shadow-moonlight พันธะสัญญารักอาณาจักรแวมไพร์

ลำดับตอนที่ #8 : จุดเริ่มต้น (แก้ไขคำ)

ตอนที่แปด จุดเริ่มต้น


"คีย์ว่า....คีย์ว่า" กระแสเสียงอ่อนโยนล่องลอยมาตามสายลม 
ส่งผลให้ร่างเพรียวเริ่มรู้สึกตัว
เปลือกตาแสนหนักอึ้งค่อยๆเปิด..........
 ภาพพร่ามัวรางเลือนจนจับต้นชนปลายไม่ถูกปะทะเข้ามาในสมอง ดวงตากลมโตเริ่มกระพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับสายตา
จนกระทั่งจุดต่างๆเริ่มปะติดปะต่อจนเป็นภาพใครคนหนึ่ง
"อัส...รัน" ริมฝีปากซีดเอ่ยเรียก
"ตื่นแล้วหรือ กระต่ายน้อย เธอรู้ไหม?ว่าเธอหลับไปสามวันเต็มๆ
ฉันห่วงเธอจัง"ร่างสูงเอ่ยเล่าด้วยดวงตาห่วงใย
พร้อมกับลุกขยับเข้าไปพยุงสาวน้อยที่พยายามลุกขึ้นนั่ง
"ฉันอยู่ที่ไหนคะ?"
"คอนโดฉันน่ะ"
"ฉันเป็นอะไรไปคะอัสรัน" ร่างเพรียวเอ่ยถาม
"เธอเสียใจเรื่องแม่มากไป เลยสลบอยู่ที่ถนน ฉันเป็นคนไปอุ้มเธอมาเอง"ร่างสูงเอ่ยเรียบๆ
แต่คำพูดเรียบๆเหล่านั้นก็ทำให้สาวน้อยถึงกับชะงัก
ความทรงจำแสนปวดร้าวทะลักเข้ามาในสมอง
แม่ถูกรถชน แม่ตายแล้ว แม่จากไปแล้ว
สมองเริ่มประมวลคำตอบให้เธอรับรู้ ความจริงที่แสนเจ็บปวด
หยดน้ำตาไหลลงอาบแก้มใส สะอื้นไห้จนร่างสั่นเทาอย่างน่าสงสาร
จนมือหนาอดใจไม่ไหวต้องโน้มเธอมากอดเอาไว้แนบอก
เพื่อหวังบรรเทาความเจ็บปวดลงบ้าง
"ร้องไห้ออกมาเลย ถ้ามันทำให้เธอเจ็บน้อยลงบ้าง ฉันจะกอดเธอเอาไว้แบบนี้ไม่ไปไหน ฉันจะไม่ทิ้งเธอไปกระต่ายน้อย"
ถ้อยคำอ่อนโยนปลอบประโลมดวงใจสั่นไหว
เป็นความอบอุ่นแรกที่เธอได้รับหลังจากคืนแห่งความสูญเสีย
เธอกอดตอบร่างสูงไว้แน่นด้วยต้องการหาที่พักพิง
จนเวลาผ่านไปนานแสนนาน
จึงไม่มีน้ำตาให้ไหลออกมาอีกแล้ว แต่ร่างเพรียวยังคงตกอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มอย่างจงใจ อัสรันเป็นความอบอุ่นเดียวที่เธอได้รับในเวลานี้
มันช่างสร้างความเชื่อมั่นให้กับเธออยู่ไม่น้อย
"อัสรันคะ แล้วศพของคุณแม่ล่ะคะ ?"
"ศพของแม่เธอ สูญสลายเป็นละอองไอไปแล้วตอนที่เธอหมดสติไป มันเป็นไปตามพันธะสัญญานะ นอกจากนี้ความทรงจำเกี่ยวกับเธอทั้งหมดถูกลบออกไปจากสมองทุกคนแล้ว"
"อะไรนะ ! " ร่างเพรียวถามอย่างตกใจ
พลิกตัวออกจากอ้อมกอดแล้วหันมามองสบตาสีน้ำทะเล
"มันถึงเวลาแล้วสาวน้อย ทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว เธอต้องไปกับฉัน"
"ทำไมฉันต้องไป ! " สาวน้อยเริ่มขึ้นเสียง แม้เธอไม่อยู่ในความทรงจำใครแล้ว แต่เธอมีเหตุผลอะไรที่ต้องไป 
แม้เธอไว้ใจเขาแต่นี่ต้องเป็นการตัดสินใจของเธอถึงจะถูก
"มีเหตุผลที่อยู่สามข้อที่เธอจะต้องไป...
หนึ่งเพราะเป็นพันธะสัญญาที่ถูกกำหนดไว้แล้ว ขัดขืนไม่ได้
สองพ่อเธอยกเธอให้ฉันแล้ว และ
สามฉัน..........          "


"อะไรคะ ? ข้อสามน่ะ....ยังพูดไม่จบเลย" ร่างเพรียวถาม
แต่กลับได้รับคำตอบเป็นสายตาอบอุ่นแทน รอยยิ้มอ่อนโยนถูกแต่งแต้มบนใบหน้าคมเข้ม เธอไม่เคยเห็นสายตาอบอุ่นแบบนี้มาก่อน
"เมื่อถึงเวลาฉันจะบอกเธอ แต่เธอไปกับฉันได้ไหม
ฉันไม่อยากให้เธออยู่ที่นี่อีกแล้วนะ....ไปกับฉันนะ "ร่างสูงขอร้อง
ไม่รู้ทำไมคำพูดแค่ไม่กี่ประโยค กับคำสัญญาแค่ลมปากเท่านั้น
กลับทำให้เธอเชื่อนะ แววตาของเขามันทำให้เธอเชื่อเขา 
เธอเจอเหตุผลแล้ว ในเมื่อเธอไม่เหลือใครแล้ว
ถ้าเธอไปกับเขาคงไม่ผิดอะไร
กับคนที่จะเป็นความอบอุ่นใหม่ให้แก่เธอ


"ค่ะ ฉันจะไปกับคุณอัสรัน "
สาวน้อยตอบพร้อมรอยยิ้มแสนอ่อนโยน

************************
555+กลับมาจนได้ ขอบคุณนะเจ๊เฟิร์นที่แก้ตัวให้ ขอบคุณจริงๆจ้าแต่ก็เป็นความจริงอ่ะแหละงานท่วมท้นคณนาเหลือเกิน สอบอีกสองวันจะเสร็จแล้วเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ขอบคุณที่ติดตามอ่าน แอบแวะไปดูเรทติ้งมาพุ่งกระฉูดจนฉุดไม่อยู่ซะแล้วสินะเนี่ย555+ยินดีด้วยจ้า เห็นแล้วชื่นใจแทนเจ๊เค้าจริงๆเลย
ต้องขอโทษนะคะที่ดอง ด๊องดองมานานเลย
แต่อีกสี่ตอนถัดไปเป็นคิวยัยหนูแก้วแล้วค่ะ ช่วยกันอวยพรสุขภาพหนูเค้าด้วยนะคะ ช่วงนี้เค้าไม่สบาย ไปแสดงพาวเวอร์งานตรุษจีนมากไปนิด แต่เค้าก็ไฟแรงนะจ๊ะ มาสอบอย่างเเข็งแรงเลยเชียว เยี่ยมมากจ๊ะหนูแก้ว
หนูเฟิร์นก็รีบปั๊มนิยายนะคะ คิวเราอีกสี่ตอนข้างหน้า
เผาคนอื่นมาเยอะแล้ว เดี๋ยวรอให้คนอื่นมาเผาบ้าง อีกสี่ตอนข้างหน้าเจอกันนะจ๊าคนอ่านที่รักทุกท่าน
มาอัพนิยายคนอื่น นิยายตัวเองยัง...=*=ช่างเหอะๆ
เดี๋ยวปิดเทอมแล้วจะอัพให้ติดกันอ่านไม่ทันเลยเชียว
อย่าลืมนะคะเจ๊เฟิร์นส่งมาให้ด้วยล่ะที่รัก

โชคดีมีชัย เฮงๆๆๆตลอดปีตลอดไป
แล้วจะมาตามเก็บไปเรื่อยๆนะจ๊าเจ๊ทั้งสอง
คนอ่านเองก็ดูแลตัวเองนะคะ
รักจังเลย
รักแทนคนเขียน 555+
ไปแล้วจ้า ......lee......