เจ้านาย(ที่รัก)

ลำดับตอนที่ #5 : แรกพบ(จบ)

ทางเดินมุ่งสู่ชั้นบนสุดของโรงแรม ห้องทำงานของท่านประธานทำมันเร็วแบบนี้เธอภาวนาให้ทางเดินมันยาวขึ้นอีก      สักนิด นิดนึงก็ยังดี เธอยังต้องการเวลาทำใจ ทำไมพวกพี่ๆถึงได้ทำแบบนี้กับเราล่ะ เฮ้อ คิดไปก็ปวดหัว เอาเถอะยังไงเวลานี้ก็ต้องสู้ต่อไป เมื่อคนเราต้องสู้เท่านั้นถึงจะสำเร็จ เธอเดินมาถึงหน้าห้องท่านประธาน ได้พบกลับเลขาสาวสวยประจำหน้าห้อง นันทรวิกาเดินเข้าไปทัก

“สวัสดีค่ะ ดิฉันมาขอพบท่านประธานค่ะ” เลขาสาวคนนี้ยิ้มตอบกลับมา

“ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรคะ”

“ดิฉันนำเอกสารแผนกบัญชีมาให้ท่านประธานค่ะ”

“รอสักครู่นะคะ” จากนั้นเลขคนสวยก็กดโทรศัพท์ไปหาท่านประธานในห้องทำงาน

“คุณธีรนัยคะ พนักงานแผนกบัญชีขอพบค่ะ”

“เชิญ” เสียงตอบกลับมาห้วนๆทำเอาใจนันทรวิกาแป่วเลยทีเดียว ท่านกำลังอารมณ์ไม่ดีรึเปล่านะ

“เชิญค่ะ” เลขาสาวอนุญาตให้เธอเข้าพบแล้ว เธอจึงยิ้มบางๆอย่างขอบคุณ

ก๊อกๆๆ

   เธอเคาะประตูตามมารยาท ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป ห้องทำงานปูด้วยพรมอย่างดี รอบๆห้องมีต้นไม้กระถางไม่ใหญ่มากเพื่อให้ดูสบายตา ตรงกลางของห้องมีโต๊ะทำงานท่านประธานกำลังเซ็นเอกสารอยู่  จะว่าไปท่านประธานก็คล้ายๆกับผู้ชายคนนั้นนะ ส่วนคนที่นั่งทำงานอยู่บนโต๊ะเริ่มรู้สึกเหมือนโดนจ้องจึงเงยหน้าขึ้นก็พบสาวน้อยน่ารักคนหนึ่งถือเอกสารไว้แนบอก  เมื่อสาวน้อยเห็นเขาเงยหน้าขึ้นมาเธอจึงยกมือไหว้ แล้วเดินเข้าไปหาเขาแล้วส่งเอกสารให้เขา เขารับเอกสารแล้วผ่ายมือเชิญเธอนั่ง

“เชิญนั่งครับ”

“ขอบคุณค่ะ” เขาเปิดเอกสารดูเงียบๆ เปิดไปจนหน้าสุดท้ายแล้วเซ็นเอกสาร แล้วส่งแฟ้มเอกสารคืนให้เธอ

“คุณชื่ออะไรครับ” หญิงสาวรับเอกสารแล้วแปลกใจท่านประธานถามชื่อเธอทำไม

“นันทรวิกาค่ะ ท่าน”เธอก็ตอบกลับไป

“นี่ผมดูแก่มากเลยหรอครับ” เขาถามกลับด้วยใบหน้ายิ้มๆ

“ก็เปล่าหรอกค่ะ”

“ยังไงครับ”

“ดิฉันไม่กล้าวิจารณ์ท่านหรอกค่ะ” เธอปฏิเสธที่จะตอบคำถามนี้ แน่ละใครกล้าพูดออกไปตรงๆว่าผู้ชายตรงหน้าเธอคนนี้หล่อ หล่อมาก ดูดี ทุกอย่างเพอร์เฟ็ค ใครเห็นเป็นต้องชอบ รวมทั้งตัวเธอเองด้วย

“ท่านอีกแล้ว อย่าเรียกผมว่าท่านเลยครับ แก่ไป ผมพึ่งจะอายุ 29 ปีเองนะครับ” พูดจบเขาก็ยิ้มให้เธอพร้อมกับสำรวจปฎิกิริยาของเธอไปด้วย ผู้หญิงคนนี้ดูสวยหวานน่ารัก น่าจะไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไร ออกจะไม่ทันคนซะด้วยมั่งเนี่ย

“ค่ะ ท่านประธาน”

“อีกแล้วนะครับพึ่งจะบอกไปเมื่อกี้นี่ คุณนันทรวิกา” เขาพูดเหมือนตำหนิเธอ ที่เธอไม่ฟังเขา

“แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะค่ะ” เธอเองก็เริ่มจะโมโหแล้วนะ จะให้เรียกอะไรก็บอกมาสิ

“ผมชื่อไทน์ครับ ”

“ค่ะ คุณไทน์”เธอเรียกอย่างแข็งขัน กึ่งหวาดกลัวนิดๆ ก็แหม่พบกันครั้งแรกก็ให้เรียกชื่อเล่นแล้ว เป็นใครก็กลัวไว้ก่อน

“คุณนันทรวิกามีชื่อเล่นมั้ยครับ” เขาจะชวนหล่อนคุยอีกนานมั้ยเนี่ย

“นันค่ะ”

“ครับคุณนัน ต่อไปนี่ผมจะให้คุณขึ้นมาช่วยเลขาของผมทำงานนะครับ เห็นพี่อรทำงานคนเดียวแล้วสงสาร”

“ค่ะ” เธอจะตอบอะไรได้มากเขาเป็นเจ้านายเธอนิ สั่งอะไรก็ต้องทำตาม

“พรุ่งนี่เริ่มงานได้นะครับ แล้วผมจะให้คนมาจัดโต๊ะให้ เชิญครับ” เธอพนมมือไหว้แล้วกล่าวขอบคุณเขาเบาๆ

“ขอบคุณค่ะ ท่านประธาน” แต่ดูเหมือนเจ้านายคนนี้จะหูดีซะเหลือเกินนะ

“เมื่อกี้เนี่ยเรียกผมว่าไงนะครับน้องนัน” เขาเปลี่ยนสรรพนามไว้เหลือเกินแล้วเราไม่เป็นน้องของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

“ท่านประธาน” เธอตอบกลับอย่างซื่อๆ

“ไม่เอาแล้วนะครับ ทีหลังไม่เรียนท่านประธานนะครับแล้วก็ต่อไปเวลาคุยกับผมแทนตัวเองว่านันนะครับ ฟังแล้วน่ารักดี”

“ค่ะ คุณไทน์” เธอจะรู้จะสังเกตเห็นมั้ยนะว่าแววตาของเขาตอนนี้กำลังยิ้มอย่างอารมณ์ดีที่ได้แกล้งคน

“ถ้าเช่นนั้นพรุ่งนี้เจอกันนะครับ และยินดีที่ได้รู้จัก น้องนัน”

“เช่นกันค่ะ ท่านประธาน” เธอพูดจบยกมือไหว้แล้วหมุนกายออกไปทันที เขาได้แต่สายหัวเบาๆ ผู้หญิงอะไร ไม่น่ารักเอาซะเลย

   เมื่อหล่อนออกไปแล้วก็มีบุรุษรูปงามแต่ร่างกายกำยำเล็กเลยน้อยเดินเข้ามา เขาเดินเข้ามาหาเขาด้วยลักษณะกวนๆ เขาเงยหน้าเล็กน้อยแล้วมองเห็นว่าผู้ชายคนนี้กำลังกวนเขาอยู่

“เจ้านายครับ บัญชีรอบนี้มีปัญหาหรอครับ ทำไมตรวจงานนานจังแล้วคนที่เดินออกไปเมื่อกี้ก็หน้าบูดแถมยังบ่นอะไรขมุบขมิบอีก”

“ก็เปล่านิ ไม่เคยเห็นเขาก็เลยถามไถ่ดู” แต่ดูเหมือนผู้ชายคนนี้ที่ยืนตรงหน้าเขาจะไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่

“หรอครับ”

“เออสิ นายจะไปทำอะไรก็ไปเถอะนะ ” เขาได้แต่หัวเราะเบาๆ เจ้านายของเขานี่ ปากแข็งเหมือนกันนะ

“หึหึ” เขาผู้เป็นเจ้านายจึงพูดขึ้นมาอีกครั้ง

“นะครับ ไอ้คุณดล ถ้าแกยังไม่ไปนะครับกระผมจะไล่คุณออกแล้วนะขอรับ”

“ครับๆ เจ้านายว่าแต่คนเมื่อกี้สวยนะครับ ” เขาก็ยังแซวเจ้านายอยู่ดี เขารู้ว่าเจ้านายในตอนนี้อาจจะยังไม่สนใจสาวน้อยคนนี้เพราะแค่เห็นว่าเธอสวยน่ารัก เลยเกี้ยวเล่นๆไปงั้น แต่เชื่อสายตา นพดล คนนี้เถอะเจ้านายต้องตกหลุมรักสาวน้อยจนนี้แน่ๆ

“เออ ให้คนไปบอกฝ่ายบุคคลด้วยว่า ให้นันทรวิกาขึ้นมาเป็นผู้ช่วยเลขาพี่อรดี”เขาพูดขึ้นมาเหมือนจะเป็นการตัดบทมากกว่า

“ครับแล้วผมจะจัดการให้ เจ้านาย” นพดลก็คือนพดล เขาจึงได้แต่ส่ายหัวกับนิสัยที่ไม่ว่ายังไงก็แก้ไม่หาย

“เจ้านายครับ”

“อะไรของนาย แล้วเลิกเรียกฉันว่าเจ้านายสักที ได้ยินแล้วมันขัดหู”

“ไม่สนแน่หรอครับ”

“ไอ้ดล!!” น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นจริงจังซะแล้วคงแกล้งไม่ได้อีกแน่เลย เผ่นดีกว่า เมื่อคิดได้ดังนั้น นพดลจึงเดินออกไปจากห้องทันที ทิ้งให้ชายหนุ่มนั่งทำงานคนเดียวต่อไป


สงกรานต์ปีนี้ทุกคนไปเที่ยวที่ไหนกันบ้างเอ่ย ขับรถหรือเดินทางขอให้ปลอดภัยนะคะ หลังจากเล่นน้ำจนหายเหนื่อย หายร้อน พร้อมทั้งมีฝนตกชุ่มฉ่ำไปทั้งเมืองหนองคาย ก็ได้เวลาเริ่มต้นการดำเนินชีวิตต่อไป 
ทำงานเสร็จแล้ว อย่าลืมแวะเข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณทุกๆคน ที่เข้ามาอ่าน สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ