คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปลวเพลิงคุกรุ่น (แก้ไขคำผิด)
ตอนที่ 1 : เปลวเพลิงคุกรุ่น
หลายคนคิดว่า แสงสว่างของอโณทัยยามจรัสแสง สาดส่งความอบอุ่นสู่ทุกสรรพสิ่ง หลายคนจึงเถิดทูนพระอาทิตย์เหนือสิ่งอื่นใด หากแต่บางคนไม่คิดอย่างนั้น แสงจันทร์ยามราตรีต่างหากช่วยปลอบโยนจิตใจที่รุ่มร้อนให้สงบลงแม่เพียงสบตา
ยอดเขาสูงตระหง่าเสียดฟ้าท่ามกลางหิมะที่ขาวโพลนปกคลุมอยู่ทั่วไปคงมิน่าสนใจเลย หากไม่มีเคหาสน์สถานสง่างามหลังใหญ่ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ใจกลาง แวดล้อมไปด้วยพฤกษาชาติหลากพันธ์ ราวกับถูกจัดสรรค์ไว้เป็นอย่างดี แต่ความงามเพียงนี้มิอาจทำให้จิตใจที่เร้าร้อนสงบลงได้ แสงตะวันทำให้เขาไม่พอใจ หากแต่แสงจันทร์ที่หนาวเย็นยามค่ำคืนก็มิได้ทำให้เป็นสุข
ร่างสูงสง่านอนทอดกายในเงามืด แสงจันทราทำได้เพียงแค่สาดส่องให้เห็นถึงโครงหน้าคมได้รูป ดวงตาสีน้ำเงินเข้มดุจน้ำทะเลลึกคิ้วเข้มคมดังถูกวาดด้วยพูกันชั้นดีรับกันจมูกโด่งสวย ริมฝีปากบางเฉียบเฉกเช่นอิสตรีกำลังปิดปากเงียบไม่พูดไม่จากับใคร ทอดกายนิ่งให้กระแสลมหนาวที่พัดไอเย็นมาจากทะเลสาบเบื่องล่างพัดเส้นผมสีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำสะบัดละต้นคอ ลมเย็นเพียงนี้มิอาจพัดพาความไม่พอใจให้คลายลงเลยหรือ หรือต้องรอคอยให้เธอผู้นั้นเป็นคนจัดการ
"ยังไม่เคยเห็นเลย ทำไมไม่ลองไปพบสักครั้ง พอเห็นตัวจริงแล้วอาจทำให้พึงพอใจก็ได้" อลัมคนสนิทกล่าวเปรยไปกับสายลม หากร่างสูงสง่าดูจะระงับความโกรธไว้ไม่อยู่
"ไม่" คำพูดสั้นๆ ลอดออกมาจากริมฝีปากบางเป็นครั้งแรก ผู้ฟังถือว่าเป็นการเริ่มต้นบทสนทนา จึงสาธยายอีกจนยืดยาว
"ท่านชายไม่ชอบ แต่นายท่านพอใจมากนะครับ ผมก็ไปแอบดูมาแล้ว องค์หญิงทรงสง่างามมากสมแล้วที่ทรงเป็นถึงว่าที่รานีแห่งอาณาจักรเรา ชาติตระกูลสูงส่ง สายเลือดของเผ่าพันธุ์เราไม่ได้จางหายไป แม้จะทรงมีพระมารดาเป็น...มนุษย์" คนสนิทดูจะสะดุดไปเล็กน้อย แต่ก็ดูจะยังไม่หมดความพยายามในการเกลี้ยกล่อม
"คงไม่ลืมถ้อยรับสั่งของนายท่านใช่ไหมครับ" อลัมกล่าวเตือนพร้อมทั้งยอกายคุกเข่าเบื่องหน้าผู้เป็นนายโดยตรง
"ถ้อยรับสั่งที่ว่า...พันธะสัญญาไม่เคยเลือนหายตามกาลเวลาตราบใดที่ศรัทธายังคงอยู่" ถ้อย คำที่เอื้อนเอยออกไปแล้ว ไม่อาจดึงย้อนกลับมาได้ แม้ผู้เป็นนายจะโกรธ จะลงโทษเช่นไร อลัมผู้นี้พร้อมยอมรับ
หากร่างสูงสง่าเพียงแต่มองสบตาอลัมเท่านั้น ไม่มีเสียงตวาด ไม่มีดวงตาจ้องเขม็งมองอย่างคาดโทษเหมือนเคย มีเพียงความเงียบเท่านั้นเป็นคำตอบ ผู้ที่อยู่เบื่องหน้าคือ "คนสนิท" ที่เป็นทั้งเพื่อน และพี่ชาย ร่างกายสูงใหญ่ดุจกำแพงผู้นี้คอยอยู่เป็นเพื่อนยามไม่มีใคร แม้ไม่ได้อบอุ่นเท่า "แสงจันทรา" ที่เฝ้าโหยหามาทั้งชีวิต แต่ก็เป็นมิตรที่ซื่อสัตย์และภักดีเสมอมา บัดนี้ดวงตาที่เหมอลอยไปไกลเสมอตลอดเวลาสามวันที่ผ่านมาได้ปิดลงอย่างแผ่วเบา พร้อมแล้วกับการลืมตาขึ้นอีครั้งเพื่อทำให้วงล้อแห่งพันธะสัญญาดำเนินไป
ความคิดเห็น