คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทขับลำนำของวิญญาณผู้โศกเศร้า
วามรัเ้าเอย....เ้า่าหวานละมุน
เหมือนน้ำผึ้หวาน ยามไ้ลิ้มลอมิอาลืม
เสียเพลทำนอเนิบ้าลอมาับเสียโห* ภายในห้อห้อหนึ่ หน้า่าบานให่เปิอ้าไว้ ปล่อยให้สายลมพัผ้าม่านผืนบาปลิวไหวราวับววิาำลัร่ายรำับบทเพล
้านั้น็ปรารถนาะลิ้มลอวามหวานล้ำ
แล้วเหุใเล่า ้านั้นลับไ้เพียวามื่นม
นิ้วเรียวยาวบรรพรมีไปามสายอย่าเื่อ้า ุยาวสีาวรีรายไปมายามเมื่อ้อยืแนไปียัสายที่อยู่ไลๆ ผมยาวสีำลับปลิวน้อยๆยามเมื่อโนลม วหน้าามูีเียว วาเ็มไป้วยวามโศเศร้า ทุ์รม ราบน้ำาแห้รัิแ้มนวล ริมฝีปาแุุหลาบามยัเปล่เสียร้อออมาไม่า
วามหวานแปรเปลี่ยนเป็นวามมื่นและเินฟืนทน
มิ่าอะไรับยาพิษที่เือ้วยเสน่หา
เสียหวานใสั่ระัแ้วัลอไปับเสียโห ถูสายลมหอบออไปนอหน้า่า ออไปให้ผู้ที่หลับใหลในนิทราไ้ฟับทเพลอันแสนไพเราะแ่วนเศร้า ลอยเ้าไปยัห้อนอนในฤหาสน์หลัหนึ่
เมื่อฟ้าิน่ายินี..้านั้นะมา
เมื่อานลอเริ่ม้น...้าะอวยพร
เสียเพลลอยเ้าไปในโสประสานอร่าอรรที่หลับใหลบนเียให่ ให้ลุึ้นมาฟัอย่าหลใหล ร่าบาลุึ้นาเียนอนเินไปเปิประูห้อแล้วเินออไปยัหน้าฤหาสน์โยที่ไม่สนว่าัวเอะยัอยู่ในุนอนหรือเินเท้าเปล่า
มือบาเอื้อมไปเปิประูรั้ว่อนะ้าวออไปยัถนนเบื้อหน้า ที่มีเพียวามว่าเปล่าและมืมิ หิสาว้าวเินไปอย่าไม่ลัวเร ผมสีำุรัิาลโบสะบั้อับแสนวลอวันทรา ทอเป็นประายัเ่นวารา ที่ประับรารีนี้
หาเมื่อใสุราไ้หลั่รินแล้วไร้
้าะมาทวถามวามรัที่ถูลืม
บทเพลท่อนสุท้ายไ้ถูบรรเลล พร้อมับแสออรุรุ่ไ้สาเ้ามายัห้อที่มีเพียโหไม้สีำเามันั้อยู่ใลาห้อ โยที่มันยัส่เสียอันไพเราะอมัน่อนที่ะหยุ ทิ้ไว้เพียวามเียบันในยามเ้า
*โห ือ เรื่อนรีีนโบรานิหนึ่ มีลัษะเหมือนฮาร์พ มีสายิมสอแถว แ่ละแถวมีสายิม 36 สายที่ิบนล่อเสีย้อ ปุ่ม้านิสายิมำนวนมาูเหมือนับทีมห่านป่าำลับินในท้อฟ้า ึไ้รับื่อเรียว่าโหปุ่มห่านป่า
ความคิดเห็น