Acoustic & Love

ลำดับตอนที่ #2 : ไปโรงเรียนวันแรกก็ซวยซะแล้ว ^^

                 "ว๊าว!! ชุดนักเรียนเชยๆชุดนี้ใส่แล้วดูน่ารักจังเลย ยังกะนางเอกการ์ตูนญี่ปุ่นเรย 55+"
                 "เจมมี่!! เสร็จแล้วยังลูก พี่เค้ารอทานข้าวอยู่"
                 ฉันมัวแต่ชื่นชมชุดนักเรียนจนเพลินเลย55+
                 "ใกล้แล้วค่ะ เดี๋ยวตามไปนะค่ะ"
                 "เร็วๆนะลูกวันนี้ไปโรงเรียนวันแรกเดี๋ยวจะสาย" 
                 "ค่ะๆ" จะเร่งอะไรนักหน้าก็ไม่รู้
                 ฉันรีบรวมผมติดโบว์สีดำคว้ากระเป๋าแล้วรีบเดินลงไปยังโต๊ะอาหาร ที่มีแม่กับพี่เลิฟนั่งรออยู่แล้ว
                 "พี่ค่ะวันนี้หนูขอติดรถไปโรงเรียนด้วยคนนะ น้า.........พี่เลิฟสุดหล่อ น้า"
                 "อื้ม..ได้ แต่ถ้าถูกพวกแฟนคลับหาเรื่องพี่ไม่ช่วยนะ" 
                 "ไม่กลัวหร๊อก"  "ใครจะกล้ามาทำอะไรน้องสาวพี่เลิฟได้ จริงมั้ยค่ะแม่" 
                 "จริงจ๊ะจริง" แม่ยิ้มเจื่อนๆ
                 "เห็นม๊ะ แม่ยังเห็นด้วยกับเจมเลยพี่"
                 "นี่เจม จะพูดอีกนานมั้ย เดี๋ยวก็ให้ไปเองซะหร๊อก"
                 "แหมๆ ทำเป็นเข้มนะ 55+ นัดสาวเอาไว้หลอพี่ เร่งอยู่ได้" 
                 "แม่ครับผมไปละนะครับ" "เจมพี่ไปรอที่รถนะ ให้เวลา3นาที ถ้าเจมยังไม่ถึงรถละก็ทางไปเองได้เลย" 
                 "ไม่เอ๊า!! รอเจมมี่ด้วย" ฉันรีบจุกแซนวิสทูน่าเข้าปาก แล้วกระดกแก้วนมขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมด จากนั้นก็รีบใส่รองเท้าแล้วกระโดดขึ้นรถ
                 "55+ 3นาทีเดี๊ยะ ไม่ขาดไม่เกิน" 
                 "ถึงโรงเรียนแล้ว เจมลงตรงนี้หละ เดี๋ยวพี่จะเอารถไปเก็บเธอลงหน้าโรงเรียนนี่หละ แล้วห้องอะหาเองได้ใช่มั้ย มีอะไรก็โทรมาแล้วกันนะ"
                 "ได้ค่ะได้ สบายมาก แค่หาห้องเองเรื่องขี้ผง ขอบคุณที่มาส่งนะค่ะ" 
ฉันลงจากรถด้วยความมั่นใจ โดยที่ไม่รู้ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งเดินตามา
                 "นี่เธอ" 
                 "เรียกฉันหลอ" ฉันหันไปมองเจ้าของเสียงอย่างงงๆ
                 "ก็เออนะสิ ไม่เรียกแกรแล้วจะเรียกใครละยะ ทำไมเลิฟเค้าตองมาส่งเธอด้วยหละ เธอเป็นอะไรกับเค้ากันแน่ ห๊า!!"
                 " ฉับเป็น......." ยังไม่ทันที่จะได้อธิบาย เด็กผู้หญิงรุ่นเดียวกับฉันที่เดินตามเธอมา ก็พูดแทรกซะก่อน 
                 "พี่มิ้นท์ค่ะ อย่าไปถามมันให้เสียเวลาเลยค่ะ จะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่แฟน ตั้งแต่อยู่ที่โรงเรียนนี้มาเมย์ยังไม่เคยเห็นพี่เลิฟเค้า มาส่งผู้หญิงคนไหนที่โรงเรียนเลยนะค่ะ ไม่รู้ยัยนี่มีดีอะไรพี่เลิฟเค้าถึงมาส่ง" 
                 "นี่ฉันเธอขอเตือนไว้ก่อนเลยนะว่าอย่ามายุ่งกับเลิฟ เพราะว่าเลิฟเค้ามีแฟนเล้ว ถ้าเธอไม่อยากเจ็บตัวก็อย่ามายุ่งกะเลิฟเค้าเลยดีกว่า"
                 "ขอโทษนะค่ะพี่ พี่เลิฟมีแฟนแล้วหลอค่ะ คือว่าหนูเพิ่งย้ายมานะค่ะเลยไม่รู้เรื่อง" ถึงแม้ฉันจะกลัวหล่อน แต่ฉันก็อยากรู้ว่าใครเป็นแฟนของพี่ชายฉันมากกว่า
                 "ใช่!! เลิฟเค้ามีแฟนแล้วและแฟนของเค้าก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากยัยเมย์น้องสาวของฉันนี่ไง เธอเป็นเด็กใหม่ชิท่าถึงไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไร ฉันเสียเวลากับเธอมามากแล้ว ไปกันเถอะเมย์  หลีกไปซะอย่ามาเกะกะ ฟึบ!! 
                 พี่มิ้นท์ พลักฉันล้มลงไปกองกับพื้น "อู้ยส์.... เจ็บ" "มันจะมากไปแล้วนะค่ะพี่ หนูไปทำอะไรให้พี่ละค่ะ พี่ไม่มีสิทธิ์มาทำอย่างนี้กับหนูนะ" ฉันขึ้นเสียงกับหล่อนทั้งที่กลัวหล่อแทบขาดใจ
                 "แกรอยากลองดีกับฉันใช่มั๊ย ห๊า!!" พี่มิ้นท์ง้างมือ
                 "ว๊าย !!" ทำไงดีทีนี้โดนตบแน่เรย ฉันหลับตาปี๊  กะว่างานนี้ได้รอยมือพี่มิ้นท์กลับบ้านแน่นอน 
                  "หยุดนะ!! พี่จะทำอะไรนะ"
                  "เปล่าจ๊ะเปล่า" "พี่ไม่ได้ทำอะไรนะจ๊ะอาร์ม" "อาร์มอย่าเข้าใจพี่ผิดนะ อาร์มก็รู้พี่กล้าทำอะไรใครเค้าที่ไหน" พี่มิ้นท์ยิ้มเจื่อนๆแล้วก็เปลี่ยนเรื่องทันที  "วันนี้อาร์มมาแต่เช้าเลยนะ เอางี้ๆพี่ช่วยอาร์มหาห้องนะ"  
                   พี่มิ้นท์เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีน เมื่อเจอนายอาร์มอะไรนั่น ต่อหน้าเค้า พี่มิ้นท์ดูเรียบร้อย ยั่งกับผ้าเช็ดเท้าถูกขยำๆพับไว้55+
                  "เอ่อ ไม่เป็นไร อาร์มหาเอง..."
                  ไม่ทันที่อาร์มจะพุดจบพี่มิ้นท์ก็ลากอาร์มไปซะแล้ว
                  "เอ๊ะ!!"  "ห้องฉันมันอยู่ไหนหว่า" "พี่เลิฟ บอกว่า อาคาร6 ชื่ออาคารปิติมหาการุณย์ ชั้น3 ห้องA-1 อ่า.......นี่ไงอาคาร6 รีบขึ้นไปเลยดีกว่า"
                  ฉันเดินตามที่พี่เลิฟบอกแล้วก็เจอห้อง A-1 แล้วก็มองหาที่นั่ง มันเหลือที่ว่าง 3-4ที่ด้านหลัง แล้วก็เห็นว่าที่ข้างเด็กผู้หญิงหน้าตาเรียบร้อยมันว่างอยู่ฉันเดินเลยไปทักทายเพื่อนใหม่ที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง    
                  " สวัสดีจ๊ะ"  "คือว่าเราเพิ่งย้ายมาใหม่ ชื่อเจมมี่นะ เธอชื่ออะไรหลอ"
                   "เราชื่อหมูหวาน เธอจะนั่งข้างเราก็ได้นะ " แล้วฉันก็ได้สาวน้อยน่ารัก ชื่อว่าหมูหวาน เป็นเพื่อนใหม่ แล้วฉันกับหมูหวานก็คุยกันจนเพลิน แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น อาร์มเดินเข้ามาในห้อง โดยไร้เงาพี่มินท์      
                    "นายนี่อยู่ห้องเดียวกับฉันหลอนี่แย่ชมัดยากส์"
                    "อ้าวเธอนี่เอง เป็นอะไรมากปล่าวอะ เมื่อเช้าเห็นหน้าตาซีดเชียว แต่ก็แปลกนะ เด็กผู้หญิงโรงเรียนเรานี่เป็นอะไรกันไปหมดกลัวพี่มิ้นท์กันจัง พี่เค้าก็ดูท่าทางน่ารักดีออก ถึงแม้ว่าอาจจะเอาแต่ใจไปหน่อย แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรนักหนา กลัวกันไปได้"     
                     นายไม่ได้เป็นฉันนี่หน่า จะรู้ได้งัยว่าน่ากลัวรึปล่าว แล้วอีกอย่าต่อน้านายหล่อนเคยแปลงร่างเป็นนางยักษ์ซะที่ไหนหล่ะ  ฉันไม่ได้พูดอะไร ได้แต่คิดในใจตามเคย            
                    "เออนี่หมูหวานครับ อาร์มขอนั่งตรงนี้ได้ป่าว อาร์มอยากนั่งใกล้หน้าต่าง นะหมูหวานคนดี อาร์มขอนั่งตรงนี้นะ"
                    "อย่านะหมูหวาน เธออย่าไปนะ"
                    "เอ่อ ได้จ๊ะ ไม่เป็นไรหร๊อกน่า ยังไงเราก็ยังนั่งอยู่ข้างหน้าเธอนะเจมมี่"
                    "ขอบคุณครับ หมูหวาน"
                    "ทำไมฉันต้องมานั่งข้างนายด้วยหล่ะนี่" 
                    "พี่อาร์ม....... (เสียงดังมาก) ทำไมไม่รออิมเลย อิมหันไปหยิบกระเป๋าแป๊บเดียวพี่ก็หายไปเลย รู้มั้ยว่าการหาห้องมันยากแค่ไหน เป็นพี่ประสาอะไร ไม่ดูแลน้อง ห๊า........."
                    "ว๊าว!! น่ารักจังเลย เป็นน้องสาวฝาแฝดของอาร์มหลอนี่ แต่จะว่าไปหน้าตาไม่เหมือนกันเลยอะ แค่มีส่วนคล้ายๆ แต่ก็ดูดีทุกระเบียบนิ้วจนน่าอิจฉาทั้งคู่เลย"             
                    "นี่เธอชื่ออิมใช่มะ  เราขอนั่งข้างเธอได้ป่าว"
                    "ได้สิจ๊ะ เธอย้ายมาใหม่หลอไม่เคยเห็นหน้า ฉันลงไปเข้ารอแถวก่อนนะ  ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักละ"
                    "เย้ๆ ฉันได้นั่งข้าอิมแล้ว เย้ๆ" ฉันรีบเก็บข้าวของแล้วก็กำลังจะยกกระเป๋าไปว่าตรงม้านั่งที่อยู่ข้างอิม 
                    "เดี๋ยวก่อน เธอจะย้ายที่นั่งไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เธอจะต้องนั่งตรงนี้"
                    "ว๊าย!! ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี่นะ" แล้วนายไม่มีสิทธิมาสั่งฉันด้วย
                    "จะโวยวายอะไรนักหนาแค่จับมือเอง"  "ฉันไม่ปล่อย จะทำไม แล้วถ้าเธอย้ายที่เมื่อไหร่ ฉันก็จะประกาศให้ทุกเค้าคนรู้ว่าเรามีอะไรกันแล้ว"
                    "ไม่เอาน้า....ฉันยังไม่อยากเสียบริสุทธิ์เพราะปากนาย"
                    " เธอก็ลองย้ายดูสิ แล้วจะได้รู้ว่านรกมีจริง"
                    "กร๊ากๆ ขำอะ อย่างนายนี่นะจะกล้า ก็เอาสิ เป็นแฟนคนอย่างนายดีจะตาย 55+  อย่ามาขู่ฉันซะให้ยากส์ " แล้วฉันก็ยกกระเป๋าไปวางที่โต๊ะที่อยู่ข้างโต๊ะของอิม โดยไม่สนใจคำขู่ของนายนั่น แล้วฉันก็ลงไปเข้าแถว
                    หลังจากเข้าแถวเสร็จทุกคนก็เดินเข้าห้องอย่างเป็นปกติ แล้วจู่ๆ นายนั่น ก็เดินไปที่หน้าชั้นเรียนแล้วพูดว่า
                     "เพื่อนๆครับ เห็นนักเรียนใหม่ที่นั่งข้างน้องสาวผมมั้ย(ทุกคนหันมามองฉันเป็นตาเดียว)เห็นแล้วใช่มั้ยครับ คือผมอยากจะบอกว่า เธอมีอะ.................."
                      "หยุด!!เดี๋ยวนี้นะ  มันจะมากไปแล้วนะอาร์ม" 
                     "เพื่อนๆครับไม่ต้องสนใจเธอ คื่อเรื่องที่ผมจะบอกก็คือ เธอมีอะไร............"
                     "พอกันที!!" ฉันยกกระเป๋าหนังสือข้ามโต๊ะของนายนั่นแล้วก็เดินไปนั่งโต๊ะเดิม ก่อนที่นายนั่นจะทำให้ฉันป่นปี้ 
                     อาร์มไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่กลับเดินยิ้มอย่าผู้ชนะกลับมานั่งข้างๆฉัน
                     "นี่เธอ ฉันจะบอกอะไรให้นะ ในโลกนี่ไม่มีสิ่งไหนที่ฉันอยากได้แล้วไม่ได้ อยากทำแล้วไม่ได้ทำ จำเอาไว้"
                     ฉันได้แต่นั่งเงียบ 
แล้วคาปแรกก็มาถึง
                      "สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคน"
                      "สวัสดี่ครับ/ค่ะ"
                      "วันนี้เป็นเปิดเทอมวันแรก ครูก็ยังไม่ค่อยรู้จักพวกเธอยังไงวันนี้เราแนะนำตัวกันก่อนดีกว่า เริ่มจากหลังสุดริมหน้าต่างเลยค่ะ" 
                       "สวัสดีครับ (เสียงกรี๊ดของนักเรียนหญิงดังลั่นห้อง) ผม นาย อาทิตย์ วงค์รัตนสกุล หรือว่าอาร์มนะครับ อายุ15ปี ชอบเล่นบาส แล้วก็ว่ายน้ำ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวไว้ด้วยนะครับ"
                      "สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ ด.ญ. เจมจิรา เตชะวงค์ถาวร ชื่อเล่นชื่อเจมมี่ อีก2เดือนจะอายุครบ 14ปี " 
                      "เดี๋ยวจ๊ะเดี๋ยว ครูขอขัดจังหวะแป๊บนะ ครูอยากจะถามว่าเธอเป็นอะไรกับ เลิฟ หรือว่า สุทธิรักษ์ เตชะวงค์ถาวร หลอ"
                     "อ๋อ เป็นน้องสาวแท้ๆค่ะ "
                     "แล้วทำไมเธอถึงอายุน้อยจัง"
                     " เพราะว่าหนูเข้าก่อนเกณฑ์ แล้วอีกอย่างหนูเรียนที่นิวซีแลนด์นะค่ะ ทำให้หนูเรียนเร็วกว่าปกติ อายุแค่13ปีกว่า ก็อยู่เกรด 9 (ม.4)นะคะ"
                     "อื้มต่อจะต่อ"
                     "ชอบสีฟ้า แล้วก็ชอบคนตรีแนว Acoustic ค่ะ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ" 
                     "สวัสดี เราชื่อ อาฑิยา วงค์รัตนสกุล เป็นน้องสาวฝาแฝดของพี่อาร์ม เราชื่อ อิม ความสามารถพิเสท ก็มีเล่นเปียนโน กับ สีไวโอลิน ได้ ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนๆทุกคนนะ"
                      "คนต่อมา ต่อมา และคนสุดท้าย"
                      "สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ เมย์รวี เพชรจรัส หรือเรียกว่าเมย์ก็ได้ เราเป็นน้องของพี่มิ้นท์ หรือ พี่มินตรา เราอายุ 15ปี  เราชอบอ่านนิตยสาร ยินที่ได้รู้จักนะ"   
อ๊อด...............เลิกเรียน
                       "หมูหวาน เราไปก่อนนะ"  "อิมเราไปก่อนนะ" 
                       "จร้าๆกลับบ้านดีนะ"
                       "เดี๋ยว!!" " เจมเธอจะไปไหน" อาร์มถามฉัน
                       "ไปไหนก็ไม่รู้ เอาเป็นว่ามีที่ไปละกัน"
                       " กวนนะเธอ"  "เอางี้ ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน แต่ว่าเธอต้องไปโรงยิมกับฉัน"
                        "เก็บความหวังดีของนายไว้เหอะ จะให้ฉันไปยิมอะได้ แต่ถ้าไปแล้วนายจะมาส่งที่บ้านฉันไม่ไป"
                        " เคๆ งั้นเราไปยิมกัน"
ฉันเดินมาที่โรงยิมพร้อมกับอาร์ม แล้วอยู่ๆยัยพี่มิ้นท์สุดแสบก็เดินมาควงแขนอาร์ม พร้อมกับทำหน้าตอแหลอย่างเคย
                        "อาร์มจ๋า....."  "วันนี้มิ้นท์มาเชียร์อาร์มนะ อาร์มห้ามแพ้นะ มิ้นท์ อะเป็นกำลังใจให้อาร์มเสมือ" 
                        " เหวะ อยากจะอ้วก ต่อหน้าอาร์มแล้วเป็นอย่างนี้ทุกที" 
                        " กรี๊ด.................อาร์มเท่จังเลย แข่งเสร็จเดี๋ยวมารับรางวัลด้วยนะ กรี๊ด.................ๆๆๆๆ"
                         "สงสัยว่าพี่มิ้นท์เธอคงมีกล่องเสียงแล้วก็หลอดเสียงเสริมใยเหล็ก เธอ ยืนกรี๊ดอาร์มอยู่ได้ตั้งนานสองนาน ไม่รุ้จักเจ็บคอ บ้างหรือไงนี่"
                        "เย้ๆอาร์มแข่งเสร็จแล้ว ได้3ค่ะแนนตั้ง 7ลูก เก่งที่สุดเลย"
"นี่จ๊ะอาร์มน้ำส้มคั้นสดๆ มิ้นท์ทำมาเองกับมือ นะ อาร์มชิมดูสิว่าอร่อยมั้ย"
                         "แหมๆ ทนดูไม่ไหวแล้วนะ"  "นี่อาร์มจ๋า เจมก็อยากินน้ำส้มคั้นจังเลย เจมขอทานได้มั๊ยอะ"
                         "ได้สิๆ เอานี่ ทานดีๆละ"
                         โป๊ะแช๊ะ55+  "ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า แค่นี้เอง เออแต่ว่าพี่มิ้นท์ค่ะ คั้นตอนไหนหลอค่ะ ทำไมมันเย็นเจี๊ยบอย่างนี้ "
                          "ยัยพี่มิ้นท์อึ้งไปเลย 55+ ตอบไม่ถูกละซิ เพราะว่าเมื่อกี้ยังเห็นถือมาจากหน้าโรงเรียนอยู่เลย กร๊ากๆขำๆ"
                          "อ๋อ คือว่า พี่คั้นตั้งแต่เมื้อเช้าอะ แล้วพี่ก็แช่ตู้เย้นเอาไว้ พอดีพี่ไปส่งยัยเมย์ที่บ้านเลยหยิบมาฝาก อาร์มนะจ๊ะ"
                          แหมๆโกหกหน้าด้านๆเลยนะ นี่ถ้ามีถ้วยตอแหลแห่งปี้ฉันขอยกให้ยัยนี้ชนะเลิศโดยไม่มีเงื่อนไขเลย 
                         "พี่ค่ะ หนูว่ามันหวาน จนขมเลยอะค่ะ อาร์จจ๊ะเห็นด้วยกับเจมมั้ย "
                         "เอ่อ ไรหลอ เห็นด้วยๆ" 
                         นายนี่ก็เป็นไปกะเค้าด้วยหลอไม่ทันได้ฟังก็เห็นด้วยซะแล้ว อิอิ
                         "เอ่อพี่มิ้นท์ทีหลังก็ทำมาให้หนูทานบ้างนะค่ะ อร่อยดี"
                         "ได้จ๊ะ ได้อยู่แล้ว"
                         "พี่มิ้นท์ค่ะเจ็บมั้ยค่ะ" 
                         "เจ็บอะไรหลอจ๊ะ น้องเจมมี่"
                         " ก็ที่พี่ทำอยู่นี่ไง กัดฟันพูดไงค่ะ กร๊ากกกกกก สะจาย"
                         พรุ่งนี้ถ้าทำมา เรื่องอารายฉันจากิน กร๊ากกก ขืนกินไปก็ตายดิ 55+ ยัยพี่มิ้นท์จอมแสบมีรึจะทำมาให้ดีๆ 55+
                         "นี่อาร์ม เรากลับกัยเถอะ เจมเหนื่อยแล้ว ไหนบอกว่า วันนี้จะไปส่งเจมที่บ้านไง" ฉันพูดพร้องควงแขนอาร์มออกมาจากโรงยิม ส่วนพี่มิ้นท์ก็ได้แต่ยืนอึ้งตาลุกเป็นไฟ ป่านนี้ยัยพี่มิ้นท์ คงโมโหจนอยากจะฉีกฉันเป็นชิ้นๆแล้ว 55+
                         "นี่เธอปล่อยฉันได้แล้ว" 
                         "เออ ลืม แหมๆ อยากควงตายหล่ะ"
                         "แล้วเมื่อกี้ควงทำไมห๊า" 
                        "ไม่รู้ ช่างมันเถอะ อย่าไปสนใจ อิอิ กลับบ้านดีๆนะ ไม่ต้องไปส่งฉันเระ กลับเองได้ "
                         "อื้มๆ บายจ๊ะ" อาร์มพูดพร้อมหันมายิ้มที่มุมปากดูน่ารักมาก
                         "บาย อิอิ"
                          หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน  ฉันก็อุ่นข้าวกล่องทานเพราะแม่กับพี่เลิฟออกไปข้างนอก แล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำสระผม แล้วก็เขียนไดอารี่ จากนั้นก็ได้ยินเสียงข้อความจากโทรสัพมือถือ ปี๊บๆ ปี๊บๆ 
ไม่มีเบอร์
      ขอรูหนึ่งใบ ขอใจหนึ่งดวง ถ้าแม่ไม่หวง ของควงเป็นแฟน
อ๊าก!! ใครกานนี้ส่งเมจเส็จ รักมาให้ แล้วไม่มีเบอร์ซะด้วย ทีนี้จะรู้มั้ยว่าเป็นใครอ่า
เฮ้อๆ งงกะชีวิตไปเขียนไดอารี่แล้วนอนเลยดีกว่า 55+
หลังจากที่เขียนไดอารี่เสร็จ ฉันก็เข้านอน
----------------------------------------------------------------------------------------

            คือว่าเมื่อคืนรีบแต่งนะคะ เพราะว่ามันดึกมากแล้ว วันนี้เลยกลับมาแก้ไขนะคะ ยังไงถ้าดีไม่ดียังไงหรือว่ามีคำเนะนำตรงไหนก็บอกกันบ้างนะค่ะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำเนะนำดีๆที่มีให้นะค่ะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้pentel ด้วยนะค่ะ บางตอนถ้าอ่านไม่รู้เรื่องก็ข้อโทษด้วยนะค่ะ เพิ่งเขียนได้ไม่กี่ตอนเอง ประสบการณ์ยังน้อยนะคะ