ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter :: 2 [Re]
"กลับมาแล้วหรอลูก กลับมาเหนื่อย ๆ ไปอาบน้ำก่อนนะดงแฮจะได้มากินข้าว"
คุณนายลีมองลูกชายคนเล็กด้วยความสงสาร เพราะตั้งแต่เธอป่วยก็ดูเหมือนลูกทั้งสองคนของเธอจะต้องรับภาระที่หนักขึ้น
"ฮะแม่" ดงแฮรับคำแล้วเดินเข้าไปหอมแก้มแม่ก่อนจะเดินขึ้นห้องของตัวเองไป
30 นาทีผ่านไปดงแฮเดินลงมาด้วยหน้าตาที่สดชื่นขึ้น คงเป็นเพราะได้อาบน้ำเลยทำให้หายหนื่อยไปได้มาก
"แล้วพี่แจจุงยังไม่กลับหรือฮะแม่"
ดงแฮถามถึงพี่ชายหน้าสวยเมื่อไม่เห็น เพราะนี่ก็เลยเวลากลับบ้านของพี่ชายเค้ามานานเเล้ว
"ยังจ๊ะ เห็นบอกว่าช่วงนี้ที่ร้านลูกค้าเยอะน่ะ"
"หรอฮะ"
"จ๊ะ รีบกินข้าวดีกว่าแม่ว่าช่วงนี่ลูกดูผอมไปน่ะดงแฮ"
"ฮะ....แม่ฮะงานที่ผมไปสมัครวันนี้เค้ารับผมแล้วนะแต่เจ้านายเค้าให้ผมย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้านเค้า
แม่ไม่ต้องห่วงนะฮะปลอดภัยทุกอย่างเพราะอยู่กันหลายคน"
"แล้วต้องเสียเงินหรือเปล่าลูก"
"ไม่ฮะ แต่ผมจะกลับบ้านได้เเค่เดือนละครั้งเท่านั้นเองนะฮะแม่ต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะฮะ"
"แม่ไม่อยากให้ลูกไปอยู่ที่อื่นเลย แม่เป็นห่วงลูก" คุณนายลีบอกลูกชายเสียงเศร้า
"ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกฮะ ต่อให้ลำบากแค่ไหนผมก็ทนได้ เพราะเค้าให้เงินเดือนสูงมากนะฮะแม่
แม่รู้หรือเปล่าว่าเค้าให้เงินเดือนผมเท่าไหร่" ดงแฮกุมมือของแม่และยิ้มน่ารัก
"เท่าไหร่ลูก"
"เดือนละ 150,000 วอน เชียวนะฮะ ผมจะมีเงินให้แม่ผ่าตัดแล้วนะฮะ" ดงแฮบอกและยิ้มอย่างมีความหวัง
"เป็นเพราะแม่ ลูกทั้งสองคนเลยต้องมาลำบากแบบนี้ แม่ผิดเอง แม่น่าจะตายไปให้มันรู้แล้วรู้รอดไป"
ดงแฮเดินเข้าไปกอดแม่ ทั้งสองคนกอดกันแน่นพร้อมกับน้ำตานองหน้าทั้งคู่
"ไม่ แม่ห้ามพูดอย่านี่อีกนะ ผมกับพี่แจจุงรักแม่นะฮะ"
คุณนายลีดันตัวลูกชายออกแล้วเช็ดน้ำตาให้ลูกชายของเธอ เธอโชคดีจริง ๆ ที่มีดงแฮกับแจจุงเป็นลูก
ทั้งสองคนไม่เคยทำเรื่องเดือดร้อนมาให้เธอลำบากใจเลยสักครั้ง
ว่าแต่ลูกจะไปอยู่ที่บ้านเจ้านายเมื่อไหร่ล่ะ"
"พรุ่งนี้เช้าฮะ แม่ฮะ ผมไม่อยู่แม่อย่าทำงานหนักนะฮะเดี๋ยวจะไม่สบายไปอีก
แล้วเงินผมจะเอามาให้แม่เองทุกเดือนนะฮะ" คุณนายลีกอดลูกชายคนเล็กเอาไว้อีกครั้ง
ดงแฮเดินออกจากร้านขนมเค้กหน้าซอยเข้าบ้านของเขา ก็บังเอิญเจอรุ่นพี่ที่เรียนมหาลัยเดียวกัน
"ด๊อง" ชายหนุ่มตะโกนเรียกดงแฮจากอีกฝั่งหนึ่ง ดงแฮมองหาต้นเสียงและยิ้มอย่างดีใจ
ชายหนุ่มจึงวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าดงแฮ
"ด๊องมาซื้อขนมหรอ"
"ฮะ..แล้วพี่ยุนโฮมาทำอะไรที่นี่ฮะ"
"พี่มาทำธุระนิดหน่อยน่ะ เราไปหาอะไรกินกันดีกว่านาน ๆ จะได้เจอกันซะที่นึง" ยุนโฮชวน แต่ดงแฮทำท่าลังเล
"ไม่นานหรอก" ยุนโฮบอก ดงแฮพยักหน้ารับและเดินไปกับยุนโฮ
หลังจากพากันไปหาอะไรทานจนอิ่มท้องยุนโฮก็มาส่งดงแฮที่บ้าน
และแวะเข้าไปทักทายคุณนายลีกับแจจุง แล้วจึงขอตัวกลับบ้าน
"ด๊องเปิดประตูให้พี่หน่อยซิ"
"เข้ามาซิฮะ มีอะไรหรือพี่แจจุง"
"เห็นแม่บอกว่าเราได้งานใหม่แล้วหรือ"
"ฮะ"
"ด๊องถ้าทำไม่ได้ก็กลับบ้านนะ ว่าแต่บ้านของเจ้านายเราอยู่ที่แถวล่ะ"
ดงแฮนิ่งเพราะไม่รู้จะบอกความจริงกับพี่แจจุงดีหรือเปล่า เพราะถ้าบอกความจริงไปแล้วถ้าพี่แจจุงกับแม่ไปตามหา
มีหวังความลับที่เค้าไปรับจ้างเป็นภรรยาของคิบอม ทั้งสองคนต้องรู้แน่ ๆ
"อยู่แถว ๆ นัมซาน ฮะพี่แจจุง" ดงแฮตัดสินใจโกหก
"ก็ไม่ไกลจากบ้านเรามากนี่ ความจริงด๊องไม่น่าไปพักที่อื่น อยู่บ้านเราก้อน่าจะไปทำงานทัน"
แจจุงมองหน้าน้องชาย
"เจ้านายเขาอยากให้ผมไปพักที่นั่น ก็ตามใจเขาหน่อยสิฮะ เขาอุตส่าห์ให้เงินเดือนผมเยอะขนาดนั้น"
ดงแฮยิ้มและพูดติดตลกให้แจจุงหายกังวล
"ตามใจเราแล้วกัน พี่ไม่กวนล่ะพักผ่อนเถอะ" แจจุงหอมแก้มน้องชายก่อนออกจากห้องไป
รุ่งเช้าดงแฮเดินถือกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กเข้ามาในบ้านตระกูลคิมก็เจอกับฮีชอลที่เดินลงมาจากข้างบนพอดี
"มาแล้วหรอ มานี่สิ ชั้นจะแนะนำให้รู้จักกับทุกคนที่อยู่ที่นี่"
ฮีชอลบอกและเรียกทุกคนในบ้านให้มารวมตัวกันที่ห้องรับแขก แนะนำคุณแม่บ้านและสาวใช้ทั้งหมด
"เอาล่ะ ไปทำงานกันได้แล้ว" ฮีชอลสั่งให้ทุกคนแยกย้ายกันไปทำงานต่อ
"กฏของที่นี่ก็ไม่มีอะไรมาก แค่จะทำอะไรก็ขอให้ต้องตรงต่อเวลา และห้ามพูดมาก
รู้อะไรที่นี่ก็อย่าเอาไปพูดที่อื่นถ้าฉันรู้ว่าเธอผิดกฏ ฉันจะลงโทษเธออย่างหนัก"
"ฮะ" ดงแฮรับคำ
"และหน้าที่ ที่สำคัญที่สุดของเธอคืออะไรคงรู้ดีแล้วสินะ"
ดงแฮเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตัวเองคิดถูกหรือคิดผิดที่มาทำงานนี้ แต่ถ้าไม่ทำงานที่นี่แล้วที่ไหน
เค้าจะให้เงินเดือนมากมายขนาดนี้ ดงแฮสูดลมหายใจลึก ๆ เหมือนพยายามปลอบตัวเอง
"รู้ฮะ.....แล้วจะเริ่มงานเมื่อไหร่ฮะ" ดงแฮถามอย่างสงสัย ฮีชอลมองหน้าดงแฮและยิ้มด้วยมุมปาก
"ถามได้ดี อาจจะคืนนี้เลยหรือเปล่าฉันก็ไม่รู้ มันขึ้นอยู่กับคิบอมว่าจะไปหาเธอเมื่อไหร่
เอ่อ มีอีกอย่างที่ฉันเกือบลืม ห้ามสัมผัสหน้าของคิบอมเด็ดขาดถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่"
ฮีชอลบอกดงแฮด้วยเสียงเย็นยะเยือกจนดงแฮต้องลอบกลืนน้ำลาย
"เดี๋ยวฉันจะให้คุณแม่บ้านพาเธอขึ้นไปที่ห้องพัก"
ฮีชอลเดินเข้าไปหาหญิงชราที่กำลังเดินเข้ามาและยืนคุยกันก่อนจะเดินมาทางดงแฮ
"เชิญทางนี้ค่ะ" คุณแม่บ้านเดินนำหน้าดงแฮขึ้นไปชั้นบนและตรงไปทางห้องปีกขวาของตัวบ้าน
ดงแฮมองทุกอย่างที่ผ่านมาในสายตาด้วยความตื่นตะลึงของทุกอย่างล้วนแต่มีราคาแพงทั้งนั้น
สมแล้วที่เป็นทายาทของมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของเกาหลี
และมาหยุดยืนที่หน้าห้อง ๆ หนึ่ง
"ถึงแล้วค่ะ ห้องพักของคุณ" ดงแฮกล่าวขอบคุณหญิงชราจากนั้นจึงเดินเข้าห้อง
ดงแฮเดินเข้ามาในห้องและสำราจไปรอบ ๆ ทุกอย่างสวยงามแต่มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีเลยสักนิด
ดงแฮวางกระเป๋าไว้บนเตียงและเปิดมันออกมาเพื่อจัดของเข้าตู้เสื้อผ้า
จากนั้นก็เดินไปที่ห้องน้ำเพื่อล้างหน้าให้สดชื่นขึ้น
"ยินดีต้อนรับ ลีดงแฮ" ดงแฮสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีเสียงดังออกมาจากทางไหนก็ไม่รู้
"ใครน่ะ ออกมานะ" ดงแฮร้องถาม มือของเขาเย็นเฉียบ แล้วเสียงนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
"ฉันคิมคิบอมคนที่อยู่ห้องข้าง ๆ เธอไง เธอเห็นประตูทางด้านซ้ายมือของเธอหรือเปล่า
นั้นแหละมันเปิดเข้ามาที่ห้องฉันได้ พี่ฮีชอลไม่ได้บอกเธอหรือไงว่าห้องทุกห้องจะมีกล้องวงจรปิดอยู่น่ะ"
"ไม่ได้บอกฮะ แต่มันผิดนะฮะที่แอบดูชาวบ้านเขาแบบนี้" ดงแฮตำหนิคิบอม
"เธอไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนี้ในเมื่อที่นี่คือบ้านของฉันและเธอก็เข้ามาที่นี่เอง
ฉันไม่ได้ไปจับตัวเธอมา อย่าลืมซิ"
คำพูดของคิบอมทำให้ดงแฮนิ่งเงียบและกัดปากของตัวเองแน่น
"รูปร่างเธอก็ใช้ได้นะ หน้าตาก็โอเค เธอคิดยังไงถึงมารับจ้างเป็นผู้หญิงของฉันหรือว่าเพราะเงิน"
คิบอมถามดงแฮด้วยเสียงที่ดูถูก
"ฮะ ผมจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมาก"
ดงแฮตอบและมองไปรอบ ๆ ห้องของเขาเพื่อหาจุดที่ติดกล้องเอาไว้แต่ก็หาไม่เจอ
คิบอมรู้ทันว่าดงแฮกำลังคิดอะไรอยู่
"อย่ามองหาให้เสียเวลาเลย เธอหามันไม่เจอหรอก" คิบอมหัวเราะ เลยโดนดงแฮค้อนให้
"เอาล่ะ....เธอทำตัวตามสบาย ฉันไม่แอบมองใครส่งเดชแน่ถ้าไม่จำเป็น" คิบอมพูดทิ้งท้ายและเงียบไป
ดงแฮคิดว่าคิบอมคงไปแล้วจึงทรุดตัวนั่งลงและหลับตานิ่ง
ดงแฮไม่มีทางรู้เลยว่าคิบอมยังแอบมองพฤติกรรมของเขาอยู่
คิบอมมองคนน่ารักที่กำลังนั่งหลับตาอย่างพิจารณา แต่แล้วก็ปรากฏภาพของคนอีกคนขึ้นมาแทน
"บ้าที่สุด ไม่ว่าใครก็เห็นแก่เงินกันทั้งนั้น ไม่มีใครรักจริงสักคน ฉันจะสั่งสอนคนหน้าเงินอย่างพวกเธอให้รู้สึก"
คิบอมขบฟันเข้าหากันแน่นด้วยความแค้น
***********************************************************************
อันยองฮะทุกคน
มาต่อตอนที่ 2 ให้แล้วนะฮะ
ถ้าสนุกก้อขอคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะฮะ
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าฮะทุกคน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น