คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter :: 3
"เฮ้!! ทางนี้โว๊ยยยเพื่อน" คยูฮยอนตะโกนบอกใครสักคนทางด้านหลัง
คิบอมตรงไปที่โต๊ะที่คยูนั่งอยู่และนั่งลงข้าง ๆ ดงแฮอย่างถือสิทธิ์ (สิทธ์รัยอ่ะบอม : ไรเตอร์)
"นี่นาย ไปนั่งที่อื่นสิจะมานั่งเบียดชั้นทำไมเนี้ย"
"ไม่ต้องมาบ่น ชั้นบอกให้นายรอชั้นทำไมนายไม่รอ"
"แล้วทำไมชั้นต้องรอนายด้วยล่ะ ไม่ใช่เรื่อง"
"นายนี้มัน...."
"นี้!!!! บอมมี่ใจคอนายจะไม่ทักชั้นใช่ป่ะ" ฮีซอลถามคิบอมด้วยสีหน้าเอาเรื่อง
"อ้าว พี่ซินก้ออยู่หรอ ผมว่ากินข้าวเสร็จจะไปหาพอดี" (อ๊ากก!!! ความรักทำให้บอมตาบอดป่าวอ่ะ : ไรเตอร์)
"ชริ ใช่สิชั้นมันไม่ใช่พี่สุดที่รักแกนิแกถึงไม่เห็นชั้นอ่ะ งอน"
' ซวยแล้วไง ทำไงดีว่ะ ไอ้วอนช่วยตรูหน่อยเหอะ' คิบอมส่งกระแสจิตใส่ซีวอน
"เออ ซินๆครับวอนว่าซินๆ อย่าไปถือไอ้บอมมันเลยน่ะครับ"ซีวอนหันไปบอกคนรัก
"ชริ !!! ก้อด่ะ วอนซินๆ หิวข้าวแล้วอ่ะ” (เปลี่ยนอารมณ์เร็วมากเจ๊ : ไรเตอร์)
“งั้นเดี๋ยววอนไปซื้อข้าวให้น่ะครับ” แล้วซีวอนก้อเดินจากไป
“งั้นก้อไปซื้อข้าวมากินกันเหอะ จะได้แยกย้ายไปเรียน พ่อหมีแม่หมีกินราเมนน่ะ” ทึกกี้บอกกันทุกคนแล้วก้อหันไปบอก(?) คังอิน (บอกหรือสั่งกันแน่ทึกกี้ : ไรเตอร์)
“ดงแฮ ตอนบ่ายมีเรียนรัยมั้งอ่ะ” คิบอมหันไปถามดงแฮหลังจากไปซื้อข้าวมา
“ตารางเรียนนายก้อมี ทำไมไม่ดูเองอ่ะ”
“นี้ !! ก้อถ้าชั้นมีแล้วชั้นจะถามนายป่ะล่ะ แล้วตกลงเรียนรัย”
“เรียนคณิตศาสตร์”
“ก้อแค่นั้น”คิบอมก้อกินข้าวหลังจากได้คำตอบที่น่าพอใจ
“นี้ดงแฮ”
“อะรัยนักหนาเนี้ยเรียกอยู่ได้คนจะกินข้าว” ไอ้นี้คนยิ่งหิว ๆอยู่
“ชั้นก้อแค่จะบอกนายว่าชั้นคิดเรื่องที่จะให้นายทำได้แล้วก้อแค่นั้น”
“นายจะให้ชั้นทำรัยอ่ะ” ขออย่าให้ทำรัยแปลก ๆ เลย
“ตอนเย็นนายมาเจอชั้นที่นายโรงเรียนแล้วชั้นจะบอก รีบกินข้าวเถอะจะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว” คิบอมตอบพร้อมรอยยิ้มเจ้าเลห์
...................................................................................................................
ตอนนี้อาจสั้นไปหน่อยน่ะคับ รับรองตอนหน้าจะอัพให้ยาวกว่านี้
แต่ตอนนี้ไรเตอร์ขอตัวไปหงายเงิบก่อนน่ะคับ
ไว้เจอกันตอนหน้าคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ
บะบายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ความคิดเห็น