คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เตรียมพร้อมขั้นสุดท้าย
ตอนที่ 5
เตรียมพร้อมขั้นสุดท้าย
เคียวสีแดงสดที่สร้างจากพลังเวทถูกฟาดฟันใส่ร่างของคิลอย่างไม่หยุดยั้ง แต่เพราะภาพมายานับสิบที่คิลสร้างขึ้นมาลวงความจริงกลับทำให้ครอสถึงกับต้องกัดฟันแน่น คิลยามปกติเก่งกาจมากอยู่แล้ว แต่นี่กลับทำเอาเขาอยากจะอวก มึนไปหมด ไม่รู้ตัวไหนตัวจริงตัวปลอม หลายๆคนอาจจะนึกว่าตัวจริงก็คือตัวที่ยืนให้ฟันง่ายๆนั่นละ แต่เปล่าเลย พวกร่างเงาเคลื่อนไหวไม่เหมือนกันสักแบบ แถมบางทีร่างจริงยังยืนล่อเป้าให้คิดมากเอาง่ายๆอีก เล่นเอาครอสอยากจะบ้าตาย ภาพมายาแบบนี้มาอยู่กับคิลยิ่งเหมือนเสือติดปีก เพราะแต่เดิมคิลเป็นพวกใช้ความลี้ลับเป็นอาวุธอยู่แล้ว ทั้งวิชาซ่อนกาย ทั้งวิชาลอบสังหาร ล้วนแต่ต้องใช้การพริกแพลงล้วนๆ ยิ่งเจอแบบนี้เข้าไปมีเหรอใครจะไม่ปวดหัว
“นายนี่ร้ายชะมัด”ครอสว่าก่อนจะถอยหลังออกมาหนึ่งก้าว แล้วเรียกนกสีแดงเพลิงออกมา ก่อนจะสั่งให้มันกลายเป็นรูปทรงกลม แล้วยัดมันเข้าไปที่หน้าอกของตัวเอง
“ได้ผลสินะ”คิลว่าพลางมองร่างมายาที่พุ่งเข้าไปหาครอสอย่างอารมดี ดวงตาของครอสตอนนี้นิ่งสงบราวกับไร้วิญญาณ ดูเหมือนผลของเวทมนตร์จากนกเพลิงนั่นจะทำให้ครอสใจเย็นขึ้น สุขุมขึ้นกว่าเดิม
“พอใช้แบบนี้แล้ว หัวก็โล่งหมดเลยละครับ”ครอสพูด ก่อนจะกำด้ามเคียวพอหลวม ดวงตาสีเทาไม่สนใจเลยว่าร่างของคิลจะวิ่งเข้ามาฟันกี่รอบ เพราะเขารู้อยู่แก่ใจว่านั่นไม่ใช่ร่างจริง แต่คิลก็สุดยอดจริงๆนั้นละ ถ้าเขาไม่ใช้วิชาแบบนี้ละก็ เขาได้สลบเพราะเมาร่างของคิลก่อนจะโดนคิลจัดการเสียอีก
“ไม่เบาทั้งคู่เลยนะ แค่ 2 วันก็ใช้ได้คร่องแคร่วกันแล้ว”มาร์คัสว่าก่อนจะเดินลากรถเข็นที่มีขนาดพอๆกับรถเทียมม้าเข้ามาในห้องฝึก
“แต่ให้สู้กันแบบนี้จะดีเหรอครับ”ดาร์คว่าพลางมองคิลและครอสที่เริ่มวิ่งเข้าใส่กันบ้างแล้ว
“ไม่เป็นไรแล้วละ แม่หนูเรย์ล่านั้นมีพลังรักษาที่ยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็น บาดเจ็บนิดๆหน่อยๆจากการซ้อมคงไม่เป็นอะไรแล้วละ”สิ้นเสียงของมาร์คัส ดวงตาของทั้งดาร์คและไลท์ต่างก็เหลือบไปมองของที่มาร์คัสลากมา
“เสร็จแล้วเหรอครับ”ดาร์คว่าก่อนจะเดินไปดูของในรถอย่างสนใจ
“ถึงจะใช้เวลาและพลังมากไปหน่อย แต่ก็เสร็จสมบูรณ์แล้วละ”มาร์คัสว่า ก่อนจะเดินไปเปิดประตูของรถช้าๆ ทันทีที่เห็นของด้านใน เหล่าทหารรวมทั้งคิลและครอสเองต่างก็หยุดมือแล้วหันมามองอย่างสนใจ
“เอาละ ขอให้ทุกคนมารับของในรถนี่ทีละคน”มาร์คัสว่า ก่อนจะเอื้อมือเข้าไปหยิบเสื้อสีดำสนิทที่ดูหรูหราเกินกว่าจะเป็นเสื้อเกราะออกมา ตัวเสื้อเป็นรูปร่างคล้ายเสื้อโคทแขนยาวคลุมตั่งแต่ไหล่ถึงน่อง เสื้อด้านในเป็นเสื้อคอปกธรรมดาแต่เป็นสีแดงสดราวกับเลือด ส่วนกางเกงเป็นกางเกงขายาวที่มีลวดลาดสีขาวประดับอยู่
“ชุดพวกนี้สร้างจากวัสดุในโลกแห่งนี้ ทนทานและแข็งแกร่งยิ่งกว่าเกราะเหล็กกล้า เบาไม่ต่างจากขนนก ขอให้ทุกคนใช้ชุดนี้แทนด้วย”สิ้นเสียงมาร์คัสก็ยื่นชุดนั่นให้คิลไป นอกจากชุดสีดำแดงแล้วยังมีชุดรูปแบบเดียวกันสีอื่นๆอีกให้เลือก มาร์คัสคงจัดมาตามพลังธาตุของแต่ละคน เพราะส่วนใหญ่ทุกคนจะแต่งตัวด้วยสีที่สื่อถึงธาตุของตัวเองอยู่แล้ว นอกจากตาหัวเขียวที่ดันมาใส่ชุดแดงเพราะอยากเด่นคนนึง
“ลองใส่หน่อยแล้วกันนะ”ครอสว่าพลางปลดกระดุมเสื้อออกช้าๆ แต่ไม่ทันจะได้ปลดเม็ดที่สองเหล่าทหารก็เข้ามาห้ามทันที
“คุณครอสครับ ช่วยไปเปลี่ยนในรถได้ไหมครับ”เสียงของทหารคนหนึ่งทำเอาครอสตีหน้างงทันที
“หึๆ ถึงจะเป็นผู้ชาย แต่ทรวดทรงองเอวของนายนะมันไม่ต่างจากผู้หญิงนี่นา ยังไงก็ช่วยเข้าไปเปลี่ยนข้างในด้วยแล้วกัน”จินว่าพลางหัวเราะขันๆ สุดท้ายก็ยังไม่พ้นเรื่องเดิมที่ว่าเขาเป็นชายหน้าหวานอีกสินะ
“งั้น เกลตามผมมา”ครอสว่าพลางลากเกลเข้าไปด้วย
“อะ เอ๋ ผมด้วยเหรอ”เกลว่าพลางมองอย่างลุกลี้ลุกลน แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครแสดงสีหน้าไม่เห็นด้วยเลยสักคน
“เขาจริงๆด้วยนะ”คิลว่าพลางลองขยับแขนขาช้าๆ
“ว่าแต่ ของแบบนี้จะแข็งแรงจริงๆเหรอ”ครอสถามพลางมองร่างของตนช้าๆ แต่งชุดสีแดงเพลิงแบบนี้มันจะเด่นไปไหมหว่า
“ลองไหมละ”ดาร์คว่าพลางเรียกดายยาวเล่มหนึ่งออกมา
“นี่คือดาบที่สร้างขึ้นจากเหล็กของโลกโน้น”ดาร์คพูดจบก็ไม่ให้โอกาสใครได้ทำใจทั้งนั้น ฟาดดาบใส่ร่างของคิลชนิดไม่มีเกลงใจ แต่ผลที่ออกมาก็เล่นเอาทหารถึงกับอึ้งเพราะนอกจากจะไม่มีบาดแผลแล้ว แม้แต่รอยขาดของเส้นด้ายยังไม่มีให้เห็นแม้แต่น้อย ถึงจะไม่อลังการขนาดทำเอาดาบหัก แต่นี่ก็ถือว่าสุดยอดสุดๆแล้ว
“ส่วนต่อไปก็เป็นอาวุธ”สิ้นเสียงของมาร์คัสทุกคนต่างก็นิ่งเงียบไปทันที
“แต่คงต้องรอสาวๆเขาเปลี่ยนชุดเสร็จก่อนนะ”มาร์คัสว่าพลางมองไปที่รถที่เขาลากมา พอครอสเปลี่ยนเสร็จ สาวๆที่มีไม่กี่คนก็เข้าไปเปลี่ยนบ้าง แถมยังมีเสียงวี้ดว้ายเล็กๆรอดออกมาอีก เล่นเอาเหล่าชายชาตรีทั้งหลายถึงกับต้องก้มหน้านิ่ง
“ของครอสก็เป็นเคียวเหมือนเดิมนะ ส่วนด้ามใช้เหล็กทั้งหมดเพื่อความทนทานจะได้ไม่หักอย่างคราวก่อน ตัวคมมีดทำให้เป็นรูปไม้กางเขนเหมือนชื่อของเธอ ด้วยคุณสมบัติของเหล็กพิเศษของโลกนี้มันเลยเบากว่าของเดิมเสียอีก เธอคงจะถูกใจนะ”มาร์คัสว่าพลางยื่นเคียวให้ครอส แต่พอรับไปครอสก็ถึงกับยิ้มกว้าง เบา และดูคล่องแคล่วกว่าเดิมเสียอีก แบบนี้อาจจะสู้กับพวกเทพไหวก็ได้
“ของโซล คือนี่”มาร์คัสว่า พลางเดินเอากล่องขนาดใหญ่มาให้ ในกล่องเป็นปืนสองกระบอกอย่างที่โซลเคยใช้ แต่กลับเปลี่ยนเป็นปืนที่มีความยาวเท่าๆกับดาบ แถมยังเป็นปืนที่เหมือนเอามารวมกับดาบอีก กำกล้องทั้งหมดเป็นคมมีดยาวกว่า 70 เซนติเมตร ตัวลำกล้องใหญ่จนน่ากลัว ไม่อยากนึกถึงแรงดีดของมันเวลายิงเลยแม้แต่น้อย
“อ่อ โซล”มาร์คัสเรียกให้โซลเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะกระซิปอะไรบางอย่าง แต่เมื่อได้ฟังโซลก็ได้แต่ยิ้มเก้อๆ
“เข้าใจแล้วครับ”โซลว่าพลางถอนหายใจ มาร์คัสนี่รู้ทันจริงๆ
“ส่วนของเกลกับเรย์ล่า”มาร์คัสพูดจบก็ยื่นหอกและคทาสีฟ้าให้ทั้งสอง
“แต่เดิมคทาหยาดวารีเป็นของพิเศษอยู่แล้ว เพราะเป็นอาวุธที่สามารถแปลรูปร่างได้ตามใจเจ้าของ แต่จะขาดก็ตรงความแข็งแกร่ง ฉันเลยเอาคทาวารีมาหลอมแล้วแบ่งออกเป็นสองชิ้นด้วยการเสริมพลังเวทเข้าไปรวมทั้งผสมแร่ให้มันคงทนยิ่งกว่าเดิม เพราะงั้นไว้ใจได้เลย”มาร์คัสพูดจบก็ยิ้มบางๆ หอกของเกลนั้นนับว่าร้ายกาจ แต่ที่เขาอยากให้ใช้มากกว่าคือเรย์ล่า เธอมีเวทมนตร์ที่จะช่วยรักษาอาการบาดเจ็บได้ ถ้าหากทำให้เธอสามารถใช้เวทมนตร์ได้ดีกว่านี้ละก็คงเป็นผลดีต่อการต่อสู้อย่างมาก
“ส่วนของเธอเป็นดาบยักษ์เหมือนเคยนะแกลน” มาร์คัสพูดจบก็ยื่นดาบให้แกลนเช่นเคย แต่รูปร่างของดาบออกจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เดิมดาบของแกลนเป็นแผ่นเหล็กหนาที่มีด้ามจับอยู่ตรงปลาย แต่ตอนนี้กลับเป็นแผ่นเหล็กทั้งแผ่นที่มีด้ามจับฝังอยู่ด้านข้างของดาบ แถมยังทำให้คมดาบเหลือข้างเดียวอีกด้วย
“แล้วก็ คุณจิน ของเธอเป็นสนับมือธรรมดา คุณคงรู้แล้วใช่ไหมครับว่าวิชาที่คุณควรใช้นะคือวิชาหมัด”สิ้นเสียงมาร์คัส จินก็พยักหน้าเบาๆ ตลอดมาเข้าใช้แต่หอกเพื่อต่อสู้ แต่พอช่วงฝึกลมปราณ เวลาที่เขาใช้หมัดเปล่าๆ เขากลับรู้สึกถึงพลังได้มากกว่าหอกเสียอีก ถึงจะไม่ค่อยอยากใช้หมัดนัก แต่เพื่อที่เขาจะไม่เป็นตัวถ่วงของทุกคน เขาก็จะใช้วิชาที่เขาควรใช้ที่สุด
“แล้วก็ คุณคิลิออส”เสียงของมาร์คัสทำให้เหล่าทหารหันมามองอย่างสนใจ แต่เมื่อเห็นของที่หยิบมาให้คิลทุกคนต่างก็มองกันอย่างกับมาร์คัสยื่นงูพิษให้เขาอย่างไรอย่างนั้น
“มีด?”คิลถามเสียงเบา ก่อนจะมองมีดที่แทบจะเรียกมีดได้ไม่เต็มปากเพราะนอกจากด้ามจะยาวกว่ามีดปกติแล้ว ตัวคมมีดยังแทบจะมีไม่ถึง 8 เซนติเมตรด้วยซ้ำ นี่มันหมายความว่าไงกัน
“มีดสองเล่มนี้ฉันทำเพื่อเธอโดยเฉพาะ”มาร์คัสว่าพลางใช้เวทมนตร์ใส่มีด
“นี่ไม่ใช่แค่มีด แต่ยังสามารถกลายเป็นดาบ หรือแม่แต่หอกได้ด้วย”มาร์คัสพูดก่อนจะเร่งพลังเวทขึ้นมาอีก ทันทีที่เร่งพลังเวทถึงระดับหนึ่งตัวมีดก็ราวกับมีทรายสีดำค่อยๆก่อตัวขึ้นจนกลายเป็นรูปดาบ
“นี่มัน”
“คมดาบที่แท้จริงของมีด ไม่สิ ดาบทั้งสองเล่มนี้ถูกทำให้สลายกลายเป็นโมเลกุลลอยอยู่รอบๆดาบ การจะให้มันก่อตัวเป็นดาบได้จำเป็นต้องใช้การบังคับระดับอะตอม จึงไม่ใช่ว่าใครก็สามารถใช้ดาบเล่มนี้ได้” มาร์คัสพูดจบก็ยื่นดาบสีดำและขาวให้คิล ทันทีที่เขาหยุดปล่อยพลังเวทดาบก็กลายเป็นมีดสั้นธรรมดาอีกครั้ง
“แต่คนที่สามารถควบคุมเวทมนตร์ระดับเล็กกว่าอะตอมอย่างควาร์กแบบเธอคงควบคุมได้เหมือนแขนตัวเองเลยมั้ง”พูดไม่ทันขาดคำ คิลก็สร้างดาบด้วยพลังเวทขึ้นมาอย่างง่ายดายจนมาร์คัสเองยังอดสะดุ้งไม่ได้
“ขอบคุณมากครับ”คิลว่า ก่อนจะเดินออกมาจากกลุ่มทหาร ดาบสองเล่มนี้ถึงจะใช้งานยาก แต่บางทีอาจจะเหมาะกับเขามากก็ได้
“ขอลองหน่อยะ”พูดจบคิลก็ยกดาบทั้งสองเล่มขึ้นช้าๆ ก่อนจะเริ่มร่ายกระบวนท่าอย่างแผ่วเบา แต่ภาพตรงหน้าก็ทำเอาเหล่าหทารถึงกับอึ้ง ถึงแม้จะไม่สมบูรแต่คิลก็พอจะควบคุมดาบได้ ทุกท่วงท่าความยาวและความหนาต่างเปลี่ยนไปตามความเหมาะสม ถ้าหากเจอดาบนี่เข้าไปอาจจะลำบากมากเลยก็ได้ เพราะไม่สามารถเทียบความยาวได้จากสายตา
“เฮ้ย”เสียงร้องนั่นเล่นเอาทุกคนต่างมองอย่างแปลกใจ
“เมื่อกี้ มันไม่ใช่ดาบนี่นา”คำพูดของคีย์ทำเอาเหล่าทหารต่างจองกันตาเขม็ง ดาบในมือของคิลตวัดไปมาอย่างรวดเร็วจนพวกเขาเสียวสันหลังวาบ แต่เมื่อจ้องมองดีๆตอนนี้นอกจากความยาวของดาบแล้วยังเริ่มเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆอีก ทั้งรูปร่างตรง โค้ง ของดาบรวมถึงความยาว ความยืดหยุน
เพี๊ย! เสียงดาบของคิลที่แปลสภาพจนเป็นเหมือนแส้ฟาดเข้ากับพื้นเล่นเอามาร์คัสถึงกับซ่อนรอยยิ้มไว้ไม่ได้ นี่ละ นี่ละคนที่เขาพอจะหวังได้ อัจฉริยะเหนือผู้ใด นอกจากเขาแล้วพวกพ้องแต่ละคนยังมีฝีมือเหนือล้นจนไม่อาจคาดเดา
“ดาร์ค”เสียงสั้นๆปนดีใจของมาร์คัสทำให้ดาร์คและไลท์หันมามองอย่างประหลาดใจ
“เห็นแล้วละ เห็นชัดเลยละ ความหวังของพวกเรา
ความคิดเห็น