เทวดาตกสวรรค์(ขึ้นไม่ได้ทำไงดีฟะ???)

ลำดับตอนที่ #1 : หัวหน้าคนที่3

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาจากเพดานห้องเผยให้เห็นห้อง

ขนาดใหญ่ที่มีชั้นลอยและห้องน้ำในตัวห้องนี้เป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดในหอ

นักเรียนหน่วย3(มีทั้งหมด6หน่วยแบ่งตามสายความถนัด) ที่ผู้ที่มีสิทธิ

อาศัยจะต้องมีตำแหน่งหัวหน้าหน่วยของนักเรียนเท่านั้น ห้องนี้ชื่อ

ว่าห้องกระจก ลักษณะของห้อง ส่วนที่ควรเป็นผนังปูนด้านนอก(หมายถึง

ผนังที่มีด้านหนึ่งอยู่ด้านนอกตัวบ้าน)กลับถูกแทนที่ด้วยแผงกระจกซึ่งแผง

กระจกนี้นอกจากเป็นผนังด้านหนึ่งของห้องแล้วยังทำหน้าที่เป็นกระจก

ขนาดยักษ์อีกด้วยแต่แน่นอนว่าคงไม่ใครที่จะสามารถเปิดแผงกระจกทั้ง

แผงได้แผงกระจกนี้จึงแบ่งได้เป็นแผ่นย่อย8แผ่น นอกจากผนังด้านนอก

แล้วส่วนที่เป็นแผงกระจกยังมีเพดานอีกทำให้ห้องนี้สามารถมองเห็นท้อง

ฟ้ายามค่ำคืนได้ด้วย(กระจกทั้งหมดเป็นกระจกที่ส่งผ่านแสงไม่ส่งผ่าน

ความร้อน)และด้วยเหตุที่เพดานห้องเป็นกระจกทำให้เจ้าของห้องผู้ถูกแสง

แดดยามเช้ารบกวนต้องหยิบเอาผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาเพื่อบังแสงแดดไป

จากสายตา แต่ก็มีสิ่งที่มารบกวนแทนแสงแดดอยู่ดีเมื่อ

จากสายตา แต่ก็มีสิ่งที่มารบกวนแทนแสงแดดอยู่ดีเมื่อ

"ซีเนียจ๊ะ…ซีเนีย" เสียงใสที่คุ้นเคยสะท้อนเข้าสู่โสตประสาทของฉัน

"อือ…มีอะไรเหรอ…เฟรม" ฉันเอ่ยถามเพื่อนซี้เสียงใสที่มารบกวนการนอนอย่างสลึมสลือ

"ก็…ไม่มีอะไรมากมายหรอกนะจ๊ะซีเนีย…ถ้าวันนี้ไม่ได้มีการประชุมนางฟ้าภายในอีก5นาทีที่จะถึงนี้"เฟรมเอ่ยเสียงนุ่มเรียบน่าฟังขัดกับเรื่องที่เธอเพิ่งจะบอก

"อ้อ...เหรอ...อืม...ร่วมประชุมสภานางฟ้าในอีก5นาที…"ฉันงัวเงียทวนเรื่องที่เพิ่งได้ยินเมื่อครู่

"ใช่แล้วจ๊ะ"เฟรมตอบเสียมนุ่มเช่นเคย

"…ห๊า!!…ว่าไงนะ!! ประชุมสภานางฟ้าในอีก5นาที!! เสื้อผ้าๆ เสื้อผ้าฉัน
อยู่ไหนเนี่ย!!? โอ๊ยแย่แล้วๆ แย่แน่ๆ"ฉันโวยวายวิ่งพล่านไปรื้อตู้เสื้อผ้า พลางคิดถึงใบหน้าของเหล่าหัวหน้าเทวดายามที่เธอเข้าประชุมสายแม้เพียง1วินาที

"ใจเย็นๆซิจ๊ะ..ซีเนีย..เสื้อผ้าเธออยู่นี่ฉันเตรียมไว้ให้แล้ว"เฟรมเอ่ยเสียงนุ่มพลางส่งเสื้อที่เตรียมไว้มาให้ฉัน ฉันคว้าเสื้อผ้าพวกนั้นก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป และปรากฏตัวอีกครั้งในชุดเครื่องแบบสีขาวดูเป็นทางการ

"ใจเย็นๆซิจ๊ะ..ซีเนีย..เสื้อผ้าเธออยู่นี่ฉันเตรียมไว้ให้แล้ว"เฟรมเอ่ยเสียงนุ่มพลางส่งเสื้อที่เตรียมไว้มาให้ฉัน ฉันคว้าเสื้อผ้าพวกนั้นก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป และปรากฏตัวอีกครั้งในชุดเครื่องแบบสีขาวดูเป็นทางการ

"ไปเร็ว เฟรม!!"ฉันบอกอย่างรีบร้อน แล้วฉุดมือเฟรมวิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

____________________

"ไปเร็ว เฟรม!!"ฉันบอกอย่างรีบร้อน แล้วฉุดมือเฟรมวิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

____________________

____________________

"ซีเนียค่อยๆสิ เดี๋ยวก็ล้มหรอก"เฟรมเอ่ยเตือนฉันเสียงนุ่ม

"ค่อย ไม่ได้แล้วเฟรม!! นี่มันสายแล้วนะ!! ถ้าเข้าสายล่ะก็…ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะถูกท่านหัวหน้าเทวดาราฟาเอลลงโทษยังไงบ้าง…คิดแล้วสยอง!!"ฉันคิดแล้วขนลุกซู่ไปทั้งตัว รีบดึงมือเฟรมวิ่งมุ่งหน้าไปยังห้องประชุมอย่างร้อนรน

'กึก!!'พอรู้สึกตัวอีกทีฉันกับเฟรมก็มาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องประชุมแล้ว

'แต่ว่า….จะเข้าไปยังไงล่ะ'ฉันคิด

'แอ๊ด…'ฉันสะดุ้งตื่นจากภวังค์ภาพตรงหน้าทำเอาฉันอึ้งพูดอะไรไม่ออก
เลย

"ขออนุญาตค่ะ ขออภัยด้วยที่มาสาย"เสียงเฟรมผู้เปิดประตูแล้วกล่าวขออนุญาตแล้วเดินเข้าไปภายในห้องประชุมราวกับมันเป็นเรื่องปกติทำให้ฉันอึ้งมากขึ้นอีก

'เพื่อนคนนี้มีอะไรให้ฉันแปลกใจอยู่เสมอ และครั้งนี้ก็เช่นกัน'ฉันคิดมองเฟรมด้วยสีหน้าบ่งบอกถึงความทึ่งแล้วเอ่ยขึ้นบ้าง

"ขออนุญาตค่ะ"ฉันพูดขึ้นหลังจากปิดประตูแล้วเดินไปยืนข้างเฟรม

"พวกคุณจะช่วยอธิบายถึงสาเหตุที่ทำให้พวกคุณมาเข้าร่วมการประชุม
สภานางฟ้านี้หลังจากที่ได้มีการเริ่มประชุมไปแล้วด้วยได้มั้ย คุณ ซีเนีย ทราส และคุณด้วยคุณ เฟรม รีฟราน"เสียงหนึ่งจากที่ประชุมเอ่ยขึ้นน้ำเสียงแสดงถึงความไม่พอใจอย่างมาก

"ขออภัยค่ะ ท่านหัวหน้าเทวดา ราฟาเอล เรเบลต้า สาเหตุที่พวกเรามาช้าก็เพราะว่าเมื่อคืนพวกเราเพลียจากการออกลาดตระเวนเช้านี้จึงตื่นสาย
ค่ะ"เฟรมตอบอย่างไม่เกรงสายตาเย็นยะเยือกของราฟาเอลเลยซักนิด

'เฟรมนะเฟรมทำไมไม่โกหกไปนะ เดี๋ยวก็ซวยกันหมดหรอก!!'ฉันคิดตำหนิเฟรมอยู่ในใจ พลางหลบสายตาที่ท่านหัวหน้าเทวดาทั้งหลายมองมา

"เริ่มประชุมกันเถอะ ท่านราฟาเอล ส่วนซีเนีย กับ เฟรมพวกเธอไปประจำที่ได้แล้ว"องค์รานีเรย่าเอ่ยขึ้น ทำให้ทุกสายตาที่มองมากลับไปสนใจเอกสารตรงหน้าตามเดิม

"เพคะ"ฉัน เฟรม และท่านหัวหน้าเทวดาราฟาเอลรับคำก่อนปฏิบัติตามคำสั่ง

"เอาล่ะเริ่มการประชุมต่อได้"องค์รานีเรย่าเอ่ยขึ้น แล้วเทวดาลาดตระเวนโลกมนุษย์ก็เริ่มรายงานผลลาดตระเวนต่อ"เนื่องจากเหตุภัยพิบัติในโลกมนุษย์มีเพิ่มมากขึ้น ทำให้สูญเสียทรัพยากร……."

"เฟรม เฟรม"ฉันเอ่ยเรียกเฟรมที่นั่งอยู่ข้างๆโดยไม่ได้สนใจรายงานของหน่วยลาดตระเวนเลย

"หืม?..มีอะไรเหรอซีเนีย"เฟรมกระซิบถามเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาทต่อเทวดาที่กล่าวรายงานอยู่

"นางฟ้าคนนั้นน่ารักเนอะแต่ไม่เคยเห็นหน้าเลย..ท่าทางจะเพิ่งย้ายมา"ฉันพยักเพยิดหน้าไปทางนางฟ้าคนหนึ่งที่นั่งอยู่ด้านตรงข้าม เธอมีเรือนผมสีทองยาวสลวย ขนตางอนยาว ตากลมโตสีทองเช่นเดียวกัยเรือนผมนั้นให้ความรู้สึกว่าเจ้าของดวงตาคู่นั้นช่างเป็นคนที่มีเสน่ห์ดึงดูดสายตาเสียนี่กระไร

"อืม…"เฟรมตอบมองไปทางนางฟ้าคนนั้นอย่างพินิจ พิจารณา ซักพักเฟรมก็ถอนสายตาเพื่อฟังรายงานการประชุมต่อ

"นางฟ้าคนนั้นจะชื่อว่าอะไรน้า ฉันอยากเป็นเพื่อนเค้าจัง"ฉันมองไปยังนางฟ้านิรนามที่ยืนขึ้นก่อนจะนั่งลง ฉันมองเธออย่างเลื่อนลอยไม่รู้สึกและไม่สนใจจะได้ยินอะไรแล้ว พลัน ได้สติเมื่อเฟรมเอ่ยว่า

"ชื่อ คาร์เนลล์ นอกซ์ จะมาเป็นหัวหน้าหน่วย3ร่วมกับพวกเรา"เฟรมบอกเสียงนุ่ม

…

"เป็นอะไร..ซีเนีย?"เฟรมเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นฉันทำหน้างงอ้าปากหวอ

"เอ่อ…เฟรมเธอรู้ชื่อเค้าได้ไงเธอแค่มองหน้าเค้าแวบเดียวเองนะ" ฉันถามขึ้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสงสัยกับดวงตาทอประกายแห่งความฉงนทำให้เฟรมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะขยับปากอธิบายฉันด้วยเสียงกระซิบว่า

"ก็เมื่อกี้เพิ่งมีการแนะนำตัวไปไงล่ะ เธอไม่ได้ฟังเลยเหรอซีเนีย?"เฟรมเอ่ยถามฉันด้วยความพยายามอย่างยิ่งที่จะควบคุมให้เสียงนุ่มเป็นปกติที่สุด

"เจ๋ง!!แปลว่าเธอจะมาอยู่ห้องเราใช่มั้ย..เฟรม??"ฉันหันหน้าไปถามเฟรมด้วยความตื่นเต้นทำเป็นไม่ได้ยินที่เฟรมถามตอนท้าย

"อืม..ใช่"เฟรมตอบฉันก่อนถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่

"ชื่ออะไรนะ คาร์เนลล์เหรอ?? อืม…ชื่อฟังดูแมนไปหน่อยนะ...แต่ไม่เป็นไรแค่น่ารักก็พอ"ฉันพูดเสียงดัง ลืมไปว่าอยู่ในห้องประชุม

"หัวหน้านักเรียนหน่วย3 ซีเนีย ทราส กรุณาเงียบเสียงและสำรวมหน่อย..อย่าลืมสิว่าเรากำลังประชุมกันอยู่นะ"เรน ไนออล์แกนหัวหน้านางฟ้าเอ่ยเสียงเครียด

"ข…ขออภัยค่ะ..ท่าน เรน "ฉันพูดเสียงค่อย เหลือบไปมองผู้ถูกชมที่ใบหน้ายังคงนิ่งเฉยไร้ความรู้สึกใดๆราวกับเป็นหุ่นขี้ผึ้งเช่นเดิม

----------------------------------------------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------------------------------