รักนะยัยตัวแสบ (ซีดี-ไวโอลิน)

ลำดับตอนที่ #7 : มันน่านัก

Talk : ภัทร

หลังจากที่เซ็นเอกสารต่างๆเสร็จแล้ว ผมก็เตรียมตัวไปสัมภาษณ์พนักงานเข้าใหม่ในตำแหน่งผู้ช่วยเลขาไม่ใช่ว่าผมจะไล่ไอ้เก๋าออกนะครับแต่ผมสังเกตเห็นว่าพักนี้มันจะทำงานหนักเกินไปเลยอยากแบ่งเบางานให้มันได้พักบ้าง ก็นะครับ ผมเห็นมันเป็นคนที่ผมไว้วางใจมากที่สุด

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

       ‘’ เข้ามาได้ ‘’ หลังจากที่ผมบอกให้เข้ามาได้ ร่างสูงสวมเครื่องแต่งกายหรูหรา มาดท่าทางกะล่อนของนายเก๋าก็เดินตรงมายังโต๊ะทำงานของผมก่อนที่จะก้มทำความเคารพอย่างน้อบน้อม

                ‘’ ได้เวลาแล้วครับ คุณภัทร ‘’ นานๆทีจะได้เห็นเก๋าในคาบจริงจังกันบาง

                ‘’ อืม ว่าแต่หลังจากเสร็จสัมภาษณ์งานแล้ว มีนัดที่ไหนต่ออีกไหม ‘’

                ‘’ ไม่ครับ เอ่อ นอกจากนัดของคุณฟ้าใส เธอพึ่งบอกว่าอยากพบเจ้านาย

ที่ร้านอาหารร้านเดิมเห็นว่ามีเรื่องจะคุยด้วยให้ผมรับนัดเธอเลยไหมครับ ‘’

                ‘’ บอกไปนะ ว่าผมไม่ว่าง ‘’ แค่ได้ยินชื่อก็น่าเบื่อแล้วผู้หญิงอะไรไม่มียางอายสะเลย น่าเบื่อสุดๆไม่ใช่ว่าเธอไม่สวยนะ ฟ้าใสค่อนข้างสวยสวยยิ่งกว่านางงามแต่ติดตรงทิ่นิสัยไม่รู้ว่าคุณแม่จะปลื้มอะไรหนักหนา

                ‘’ เอ่อ เธอจะไม่ว่าหรอครับ เจ้านายผัดนัดมาหลายครั้งแล้วอีกอย่างคุณนายเหมือนจะปลื้มคุณฟ้าใสมากนะครับทางที่ดีผมว่าลองไปตามนัดสักครั้งก็ยังดี ‘’

                ‘’ นายนี้นะ หยุดเรื่องนี้ไว้ก่อนเถอะถ้าจะไปเดี่ยวฉันจะให้นายนัดฟ้าใสเอง อีกอย่างฉันไม่ไปมันก็ไม่มีปัญหาอะไร ‘’ ผมพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องทันทีไม่อยากได้ยินเสียงหรือเรื่องอะไรที่หลุดออกมาจากปากนายเก๋าอีก ถ้าได้ยินอีกนี้ประสาทคงแตก ฟ้าใสก็อีกคนสักวันผมต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่องไม่งั้นคงมีปัญหาใหญ่ระดับชาติตามมาแน่ๆ

End Talk : ภัทร

‘’ นี้แกฉันได้ข่าวด้วยแหละว่าคุณภัทรจะลงมาสัมภาษณ์งานเอง โอ๊ยยยยยย ฉันหละตื่นเต้นจริงๆได้แต่ยินข่าวว่าหล่อมาก อย่างกับเทพบุตร ครั้งนี้แหละฉันจะได้เห็นเป็นบุญตาซะครั้ง ‘’ หลังจากที่ฉันขึ้นมาชั้นที่ 12 ของตัวบริษัทเรียบรอยแล้วก็ได้ยินเสียงซุบซิบจากผู้หญิงสองคนที่นั้งอยู่หน้าห้องสัมภาษณ์งาน สงสัยน่าจะเป็นผู้สมัครงานเหมือนฉันเพราะท่าทางและรูปร่างกายและการแต่งตัวดูเรียบร้อย

                ‘’ อุ๊ย จริงหรอแก ‘’  เสียงเพื่อนผู้หญิงผมลอนพูดขั้น

                ‘’ ก็จริงนะสิแก ขอให้ฉันได้งานนี้นะ แม่จะจับให้อยู่มัดเลยทีเดี่ยว แอร้ยย พูดแล้วเขินอ่ะแก ‘’

พอเหลือเวลาอยู่สิบนาทีกว่าๆก่อนเข้าสัมภาษณ์งาน ฉันหันไปมองทางผู้หญิงสองคนนั้นพร้อนกับยิ้มอย่างเป็นมิตรซึ่งเธอก็ยิ้มตอบกลับมาแต่เหมือนจะอายๆกับคำพูดที่พวกหล่อนสองคนได้พูดขึ้นมา ฉันเลยเลือกที่จะลุกเดินตรงไปทางห้องน้ำเพื่อเพิ่มกำลังใจให้ตัวเองเพราะงานนี้เป็นงานแรกที่ฉันได้สัมภาษณ์งานถึงจะไม่ได้งานนี้แต่ฉันก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตดีกว่าที่จะมานั่งนอนขอเงินป๋ากับเฮียเมื่อฉันสำรวจความพร้อมและให้กำลังใจตัวเองเรียบร้อยก็เดินออกจากห้องน้ำ ในขณะที่ฉันเดินออกมา อยู่ๆก็มีร่างหนึ่งเดินมาทำให้ฉันไม่ทันระวังเลยสะดุดตัวล้มหงายดีนะที่มีมือหนึ่งเข้ามาประคองฉันเอาไว้ทำให้ไม่ล่นลงพื้นแต่กลับเป็บอกแกร่ง สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและกลิ้นน้ำหอมที่ชวนหลงไหล

                ‘’ เป็นไรไหมครับ คุณ ‘’