คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : อุดมการณ์ถือกำเหนิดขึ้นแล้ว
เชอะ!! ชั้นเดินไปก็ได้ ไม่ง้อหร๊อก เพราะไม่ว่ายังไงคนอย่างชั้นก็ไม่ยอมขาดโรงเรียนวันแรกแน่นอนแน่นอน ป้าค่ะหนูไปแล้วนะค่ะ
ฉันหยิบโทรสัพขึ้นมาดูเวลาพลางก็บ่นไปเรื่อยเปื่อยแล้วก็เดินออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียน
8.00น. พอดีแป๊ะ เห๊ย!! ทำไมประตูโรงเรียนปิดแล้วอะ ฉันทำหน้าตาบอกบุญไม่รับเมื่อรู้ว่าประตูโรงเรียนได้ปิดลงแล้ว แล้วฉันก็นึกขึ้นได้ว่าประตูเล็กๆด้านหลังก็มี เห็นมั้ยไม่มีอะไรจะขวางทางฉันได้ โหะๆ
ฉันเดินอ้อมรั้วโรงเรียนมาทางด้านข้างโรงเรียน ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันคิดว่าโรงเรียนฉันก็กว้างใหญ่เอาการนะเนี่ย โอ้......ไม่นะประตูเล็กก็ล็อกแล้วหลอนี้ ทำไม่ชีวิตช้ายถึงได้รันทดขนาดนนี้นะ
เอาไงเอากันวะ ไม่มีอ่ะไรจะขวามทางคนอย่าฉันได้อยู่แล้ว ปีนก็ปีน
กรี๊ด.....ตุบ!! ฉันตกลงมาจากรั้วโรงเรียน หลังกระแทกพื้นอย่างจัง
อูยส์!! เจ็บชิบเป๋งเลย กระดูกกระเดี้ยวจะหักมั้ยนี่ ชมพูนะชมพู ทำอ่ะไรไม่ระวังเลย
จะทำไงดีละทีนี้ ไปแอบอยู่ที่ด่านฟ้าดีกว่า รอให้หมดคาปแล้วค่อยเข้าห้องเรียน
ฉันเดินขึ้นบันได้หนีไฟข้างๆตึกอย่างอ่อนแรง ถึงซะที ฉันจะได้นั่งแล้วนะพระเจ้า ฉันหย่อนก้นลงนั่งพิงประตูตรงบันไดหนีไฟ
ว๊าย!! นายเรียว ประธานนักเรียนนี่หน่า ชั้นต้องตายแน่ๆเลยทำไมมันซวยอย่างนี้นะ
ว๊าย!!หันมาทางนี้แล้ว เห็นเราแล้วด้วย เผ่นดีกว่า ฉันวิ่งอย่าไม่คิดชีวิต
นี่เธอหยุดเดี๋ยวนี้นะ นายเรียนตะโกนออกมา แล้วก็วิ่งตามฉัน ทำอย่างกับฉันเป็นผู้ร้านอย่างนั้นแหล่ะ
อย่าตามชั้นมานะ ช้านไม่ได้ทำอะไรผิดเลยซักนิดเดียว นายตามฉันมาทำไมนี่ ฉันวิ่งอย่าเอาเป็นเอาตาย
ถ้าเธอไม่ได้ทำผิดแล้วเธอวิ่งหนีฉันทำไมล่ะ ห๊า!! ฉันบอกให้หยุดไง
ไม่มีทางที่คนอย่างฉันยอมให้คนบ้าอำนาถอย่างนายจับฉันได้ง่ายๆหรอกนะ ไหนๆพระเจ้าก็ไม่ให้ฉันพักแล้วนี่ วิ่งต่อไปนะชมพู กรี๊ดดดดดดดดดด.
ว๊าก!! ตึง!! อูยส์ เจ็บๆ >.<
นี่เธอเป็นอะไรมากรึปล่าวอะ นายเรียวทำหน้าเป็นห่วเป็นใยชั้น อันที่จริงนายก็ดูดี๊ดูดี เหมือนกันนะ ไม่สิๆ นายนี่เล่นละครตบตา เธอจะไปเชื่อเค้าไม่ได้นะ ชมพู
อย่าเข้ามานะ ฉันขอพักแป๊บเดียวเดี๋ยวฉันก็วิ่งต่อได้แล้ว แฮ่กๆๆ
มานี้ให้ชั้นดูขาเธอหน่อย โห นี่เธอไปฟัดกะหมามาหรือไงอะ มีรอยซ้ำเต็มไปหมด หรือว่าเธอ เธอ ถูกรุมโทรม ดูสิมีทั้งรอยขี รอยข่วน รอยช้ำ เต็มไปหมด เธอไปทำอะไรมากันแน่
ห๊ะ ยังจะมาว่าฉันอีก เอ๊ะนายยี่มันยังไงกันนะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
นายไม่ต้องมาทำเป็นนิสัยดี ฉันไม่หลงคารมณ์นายหร๊อก... นายมันก็แค่หนุ่มฮอท ทำตัวหว่านสเน่ห์ ใครที่หลงชอบนายคงจะโง่เต็มที โดยเฉพาะ พวกสาวๆน่าโง่ทั้งหลายที่มาหลงไหลในความ เจ้าเล่ห์ของนาย ผู้หญิงพวกนั้นคงไม่มีสมอง ฉันขอบอกให้รู้ไว้นะว่าคนอย่างนาย ตบตาใครคนอื่นได้ แต่กับชั้นคงยากหน่อยหล่ะ จำใส่กะลาหัวไว้เลยนะ
ฉันลุกขึ้น รีบปัดเสื้อผ้าแล้วก็ชลากสังขารอันร่วงโรยลงไปยังห้องเรียนทั้นที โดยไม่หันมามองนานนั่นแม้แต่นิดเดียว
----------------------------------------------------------------------------------------
ห้อง 2/4
นี่พลอย เมื่อกี้นะฉันเจอนายเรียวที่ด่านฟ้าโรงเรียนด้วยหล่ะ
เป็นไงๆ เค้าคุยกะเธอรึปล่าว เค้านะเป็นผู้ชายที่น่าหลงไหลที่สุดเลยหล่ะ พลอยยิ้มอย่างมีเลสไน
ก็คุยอ่ะ เหอะๆ ช้านด่าเค้าไปตั้งเยอะ (อัดอั้นตันใจมานาน)แล้วก็บอกเค้าไปแล้วด้วยว่าชั้นรู้ทันเค้าทุกเรื่อง ฉันพูดพร้องยืนกอดอกอย่างมั่นใจ
แล้วเค้าไปทำอะไรให้เธอโกธรละ พลอยถามอย่าง งงๆ
เค้าไม่ได้ทำอะไรฉัน แล้วฉันก็ยิ้มเจื่อนๆเหมือนว่าจะสำนึกผิด
ฉันไม่ถามก็น่าจะรู้ คนที่นิสัยดีๆ อย่างเรียวจะทำอะไรเธอได้ ก็มีแต่เธอนั่นหล่ะที่ชอบหาเรื่องเค้า ช้านละไม่เข้าใจเลย ไปดีกว่า เดี๋ยวจะไม่มีทีให้ยืนดูพี่วิทสุดที่รักแข่งบาส
นี่เธอก็เข้าข้างหมอนั่นหลอ ไม่นะ ฉันจะต้องทำให้เธอตาสว่างให้ได้ ฉันคนนี้หล่ะจะทำให้เธอรู้ว่าพระเอกของเธอนะ ที่จริงแล้วเป็นผู้ร้านในคราบเทพบุตรต่างหาก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนายกับฉันเราเป็นสตรูกัน
ไปว่ายน้ำดีกว่า ฟิตๆเค้าไว้เราจะได้มีแรงไปสู้กะหมอนั่น
ความคิดเห็น