คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter :: 3 [Re]
หลังจากที่ดงแฮจัดของเข้าที่เรียบร้อยแล้วก็ลงมาด้านล่างเพื่อจะช่วยงานคนอื่นบ้าง
เดินมาเรื่อย ๆ จนมาถึงห้องครัว ดงแฮหยุดยืนข้างประตูเมื่อได้ยินสาวใช้วัยเด็กพูกคุยกันเกี่ยวกับตัวเอง
"พี่นาบี พี่ว่าคุณดงแฮเธอจะอยู่ที่นี่ได้นานไหม" ฮานาวางมือจากอ่างล้างจานแล้วหันมาถามนาบี
"ไม่รู้สิ แต่ถ้าเกิดคุณดงแฮได้เห็นหน้าตาของคุณชายล่ะก็คงอยู่ไม่ถึงวันแน่ ๆ"
"พี่พูดยังกับเคยเห็นหน้าคุณชายแล้วยังงั้นแหละ" เด็กสาวถามอย่างสนใจ
"เคยซิ อย่าลืมนะว่าพี่มาอยู่ที่นี่ตั้งแต่ก่อนที่คุณชายจะเสียโฉมน่ะ เมื่อก่อนนะคุณชายทั้งหล่อทั้งเท่
แต่พอเสียโฉมพี่ก็ยังไม่เคยเห็นนายคุณชายเลย แต่เขาบอกกันว่าหน้าตาคุณชายน่ากลัวยังกับอสูรเลยนะ
พูดแล้วก็ขนลุก ตอนนี้ต่อให้จ้างพี่เป็นแสนเพื่อให้พี่ไปผู้หญิงของคุณชายพี่ยังไม่เอาเลย บอกตรง ๆ ว่ากลัว
ตกกลางคืนบางครั้งพี่ได้ยินเสียงคุณชายขว้างปาข้าวของ แล้วก็เสียงร้องของคนที่มารับจ้างทำงานนี้ด้วยนะ"
เมื่อนาบีพูดจบดงแฮก็ขนลุกและรู้สึกกลัวขึ้นมาทั้นที ดงแฮนิ่งและสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ .....
ต่อให้เป็นปีศาจหรืออะไรก็แล้วแต่ ถ้าได้เงินพอที่จะมารักษาแม่ดงแฮก็ไม่หวั่นทั้งนั้น
"คุยอะไรกันอยู่ฮะ มีอะไรให้ฉันช่วยหรือเปล่า" ดงแฮเดินผ่านประตูเข้ามา
สาวใช้ทั้งสองคนสะดุ้งสุดตัวก่อนจะส่งยิ้มเจื่อน ๆ ให้ดงแฮ
"คุณนั่นเองตกใจหมดเลยค่ะ แล้วมานานหรือยังคะ" นาบีถามเพราะกลัวดงแฮจะได้ยินเรื่องที่พวกเธอคุยกันเมื่อกี้
"เพิ่งมาฮะ มีอะไรหรือเปล่า" ดงแฮแกล้งถาม
"ปะ เปล่าค่ะ คุณออกไปรอข้างนอกดีกว่านะคะ ใกล้ได้เวลาอาหารกลางวันแล้วเดี๋ยวพวกเราจัดการเองค่ะ"
หลังจากที่ดงแฮเดินออกมาจากห้องครัว นาบีก้อหันไปพูดกับเด็กสาวอีกคนทันที
"เกือบไปแล้วเห็นป่ะ" นาบีดุฮานาที่ถามถึงเรื่องคุณชายขึ้นมา
ดงแฮเดินกลับขึ้นมาบนห้องและนั่งลงที่ข้างหน้าต่างซึ่งติดอยู่กับสวนดอกไม้ด้านหลังบ้าน
เค้ากำลังคิดถึงคืนนี้ เค้าจะทำยังไงถ้าเกิดคิบอมเข้ามานอนด้วย แล้วจะต้องทำยังไงคิบอมถึงจะพอใจ
ดงแฮยังไม่เคยผ่านเรื่องพวกนี้มาเลยจึงคิดอะไรไม่ออก แล้วถ้าคิบอมไม่พอใจแล้วไล่เค้าออก
เค้าจะเอาเงินที่ไหนไปเป็นค่าเปลี่ยนถ่ายเลือดให้แม่
"กำลังคิดอะไรอยู่" ดงแฮสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของคิบอม
"แม่ของเธอต้องเปลี่ยนถ่ายเลือดทุกเดือนใช่หรือเปล่า"
"คุณรู้เรื่องของผมด้วยหรือฮะ" ดงแฮถามเพราะความสงสัย
"เธออย่าลืมสิว่าหลังจากที่ฉันรับเธอเข้าทำงาน ฉันก็ต้องสืบประวัติของเธอ
ฉันยอมรับนะว่าคนกตัญญูแบบเธอหายากมากในสังคมปัจจุบันน่ะ"
"ขอบคุณที่ชมฮะ แต่ผมคงปลื้มไม่ได้หรอกนะกับวิธีการหาเงินแบบนี้ แต่ผมก็ต้องยอมรับว่าคุณใจปล้ำน่าดู
ที่ซื้อตัวคนอื่นมานอนด้วยแบบนี้" ดงแฮยิ้มเยาะที่มุมปากและนึกสมเพชตัวเอง
คิบอมขบกรามแน่นและโมโหกับคำพูดของดงแฮ
"เพราะคนอย่างพวกเธอมันซื้อได้ด้วยเงินยังไงล่ะ" คิบอมกระแทกเสียงใส่
"ถ้าไม่ต้องการทำก็เก็บเสื้อผ้าแล้วออกไปได้เลย เชิญ"
"ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณโกรธ" ดงแฮขอโทษ แต่คิบอมเงียบไม่ตอบ
"บ้าจริง ๆ เลยเราพูดอะไรไม่รู้จักคิด" ดงแฮบ่นกับตัวเองเบา ๆ แล้วก็มีเสียงเคาะประตูห้องของเขา
ดงแฮเดินไปเปิดประตูจึงเห็นว่าเป็นนาบีที่เป็นคนมาเคาะประตูห้องของเขาอยู่
"มีอะไรฮะ" ดงแฮถามหญิงสาว
"ได้เวลาทานอาหารกลางวันแล้วค่ะ"
"อืม...ขอโทษผมลืมไป" ดงแฮเหลือบมองนาฬิกาแล้วยิ้มให้กับหญิงสาว
"ไป เราลงไปกันเถอะฮะ"
คิบอมปิดสวิตท์กล้องวงจรในห้องของดงแฮและนั่งหลับตาเอนศีรษะลงกับพนักเก้าอี้
"เป็นอะไรหรือเปล่าคิบอม" ฮีชอลเดินเข้ามาถามอย่างเป็นห่วง
"เปล่าฮะ แล้วพี่มีอะไร" คิบอมถามกลับ ฮีชอลจึงส่งโทรศัพท์ให้กับเค้า
"ของผมหรอ"
"อืม จากหมอเอเร็ค"
คิบอมรับรับโทรศัพท์มาและเดินไปที่หน้าต่างห้องนอนที่มีม่านหนาปิดทับเอาไว้
คิบอมพูดกับหมอเอเร็คสักพักก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจจนฮีชอลก้อยังแปลกใจกับรอยยิ้มของคิบอม
"ดีใจเรื่องอะไรบอกพี่ได้หรือเปล่า"
"เดือนหน้าหมอเอเร็คเขานัดผมอีกครั้งและเป็นครั้งสุดท้ายที่จะทำการผ่าตัดหน้าของผมให้กลับมาเหมือนเดิม
แต่เชาก็บอกอีกเหมือนกันว่าถ้าไม่สำเร็จหน้าของผมก้อจะต้องเป็นแบบนี้ตลอดไป" คิบอมบอกเสียงเรียบ
"แล้วคิบอมยังยิ้มได้อีกหรอ" ฮีชอลย้อนถามอย่างไม่เข้าใจความรู้สึกของคิบอม
คิบอมหันกลับไปที่เดิม สายตาของเขามุ่งมั่นและกำลังใจที่เปี่ยมล้น
ความแค้นช่วยหล่อเลี้ยงชีวิตของเขามาจนทุกวันนี้
เขาแค้นและเกลียดคนที่เห็นแก่เงินทุกคนจนต้องทำแบบนี้เพื่อความสะใจ
"วันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าเดี๋ยวพี่ไปบอกคุณแม่บ้านทำให้"
"ผมอยากกิน ส้มตำ น้ำตก ลาบ ไก่ปิ้ง แล้วก็ขอข้าวเหนียวด้วยนะพี่"
"เออ คิบอมพี่ว่าเราบินไปกินที่ไทยดีกว่าไหม พี่ว่าคุณแม่บ้านคงทำไม่ได้หรอก"
"ผมล้อเล่นพี่ เอาแค่ข้าวผัดกิมจิก็พอแล้วฮะ" พูดจบคิบอมก็หัวเราะเสียงดังลั่นห้อง
"อืม งั้นเดี๋ยวพี่ไปบอกคุณแม่บ้านให้แล้วกัน เอ้อ คิบอมเดี๋ยวพี่จะเข้าบริษัทนะแล้วจะเอาเอกสารมาให้เซ็น"
"ฮะพี่" คิบอมรับคำฮีชอลแบบคนอารมณ์ดี
ฮีชอลกำลังจะเปิดประตูออกจากห้องของคิบอมก็ต้องชะงักเพราะคิบอมเรียกเขาไว้ก่อน
"เดี๋ยวพี่อย่าเพิ่งไป"
"มีอะไรอีกล่ะ" ฮีชอลหันกลับมาถามคิบอม
"ผมอยากรู้เรื่องของจุนกิกับครอบครัวว่าตอนนี้พวกเขาเป็นยังไงบ้าง" คิบอมบอกเสียงเรียบ
"คนของเรารายงานมาว่าตอนนี้บริษัทของครอบครัวจุนกิกำลังจะล้มละลายเพราะถูกโกง"
"ดี เวณกรรมตามทันเร็วดีจริง ๆ พี่ติดต่อซื้อหุ้นของบริษัทนั้นมาให้หมด"
ฮีชอลมองหน้าน้องชายอย่างไม่เข้าใจ
"ทำไมล่ะคิบอม ในเมื่อ..."
"พี่อย่ารู้เลยผมมีเหตุผลของผมก็แล้วกัน พี่ไปทำตามที่ผมบอกเถอะ" คิบอมรีบพูดตัดบท
ฮีชอลเลยต้องเดินออกจากห้องของคิบอมด้วยความสงสัย
ทางด้านบ้านตระกูลลี
คุณลีและคุณนายลีกำลังนั่งปรึกษากันเรื่องปัญหาของบริษัท
"ฉันว่าเราหาใครมาร่วมหุ้นกับเราดีกว่าค่ะคุณ"
"แล้วจะให้ใครมาร่วมหุ้นกับเราล่ะ ผมคิดจนหัวผมจะระเบิดอยู่แล้ว"
"ฉันว่าเราลองไปขอความช่วยเหลือจากคุณชายคิมดูไหม" คุณนายลีเสนอความคิดเห็น
คุณลีตำหนิภรรยาก่อนจะพูดต่อ
"ผมได้ยินมาว่าตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุครั้งนั้นคุณชายคิมก็ไม่ยอมพบหน้าใครเลย"
"แล้วบริษัทของเขาล่ะคะใครเป็นคนบริหารแทน" คุณนายลีถามด้วยความสงสัย
"ก็คุณชายคิมนั้นแหล่ะเห็นบอกว่าสั่งงานผ่านเว็บแคมแต่ก็มีพี่ชายของเขาเข้าบริษัททุกวัน"
"แล้วทำไมต้องทำตัวลึกลับแบบนั้นด้วยล่ะคะคุณ"
"ผมได้ยินพวกเพื่อน ๆ บอกว่าคุณชายคิมเสียโฉมเพราะถูกกระจกบาดหน้าจนเละไม่กล้าออกมาพบใคร"
"จริงหรอคะคุณ" คุณนายลีร้องอย่างตกใจ เธอได้ยินข่าวเหมือนกันว่าคุณชายคิมประสบอุบัติเหตุทั้งครอบครัว
แต่คุณชายคิมรอดมาได้ แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้ข่าวของคุณชายคิมอีกเลย
"จะไปไหนน่ะจุนกิ" คุณนายลีถามจุนกิเมื่อเห็นเค้าแต่งตัวเตรียมจะออกไปข้างนอก
"ไปเที่ยวกับเพื่อนฮะ อยู่บ้านเฉย ๆ น่าเบื่อ" จุนกิบอกและเดินออกไป
"เป็นไงล่ะลูกสุดที่รักของคุณ บริษัทมีปัญหาขนาดนี้ยังไม่คิดจะช่วยกันหาทางแก้
ผมอยากจะรู้นักว่าถ้าบริษัทล้มละลายไปลูกจะเอาเงินที่ไหนไปกินไปเที่ยว"
คุณลีต่อว่าภรรยาอย่างโมโหก่อนจะเดินขึ้นชั้นบน
*************************************************
อิย่ะฮะฮา
และแล้วจบไปอีกหนึ่งตอน
ตอนนี้แอบมีครอบครัวกิ๊กเก่าของคิบอมด้วยอ่ะ
ฮือ ๆ ๆ ๆ
ไรเตอร์ไม่อยากให้จุนกิร้ายอ่ะ แต่ไรเตอร์คิดไม่ออกแล้วว่าใครจะหน้าสวยกว่าจุนกิอ่ะ
จุนกิจ๋าเค้าขอโทษนะตะเอง
อย่าลืมเม้นให้กำลังใจไรเตอร์บ้างนะฮะ
ไปดีก่าเดี๋ยวมาอัพตอน 4 ให้ฮะ
ความคิดเห็น