คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : วิชาเวทมนตร์
วิชาเวทมนตร์
“เมื่อวานเล่นเอาตกใจหมดเลย อยู่ๆประธานนักเรียนก็เข้ามาซะได้”เสียงของเวียร์ที่ดังเจื้อแจ้วมาแต่ไกลทำให้ฉันนึกถึงเรื่องเมื่อวานจนได้ จะว่าไป เมื่อวานฉันก็เอาแต่ยืนอึ้งอย่างเดียวเลยนี่นา
“จะว่าไป ท่านประธารมาสารภาพรักก็ดีเหมือนกันน้า หล่อก็หล่อ เก่งก็เก่ง แถมยังเป็นลูกของท่านเกลกับท่าบเรย์ล่าอีก”ฮะ ลูกของท่านเกลกับท่านเรย์ล่า งะ มิน่าละพี่เรนถึงได้หน้าออกสวยๆเหมือนผู้หญิง เพราะเป็นลูกของทั้งสองคนนะเอง แต่แปลกจัง ทำไมคนรอบตัวฉันถึงได้มีแต่บุตรแห่งวีรบุรุษนะ 0ibสิ พี่เรนเป็นประธานนักเรียนนี่เอง ถึงว่าทำไมใส่ชุดนักเรียนสีขาวไม่เหมือนคนอื่น
“ว่าแต่ พี่เรนนี่หล่อเหรอ”พอถามออกไป เวียร์ก็ทำหน้าแงทันที
“ฮะ อลิซ นี่เธอมองยังไงถึงได้ถามแบบนั้นละ ท่านประธานนะ ติดอันดับ10หนุ่มหล่อของโรงเรียนเลยนะ”เวียร์พูดจบก็เหลือบไปเห็นคริสกับดีนที่เดินตามฉันมา ก่อนจะทำหน้าเหมือนนึกอ๋ออะไรสักอย่าง
“จริงสิ อลิซมีคริสกับดีนอยู่ใกล้ๆแล้วนี่เนอะ พี่เรนก็คงธรรมดาๆสินะ”เวียร์ว่าพลางหัวเราะเสียงเบา
“ไม่หรอก พวกฉันก็ธรรมดา”เสียงของคริสทำให้เวียร์ยิ่งทำหน้างงเข้าไปใหญ่ แต่ก็จริงอย่างคริสว่าละนะ ถึงคริสจะดูดี แต่ก็...หล่อแหละ แฮะๆ
“อลิซนี่ดีจังเลย น่ารักแบบนั้นหนุ่มๆถึงได้ติดกันขนาดนี้ไงละ”
“ไม่หรอก เวียร์สวยกว่าฉันอีก” จริงๆนะ เวียร์เป็นผู้หญิงที่ดูดีมากๆเลยละ ผมสีทองมัดหางม้าด้านหลังดูเรียบร้อยดีด้วย แต่ฉันชอบตาสีม่วงของเวียร์มากกว่า ไหนจะเป็นลูกครึ่งแวมไพร์ด้วยแล้ว เขี้ยวเล็กๆนั่น น่ารักดีอะ
“แหมๆ ชมไปแล้ว เดี่ยวพวกเราต้องไปเรียนวิชาสมุนไพร อลิซอ่านหนังสือมาบ้างหรือเปล่า”เวียร์ถามพลางเปิดหนังสือเล่มหนาในมือไปมา
“อ่านแล้วจะ แต่มันก็ไม่เห็นมีอะไรแปลกนี่นา”ในหนังสือนี่มีแต่ต้นไม้ใบหญ้าที่ฉันเคยเห็นด้วยตามาแล้วทั้งนั้นเลย บางอันฉันยังเคยเอามาทำอาหารกับแม่เลย เคยผสมเป็นยาก็มี แต่ก็ไม่เคยใช้เพราะครอบครัวฉันไม่มีใครยอมป่วยให้ลองยาสักที แฮะๆ
“อลิซอยู่ที่หมู่บ้านฟอร์ร่านี่นา จะเจอสมุนไพรพวกนี้บ่อยๆก็ไม่แปลกหรอก”เคธพูดจบก็หัวเราะเบาๆ นั่นสินะ หมู่บ้านฟอร์ร่าเป็นหมู่บ้านที่มีพันธุ์ไม้เยอะที่สุดในโลกนี่นา ฉันจะเจอสมุนไพรมากกว่าใครก็ไม่แปลกหรอก
“แต่ถ้ามัวแต่ยืนคุยตรงนี้ มันก็สายได้นะ”คริสที่เดินนำไปพูดพลางใช้หนังสือเคอะหัวฉันหนึ่งที มันเจ็บนะ มาตีกันได้ T0T
“ค่ะ อาจารย์”
.
.
.
“อ้ายยยยยยย แล้วตกลงไอ้ เฟรินเซีย กับ เอริเซีย มันอันไหนละเนี่ย เหมือนกันออกขนาดนี้”เวียร์ตะโกนลั่น ก่อนจะเกาหัวตัวเองยิกๆ
“เฟริเซียเป็นดอกของต้นรีเซียเดือน 6 สีจะแดงกว่าเอริเซียที่เป็นดอกเดือน 12 นิดหน่อยนะจะ”
“แล้วที่ว่าแดงกว่าหน่อยมันตรงไหนเล่า โถ่ จะตั้งชื่อให้มันต่างกันทำไมก็ไม่รู้ให้ยุงยากอะ”
“แหม ก็เฟริเซียมีรสหวานนี่นา มักใช้ต้มเพื่อทำเป็นเครื่องดื่ม แถมยังเป็นตัวยาช่วยแก้โรคในทางเดินอาหารด้วย แต่ถ้าใช้เอริเซียมันจะกลายเป็นยาระบายนะสิ” อ่าว ทำไมพอฟังฉันอธิบายเวียร์กลับยิ่งทำหน้างงเข้าไปใหญ่ละ แปลกจัง
“ดูเหมือนว่าเธอจะรู้เรื่องต้นไม้ใบหญ้าเยอะมากเลยนะเนี่ยอลิซ”เคธพูดจบก็เอาดอกไม้สองดอกมาเทียบกัน แล้วทำหน้าเหมือนเวียร์ไม่มีผิด สีแดงมันจะต่างโทนกันนิดหน่อยจริงๆนี่นา คนพึ่งเคยเห็นคงแยกไม่ค่อยออกหรอก
“ฉันเข้าไปเล่นในป่าบ่อยนี่นา แถมคุณแม่ยังชอบสอนฉันเรื่องพวกนี้ด้วย”
“เรื่องนี้ฉันคงต้องยอมแพ้เธอละนะ”เคธว่าพลางถอนหายใจ พร้อมกับวางดอกไม้ทั้งสองลง
“นั่นสิ เก่งจริงๆ ว่าแต่ดอกไม้สองอย่างนี้แยกกันยังไงนะจะ”อาจารย์ผู้สอนวิชาสมุนไพรเดินเข้ามาในกลุ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แถมยังเอาสมุดออกมาจดตามที่ฉันบอกยิกๆเลย เอ่อ อาจารย์ต้องเป็นคนสอนหนูนี่คะ !!
.
.
.
“เอาละ ต่อจากนี้ไปขอให้นักเรียนทุกคนเข้าแถวหน้ากระดานเรียงหนึ่งสองแถวนะจะ”เสียงท่านเรย์ล่าผู้เป็นอาจารย์สอนวิชาเวทมนตร์ทำให้นักเรียนต่างพากันทำตามคำสั่งโดยไม่มีการบ่นใดๆทั้งสิน ออร่าของวีรสตรีหนึ่งเดียวนี่ช่างสูงส่งจริงๆ
“ตอนนี้ ทุกคนสามารถใช้เวทมนตร์ได้กันทุกธาตุก็จริง แต่ว่าทุกคนจะต้องมีธาตุประจำตัวอยู่ เรื่องพวกนี้พวกเธอคงรู้อยู่แล้วสินะ”เอ๊ะ ธาตุประจำตัว หมายถึงธาตุที่ถนัดที่สุดนะเหรอ แต่ว่า ฉันไม่เห็นรู้เลยว่ามีธาตุที่ถนัดที่สุดด้วย ทุกธาตุก็เหมือนๆกันนี่นา
“เพราะงั้น ขอให้คนที่อยู่สายเดียวกันมารวมกลุ่มกันไว้นะจะ”ท่านเรย์ล่าพูดก็ก็มองไปรอบๆเพื่อสังเกตนักเรียนทีละคนๆ ดูเหมือนธาตุหลักของแต่ละคนจะเป็นไปตามจำพวกสีผมหรือสีตาซะส่วนใหญ่ งั้นถ้าเป็นฉันก็คง..... เอ สีผมดำต้องความมืด แต่สีตาเป็นสีฟ้าก็ต้องวารีสินะ แล้วมันสายไหนละ
“คุณเฟรเนซิส กับคุณดาร์เลไลท์มาทางนี้ด้วยคะ” ฮะ!! มีอะไรเหรอ
“มีอะไรเหรอคะท่าน เอ้ย อาจารย์เรย์ล่า”เสียงเวียร์ที่ตะโกนถามมาจากกลุ่มความมืดทำให้ท่าน เอ ต้องเรียกอาจารย์แทนสินะ อาจารย์เรย์ล่าหันมายิ้มบางๆ
“สองคนนี้คงเข้ากลุ่มกับพวกเธอไม่ได้หรอกจะ”
“ทำไมละคะ”
“จริงสินะพวกเธอคงไม่รู้ แต่สองคนนี้เขาเป็นเอเลเมนท์มาสเตอร์นะจะ”สิ้งเสียง คนทั้งห้องก็พากันอึ้งทันที อย่าว่าแต่คนอื่นเลย ฉันยังได้แต่ยินงงเลย
“อ๋อ จริงสินะ หนูอลิซยังไม่รู้สินะ เอเลเมนท์มาสเตอร์นะ แต่เดิมเราใช้เรียกคนที่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ทั้ง 6 ธาตุ แต่พอจบสงครามแล้ว ทุกคนก็สามารถใช้ธาตุทั้ง 6 ได้เหมือนกันหมด แต่คนที่มีสายธาตุไฟเป็นหลักจะสามารถใช้ธาตุน้ำได้ไม่ดีเท่าสายอื่น แต่ จะมีคนกลุ่มหนึ่งที่สามารถใช้ทุกธาตุได้เท่าๆกัน พวกเราเลยเอาชื่อเอเลเมนท์มาสเตอร์มาใช้เรียกคนพวกนั้นไงจะ”อาจารย์เรย์ล่าพูดจบก็ดึงฉันกับคริสออกมาหน้าแถวทันที
“งั้น คริสคุงช่วยแสดงให้ดูทีนะ”พูบจบคริสก็พยักหน้าเบาๆก่อนจะเดินออกมาข้างหน้า ว่าแต่ แสดงอะไรเหรอคะอาจารย์
“เอเลเมนท์มาสเตอร์นะ หายากมากเพราะงั้นเลยต้องแสดงให้ดูด้วยตา ทุกคนถึงจะยอมเชื่อ”คริสพูดจบก็เริ่มใช้เวทมนตร์ทันที เวทที่คริสใช้ส่วยใหญ่เป็นเวทระดับกลางเกือบสูง นั่นคือ มังกรเพลิงจำแลง น้ำพุวิสเธียร์ กางเขนผนึก ครอเซย์ กำแพงวีรชนวอลเอ็ม หอกวายุ แล้วก็ กระจกราตรี ซึ่งแน่นอนว่าเวทพวกนี้เป็นหลักฐานได้อย่างดีเลยว่าคริสสามารถใช้เวทมนตร์ได้ทุกสายธาตุอย่างคร่องแคร่วแน่นอน
“ต่อไปก็ตาหนูอลิซนะ” อ๊ะ ตาฉันแล้วเหรอ เผลอมองคริสจนลืมไปเลยว่าฉันต้องทำด้วยอะ
“งั้น ให้ทุกคนถอยไปก่อนได้ไหมคะ”
“ไม่ต้องห่วงหรอกจะ น้าใช้เวทมนตร์ป้องกันไว้แล้ว”
“ถ้างั้นก็....” เอ จะใช้อะไรดีละ ฉันไม่ค่อยได้ใช้เวทมนตร์ต่อสู้เท่าไหร่ด้วย ไม่สิ ไม่ได้ใช้เลยมากกว่า แต่ก็พอมีเวทมนตร์ที่พวกน้าเรวินมักใช้ประจำอยู่เหมือนกันนี่นา
.
.
“water land” เพียงเสียงเล็กๆนั่นดังขึ้น พื้นที่โดยรอบก็กลายเป็นบ่อน้ำในชั่วพริบตา ยังดีที่นักเรียนทุกคนมีความสามารถพอที่จะพยุงร่างของตนเอาไว้เหนือเน้าได้โดยไม่จมลงไป แค่เวทมนตร์แรกก็ทำเอานักเรียนทั้งห้องหนาวสันหลังวาบเข้าให้แล้ว หรือว่าอลิซจะเป็นพวกถนัดใช้เวทสายวารี
“ฟอร์เรเน่”จบบทเวทที่สองต้นไม้จำนวนมากก็งอกขึ้นมาเหนือน้ำอย่างรวดเร็วราวเร่งเวลาไปหลายสิบปี
“ซันแฟร”เวทที่สามที่ถูกใช้ออกมาเล่นเอานักเรียนพากันเหงื่อตก เพราะความร้นของดวงอาทิตย์ที่ถูกสร้างขึ้นมาจากเวทไฟที่ลอยอยู่เหนือพวกเขาไปหลายสิบเมตร ถึงแม้จะห่างขนาดนั้น แต่ก็ยังมองเห็นได้อย่างชัดเจน แถมยังร้อยมาถึงตรงที่พวกเขายินอยู่อีกด้วย
“มูนแฟร”สิ้นเสียงเล็กๆ เวทจันทร์จำแลงก็ส่งผลทันที ข้างๆดวงอาทิตย์ที่แสนร้อนแรงกลับมีดวงจันทร์สีขาวนวลลอยเคียงอยู่ไม่ห่างกัน ทำเอาสภาพอากาศตอนนี้แทบจะแบ่งออกเป็นกลางวันครึ่งหนึ่ง กลางคืนครึ่งหนึ่งเลยก็ว่าได้
“ไลท์เชน”พูดจบ โซ่สีขาวก็พุ่งเข้าไปพันพระอาทิตย์จำลองกับพระจันทร์จำลองเอาไว้ ก่อนจะบังคับให้มันค่อยๆเข้ามาหากันช้าๆ เล่นเอาเรย์ล่าสดุ้งเฮือก
“ไม่ได้นะ ถ้าเวทสองอันนั้นมารวมกันละก็”
ตูม! สิ้นเสียงระเบิด ภาพสะเก็ดไฟระยิบระยับที่ค่อยๆร่วงหล่นลงมาจากฟากฟ้าก็ทำเอานักเรียนได้แต่มองตาค้าง ยิ่งแสงไฟพวกนั้นสะท้อนกับน้ำที่อยู่บนพื้นแล้วยิ่งสวยจนพูดไม่ออก นี่นะเหรอ อลิซ ดาร์เลไลท์ เหนือกว่าที่คิดเอาไว้จริงๆ
.
.
.
“ก็บอกแล้วไง่ ว่าไม่ต้องให้เขาแสดงเวทมนตร์ต่อหน้าคนอื่น”คิลว่าพลางกุมขมับตัวเอง ดีนะที่เป็นวิชาที่เรียนกันแค่ห้องเดียว ไม่งั้นมีหวังได้แตกตื่นกว่านี้แน่
“โถ่ ก็ใครจะไปรู้ละว่าอลิซจังจะเล่นเวทระดับสูงต่อกันแบบนั้น”เรย์ล่าว่าพลางก้มหน้าสำนึกผิด อันที่จริงคิลก็บอกไว้แล้วว่าไม่ต้องให้อลิซแสดงเวทมนตร์อะไร แต่เธอก็อยากให้นักเรียนคนอื่นได้เห็นว่าอลิซเป็นเอเลเมนต์มาสเตอร์จริงๆ เลยเผลอไป
“ช่วยไม่ได้นี่นา สำหรับอลิซที่เคยเป็นถึงจิตวิญญาณแห่งโลกมาก่อน เวทมนตร์ระดับนั้นคงเหมือนการจุดพรุลูกสองลูกเองละมั้ง” ครอสว่าพลางยิ้มบางๆ
“ขอโทษนะ คราวหน้าฉันจะระวัง”
ความคิดเห็น