เล่ห์รักสลักใจ 杨文昌 -ซีรีส์ลวงรัก-

© สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พุทธศักราช ๒๕๓๗

‘หยาง เหวิน ชาง’ บางคนเรียกเขา ‘หยางเหวิน’ ‘อาเหวิน’ ‘อาชาง’ ชายหนุ่มคอยดูแลบ้านพันธวงศ์ในฐานะผู้ช่วยส่วนตัว

พ่อหนุ่มเย็นชาปานน้ำแข็งขั้วโลกเหนือ แท้จริงแล้วหวานละมุนเหมือนน้ำแข็งไส อบอุ่นดั่งดวงไฟ ไม่ว่าเขาซื่อสัตย์จงรักภักดีกับชานนท์เท่าไร เท่ากันกับชญานุช นั่นทำให้ความสัมพันธ์ในเชิงชู้สาวของเขากับลูกสาวคนดีของบ้านพันธวงศ์แทบเป็นไปไม่ได้เลย ถ้าไม่ติดว่ายัยน้องอ่อยหนัก อ่อยทุกวัน…

++++++++++++++++++++

“นุชรักอาเหวิน... รู้มั้ย?”

ทำไมเขาจะไม่รู้เรื่องนั้น...

ใบหน้าเย่อหยิ่งเย็นชาเบือนหนีไปมองเตียงไม้ เขาและเธออยู่บนพื้นข้างซอกเตียงคับแคบบนพรมสีขาวสำหรับวางพักเท้า 

ก่อนหน้านี้เขาหลอกเธอว่าจะไปเข้าห้องน้ำ เกือบลุกหนีไปสำเร็จครั้งหนึ่ง แต่เธอไม่เชื่อใจเขา สบโอกาสวาดมือขึ้นโอบรอบคอ แนบอกอวบลงชิดติดแผงอกกว้างอย่างตั้งใจบดขยี้อกอุ่นด้วยอกคัพมหึมา ยิ่งรู้ว่าทรวงทรงองค์เอวเธอไม่น้อยหน้าสาววัยเจริญพันธุ์นางไหนหรอก เธออาจเป็นผู้หญิงสวยที่สุดที่มีโอกาสได้อยู่ข้างกายอาเหวินด้วยซ้ำ

“อาเหวิน... นุชหนาว อย่าไปไหน... เราจะนอนกอดกัน”

“เมื่อกี้บอกว่าร้อน?”

“ช่วยนุชหน่อย... ทนไม่ไหวแล้วค่ะ...” บ่นน้ำตาคลอ ใบหน้าสดสวยเงยขึ้นมองกรามแกร่งอย่างอ้อนขอ น้ำหยดใสตรงหางตาคู่สวยได้รับการปลอบประโลมใจ ชายหนุ่มยกปลายนิ้วโป้งปาดมันจนแก้มแดงก่ำเกลี้ยงเกลา มองริมฝีปากซีดขาวเนื้อตัวสั่นเทา รู้สึกสงสารเป็นห่วงเธอไม่น้อย

“ไม่ได้ดื่มไวน์เข้าไปเยอะนี่ ทำไมถึงได้เกิดอารมณ์ทางเพศขนาดนั้น?”

“นุชรักพี่มานาน... พี่รู้...”

“ห้ามร้อง” คำสั่งเด็ดขาดปราม ชญานุชเคยพูดเรื่องนี้ซ้ำ ๆ กับบิดามารดาและคุณย่าที่ไม่เคยแสดงท่าทีรังเกียจอาเหวิน ในขณะที่เขามักปฏิเสธเธอด้วยการนิ่งเฉยเย็นชา จากนั้นเธอจะร้องไห้เรียกร้องความสนใจทุกครั้ง

สายตาของเธอหยุดอยู่ที่ผู้ชายคนเดียวมาตั้งนานแล้ว หัวใจดื้อรั้นของเธอเปรียบดังดอกไม้ผลิบาน เพียงได้รับการเติมเต็มด้วยความเอาใจใส่ของอาเหวินอย่างสม่ำเสมอ เขาทำให้เธอตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือ ด้วยความตั้งใจแน่วแน่ว่าจะขอผู้ชายแต่งงานในสักวัน

เพียงแต่...

หยางเหวินชางเป็นพวกรักศักดิ์ศรี จงรักภักดียิ่งชีพ ไม่แน่ว่าเขาอาจเจอเรื่องเลวร้ายมาในอดีต จึงไม่ยอมเปิดใจให้ใคร ชญานุชกับชานนท์เป็นหนึ่งในล้านคนที่เขายอม 

“ถ้านุชรับปากว่าจะไม่เที่ยวกลางคืนอีก พี่จะบอกวิธีให้... นุชลองทำดู...”

‘อาเหวินใจร้าย! ให้นุชช่วยตัวเองต่อหน้าพี่เนี่ยนะ อีตาบ้า ไอ้คนไม่มีหัวใจ’ เธอเม้มริมฝีปากจนเหยียดเป็นเส้นตรง ในสีหน้าตัดพ้อต่อว่าเขาใจร้าย “ช่างมันเถอะค่ะ”