทุนที่ผลัันให้แทฮยอเป็นแบบนี้
"ไม่ใ่แบบนั้นนะแทฮยอฟั่อนนะ"
เเอธิบายแ่แทฮยอทำแ่เพียมอมายิ้มๆและน้ำาที่หยลบนผิวแ้มเท่านั้น
"เราไม่เป็นไรหรอน่า
เเับแรินเหมาะสมันะาย เราับเเเป็นแ่เพื่อน้าบ้านันนี่เนอะ "
แทฮยอเินถอยหลัไปเรื่อยๆ ในะที่เเเินาม
"อย่าเินออไปาแแบบนั้นนะแทฮยอ
เี๋ยวป่วย"
"เราะไปรอพี่แทอูมารับที่หน้าโรเรียน"
เเเินามไปอี้าว
"พี่แทอูไม่อยู่
เี๋ยวันโทรให้ามารับีว่า "
"แทฮยอมานี่
ันะไปส่เอ" แบฮยอนวัมือเรียแ่แทฮยอหมุนัวหันหลัเ็น้ำาเินรไปที่หน้าโรเรียนท่ามลาแ้า
และวามล้าที่ถูใ้านมาทั้วัน
เเวิ่ามหลัไปแล้วอแทฮยอที่ำลัล้มลไว้พอิบพอี
"แทฮยอ.."
เเอุ้มเพื่อนัวเล็ึ้นมา่อนะวิ่รไปที่ห้อพยาบาลและแบฮยอนที่วิ่ามหลั้วยวามใ
"น่าะเป็นลมน่ะ
นอนพัสัหน่อย็น่าะีึ้น"
รูสาวห้อพยาบาลบอับเ็หนุ่มที่ทำหน้าเหมือนโลทั้ใบถล่มลมา
เเับมือแทฮยอเอาไว้้วยวามผิหวัในัวเอ แทฮยอหน้าีนานั้นแ่เาลับมอ้ามไปไ้ยัไัน
"แทฮยอเาไม่่อยแ็แรอย่าที่พวเรารู้ัน
ูแลเพื่อน้วยนะ๊ะรูมีประุม"
แบฮยอนมอามหลัรูออไปแล้ววัสายามามอเเ
"อบแรินใ่มั้ย"
"เปล่า"
"แล้วไปูบับเธอทำไม
สอสามวันมานี่็เล่นแ่ับเธอ" เพื่อนัวเล็ เบะปาว่ำ
"เธออ ให้ันูบ
เพราะเธอบอว่าอบัน แ่ันปิเสธ ันให้เธอเป็นไ้แ่เพื่อนน่ะ"
"แ่นั้น ..ริเหรอ"
"อืม "
เเอบแ่นั้นแล้วิย้อนลับไป่วปิเทอมเรสิบ
เาับลีแรินเยุยันและมีอยู่รั้นึที่เาเือบมีอะไรับเธอเพราะวามอยารู้อยาลอ
แ่็ไม่ไ้ทำหรอ เพราะพ่อโทราม่อน เป็นวัยรุ่นมันปิเสธอพวนี้ไม่ไ้หรอ
เเูหนัโป๊ เารู้ัมัน และอยาลอมีเ็ส์ับผู้หิสันที่ไม่้อผูมั
เาเลือแรินแ่็นั่นแหละีแล้วที่พ่อโทรมา่อน
เาหัสูบบุหรี่ที่หลับ้านอนเรสิบ
าเป็นนมาเห็นและสอนให้เาสูบมัน เเลอและเาไม่ไ้ิว่ามันเท่ห์อะไรเลยหยุ
เาินเหล้ารั้แรอนปิเทอมเรสิบเหมือนัน ่วที่ออไปหาลีแรินบ่อยๆ
เาื่มมันและเอาแ่ิถึแทฮยอึ่นั่นเป็นเรื่อที่เาวบุมไม่ไ้ เลยสารภาพับพ่อและา
ว่าเาื่มเหล้ามาให้ทุน่วย่าเา แ่พ่อับาทำแ่เพียหัวเราะ
และเอาววิสี้มาั้่อหน้าเา บอให้เาื่มมันนว่าะพอใ
วันนั้นเาื่มมันไปรึ่วแล้วเมานำอะไรไม่ไ้อี
าบอับเาว่าลูผู้ายารื่มเหล้าและมีเ็ส์เป็นอู่ัน
็แ่ป้อันัวและไม่ไปทำใรเาท้อ ไม่ไปบัับืนใใร็เท่านั้น
และพ่อยัระิบอีว่าเ็ส์ที่ไ้านที่อบน่ะ มันสุสุๆ
เเในวัย17หมมุ่นับเรื่ออย่าว่า
ส่วนแทฮยอในวัย17 ใสื่อและไร้เียสาเหลือเิน
หรือว่าเาวระหัห้ามใัวเอมาว่านี้ันนะ
ไว้รอให้แทฮยอโว่านี้อีหน่อยแล้ว่อยสอน
"็ี ันรู้ว่าเเิอะไร
และแทฮยอรู้สึยัไ ันห้ามไม่ไ้หรอนะ แ่บาทีถ้าไม่ัเนไปเลย
อีน็ะรู้สึแย่เอา" แบฮยอ้มหน้ามอมือัวเอ
มันรู้สึแย่ริๆนะที่ใรอีนไม่ัเน และเอาแ่ทำเป็นเล่นน่ะ
"พี่านยอลเหรอ"
เเเอ่ยถามออไป
เารู้ว่าพันี้รุ่นพี่เรสิบสอมาวุ่นวายับเพื่อนร่วมห้ออเา
แ่ไม่รู้ว่าสอนนั้นเป็นอะไรัน
"อืม
..ไม่อยาให้แทฮยอ้อรู้สึแบบัน เพราะว่าเาไร้เียสาเินไป
อย่าูบเพียเพราะเาไม่รู้ประสาและามนายไม่ทัน อย่าใีถ้าไม่ิะริั"
"ันรู้น่าแบฮยอน
ันเินเร็วว่านี้ไม่ไ้เพราะแทฮยอะเินามไม่ทัน มัน้อ่อยเป็น่อยไป
ันลัวว่าเพื่อนอนายะื่นลัว" เเูบ้อนิ้วแทฮยอเบาๆ
ไม่้อให้ใรมาบอเาหรอ ทุๆอย่าที่เาทำเาิมาีแล้ว
เามีเวลาให้แทฮยอเรียนรู้อีนาน
"ันะไม่มาโรเรียนแล้วนะ
ันะเอาานไปทำที่บ้าน ันเหนื่อย " แบฮยอนพูเสียสั่น
ในะที่เเทำแ่หันไปมอ
"ไม่้อหรอ ัน ยูยอม
โยอะ่วยนายเอ "
"อบใ "
แบฮยอนรู้สึว่ามันไม่แฟร์เอาเสียเลยที่เา้อทำานหนัับแทฮยอแ่สอน
แ่เพื่อนนอื่นลับไ้านสบายว่า แถมยัเอาแ่ใ้แทฮยอเหมือนนรับใ้อี
เาไม่พอใแรินที่ใแล้พวเา
"หือ .. เเ แบฮยอน"
แทฮยอลืมาึ้นมาท่ามลาวามมึน ่อนะันัวลุึ้นแ่ถูเเเอาไว้
"อย่าลุ
นอน่อนเี๋ยวมันหัว"
"...." แทฮยอมอหน้าเเ
แ่ไม่มีำพูใๆออมา แม้อยาะถามเรื่อแรินยัไม่ล้าพอเลย
"ันไม่ไ้อบแรินนะ
ไม่มีอะไรเลย"
"แล้วเเอบใร" ร่าบาเอ่ยถามออไป่อนะเียบแล้วเสหน้าไปทาอื่นเมื่อรู้ว่าไม่วรถามออมา
อีเี๋ยวเเ็ะโรธ ที่เาเป็นนวุ่นวาย
เเเลี่ยแ้มยุ้ยเล่น
ในะที่แบฮยอนลุออไปยืนนอห้อพยาบาลเมื่อรู้สึทำัวไม่ถู
"อยารู้เหรอ"
แทฮยอพยัหน้า
"ูบสิ เี๋ยวบอ" เเทำสายาเ้าู้ใส่
แล้วยื่นหน้าเ้าไปใล้ๆเพื่อนัวเล็เรื่อยๆ
"ไม่เอา เเะล่อนอ่ะ "
"ไมู่บไม่บอนะ"
"ไม่อยารู้แล้ว
นเ้าู้" แทฮยอันหน้าเเไว้ไม่ให้ยับเ้ามาใล้มาว่านี้
"แ่อยาบอนะ "
เเโน้มหน้าเ้าไประิบำบาำพอีับที่ยูยอม โยอ วิ่ส่เสียัเ้ามา
"แทฮยอ เป็นลมเหรอ
แบฮยอนมันบอ เป็นไบ้าอ่ะ ไอ้เเมึถอยห่าออมาิ้
นั่ใล้อะไรนานั้นวะ" โยอันเเออ่อนะนั่ลแทนที่
" น่าะใ่มั้
แ่ีึ้นแล้วล่ะสสัยาแเยอะเลยหน้ามื"
"ใหมเลย
เี๋ยวพรุ่นี้พวันะ่วยานเอนะ ยัยแรินนี่ใ้ไม่ไ้เลย" โยอบ่น
เา็เห็นว่าเธอใใ้แ่แบฮยอนับแทฮยอ
"อบในะโยอ"
แทฮยอยิ้มาหยี นั่ฟัยูยอมับโยอเล่นมุลให้ฟั
ในะที่เเนัุ่มศีรษะ้วยวามเ็บใ
อุส่าห์รวบรวมวามล้าพูออไปแล้ว
แ่แทฮยอเหมือนะไม่ไ้ยินมัน
ความคิดเห็น