Oh! My Lolita คลั่งรักโลลิต้า (The passion Series)

หลังบิดาเสียชีวิตกะทันหัน ‘ศรัณย์วริศ’ ลูกครึ่งหนุ่มไทย-ญี่ปุ่น

ทายาทบริษัทเกมจีบสาวผู้จีบใครไม่เป็นได้รับคำสั่งเสียให้ดูแลสาวน้อยไอรีน

ในฐานะประธานบริษัท Airi คนต่อไป CEO หนุ่มไฟแรงจึงสวมบท 

‘คุณอา’ ผู้หวังดีมีจุดประสงค์แอบแฝง

‘ไอรีน’ ในวัยยี่สิบปีบริบูรณ์ติดท็อปทุกสื่อโซเชียลมีผู้ติดตามนับล้าน!

ภายใต้ฉายาโลลิต้าดอลล์เมืองไทย Tai LoliTa Irene

เธอมีปากนิดจมูกหน่อย นัยน์ตาสวยใสกลมโตสีมรกต ผมหยิกลอนเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้ 

นั่นทำให้คุณอา... 

ฉีกสัญญานางแบบพรีเซ็นเตอร์ระบบผูกขาดทิ้งไปเป็นสัญญาฉบับใหม่

ที่ผูกขาดไว้กับคุณอาเสียเอง

          : สปอยล์ :

“คุณอาแพ้อาหาร แพ้ฝุ่นหรือแพ้อะไรไหมคะ? รินจะได้บอกคุณแม่กับคนในบ้านไว้”

“กีฬาเป็นยาวิเศษ... อาแข็งแรงเพราะออกกำลังกาย” คนคุยโม้ยกแขนขึ้นเบ่งให้เธอดูอีกต่างหาก

“ลองจับได้...”

เขาคิดว่าสาวน้อยคงหวังดี ดันนึกสนุกเวลาเห็นหน้าสวย ๆ มีอารมณ์สงสัย โกรธ หรือไม่พอใจ ไม่ใช่ทำตัวเป็นตุ๊กตาตอบรับคำสั่งอย่างว่าง่าย ซึ่งเขาเห็นอยู่ว่าแก้มสีแดงค่อยกลายเป็นสีซับเลือด

“ไม่ดีกว่าค่ะ... ไม่เป็นไรเลยค่ะ คือ... ไม่ได้รังเกียจนะคะแต่รินว่ามันไม่เหมาะเท่าไร...” เธอละล่ำละลักบอกพลางโบกมือปฏิเสธ คุณอากล้ามโตก็ยังยื่นต้นแขนเป็นล่ำสันที่มีมัดกล้ามเป็นลูก ๆ มาให้จนเธอต้องก้าวหนี

เพราะว่าเขาเหมือนจะแกล้ง ไอรีนเลยสะดุดหินกรวดเม็ดเล็ก ๆ ข้างสระว่ายน้ำให้ขายขี้หน้าอีก เธอแค่ร้องวี้ดว้ายตกใจหลังรองเท้าส้นเตี้ยเหยียบหินเม็ดเล็ก ๆ คงไม่ได้จะล้มแต่วงแขนกว้างกำยำกลับรีบคว้าไว้หมับ!

“ขอโทษค่ะคุณอา” พูดพลันเลื่อนมือไปจับต้นแขนของเขาเพื่อประคองตัวเองไว้ หัวใจสาวเต้นตึกประหลาด เมื่อกล้ามแขนที่เจ้าตัวอยากโชว์ออฟเสียเหลือเกินอยู่ในมือเธออย่างบังเอิญ

“เอ้า... อยู่บ้านนี้มาตั้งหลายปีแท้ ๆ ทำไมซุ่มซ่ามเดินชนนู่นนี่ไปได้”

ชายหนุ่มลืมมือลืมตัวไปสักหน่อยพอจับแล้วเลยบีบเข้าเต็มเปา ร่างบางสะดุ้งเฮือกตาเบิกกว้างมองเขา

“เอ่อ... คุณอามือไว... จังนะคะ”

“อาเป็นคนประสาทไวครับ”

“คือ... คุณอาจับ... ก้นรินอยู่ค่ะ”

คราวที่แล้วได้มือ คราวนี้ได้ก้น... ยังไงก็กำไร!

ศรัณย์วริศหมดมาดมุกผู้ดีแสนสุภาพบุรุษ เขาออกแรงกอดกระชับสาวน้อยในอ้อมแขน แล้วบีบก้นเข้าอีกที พลันจรดดวงตาเป็นประกายบนใบหน้าเห่อร้อน

“สมบัติของพ่อแต่เป็นของลูกไปแล้ว... เธอต้องเป็นตุ๊กตาโลลิต้าน่ารัก ๆ สิ ไม่ดื้อนะ... อาไม่ดุหรอกครับ ของของอา อาจะจับตรงไหนก็ได้ไม่ผิดใช่ไหม?”

เธอได้ยินเต็มสองหู! เพิ่งรู้เจตนาแท้ ๆ ของโคแก่เจ้าเล่ห์ก็ตอนนี้ เธอวางพักมือไว้บนบ่าของเขา พยายามรั้งผู้ชายตัวโตด้วยกลัวว่าเขาอาจไม่หยุดแค่จับ และก็เป็นอย่างที่คิดเมื่อปลายจมูกโด่งเป็นสันคมเลื่อนลงหาเส้นผมของเธอ พูดใกล้ ๆ ทีละถ้อยคำ

“อาถามน่ะตอบด้วยครับ”

ไอรีนก้มหน้างุด ๆ หนีแต่รีบตอบ “ไม่ผิดค่ะ... คุณอาจับตรงไหนก็ได้”

TB