ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter :: 8
ดงแฮรู้สึกโหวงเหวงอย่างประหลาดเมื่อคิบอมไม่อยู่เลยเดินเข้ามาในห้องของคิบอม
และเดินไปไปเปิดผ้าม่านออกเพื่อให้แสงแดดส่องเข้ามาในห้อง
ดงแฮสำรวจไปทั่วห้องของทุกอย่างถูกจัดเอาไว้อย่างเป็นระเบีบยดูสะอาดตา........
"คุณดงแฮ เข้ามาทำอะไรในนี้คะ"คุณแม่บ้านถามเมื่อเห็นดงแฮอยู่ในห้องของคิบอม
"ผมเข้ามาดูความเรียบร้อยนะฮะ แล้วคุณแม่บ้านล่ะฮะ"
"ป้าจะเข้ามาทำความสะอาดค่ะ"
"คุณแม่บ้านทำเองทุกวันหรือฮะ"
"ค่ะ คุณชายไม่ต้องการให้ใครเข้ามาวุ่นวายเลยให้ป้ามาทำความสะอาดเอง"
"เหนื่อยแย่เลยนะฮะ งั้นวันนี้ผมช่วยคุณแม่บ้านทำความสะอาดก็แล้วกัน"
"ไม่เป็นไรคะป้าทำเอง เดี๋ยวคุณดงแฮจะเหนื่อยเสียเปล่าๆ"
"ไม่เป็นไรฮะ"ดงแฮยิ้มและเดินไปจัดของในห้องและปัดฝุ่นจนมาถึงโต๊ะข้างเตียงของคิบอม
ดงแฮเห็นกรอบรูปถูกวางคว่ำหน้าอยู่เลยหยิบขึ้นมาดู
รูปข้างในเป็นรูปของคนสองคนที่กอดกันแน่นและยิ้มให้กล้องอย่างมีความสุข
"ดูอะไรอยู่คะ"
"ดูรูปอยู่ฮะคุณแม่บ้าน"พูดพร้อมกับมือยื่นกรอบรูปให้หญิงสูงวัยดู
"รูปคุณคิบอมกับคุณจุนกิค่ะ"
"จุนกิ คนรักของคุณคิบอมนะหรือฮะ"
"ใช่ค่ะ"คุณแม่บ้านตอบ
"น่าสงสารคุณคิบอมนะฮะคุณแม่บ้าน"
"ค่ะ คุณชายน่าสงสาร คุณชายรักคุณจุนกิมากตามใจคุณจุนกิทุกอย่างแต่ก็นั่นแหล่ะค่ะ
คุณจุนกิไม่ได้รักคุณชายที่แต่งงานด้วยเพราะหวังแค่เงินของคุณชายก็เท่านั้น"
วันนี้ดงแฮมาทำงานที่บริษัทของคิบอมเป็นวันแรก ดงแฮดูมีความสุขและสนุกกับที่ทำ
เพราะทุกคนต่างก็ใจดีและช่วยสอนงานทุกอย่างให้กับดงแฮ
"คุณว่าดงแฮทำงานเป็นไงบ้างที่รัก"
ซีวอนเดินเข้ามาในห้องทำงานของฮีชอลก็เห็นเจ้าของห้องกำลังยืนดูดงแฮทำงานอยู่
"ก็ดี คล่อยงแคล่วดี ทำงานก็เรียบร้อยใช้ได้ แต่ติดอยู่อย่างเดียวดงแฮเขาชอบนั่งเหม่อน่ะ"
"อืม....งั้นเหรอ"
"สงสัยเพราะเป็นห่วงคิบอมแน่ๆ เลย"
"คุณนาราช่วยเรียกดงแฮเข้ามาพบผมที่ห้องตอนนี้ด้วยนะครับ"ฮีชอลกดโทรศัพท์ภายในบอกเลขาหน้าห้อง
"ค่ะ"
ผ่านไปสักพักดงแฮก็เดินเข้ามาในห้องทำงานของฮีชอล
"เชิญนั่งคุณลีดงแฮ"
"สวัสดีฮะคุณชีวอนคุณฮีชอล เรียกผมมามีอะไรหรือฮะ"ดงแฮถามทั้นที่เมื่อนั่งลงเรียบร้อยแล้ว
"ไม่มีอะไรหรอกที่ฉันเรียกเธอเข้ามาก็เพราะเห็นเธอนั่งเหม่อบ่อย ๆ เป็นห่วงคิบอมหรือ"
"ฮะ ก็คิบอมไม่ติดต่อมาเลยนี่ฮะนี่ก็เกือบอาทิตย์แล้ว คิบอมติดต่อคุณฮีชอลบ้างหรือเปล่าฮะ"
"เปล่าเขาก็ไม่ได้ติดต่อฉันเหมือนกัน"
"แล้วคุณชีวอลล่ะฮะ คิบอมเขาติดต่อคุณบ้างหรือเปล่า"ดงแฮหันไปถามซีวอน
"ไม่ครับ ผมเองก็พยายามติดต่อกับมันอยู่เหมือนกันเอาเป็นว่าได้เรื่องยังไงแล้วผมจะบอกนะครับ
เที่ยงพอดีเลยผมว่าพวกเราไปทานข้าวกันดีกว่าผมหิวแล้วมื้อนี้ผมเลี้ยงเอง"
ซีวอนบอกดงแฮและลุกขึ้นเดินควงฮีชอลออกไปจากห้องทำงาน
จุนกิมองคนที่เดินเข้ามาในร้านอาหารก่อนจะหันมาบอกกับเพื่อนๆ ที่มากกับเธอ
"รอแป๊บนะฉันขอไปทักทายคนรู้จักก่อนเดี๋ยวมา"พูดจบก็ลุกไปที่โต๊ะของพวกซีวอนทันที
"สวัสดีพี่ฮีชอลซีวอน"
"เธอนั้นเองสบายดีหรือ"น้ำเสียงของฮีชอลไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก
"ก็เรื่อยๆ ฮะ แล้ววันนี้พี่พาใครมากินข้าวด้วยละฮะ"
"นี่ลีดงแฮเป็นภรรยาของคิบอม"
"อะไรนะ ภรรยางั้นหรือฮะ "
"ใช่ภรรยา"
จุนกิอึ้งกับคำตอบของฮีชอลเพราะมั่นใจมาตลอดว่าคิบอมรักเขามากจนไม่มีทางที่จะไปรักคนอื่นได้อีก
"แล้วคิบอมสบายดีหรือเปล่าฮะ"
"ถ้าเป็นเธอๆ จะสบายหรือเปล่าล่ะที่ต้องเสียคนรักไปพร้อม ๆ กันแบบนี้น่ะ"
จุนกิถึงกับสะอึกกับคำตอบของฮีชอล
"งั้นผมขอตัวก่อนนะฮะเพื่อนรอนานแล้ว"จุนกิบอกแล้วก็รีบเดินไปทันที
'ชิ ภรรยางั้นหรือฉันไม่ยอมหรอกของๆฉันยังไงมันก็ต้องเป็นของๆฉันอยู่วันยังค่ำ'
หลังจากที่จุนกิเดินกลับโต๊ะไปได้ไม่นานโทรศัพท์ของซีวอนก็ดังขึ้น
"ที่รักวอนขอไปรับโทรศัพท์แป๊ปนะเดี๋ยวมา ขอตัวเดี๋ยวนะดงแฮ"
พูดจบก็ลุกเดินออกมานอกร้านทันที
"ไงวะเพื่อน รู้ไหมว่ามีคนเขาเป็นห่วง"
"ใคร....."คิบอมถามกลับมาทันที
"จะมีใครก็ดงแฮนะซิ นั่งเหม่อคิดถึงแกทั้งวัน"
"จริงหรือวะ"
"เอ๊ะไอ้นี่ จริงซิฉันจะโกหกแกไปทำไมวะ แล้วแกยังพักฟื้นอยู่โรงพยาบาลใช่ป่ะวะ"
"อืม...ยังไงฉันฝากแกดูแลดงแฮด้วยแล้วกัน"
"ได้ ส.บ.ม แล้วรีบกลับมานะเพื่อน"
"เออ...แค่นี่นะ"คิบอมบอกและวางสายไป
ซีวอนเดินกลับมาถึงโต๊ะก็ก้มหน้าก้มตาทานอาหารทันทีก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพูดกับฮีชอลและดงแฮ
"ฮีชอล ดงแฮเมื่อกี้คิบอมโทรมา"
ดงแฮชะงักมือที่กำลังจะตักอาหาร
"คิบอมเป็นยังไงบ้างฮะ"ดงแฮถามอย่างตื่นเต้น
"คิบอมสบายดี ป่านนี้คงนอนให้พยาบาลสาวๆ นวดให้อยู่ก็ได้"
ฮีชอลตีแขนซีวอนโทษฐานพูดจาไม่เข้าหูและรีบหันไปพูดกับดงแฮเมื่อเห็นว่าดงแฮนั่งนิ่งและทำหน้าเศร้า
"ซีวอนแค่ล้อเล่นนะดงแฮ ความจริงคิบอมกำลังพักฟื้นน่ะ อีกตั้งเดือนถึงจะเปิดผ้าได้ไม่ต้องห่วงหรอก กินข้าวต่อเถอะ"
ดงแฮรู้สึกดีใจที่เขาได้รู้ข่าวของคิบอมบ้าง อย่างน้อยก็รู้ว่าการปลูกถ่ายเซลล์เป็นไปได้ด้วยดี
คิบอมนอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงดงแฮและคิดถึงดงแฮ
"ถ้าเธอมาดูแลฉันที่นี่ก็คงดี"คิบอมพึมพำกับตัวเองและเหมือนจะคิดอะไรได้เลยโทรศัพท์หาซีวอนทันที
"มีอะไรคร้าบบบไอ้คุณเพื่อน วันนี้วันหยุดผมนะครับขอผมพักผ่อนบ้างเถอะ"
"ฉันมีเรื่องให้แกช่วย"
"ทั้งปีไม่เคยเลยที่แกจะโทรมาแล้วก็บอกว่า ฉันคิดถึงแกวะซีวอน โทรมาทีไรมีเรื่องให้ฉันทำทุกที"
"ไอ้บ้าพูดอะไรวะขนลุก"คิบอมตวาดกับทันที
"ฮ่า ๆ ๆ สรุปแล้วแกมีอะไรจะให้ฉันช่วย"
"ฉันต้องการพยาบาลพิเศษด่วน"
"โรงพยาบาลที่นั้นไม่มีพยาบาลพิเศษไงวะ"ซีวอนถามอย่างสงสัย
"มีแต่ไม่ใช่คนที่ต้องการ"
"แกนี่มันน่าเตะชะมัด จะอ้อมค้อมทำไมวะ ได้เดี๋ยวจัดการให้"
"ขอบใจมากเพื่อนรักกลับไปแล้วจะสมนาคุณให้อย่างงาม"
"คร้าบบบบบบบบบบบบบบบ"ซีวอนลากเสียงยาวก่อนวางสายคิบอมแล้วโทรหาฮีชอล
"ที่รักไอ้บอมมันโทรมาสั่งพยาบาลพิเศษ ที่รักกับดงแฮอยู่บ้านใช่ป่ะครับอีกแป๊ปวอนจะไปหานะ รักนะครับ"
วางสายจากฮีชอลก็ลุกไปเปลี่ยนเสื่อผ้าทันที
*******************************************************************************************
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวจะเคลียร์ ช่วงนี้ไรเตอร์เรียนหนักแล้วก็ไม่สบายอะคับ
เลยไม่ค่อยได้มาอัพ ตอนนี้มันแปลก ๆ ว่าป่ะ
ไงก็อ่านกันไปก่อนนะคับไว้เดี๋ยวไรเตอร์หายดีแล้วจะมารีตอนนี้ให้ใหม่ละกัน
ว่าจะรอให้หายก่อนแล้วค่อยมาลงก็ดูเหมือนจะอีกนานกว่าทุกคนจะได้อ่าน
เลยฝืนสังขารมานั่งแต่งตอนนี้ให้อ่านกันเนื้อหามันเลยดูแปลกๆ เพราะแต่งตอนนี้กำลังได้ที่เลย
แต่งเสร็จถึงกับหาทางกลับเตียงกันไม่ถูกเลยทีเดียว 5555ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันนะคับทุกคน
แล้วก็อย่าลืมดูแลสุขภาพกันด้วยนะคับเริ่มหนาวแล้วเดี๋ยวจะไม่สบายเหมือนไรเตอร์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น