คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ความแตกต่าง
ความแตกต่าง
“นั่นมัน พวกโลกเก่านี่นา”เสียงกระซิปของคนคุมสถานที่รับสมัครทำให้เหล่าผู้ถือครองหันไปมองทันที
“สวัสดีครับท่านเรกิออส”เสียงของชายคนหนึ่งทำให้ครอสสะดุ้งทันที จริงสิ เพราะที่นี่คือโลกของคนที่อยู่มาร่วมแสนปี การที่เขาจะเจอคนที่จำใบหน้าของเรกิออสได้มันก็ไม่แปลกอะไร
“คราวนี้ท่านโฟนิมเองก็จะชิงด้วยสินะครับ”เสียงชายคนเดิมทำให้คิลได้แต่ทำหน้าไม่ถูก จะให้บอกอย่างไรดีละ
“ขอโทษนะ แต่สองคนนี้ไม่ใช่เรกิออสกับโฟนิมหรอก”มาร์คัสว่าพลางชี้แจงรายระเอียดต่างๆให้ชายคนนั้นฟัง
“ไม่ต้องห่วงหรอก ถึงนาจสั่งการจะไม่ได้อยู่ที่พวกเธอ แต่คนที่ยังคงนับถือเรกิออสที่ควบคุมทัพเมื่อคราวก่อนยังมีอยู่ แถมเป็นส่วนใหญ่ด้วย เมืองนี้จึงไม่ต่อต้านพวกเธอยังไงละ”มาร์คัสว่าพลางรับใบลงทะเบียนมาให้พวกผู้ถือครอง
“แบบนี้ก็ไม่น่ายากสินะครับ”โซลว่าพลางรับกระดาษมาอย่างเต็มใจ
“ไม่หรอก แบบนี้ต่างหากละที่ยาก”คิลว่าพลางเขียนข้อมูลในกระดาษช้าๆ
“ใช่ ทั้งโฟนิม ทั้งเรกิออส น่าจะ ไม่สิ ต้องมีฝีมือเหนือพวกเราไปอีกมากแน่ๆ”ครอสต่อข้อความของคิลทันทีที่เห็นโซลทำหน้าไม่เข้าใจ
“แล้วมันยังไงละ”
“ก็เพราะพวกเราจะถูกเปรียบเทียบทันทีไงละ เหมือนลูกที่ไม่ว่าจะเรียนเก่งแค่ไหนก็แย่อยู่ดีเมื่อมีพ่อเป็นศาสตราจาร”คิลว่าพลางยื่นกระดาษกลับไปให้มาร์คัส
“อย่างที่คิลเขาว่านั่นละ เพราะงั้นเราต้องแสดงความแตกต่างจากพวกเขาให้ได้”มาร์คัสพูดจบก็ยื่นใบลงทะเบียนให้ชายที่เข้ามาทัก
“เอาละ เรียบร้อย เชิญทุกท่านเลือกห้องที่จะเข้าไปได้เลยครับ”สิ้งเสียง คนทั้งกลุ่มก็ทำหน้างงทันที
“จริงสิ ผมยังไม่ได้บอกสินะ ในอาคารนี้จะมีประตูมิติจำนวน 130 บาน แต่ละบานจะมี 2 บานที่เชื่อมต่อกับห้องเดียวกัน เมื่อเข้าไปแล้วพบอีกคนที่เข้ามาก็ให้ทำการต่อสู้ได้เลยครับ”ชายคนนั้นพูดจบก็ผายมือให้คนทั้งกลุ่มเข้าไป
“เหมือนแข่งแบบจับคู่เลยแฮะ”เกลว่าพลางถอนหายใจ ไอ้เขาก็เกร็งแทบตายดันออกมาเป็นรูปแบบคล้ายการแข่งขันธรรมดาซะอีก แต่ก็ดีแล้วละ เขาเองก็ชินกับการแข่งขันแบบนี้แล้วด้วย
“จริงสิ”เสียงของมาร์คัสทำให้เกลและคนอื่นๆหันไปมองทันที
“ถึงพวกเธอจะรู้สึกว่าตัวเองได้พลังมหาศาลมาแล้ว แต่ขอให้จำไว้ว่า ทุกคนที่นี่มีพลังไม่ต่างกัน”สิ้นเสียงมาร์คัส เจ้าตัวก็หันหลังเดินจากไปทันที หลังจากนี้เป็นเรื่องของพวกเขาแล้ว ตัวเขาเองไม่มีอะไรจะต้องเข้าไปยุ่ง อีกอย่างการแข่งขันนี้ห้ามฆ่ากัน เลยไม่น่าจะต้องห่วงอะไรนัก
“ให้ฉันรอข้างนอกดีแล้วเหรอคะ”เสียงของเรย์ล่าที่เดินตามมาร์คัสมาทำให้มาร์คัสหันไปพยักหน้าเบาๆ
“เธอตอนนี้สู้พวกเขาไม่ได้หรอก มาอยู่ที่ห้องชมการต่อสู้แล้วเตรียมตัวรักษาไว้ดีกว่า”
“หวังว่าพวกเขาจะชนะนะ”เสียงของเรย์ล่าทำให้มาร์คัสถอนหายใจเฮือกใหญ่ ชนะเหรอ ขอแค่ไม่บาดเจ็บหนักมาทุกคนก็ดีนักหนาแล้ว
“คนของโลกเก่างั้นเหรอ”เสียงชองชายคนหนึ่งที่นั่งรออยู่ในห้องทำให้เกลสะดุ้ง มีคนมารออยู่แล้วสินะ คงต้องเริ่มต่สู้เลยแล้วละ
“เข้ามาสิแม่หนู ข้าเองก็อากจบการต่อสู้ไวๆเหมือนกัน”ชายคนนั้นว่าพลางเรียกดาบสีดำสนิทออกมาอย่างเบื่อหน่าย
“งั้น”เกลพึมพำเสียงเบา ก่อนจะเอาหอกออกมาตั้งท่า แต่ไม่ทันจะได้ทำอะไร ร่างของชายคนนั้นก็พุ่งวาบเข้ามาหาเกลอย่างรวดเร็ว
“ที่นี่ไม่มีกรรมการนะ อย่าเผลอสิ”ชายคนนั้นว่าพลางหยุดหมัดไว้ตรงกน้าเกลพอดี
“คะ ครับ”เกลว่าพลางถอยห่างชายคนนั้น บ้าที่สุด โดนเขาออมมือให้จนได้
“เข้ามาสิ”ชายคนนั้นพูดก่อนจะตั้งท่าดาบช้าๆ
“ไม่เกลงใจแล้วนะครับ”เกลว่าพลางพุ่งพรวดเข้าไปหาด้วยหอกที่ถือในมือ
“ชักช้า”เสียงนั่นทำเอาเกลสะดุ้งเมื่อชายคนนั้นมาโผล่ด้านหลังตน
“อิงภูผาเหล็ก”เกลตะโกนเสียงดังลั่นก่อนจะอัดลมปราณผ่านแผ่นหลังกระแทกเข้ากับชายคนนั้นอย่างจัง
“แรงเยอะดี”ชายคนนั้นพูด ก่อนจะจับบ่าเกลเอาไว้ หลังจากโดนท่านั้นเข้าไปแล้วเขากลับไม่มีท่าทีจะถอยแต่อย่างไร
“หนอยแนะ”เกลกัดฟันกรอดก่อนจะหันหลังมาฟันใส่ชายคนนั้นไม่ยั้งมือ เพราะความเผลอพรั้งหรือประหมาดไม่ทราบ ทำให้ชายคนนั้นโดนคมหอกของเกลเข้าอย่างจัง แต่ไม่ทันไรแผลนั่นก็สมานเข้าหากันอย่างรวดเร็ว
“ฝีมือดี แต่ยังไม่ถึงขั้น”ชายคนนั้นพูด ก่อนจะใช้ฝ่ามือทาบเข้าที่หน้าของเกล ก่อนจะกดปักลงกับพื้นอย่างแรง จบแล้ว จบการแข่งขันลงตรงนี้ ความแตกต่างระหว่างพวกเขากับคนโลกนี้เกลได้ทราบอย่างชัดเจน โลกนี้ราวกับมีคิลหรือครอสเดินไปมาให้ขวักไปหมด เขามันอ่อนแอจริงๆเมื่ออยู่โลกใบนี้
.
.
“นาย
“ขอทานะ แต่คงต้องให้นายสลบตรงนี้แล้วละ”อยู่ๆหญิงสาวคนนั้นก็ยกขลุ่ยขึ้นมาจรดริมฝีปาก ก่อนจะเป่ามันช้าๆ แต่โซลเองก็ไม่มีท่าทีขะหลบหรือขัดขวางแต่อย่างไร ดนตรีนะเขาคลุกคลีมาแต่เด็ก ไม่มีทางที่จะมีผลกับเขาหรอก แต่ ไม่ทันที่จะได้คิดอะไรไปไกล เพียงโน้ตดนตรีตัวแรกถูกบรรเลงออกก็เล่นเอาโซลชะงักค้างไปทันที
“อึก”โซลร้องออกมาเมื่อสัมผัถึงอาการปวดที่หัว แต่อาการแค่นั้นก็ทำให้หญิงสาวตรงหน้าพอใจอย่างมาก ชายคนนี้มีความทนทานต่อดนตรีเวทจริงๆ ปกติฟังเพลงนี้เข้าไปคนอื่นๆต้องสลบไปแล้ว แต่นี่กลับมีแค่อาการปวดหัว
“หยุดนะ”โซลร้องลั่นก่อนจะชักปืนออกมายิงใส่หญิงสาวคนนั้นทันที แต่เพราะแรงปวดและความมึนงงที่เกิดจากเพลงทำให้กระสุนพราดเป้าง่ายๆ แถมหญิงสาวคนนั้นยังไม่มีทีท่าว่าจะหลัวอีกด้วย ทำให้โซลต้องเอาปืนขึ้นมาใกล้ๆใบหน้าของตนช้าๆ เหมือนจะทำอะไรบางอย่าง
“ไม่”โซลพูดพลางกัดฟันกรอด เขารีบเอาปืนออกห่างใบหน้าทันที แต่ไม่ทันที่จะได้ทำอะไรมากกว่านั้นร่างของโซลก็ล้มฮวบหมดสติไปทันที
.
.
“ว่าไงแม่สาวน้อย”เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งทำให้ครอสได้แต่หัวเราะแฮะๆ อะไรหัน โดนเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงอีกแล้วเหรอเนี่ย
“มาสิ เรามาเริ่มกันเลย”ชายคนนั้นว่า ก่อนจะเรียกดาบเล่นหนาออกมาถือ
“เอาละ”ครอสว่าพลางเร่งลมปราณของตนออกมา ตอนนี้ทั้งคิลและครอสต่างมีลมปราณขันสามัญแล้ว นับว่าสุดยอดที่สุดในกลุ่ม แต่ชายตรงหน้ากลับไม่มีท่าทีหวาดกลัวแต่อย่างไร
“เข้ามา”สิ้นเสียงชายคนนั้นร่างของครอสก็พุ่งวาบเข้าหาชายคนนั้นทันที
“เยี่ยม ความเร็วสุดยอดจริงๆ” ชายคนนั้นพูด ก่อนจะรับเคียวของครอสเอาไว้อย่างง่ายดาย แรงของครอสนับว่ามหาศาลยิ่งกว่าคิลเสียอีก แต่ชายคนนี้กลับรับได้
“เหมือนจะยังไม่ได้เอาจริงเต็มที่นะ”ชายคนนั้นว่าพลางเร่งพลังขึ้มาอีกเล่นเอาครอสสะดุ้ง
“เอาจริงสิ ไม่งั้นเจ้าตายแน่”ชายคนนั้นว่าพลางเร่งพลังจนไอสีดำสนิทโผล่ออกมารอบๆตัว
“ถ้าไม่เอาจริงก็ชนะไม่ได้จริงๆสินะ”ครอสว่าพลางเร่พลังขึ้นบ้าง เมื่อเร่งพลังถึงขีดจำกัด ทั้งเส้นผมและดวงตาของครอสก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงช้าๆ แต่ไม่ทันจะได้ทำอะไรชายตรงหน้าก็พุ่งเข้ามาเอาศอกกระทุ้งครอสอย่างจัง
“ใครบอกว่าจะรอ เอ้า สู้ต่อ”ชายคนนั้นว่าพลางเตะอัดครอสเข้าอย่างจัง
“หนอยแนะ”ครอสว่าพลางเร่งพลังจนเสร็จ ก่อนจะใช้เคียวตะวัดเป็นวงกว้างให้ชายคนนั้นถอยออกห่าง ก่อนจะพุ่งเข้าใส่ชายคนนั้น แต่เพียงเสี้ยววินาทีชายคนนั้นก็พุ่งกลับเข้ามาหาครอสชนิดไม่ให้ตั้งตัว
“หอกอัคคี”ครอสตวาดลั่นก่อนจะสร้างหอกขึ้นมาจากเปลวเพลิงนับสิบเล่มเพื่อใช้แทนกรงขังชายคนนั้นเอาไว้ แต่เพียงเร่งพลังเล็กน้อยหอกของครอสก็กระจายหายไปราวกับโกหก
“กรงแก่งโซเนียร์”สิ้นเสียงกรงสีดำสนิมก็ถูกครอบร่างของครอสเอาไว้เหมือนนกเพลิงโดนขัง ทันทีที่ถูกกรงขังร่างของครอสก็อ่อนแรงลงทันที
“วิชาของโฟนิม”ครอสพูดเสียงเบาก่อนจะใช้เคียวตัดกรงออกอย่างรวดเร็ว พร้อมกับกระโดดถอยออกห่างจากชายคนนั้น
“ต้องเอาจริงสินะ”ครอสว่าพลางเรียกลูกแก้วสีแดงสดลูกโตขึ้นมาบนมือ ก่อนจะยัดมันเข้าไปในอก นี่คือท่าที่ครอสคิดขึ้นมาหลังจากลองใช้วิชาเวทบริสุทธิ์ได้
“วิชาแปลกดี”ชายคนนั้นพูด ก่อนจะถอยออกห่างครอสเมมื่อเห็นท่าทีครอสเปลี่ยนไป เยือกเย็นและสุขุมกว่าเดิม ตอนนี้ที่ใบหน้าของครอสมีเพียงรอยยิ้มบางๆเท่านั้น
“ชิ อ่านใจไม่ออกเลย”ชายคนนั้ว่า ก่อนจะถอยออกห่างอย่างระวัง ตอนนี้เรื่องกำลังและวิชาต่อสู้นับว่าสูสี แต่ที่ทำให้เขาได้เปรียบเพราะท่าทีของครอสดูออกง่ายเกินไป แต่พอใช้วิชานี้กลับทำให้ครอสไม่วู่วามเสียอย่างนั้น
“1 ครั้ง”ครอสว่าพลางฟันใส่ร่างชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว
“บ้าเอ้ย”ชายคนนั้นว่าพลางถอยออกห้างครอส แต่เหมือนกับว่าครอสจะมองออก ทันทีที่ชายคนนั้นถอยห่าง เพลิงสีแดงสดก็พุ่งขึ้นมาเหนือฝ่าเท้าอย่างกับป็นกับระเบิด
“บ้าเอ้ย”ชายคนนั้นว่าพลางถอยหลังให้ห่างจากครอสไปอีก
“กรงแก่งโซเนียร์”ครอสว่าพลางใช้เวทของชายคนนั้นกลับไปหา
“อยู่ๆก็เยอกเย็นขึ้น เกิดอะไรขึ้นกันแน่”ชายคนนั้นว่าพลางพังกรงออกมา
“ผมบอกไม่ได้หรอก”ครอสว่าพลางใช้เคียวฟันใส่ร่างของชายคนนั้นจนแทบจะขาดเป็นสองท่อน
“อัก แก”ชายคนนั้นตะโกนลั่น ก่อนจะง้างดาบขึ้นสูงเพราะแผลแค่นี้ไม่มีผลอะไรกับเขาอยู่แล้ว
“เอาไปอีก”ครอสว่าพลางฟันใส่ช่ายคนนั้นไม่ยั้งมือ ฟันเอาๆจนแม้แต่ครอสเองยังอดแปลกใจไม่ตาย ยังไม่ตายอีก ทั้งๆที่ฟันจนร่างแทบจะแปลกอยู่แล้ว
“เก่งนี่ไอ้หนูแต่ร่างของพวกข้ามันไม่กระจอกแบบร่างของคนจากโลกเก่าหรอก”สิ้นเสียงชายคนนั้นก็กดครอสลงกับพื้นพร้อมกับร่างที่เริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิม
“โกหก”ครอสว่าพลางใช้เท้าถีบร่างของชายคนนั้นออกไปห่างๆตัว
“ถึงจะอึด แต่พลังในการฟื้นตัวมีจำกัด ถ้าสามารถทำให้ร่างกายบาดเจ็บหนักจนพลังฟื้นตัวไม่พอได้ นายก็แพ้”ครอสพูดจบเคียวสีแดงสดก็ฟันใส่ร่างของชายคนนั้นต่ออย่างไม่ยั้งมือ
.
.
“นายคือ หลานของท่านโฟนิมสินะ”ชายคนนั้นพูดพลางกอดอกแน่นทันทีเมื่อคิลเข้ามา
“นายละเป็นใคร”คิลถามเสียงเรียบ ก่อนจะเรียกดาบทั้งสองเล่มออกมา
“เดี๋ยวก็ได้รู้”สิ้นเสียงชายคนนั้นก็พุ่งวาบเข้ามาหาอย่างรวดเร็วพร้อมดาบใยมือที่ฟาดใส่แบบไม่ใยดี
“ช้าไปนะ”คราวนี้กลับเป็นฝ่ายคิลเสียเองที่พูดคำนี้ ทัทีที่ดาบของชายคนนั้นพุ่งเข้ามามันก็ถูกรัดไว้ด้วยดาบสีขาวของคิลราวกับมันเป็นงูที่รัดเอาดาบของเขาเอาไว้ให้ให้หลุดไปไหน
“หนึ่งดาบ”คิลว่าพลางฟันดาบสีดำใส่ชายคนนั้นทันที
“สองดาบ”สิ้นเสียงคิลก็ฟันใส่ย้ำเข้าไปอีก แรงที่กระทำต่อร่างกายเล่นเอาชายคนนั้นต้องกัดฟันกรอด บ้าเอ้ย แบบนี้มันแรงกว่าเทพบางคนเสียอีก
“อย่าได้ใจนักไอ้หนู”สิ้นเสียงชายคนนั้นก็ปล่อยดาบในมือแล้วเรียกดาบอีกเล่มออกมาแทน เขาใช้จังหวะที่คิลเผลอฟันใส่ร่างของคิลทันที แต่คิลก็หลบได้อย่างหมดจด
“ตายซะ”ชายคนนั้นตะโกนลั่น ก่อนจะฟันใส่ร่างของคิลซ้ำอีกครั้ง แต่คราวนี้คิลกลับไม่หลบใดๆ ปล่อยให้ดาบกรีดแขนของตนไปอย่างง่ายดาย แต่ทันทีที่ดาบออกจากร่างกายพลังฟื้นตัวของวิชาลมปราณและเวทมนตร์บริสุทธิ์สามารถเพิ่มพลังฟื้นตัวให้แก่ร่างกายได้มากอยู่แล้ว แต่ด้วยพลังฟื้นตัวที่แต่เดิมที่คิลมีมาจากพลังสายเลือดบาดแผลจึงหายไปราวกับเรื่องโกหก
“นายนี่ไม่เหมือนคนโลกเก่าเลยสัดนิด”สิ้นเสียงชายคนนั้นก็ฟันใส่ร่างของคิลอีกครั้ง แต่คิลก็สามารถรับเอาไว้ได้ แต่ก็ไม่ใช่แค่รับเท่านั้น ดาบส่วนที่ไม่ได้รับดาบของชายคนนั้นกลับงอกหนามขึ้นมาแทงใส่ร่างของชายคนนั้นเข้าอย่างจัง เล่นเอาชายคนนั้นถึงกับทรุด
“เกรียดไอ้ดาบนี่ชะมัดเลยวะ”ชายคนนั้นว่าก่อนจะพุ่งเข้ามาฟันใส่คิลอีกรอบ แต่คิลก็แค่หลบเล็กน้อยแล้วฟันใส่ชายคนนั้นทันที การต่อสู้นี่แทบจะกลายเป็นการไล่ต้อนฝ่ายเดียวเลยด้วยซ้ำ เฃ่นเอาคิลแทบไม่ต้องใช้วิชาใหม่เลยแม้แต่น้อย
.
.
.
“สุดท้าย ก็มีแค่ 3 คนสินะที่เอาชนะได้”เสียงของมาร์คัสที่นั่งดูการต่อสู้ของทั้ง 5 คนในห้องทำให้เรย์ล่าอดแปลกใจไม่ได้ ทำไมถึงได้ทำเสียงสบายๆแบบนั้นละ
“เรย์ล่าไปรับตัวพวกเขากลับเถอะ”มาร์คัสพูดจบก็เดินออกประตูไปทันที
“กลับเลยเหรอคะ”เรย์ล่าถามอย่างแปลกใจเมื่อเห็นท่าทีของมาร์คัส อะไรกัน ไหนว่าจะมีการแข่งขันต่อไง
“การทดสอบจบแค่นี้ หลังจากนี้เราจะเข้าสู่การฝึกที่แท้จริงแล้ว”
ความคิดเห็น