คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ม้าพยศ
ม้าพยศ
ดวงตาของนานะที่มองเพื่อนสนิทของตนนั่งคุยกับศัตรูที่เธออยากฆ่ามาตลอดแสดงถึงความโกรดเกรี้ยวอย่างเห็นได้ชัด เวงตาแข็งกร้าว ฟันขบกัยจนรู้สึกได้ถึงเลือดสีแดงสดที่ไหลอกมาจากปาก มือทั้งสองข้างกำกันแน่นจนเล็บแทบจะจิกเข้าไปในเนื้อ แต่พอสิ้นเสียงเพื่อนสนิทที่เผยความจริงจากใจออกมา ร่างของนานะก็ทรุกฮวบลงกับพื้น นี่มันเรื่องอะไรกัน เพื่อนที่แต่เดิมแค้นชายคนเดียวกันกลับไปรักนที่เธอแค้นงั้นเหรอ บ้าสินดี มันบ้าชัดๆ
“นานะ”เสียงอุทานด้วยความตกใจของดาร์น่าทำให้นานะที่ยืนอยู่ไม่ไกลสะดุ้งวาบ หรือว่าเธอจะเผลอปล่อยจิตสังหารออกไป แย่ละสิ
“นานะ เดี๋ยว”ไม่ทันที่ดาร์น่าจะห้ามนานะร่างของเธอก็มีไอพลังเวทโผล่ออกมาจากขา แล้วใช้ความเร็วสูงสุดหายวับไปทันที
“แปลกดีนะ”คิลพูด พลางลุกขึ้นยืนช้าๆ
“คนที่สมควรจะแค้นผมกลับมาบอกรักผม แต่คนที่ผมสมควรจะแค้นกลับจ้องจะฆ่าผมท่าเดียว”คิลว่าพลางถอนหายใจ แต่ก็เรียกสายตาไม่พอใจจากดาร์น่าได้ทันที
“ฉันแค่กำลังกลัวจะหลงรักคุณ แต่ฉันยังไม่ได้ตกหลุมรักคุณเลยนะคะ”ดาร์น่าว่าพลางกระโดดตามเงาร่างของนานะไป ถึงแม้จะรู้ดีว่าไม่ทันก็ตาม
“ให้ตายสิ”คิลว่าพลางถอนหายใจ คนที่เอาแต่แค้นนี่น่าสงสารจริงๆอย่างที่เมโลดี้บอกไม่มีผิด เอาแต่มองคนที่แค้นจนไม่ได้ทำอะไรที่ตนเองรักเลยสัดนิด
“จะทำอะไรได้หรือเปล่านะ”คิลว่าพลางเดินลงจากหลังคาไปช้าๆ จะขู่ก็คงไม่ได้ คงต้องหาวิธีให้เธอหยุดจ้องเล่นงานเขาด้วยวิธีอื่น
.
.
.
“เดี๋ยวสินานะ”ร่างของดาร์น่าที่วิ่งเข้ามาในห้องนอนของเธอทั้งสองคนทำให้นานะหลบหน้าหนีทันที
“เธอทรยศฉัน”เสียงนั่นเล่นเอาดาร์น่าหน้าซีดเผือดทันที
“ฉันไม่ได้...”
“ไม่ได้อะไร ไหนบอกจะล้างแค้นหมอนั่นด้วยกันไง”
“ฉันแค่....”
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เธอกำลังโดนหมอนั่นหลอก หมอนั่นมันก็แค่ปีศาจที่พวกเราต้องฆ่าเท่านั้น”นานะว่าพลางจ้องมองเพื่อนสาวพร้อมกับดวงตาที่มีน้ำตาหยดใสเอ่อออกมาจนแทบจะล่น
“แต่ว่าคุณคิลเขา....”
“ตุณงั้นเหรอ เธอนี่มัน”นานะว่าพลางกัดฟันกรอด
“ฉันจะฆ่าคุ... หมายถึงหมอนั่น แต่ยังไม่ถึงเวลาแค่นั้นเอง”ดาร์น่าว่าพลางก้มหน้านิ่ง
“เธอฆ่าหมอนั่นไม่ได้”นานะพูดเสียงเรียบ ก่อนจะใช้มือขวาช้อนเอาใบหน้าของดาร์น่าขึ้นมา
“เธอหลงรักหมอนั่น”เสียงนั่นทำให้ดาร์น่ารีบส่ายหัวทันที แต่ก็ทำไม่ได้เพราะแรงของนานะที่ตรึงใบหน้าของเธอเอาไว้ หลังจากฝึกแล้วฝีมือของดาร์น่าสูงขึ้นจริงๆ สูงกว่าเธอเสียอีก
“มองตาฉัน”นานะว่าพลางจ้องมองเข้าไปในดวงตาของดาร์น่า
“บอกสิ ว่าเธอไม่ได้หลงรักมัน”นานะพูดจบ ดาร์น่าก็ได้แต่นิ่งเงียบไปทันที
“คิดให้ออกสิดาร์น่า หมอนั่นฆ่าพ่อ ฆ่าแม่ของเธอนะ”นานะพูด พลางปล่อยดาร์น่าให้เป็นอิสระ
“แต่ ทั้งหมดนั่นก็พราะพ่อแม่ของเขาโดนพ่.....”
“พ่อของฉันทำหน้าที่ของท่านแล้ว ท่านฆ่าปีศาจที่ทุกคนหวาดกลัว ท่านไม่ได้ทำอะไรผิดทั้งนั้น”ดาร์น่าคำรามเสียงดังลั่น ก่อนจะผลักร่างของดาร์น่าลงไปบนเตียง
“ฉันจะลงมือทุกครั้งที่หมอนั่นเผลอ อย่ามาขวางซะละ”นานะพูดจบก็กระโจนออกไปนอกหน้าต่างพร้อมมีดสองเล่ม
“นานะ เดี๋ยว”เสียงห้ามของดาร์น่าไม่มีผลอะไรทั้งสิ้น ไม่ได้ทำให้ร่างของนานะชะงักเลยแม้แต่น้อย ร่างนั่นกำลังพุ่งตรงไปที่ห้องของชายผู้เป็นเป้าหมาย เธอจะต้องฆ่าหมอนั่นให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม
“ผมคงให้เธอไปใกลกว่านี้ไม่ได้หรอก”เสียงเรียบๆของครอสทำเอาร่างของนานะชะงักค้างไปทันที ไม่ใช่เพราะเสียง แต่เพราะโซ่ที่รัดร่างของเธอเอาไว้ต่างหาก
“อย่ามาขวาง”นะนะตะโกนลั่น ก่อนจะสะบัดโว่ออกอย่างรวดเร็ว เวทมนตร์จากโลกเดิมคงไม่ได้ผลนักกับพลังของนานะในตอนนี้แล้วละ
“เธอนี่อันตรายจริงๆ ถึงแม้ความเร็วจะน่าสนใจ แต่เมื่อเป็นศัตรูก็ต้องกำจัดทิ้งก่อนเป็นดี” ครอสพูดจบก็เรียกเคียวสีแดงสดของตนออกมาช้าๆ
“พูดได้ไม่สมกับหน้าตาเลยนะนายนะ”นานะว่าพลางถอยห่างครอสออกมาทันที เสี่ยงเกินไปที่จะสู้กับอัศวินที่เก่งกาจที่สุดตรงๆ
“ตอนนี้นะ ความเร็วของฉันเหนือกว่านายนะ”นานะว่า พลางพุ่งเข้าไปวิ่งรอบๆตัวครอสจนเห็นเป็นเพียงเส้นสีดำยาวๆเท่านั้น
“จะ จริงเหรอ”เสียงเบาๆของครอสดังเพียงครู่เดียวเท่านั้น ก่อนที่ร่างของครอสจะหายวาบไปกับตาของนานะ
“ถึงเธอจะเร็มขึ้น แต่สายตาและความสามารถอื่นไม่ได้ตามไปด้วยหรอกนะ”ครอสพูดเสียงเรียบ ก่อนจะใช้ด้ามเคียวฟาดเข้าที่ท้องของนานะ
“หนอยแนะ เมื่อกี้ยังไม่เร็สที่สุดสักหน่อย”นานะตะโกนลั่นก่อนจะผลักเคียวของครอสออกห่างตัว ก่อนจะสลายหายไปตรงนั้นราวกับเรื่องโกหก
แก๊ง! เสียงโลหะที่ดังขึ้นทำให้ดาร์น่าได้แต่มองตาค้าง นานะเร็วขึ้นขนาดนั้นแล้ว แต่กลับไม่สามารถโจมตีโดนครอสได้ เพราะครอสยกเคียวขึ้นมากันไวได้ทัน
“เอาไปอีก”นานะว่าพลางฟาดมีดของตนใส่ครอสไม่ยั้ง ความไวของมีดที่นานะหวัดแหว่งนับว่าไวมากเลยทีเดียว ทหารคนอื่นๆที่ตามาอาจจะรับไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่สำหรับครอสแล้ว มันก็ไม่เหลือบ่ากว่าแรงนัก
กึก! มีดที่ปักเข้าไปที่คอของครอสทำเอาสองสาวนิ่งค้างไปทันที ต่างกับครอสที่มีท่าทีนิ่งเฉยอย่างมาก
“มีดแบบนี้ ต่อให้โดนก็ไม่เป็นอะไรทั้งนั้นละ”ครอสว่าพลางมองมีดที่หยุดอยู่แค่คอเขาโดยไม่สามารถแทงลึกไปกว่านี้ได้แล้ว
“แก”นานะกัดฟันแน่นก่อนจะเรียกใช้เวทมนตร์ออกมา
“กรงแห่งโซเนียร์”เสียงเรียบนิ่งของบุคลที่ 4 ทำให้นานะถึงกับขนลุก พลังเวทของเธอที่เรียกออกมาถูกดูดไปไหนก็ไม่ทราบ เล่นเอาขาแทยบหมดแรง ต้องเป็นเพราะเวทมนตร์ที่จับเธอไว้อย่างแน่นอน
“พอแค่นี้ก่อนได้ไหมครอส”คิลที่เข้ามาแทรกกลางระหว่างการต่อสู้ ไม่สิ ต้องเรียกว่าการสั่งสอนของครอสจะถูกกว่า
“แต่คงปล่อยไว้ไม่ได้หรอก นานะเขาคงไม่ปล่อยนายไปง่ายๆด้วยสิ”ครอสว่าพลางถอนหายใจ การต่อสู้นับจากนี้จะยิ่งรุนแรงมากขึ้น เทพไม่เหมือนปีศาจที่เป็นพวกของพวกเขาแต่แรก แต่พร้อมที่จะเข้ามาฆ่าทันที ไม่มีอะไรรับประกันว่าเวลาที่คิลกำลังสู้ติดพันหรือช่วงวินาทีตัดสิน นานะจะไม่เข้าไปจัดการคิล
“บอกตามตรงนะ ผมเองก็เกรียดเธอ”คิลพูดเสียงเรียบ ก่อนจะปลดเวทกรงแห่งโซเนียร์ออก
“แต่ ผมไม่อยากให้ความแค้นมันงอกเงยไปมากกว่านี้”คิลว่า พลางมองร่างของนานะที่ยังคงนั่งจุมปุ๊กอยู่กับพื้นด้วยใบหน้าอ่อนโยนอย่างประหลาด
“นานะ ผมขอถามหน่อย ถ้าผมปล่อยเธอไป เธอจะไม่หันกลับมาทำร้ายผมหรือเปล่า”คิลถามพลางมองหน้าของนานะนิ่ง แต่ดวงตาของนานะก็ไม่ได้แสดงถึงอารมยินยอมแต่อย่างไร
“ใครจะไปปล่อยแกกัน”เสียงกัดฟันของนานะทำให้คิลต้องถอนหายใจอีกครั้ง เหมือนเขาสมัยก่อนไม่มีผิด แค้น และ แค้นเท่านั้น
“งั้นก็ช่วยไม่ได้ คงต้องใช้วิธีรุนแรงหน่อย”คิลพูดจบก็นั่งชันเข่าตรงหน้านานะเพื่อนให้ระดับสายตาเข้าใกล้กันมากที่สุด
“ความจริงก็ไม่อยากใช้วิธีนี้หรอก แต่การปล่อยม้าพยศอยู่ข้างๆโดยไม่มีอะไรป้องกันคงไม่ดีเท่าไหร่”คิลพูดจบดวงตาสีแดงก็เหมือนฉายแสงออกมาเล็กน้อย ทำให้ดวงตาของนานะไม่สามารถหลบสายตานั้นได้ ทันทีที่คิลเริ่มใช้พลังเวท นานะก็ถึงกับเบิกตากว้าง
“กรีดดดด”นานะร้องลั่นทันที ก่อนที่จะยกมือขึ้นมากุมหัวแน่น ถึงดาร์น่าจะไม่รู้ แต่ครอสรู้ดีว่าคิลกำลังทำอะไร คิลกำลังรื้อค้นข้อมูลความทรงจำของนานะด้วยวิชาภาพหลอนที่ได้มาจากพลังเวทบริสุทธิ์
“ก่อนอื่นก็ต้องเปลี่ยนม้าพยศเป็นม้าเลี้ยงก่อนสินะ”คิลว่าพลางวาดวงแหวนเวทกลางอากาศ ก่อนจะประทับมันลงบนหน้าอกข้างซ้ายของนานะ นี่เป็นเวทมนตร์ที่ครอสรู้จัก รวมถึงดาร์น่าด้วย เป็นลวดลายที่พวกเขาเคยเห็นกันมาแล้ว เป็นวงแหวนเวทที่เคยอยู่บนหน้าอกของคิลไงละ
“แก”นานะร้องลั่นทันทีเมื่อสัมผัสได้ถึงเส้นโซ่ที่ค่อยๆคืบคลานขึ้นมาตามร่างกาย
“เวทโซ่ตรวนผนึกจันทรา”ครอสอุทานออกมาเสียงเบาเมื่อเห็นเวทมนตร์ชัดตา ทำไมกัน ทำไมคิลถึงใช้เวทบทนี้ แต่ที่แปลกกว่านั้น ทำไมถึงไม่ต้องใช้เครื่องสังเวย เวทมนตร์ที่เกี่ยวพันกับสองวิญญาณไม่น่ามีวิธีช่วยให้ไม่ต้องใช้เครื่องสังเวลนี่นา
“ช่วยทำตัวดีๆด้วยละ คุณสัตว์เลี้ยง”คิลพูดเสียงเรียบก่อนจะลุกขึ้นยืนช้าๆ ตอนนี้นานะก็จะไม่สามารถโจมตีเขาได้แล้ว แถมเขายังมีอำนาจสั่งการเธอในระดับหนึ่งอีกด้วย ถึงจะน่าสงสารนานะที่โดนเขาดึงความทรงจำของพ่อขึ้นมาเพื่อทำสัญญาของเวทมนตร์ก็ตาม แต่มันก็ไม่มีทางอื่นนี่นะ จะลบความทรงจำก็ไม่ได้ เพราะความทรงจำของเธอมีแต่เรื่องของพ่อ ถ้าจะลบเพื่อให้เธอไม่หันมาแค้นเขาคงต้องลบจนหมดกัวแน่นอน เพราะงั้นวิธีนี้เลยน่าจะดีที่สุด
ความคิดเห็น