คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : STEPMOTHER : INTRO
INTRO
“เริ่มงานประมูล ณ บัดนี้“
เสียงของพิธีกรในงานประมูลกล่าวขึ้นเมื่อได้เวลาเริ่มงานทำให้คนใหญ่คนโตในงานลุ้นระทึงว่าจะมีสินค้าอะไรมาประมูล
แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลกับโอ ซุนจาเจ้าของธุรกิจที่โด่งดังไปทั่วโลกที่กำลังนั่งเบื่อหน่ายกับงานประมูลบ้าๆนี่
ถ้าไม่ได้การ์ดเชิญเขาจะไม่มาอย่างแน่นอน
1
ชั่วโมงผ่านไป…
“มาที่สินค้าชิ้นที่แปดนะครับ”
สิ้นเสียงพิธีการก็มีเสียงฮือฮาจากคนในงานประมูลดังกระหึ่มทั่วงาน
ซุนจาที่กำลังก้มหน้าก้มตาใช้นิ้วเขี่ยไปบนสมาร์ทโฟนเครื่องใหญ่ต้องเงยหน้าขึ้นมาดูว่ามีอะไรให้ต้องตื่นเต้น
เมื่อจุนซาใช้สายตาคู่คมเหลือบขึ้นมามองนั้น
ก็ถึงกับต้องชะงักเพราะสินค้าขนเวทีนั้นมันช่างดูมีมูลค่า ใบหน้าเรียวสวยเข้ากับสันจมูกโด่งนั้นไดเป็นอย่างดี
ดวงตาสุกใสแต่กลับดูเศร้าหมองถึงจะทำให้เศร้าขนาดไหนก็ยังดูสวยและเป็นประกาย
รวมๆแล้วบุรุษเพศที่ไม่สมบุรุษบนเวทีที่ผู้คนเรียกว่าสินค้าดูสวยกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก
สามารดึงดูดเพสตรงข้ามและเพศเดียวกันได้เป็นอย่างดี ซึ่งไม่เว้นแต่โอ
ซุนจาที่ตอนนี้นั่งอ้าปากหวอเพราะอึ่งกับร่างบางบนเวที
“สินค้าชิ้นนี้เริ่มต้นที่สามสิบสามล้านวอนครับ”
“สามร้อยห้าล้านวอน!!”
“สี่ร้อยล้านวอน!!”
“ห้าร้อยล้านวอน!!”
“ห้าร้อยร้านวอนแล้วนะครับ”
“…..”
“.…”
“ห้าร้อยร้านวอนหนึ่ง!
ห้าร้อยร้านวอนสอง! ห้าร้อยล้านวอนสาม!
ผู้ชนะการประมูลสินค้าชินนี้คือคุณโอ ซุนจาครับ”
เปาะ แปะ เปาะ แปะ!!
เสียงปรบมือของผู้คนในงานดังกระหึ่มสำหรับผู้ชนะการประมูล
ร่างบางบนเวทีเหลือบตาคู่สวยมามองบุคคลที่ประมูลเขาซึ่งตอนนี้กำลังจ้องเขมงมาที่เขา
ทำให้ร่างบางต้องหลบสายตาคู่นั้นทันควันด้วยความประหม่า
1 ชั่วโมงครึ่งผ่านไป….. (งานประมูลจบ)
“นี่นาย!!”
ร่างบางหันหน้าหาเจ้าของเสียงทันทีหลังจากที่กำลังวุ่นกับการผูกเชือกรองเท้าของต้วเองในห้องแต่งตัวหลังเวทีและต้องชะงักเมื่อเจ้าของเสียงนั้นคือคนที่ประมูลเขาและร่างบางก็ต้องชะงักอีครั้งเมื่อจู่ๆ
เจ้าของเสียงนั้นก็ก้มลงมาผูกเชือกรองเท้าให้อย่างเบามือ
“ชื่ออะไรหรอ”ถ้ามออกมาทั้งที่กำลังก้มหน้าผูกเชือกรองเท้าของร่างบาง
“เอ่..อ ลู่หานครับ”ลู่หานรวบรวมความกล้าแล้วตอบออกไป
“ฉันซุนจานะ โอ ซุนจา”
“ค..ครับ”
“กลับบ้านกันเถอะ”
“ครับ”
รถคันหรูสีขาวขับเคลื่อนไปบนท้องถนนเส้นใหญ่
ภายในรถดูเหมือนจะเงียบไม่ต่างอะไรกับป่าช้าหลังวัดจนทำให้ทั้งคู่รู้สึกอึดอัดจนซุนจาต้องพูดออกมาเพื่อทำลายความเงียบและความอึดอัด
“ทำไมนายถึงกลายมาเป็นสินค้าล่ะลู่หาน”
ร่างบางรู้สึกหงุดหงิดนิดๆเมื่อได้ยินคำว่าสินค้า
“อยากรู้หรอครับ”
“ใช่”
“ธุรกิจของแม่ผมโดนโกงจนล้มละลายครับ
แล้วรถ บ้านของเราก็โดนยึด บางทีเราก็อดน้ำอดข้าวบ้างเพราะไม่มีเงิน แล้วแม่ก็หัวใจวายตายหลังจากนั้นครับ
ผมไม่มีที่อยู่เลยมาเดินตามข้างถนนแล้วก็ถูกพวกนั้นจับมาประมูลครับ”
“เสียใจด้วยนะเรื่องแม่ของนาย”
“ไม่เป็นไรครับ มันผ่านมาแล้ว”
“ฉันจะขออะไรนายอย่างได้ไหม”
“ขออะไรครับ ผมไม่มีอะไรจะให้หรอกนะ”
“เป็นภรรยาของฉันนะ”
ความคิดเห็น