คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6
เ้าวันรุ่ึ้น
"อือ..." เสียูยอนที่ำลัื่นาารนอนปรือาึ้นและมอไปรอบๆห้อเมื่อรู้ว่านี้ไม่ใ่ห้ออนเอแ่เป็นห้อที่เธอุ้นเยีเพราะเยอยู่ที่นี้มา่อน นี้มัน...ห้ออแทยอนนี้! ูยอนใและำลัะลุึ้นแ่รู้สึเหมือนมีอะไรมาอเธอไว้าทา้านหลัเธอึหันไปมอ็พบว่าเป็นแทยอนที่นอนอเธออยู่
"ื่นแล้วหรอยัยี้เา" แทยอนพู้วยเสียัวเียและยัอูยอนอยู่อย่านั้นไม่ยอมปล่อย
"แทู...ทำไมเราถึมาอยู่ในห้อนี้ไ้ละ"
"เรา็อุ้มมาไ" ูยอนยัทำหน้าสสัยนแทยอน้อพูึ้นอี
"ทำหน้าสสัยทำไมทำอย่าับไม่เยนอนับเรา"
"แ่เมื่อืนแทยัทำเป็นไม่สนใเราอยู่เลย"
"็แทไม่อยาให้ใรสสัยไ ูยอนบอให้เราทำแบบนี้ไม่ใ่หรอไม่ั้นนอื่นะสสัยวามสัมพันธ์อเราไ" ูยอนนึถึำพูอน็้อรู้สึเสียใึ้นมาที่แทยอน้อเย็นาับเธอเพราะอย่านี้เอสินะเป็นเพราะเธอไม่อยาให้ใรรู้เรื่ออเธอับแทยอน
"เราอโทษ..." ูยอนพูไ้แ่นั้นน้ำาอเธอ็ไหลออมานแทยอนที่นอนอเธออยู่้านหลั้อพลิัวเธอให้หันหน้ามาหาเา
"อย่าร้อเลยนะเราผิเอที่ไม่ยอมฟัเหุผลอูยอน แ่อนนี้เราเ้าใแล้วว่าูยอนรู้สึยัไ" แทยอนพูะเ็น้ำาให้นรัอน
"แทยัรัเราอยู่อีหรอ"
"เรายัรัูยอนอยู่ทุลมหายใเลยนะ แล้วเรา็ไม่อาลืมรัรั้นี้ไ้้วย" แทยอนึูยอนมาอไว้ในอ้อมแน
"เรา็รัแทและไม่เยลืมแทเหมือนัน"
"อนนีู้ยอนพร้อมหรือยัที่ะให้ทุนรู้เรื่ออเรา"
"เรา...อเวลาอีหน่อยไ้มั้ย เราำลัพยายามทำให้ัวเราเหมาะสมับแทอยู่แล้วเมื่อเราพร้อมเมื่อไหร่เรา็ะทำให้แทมีวามสุที่สุให้สมับที่แทรอเรา" ูยอนอแทยอนแน่นเพราะลัวนรัะโรธ
"พูนานี้เราไม่รอไม่ไ้แล้วละ ั้น...เราสัาว่าเราะรอแ่!มี้อแม้ว่าูยอน้อลับมาอยู่ับเราโอเมั้ย"
"มันะีหรอ..."
"แล้วทำไมะไม่ี เรารู้นะว่าทีู่ยอนออาบ้านนี้เพราะำลัสร้าเนื้อสร้าัวให้เหมาะสมับเรา"
"แทรู้หรอ"
"รู้สิถึเราะไม่อบทีู่ยอน้อทำถึนานั้นเพื่อเราแ่มัน็ทำให้เราเห็นว่าูยอนรัเรามานาไหนแ่ยัไเรา็อยาใหู้ยอนลับมาอยู่ับเราอยู่ีลับมาอยู่ับเราเถอะนะเราไม่อยาอยู่ห่าๆับูยอนอีแล้ว..."
"็ไ้แ่เรามีเรื่ออยาะถามแทอีอย่านึ ทำไมแทไปเรียนเมือนอโยที่ไปบอเราสัำ?"
"็ไอ้ยุนไ!มันมาบอแทว่าูยอนไม่อยาไปเรียนเมือนอับเราแล้วอยาอยู่ับมันมาว่าอนนั้นเราโรธมาเรา็เลยไปแบบไม่บอ"
"เพราะอย่านี้เอสินะที่แทไม่บอเราเพราะิว่าเราอยาอยู่ับยุนอามาว่าที่ะไปับแทใ่มั้ย"
"ใ่!" แทยอนพูอย่าโรธๆ
"แล้วทำไมอนนี้หายโรธแล้วละ"
"็ไอ้ยุนมันโทรไปบอวามริับแท่อนวันที่แทะลับมาไ้2วันว่าที่มันบอว่าูยอนอยาอยู่ับมันไม่ใ่วามริ ริๆแล้วูยอนอยาไปอยู่ับเรามาว่า อนนั้นเราโรโรธมันเลยที่มันพึ่ะมาบอเลยิว่าถ้าลับมาะัารมันะหน่อยแ่พอเห็นหน้าที่รู้สึผิอมันเมื่อวานแท็เลยหายโรธ แล้วมัน็รู้้วยนะว่าเราสอนำลับันอยู่แ่มันสัาว่าะไม่บอใรแล้ว็ะยอมัใาูยอน้วย"
"นี่ยุนทำถึนานี้เลยหรอเนี่ย" ูยอนรู้สึเหมือนเป็นัวารที่ทำให้ทั้สอเือบทะเลาะัน
"อือ แ่แทไม่โรธมันแล้ว แทเป็นเพื่อนับมันมานานยัไแท็ัมันไม่า"
"แล้วเราะไปบอุป้าับุลุยัไว่าเราะลับมาอยู่ที่นี้"
"ไม่มีปัหาหรอแู่ยอนบอว่าะลับมาอยู่ที่นี้พ่อับแม่็ีใะายแล้ว"
"ูยอนเราิถึูยอนัให้เราูบให้หายิถึหน่อยไ้มั้ย" แทยอนทำเสียอ้อนนูยอนถึับหน้าแแ่แทยอนไม่รอใหู้ยอนอนุาิึัารรวบร่าอนรัเ้าไปใล้แล้วูบูยอน้วยวามอ่อนโยนและูื่มเรื่อราวในอีทำให้แทยอน้อห่าานรัไปแ่่อานี้เธอะไว้ใและเื่อในรัอเธอเสมอะไ้ไม่ทำให้เราทั้สอน้อห่าันอี
"อือ..แทพอไ้แล้วนะ" ูยอนร้อห้ามเมื่อแทยอนเริ่มเลื่อนใบหน้าลมาอออนแล้วฝารอยแเอาไว้
"นี่!แทบอให้พอแล้วไ แท! เราหิวแล้วลไป้าล่าเถอะ"
"หิวหรอ ินเราสิเรายอม" แทยอนพูยิ้มๆแบบมีเลศนัยแล้วูบปิปาูยอนอีรั้
"แท!อย่ามาล้อเล่นนะ" ูยอนพูเมื่อแทยอนถอนริมฝีปาออไป
"เราไม่ไ้ล้อเล่นนะหรือ...ูยอนอยาให้เราินูยอนแทน"
"นี่ปล่อยเราเถอะลไป้าล่าันนะป่านนีุ้ลุุป้ารอทาน้าวแล้ว นะะนีอูยอน"
"็ไ้เห็นว่าพูาอ่อนหวานนะเนี่ยเราถึปล่อย"
"ั้นไปอาบน้ำล้าหน้าล้าา่อนนะะะไ้ลไปพร้อมัน"
"แล้วูยอนละ"
"เียวแททำธุระเสร็แล้วเรา่อยไปอาบน้ำหลัแท็ไ้"
"ไปอาบ้วยันมั้ย ะไ้ไม่เสียเวลา" แทยอนยิ้มอย่ามีเลศนัย
"บ้าหรอ!ไปเลยะเ้าไปอาบน้ำเลย"
"ไม่เอาอะไปอาบ้วยันเถอะนะ" แทยอนอุ้มูยอนมาไว้ในอ้อมแนแล้วพาเ้าห้อน้ำไป
"ไม่เอาแทปล่อยเรานะ!"
"555 ถ้าเราปล่อย็อย่ามาเรียเราว่า ิม แทยอน!"
อบุสำหรับาริามนะะ ถึแม้ะมีไม่ี่นที่เ้ามาอ่านแ่แล้วเรา็ีใและยัะมาอัพ่อไป หวัว่าะมีวามสุับารอ่านนะะ
ความคิดเห็น