รักนะยัยตัวแสบ (ซีดี-ไวโอลิน)

ลำดับตอนที่ #3 : เจอกัน 100%

'' ยัยตัวเล็ก วันนี้จะไปไหนฮึเราแต่งตัวซะน่ารักเชี่ยว'' ร่างสูงใหญ่เอ่ยถามขณะที่เห็นน้องสุดที่รักกำลังเดินมาที่ห้องอาหารของบ้าน

'' น่ารักไรกันเฮียชานเค้าก็แต่งแบบนี้ประจำละ เฮียก็อยากชมเค้าว่าน่ารักก็พูดมาตามตรงเถอะ น้องไม่ถือ'' โอลินพูดขึ้นหลังจากคำทักทายของเฮียชาน

'' จ๊ะๆเราสวยน่ารักทุกวันนั้นแหละ ว่าแต่วันนี้จะออกไปไหนมั๊ยเดี่ยวเฮียจะได้บอกไอ้กายไปส่งเรา'' เฮียชานพูดพร้อมกับยกหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านพร้อมจิบกาแฟรสโปรด กาย คนที่เฮียชานพูดถึงก็คือลูกน้องคนสนิทและเปรียบเสมือนเพื่อนของเฮียกานและพี่ชายอีกคนของยัยตัวเล็กประจำบ้าน

'' ไปนะ ว่าแต่ทำไมบ้านเงียบๆอ่ะเฮีย '' โอลินพูดขึ้นขณะที่แม่บ้านยกอาหารออกมาให้

'' ป๋ากับม๋า ไปต่างประเทศเมื่อวานนะไปแบบกะทันหันเฮียก็ลืมบอกเรา''

'' ป๋ากับม๋าก็เป็นแบบนี้ทุกทีอ่ะไม่เคยบอกโอลินเลยเฮียก็เหมือนกัน ''

 '' อ่าว เฮียไปเกี่ยวไรด้วยนิยัยตัวเล็ก '' เฮียชานเริ่มโวยวาย เอ๋ เราไปทำอะไรไม่ดีหรือยัยตัวเล็กไปรู้อะไรมา ไม่หรอกๆ คนหล่ออยากเราไม่น่าทำไรพลาดท่าไปนะ

'' ก็เรื่องยัยปลายไงเฮีย มีไรก็เห็นแก่น่าน้องคนนี้บ้างดิเฮียนั้นเพื่อนเค้านะ '' เห้อ สองคนนี้เป็นไรกันไม่รู้เจอหน้ากันที่ไรมีเรื่องต้องทะเราะกันทุกที ดีกันยังไม่ถึง 10 นาทีเลย

'' ยัยเด็กบ้านั้นไปพูดอะไรใส่ร้ายเฮียอีกละทีนี้ หยุดพูดเรื่องนี้เลยยัยตัวเล็กเฮียอารมณ์เสีย '' เฮียชานพูดดักขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันกำลังจะแย้งขึ้นมาเฮียพูดจบก็เดินออกจากห้องอาหารไป ทิ้งให้ฉันนั่งอยู่คนเดียวพร้อมกับความคิดในหัว 
 
ห้างสรรพสินค้า

'' พี่กายโอลินอยากกินไอตินอ่ะ พาไปกินหน่อยนะ พลีสสสสสส '' ฉันบอกพี่กายหรือพี่ชายอีกคนหนึ่งของฉันหลังจากที่เราซื้อของเสร็จเรียบร้อยแล้ว

'' หืมม ได้สิเราอยากกินรสไรดีละ เอ หรือว่าเราจะเอารสสตอเบอร์รีรสโปรดเรา '' พี่กายก็ยังเป็นพี่กายที่ยังจดจำเรื่องต่างๆของฉันได้ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องไรก็ตาม

'' จำได้ด้วยอ่ะ ว่าแต่พี่กายเสน่ห์แรงนะเนียมีสาวๆมองตามด้วยอ่ะ '' ฉันพูดขณะที่บอกไปรอบๆข้างเมื่อเห็นสาวๆส่งยิ้มเล็กยิ้มน้อยมาทางพี่กาย บางคนก็หน้าแดงบางคนก็หยิบโทรศัทพ์มาถ่ายรูปพี่กายแต่ก็ว่านะพี่แกหล่อจริงๆอ่ะฉันอยู่ด้วยยังหวั่นไหวเลยถ้าไม่ติดว่ามีแฟนนะจะคบกับพี่แกเลยฮ่าๆ

'' ก็นะคนมันหล่อ รอตรงนี้นะยัยตัวเล็กเดียวพี่ไปซื้อให้เราเองเดินมานานละเดียวเราเหนื่อยเป็นเด็กดีนะอย่าซนละเดียวพี่มา'' พี่กายบอกพร้อมเดินวางของไว้ตรงที่นั่งข้างๆบันไดเลื่อน

'' เค้าโตแล้วนะไม่ใช่เด็กซะหน่อย โด่ววว '' หลังจากที่ฉันพูดจบพี่กายก็ยิ้มแล้วมองหน้าฉันคล้ายๆไม่เชื่อว่าฉันโตแล้วพร้อมเดินไปซื้อไอติมที่ร้านตรงกันข้าม

ขณะที่ฉันหันไปดูรอบข้างเพื่อรอเวลาที่พี่กายกลับมาก็ต้องเบ้หน้าเมื่อเห็น หญิงชายคู่หนึ่งกำลังจูบกันแบบดูดดื่มไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลยว่ามันเป็นที่สาธารณะนี้มันเมืองไทยนะไม่ใช่เมืองนอกหัดทำอะไรก็เกรงใจกันหน่อยสิเหมือนมีอะไรดลใจให้ฉันหันกับไปมองอีกรอบแล้วผู้ชายคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาทำให้สายตาเราปะทะกันพอดีเพราะฉันอยู่ชั้นสามและหมอนั้นอยู่ชั้นสอง หมอนั้นมองหน้าฉันคล้ายๆว่าฉันเป็นเด็กที่แอบทำไรผิด ทั้งๆที่คนทำผิดคือหมอนั้นต่างหาก รูปร่างหน้าตาก็หล่อนะทำอะไรไม่เข้ากับหน้าตัวเองเลย

'' เฮ้ ยัยตัวแสบดูอะไรอยู่ฮึเราพี่เรียกตั้งนาน เฮ้ยไอ้ซีดีกับเดย์นิ '' พี่กายบ่นเมื่อเรียกฉันตั้งนานแล้วก็มองไปไหนทางที่ฉันมองอยู่
 
'' นี้พี่กายรู้จักคนพวกนั้นด้วยหรอคะ '' ฉันถามขณะยื้นมือออกไปรับไอติมที่ฝากพี่กายไปซื้อขึ้นมากิน

'' ก็ไม่เชิงหรอก เอ่อนี้พี่มีธุระพอดีอ่ะเรากลับเองได้ไหม ''

'' ได้สิ พี่กายเค้าโตแล้วนะแถมสวยน่ารักด้วย ''

'' ฮ่าๆ จ้าๆยัยตัวเล็กของพี่ถึงบ้านแล้วโทรบอกพี่ด้วยนะเดียวไอ้เจ้านายชานมันจะด่าพี่ว่าไม่ดูและน้องสุดที่รักมัน ''

'' ค๊าบบบบบบ เค้าจะโทรบอกทันทีที่ถึงบ้านรับรองจะเป็นเด็กดีด้วย ''

  '' งั้นพี่ไปนะดูแลตัวเองดีๆละเดียวของที่เราซื้อพี่จะเอาไปด้วยนะเราจะได้ไปหนัก บาย '' พี่กายบอกด้วยน้ำเสียงที่มีความเป็นห่วงพร้อมกับยกมือมาขยี้หัวฉันแล้วเดินถือของที่พวกเราซื้อเดินจากไป


#ต่อ

หลังจากที่พี่กายกลับไปทำธุระฉันก็เดินดูสิ่งต่างๆรอบห้างสรรพสินค้าจนกระทั่งสายตามองไปเห็นคู่รักคู่หนึ่งที่กำลังเดินมาทางที่ฉันยืนอยู่ผู้ชายคนนั้นยิ้มและพูดอย่างอ่อนโยนกับผู้หญิงข้างกายตัว ใครๆเห็นก็ต้องอิจฉาตาร้อนแน่ละซิหวานกันซะน้ำตาลเรียกพี่ขนาดนั้นมันทำให้ฉันนึกถึงใครบ้างคนขึ้นมา

‘นี้ กินเลอะอยู่เรื่อยเลยนะเราอ่ะ’

‘ก็โอลินไม่รู้นิค่ะว่ามันเปื้อนอ่า’ 

‘555 ดีแล้วละพี่จะได้เช็ดให้เรา’ พูดจบพี่กันต์ก็เลื่อนใบหน้ามาตรงข้างหน้าฉันพร้อมจูบเช็ดที่ข้างลิ้มฝีปากพร้อมหอมแก้มอีกฟอด

‘พี่กันต์อ่ะ คนอยู่ตั้งเยอะลินอายคนอื่นเขา’ ฉันพูดพร้อมรู้สึกแก้มแดงทั้งสองข้าง

‘อะไรกันเนี่ยพี่แค่ทำหน้าที่แฟนที่ดีนะลิน เอาแบบนี้’ พูดจบอยู่ๆพี่กันต์ก็อุ้มฉันขึ้นแล้วตะโกนออกไปว่า            

’นี้แฟนผมนะครับเธอชอบซุ่มซามอยู่เรื่อยเลยแถมน่ารักและรักมาด้วยครับ’พูดจบคนรอบข้างก็ยิ้มให้กับพวกเรามีเสียงพูดขึ้นว่าคู่เราน่ารักสมวัยแถวหวานอย่างกับอะไรดี

‘นี้ พี่กันต์ปล่อยลินลงนะอายเค้า’ ฉันพูดพร้อมซบลงที่อกของพี่กันต์ที่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขที่ได้อยู่ข้างๆ

‘555 อายอะไรกันครับ พี่รักลินรอพี่ด้วยนะที่รักอีก2ปีพี่จะกลับมาหาเรา’ จบคำพูดของพี่กันฉันก็เงยหน้าขึ้นและยิ้มให้พี่กันต์แทนคำตกลง

ถึงความรักของเราจะมีระยะทางเป็นเครื่องกำหนดแต่ก็ไม่ใช่อุปสรรค์ของเราเลย” อีกไม่กี่วันเราก็จะได้เจอกันแล้วซินะพี่กันต์คนที่คอยเอาใจ จดจำเรื่องราวต่างๆของฉันได้แล้วตลอดเวลา 2 ปีที่ผ่านมาทำให้ฉันรู้ว่าจะมีพี่กันต์อยู่ข้างๆเสมอมาถึงจะไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือน1ปีก่อนแต่ก็ทำให้รู้ว่า ระยะทางไม่ใช่ปัญหาของเราสองคน

‘’ขะ ขอโทษค่ะ’’ อ่าเวลาเมอลอยชอบคนตัวซุ่มซามตลอดเลยเราชนคนอื่นอยู่เรื่อย

‘’คราวหน้าคราวหลังก็หัดดูตาม้าตาเรือมั่งสิครับคุณ คราวหลังจะได้ไม่ต้องไปซุ่มซามชนคนอื่นแบบนี้ ‘’  ฮึ่ยยย อะไรกันเนียคนเค้าก็ขอโทษแล้วยังจะมาเอาอะไรอีกฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อจะพูดก็ต้องตกใจ หมอนี้มันคนเดี่ยวกันกับที่เราเห็นยืนจูบกับผู้หญิงคนนั้นนิ เฮ้ออโลกมันจะแคบลงทุกวันหรือไงนะ

‘’อะไรกันคุณก็ขอโทษแล้วไงจะเอาอะไรอีกมิทราบฮ่ะนาย ‘’ ดู๊ดูทำหน้าเข้าสิอย่างกับตัวเองหล่อตายละ -.-

‘’ผมก็ไม่ได้ว่าไรนิครับ ดูท่าผมน่าจะแก่กว่าคุณตั้ง5ปีนะครับมาเรียกนงเรียกนายไรกันอีกอย่างผมเป็นลูกมีชื่อมีแซ่ ‘’

‘’ขอโทษนะค่ะคุณ ฉันมีพี่ชายแค่2คนเท่านั้นคนอื่นไม่นับญาติเข้าใจ? อีกอย่างถ้าคุณไม่เป็นไรแล้วก็ช่วยกรุณาหลีกทางซะที ‘’ คนแบบนี้ไม่นับเป็นรุ่นพี่หรอกทำอะไรไม่น่าเคารพเลยยังมีหน้าจะให้เรียกว่าพี่ เฮ้อฝันไปเถอะ

‘’ก็ได้ๆ ว่าแต่เราชื่อไรละฮึ ‘’

‘’นายท่าทางจะประสาทใครเขาจะบอกชื่อกับคนที่ตัวเองไม่รู้จักกันด้วยละ ‘’

‘’อ่อ จริงสิ ผมชื่อภัทรหรือนภัทร นะเอาเป็นว่าเรารู้จักชื่อผมแล้ว แล้วคุณละจะบอกได้ยังว่าชื่อไร ‘’

‘’เห้อ นายนะประสาทสุดเลย ‘’ คนบ้าไรมาแนะนำชื่อตัวเองกับคนที่ไม่อยากรู้จักชื่อแถมยังจะมาทำหน้ากวนประสาทอีก

‘’ไรนะ คุณชื่อประสาทชื่อแปลกดีนะเราน่ะ ‘’

‘’ นะ นายย‘’

‘’เฮ้ คุณมึงครับกระผมกลัวคุณมึงจะลืมนะขอรับว่ามีคุณเพื่อนแคนน่อนคนนี้กับไอ้ร็อบอีกคน อีกอย่างเราต้องรีบไปนะครับคุณมึง ‘’ ก่อนฉันจะได้พูดอะไรก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมันทำให้ฉันพึ่งสังเกตุเห็นเพื่อนของหมอนี้ที่ชื่อไรนะภัทร ว่ายังมีเพื่อนมากับเขาอีกสองคนถ้ารวมคนที่พูดขึ้นว่าแต่พวกกลุ่มเพื่อนๆเค้านี้คัดหน้าตากันเข้าหรือไงนะ เฮ้ ไม่ใช้เรื่องที่ฉันต้องคิดสักหน่อย

‘’ ครับๆคุณมึง หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะคุณน้องประสาท’’ หมอนั้นหันหน้าไปคุยกับพวกเพื่อนและหันมาพูดกับฉันอีกทีแถมมาด้วยรอยยิ้มที่จะทำให้ผู้หญิงทุกคนละลายแต่ยกเว้นฉันอ่ะนะ กริ๊ดดดดด โอลินจิไม่ทนบังอาจมาเรียกคนสวยอย่างฉันว่ายัยประสาทไหนจะสีหนืท่าทางของเพื่อนหมอนั้นอีกที่หัวเราะฉันทำเหมือนฉันเป็นตัวตลกยังไงยังงั้น

‘’ชาตินี้ชาติหน้าก็ขอให้อย่าได้เจอกันอีกเลยเถอะ ไอ้บ้า ไอ้หัวทอง ไอ้หน้าหล่อ ไอ้ควายเผือก ฮึ้ยย ‘’ฉันพูดตะโกนหลังหมอนั้นด้วยคำด่าที่คิดออกมาทั้งหมด เฮ้ยหวังว่าจะไม่ได้เจอกันอีกนะโลกคงจะแคบทุกวันจริงๆถ้าได้เจอกันอีกครั้งคิดแล้วก็โมโห ฮึ้ยยยยยย

ใครจะไปคิดละว่าเจอกันครั้งนี้อาจจะเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตของทั้งคู่ไปตลอดชีวิตและตลอดกาล