คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ยมทูตปรากฎตัว
" ซีน เร็วๆเข้าสิ อยากตกงานรึไง " พี่พรีนตะโกนเรียก
" ค่ะๆ จะไปเด๋ยวนี้แหละ " อะไรฟะเรียกให้ตื่นแต่เช้าแถมยังต้องไปทำงานอีก โอ๊ย อิจฉาเด็กคนอื่นๆจัง
" ซีนเร็วรถตู้มาคอยรับแล้ว " พี่พรีนตะโกนบอกเป็นครั้งที่สอง
สาวผมสีชมพู นัยตาสีชมพู รูปร่างพอดี ขนตายาวเป็นแพร สวมเสื้อยืดสีชมพู กางเกงยืน ซึ่งรับกับสี
ผมของเธอเป็นอย่างดีเลยที่เดียว ตอนนี้เธอเดินลงมาถึงหน้าบ้าน เอิมเรียกว่า วัง สิถึงจะถูกเพราะบ้านหลังนี้
ใหญ่ซะจนองค์รัชทายาทแห่งอังกฤษนึกว่าเป็นวัง 555 (เว่อร์แล้ว) แล้วเธอก็ก้าวเท้าอันเรียว ของเธอขึ้นไปบน
รถตู้ที่จอดรออยู่แล้ว
" พี่พรีนค่ะ วันนี้มีงานอะไรบ้างอะ " เรื่องมากวะมีอะไรให้ทำก็ทำไปเหอะ
" เริ่มเลยนะค่ะ (เอากับมันด้วย) 9.00 ไปซ้อมเต้นที่โรงแรม 12.00 ไปซ้อมร้องเพลงที่ค่าย
13.00 ไปถ่ายแฟชั่นที่สตูดิโอ แค่นี้ค่ะ " บ้านพี่สิเรียกว่าแค่นี้
" เออ แค่นี้เอง " ซีนพูด เฮ้ยอย่าเข้าใจผิด ประชดโว๊ยประชด
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ตัดตอนเลยนะ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
" โอ๊ย เหนื่อยจัง " บ่น บ่น บ่น บ่นอยู่ได้วุ
" ซีน ขืนบ่นอยู่อย่างนั้น จะได้เปลี่ยนจากเสียงบ่นเป็นเสียงร้องไห้แทนหรอก " คือพี่เค้าหมายถึงว่า ตกงาน อะ
เด็กสาวผมชมพูที่แสนจะธรรมดาเมื่อเช้า ตอนนี้กลายเป็น สาวน้อยซุปเปอร์สตาร์ไปแล้ว
" พี่พรีนค่ะข้ามถนนไปก่อนเถอะค่ะเดี่ยวจะตามไป " เหนี่อยโว๊ย ขืนวิ่งตอต้องเป็นลมแน่ๆเลย ไปก่อนเถอะ
" เออ เร็วๆนะ " เสียงตามกลับมาแร้วโว๊ย
เด็กสาวนั้นพักเหนื่อยซักพักก่อนจะลงจากรถตู้ - - - - - - - -
" เอะ นั่น นั่นมันคนล้มหนิ เฮัย ระวัง หลบสิ " ซีนพยายามแหกปากไป
" ยังอีก โธ่โว๊ย " ซีนเซ็งอย่างหนัก
เด็กสาวที่อยู่ในชุดกระโปรงสั้น เสื้อแขนยาว รีบวิ่งเข้าไปลากตัวชายหนุ่มคนนั้นออกมาจากถนน
" นี่นาย ไปยืนอย่างนั้นหนะ อยากตายใช่มะ " ซีน รีบลุกขึ้นโดยไปให้เสียเวลา แล้วรีบต่อว่าด้วยอารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก
" เงียบ................. " ต๊าย ตาย เป็นผู้ชายภาษาอะไร ไม่ขอบคุณซักคำ แถบชั้นถามก็ยังเงียบซะอีก
" นายบ้า....... " ซีนเก็บอารม์เอาไว้ไม่อยู่แล้วเว๊ย
" เธอเป็นบ้าอะไรเนี๊ย แค่หลบรถ เธอคิดว่าชั้นทำไม่ได้รึไง " เอาเถอะพ่อคุณคนเก่ง
" จ๊า พ่อคุณคนเก่ง ถ้าฉันไม่ลากนายออกมาจากถนนป่านนี้ก็คง ตายไปแล้วล่ะมั้ง " ซีน โว๊ยใส่
" ฮือ ตาย หรอ ฮะฮ่าฮะฮะฮะฮะฮ่า โอ๊ยตลกโว๊ย อย่างชั้นไม่ตายง่ายๆหรอกน๊า " ให้มันจริง
" นายเป็นอมนุษย์รึไงยะถึงจะไม่ตายอะ " ซีน พูดคล้าย แน่จริงพูดดิ ท้าทายอะ
" ใช่ ชั้นเป็น อมนุษย์ งงดิ ว่า ทำไมบนโลกนี้ถึงมีอมนุษย์ที่หน้าตาหล่อเหลาขนาดนี้ " ต๊ายตายสงสารพ่อแม่หมอนี้
จัง เฮ้ย มีลูกชายทั้งที ก็เกิดมาประสาทกลับซะงั้น (ดูตัวเองบ้างดิ ยัยเจ้าหญิงหิมะ)
" นี่ นายนี่มันบ้าจริงๆด้วยแหะ " ไอ้หมอนี่ ไม่บ้า ก็โรคจิต 1000000 เปอร์เซ็นเลยเว้ย
" เฮ้ย ไม่เชื่อชั้นอีก เอ้างี้ ชุดเธอเปื้อนหมดแล้ว เดี๋ยวฉันจะเปลี่ยนชุดใหม่ให้เธอเอง ดูนะ โพลัมปาเซียม แซวา ....."
สิ้นสุดคำพูดของ ไอ้โรคจิตนั่น ทุกอย่างดำเนินการเองอย่างอัตโนมัติ ทุกอย่างเริ่มมาบรรจบกันทำให้เห็นออกมาเป็น
รูปร่างคล้ายตู้เสื้อผ้า โห เจ้าหญิงหิมะขอคารวะ 55 แล้วเสื้อผ้าหลากหลาย ก็ขึ้นมาเป็นโปรแกรมให้ใช้นิ้วจิ้ม ซีนจิ้ม
ช่องโน่นที ช่องนี้ที จนในที่สุดก็เลือกได้
" นี่นาย เป็นไรกันแน่อะ อืมเป็นไรก็ชั่ง แต่เป็นนายนี่ดีจังแฮะ อยากดะ.... " เอะทำไมถึงขาดไปล่ะยังพูดไม่จบ
ตื้ด ตื้ด ( "เสียงโทรศัพท์อะ"เจ้าหญิงหิมะ "โทรมาไรตอนนี้วะ"ยมทูต )
" ค่ะ " ซีน
" ค่ะ " ซีน
" จะไปแล้วแหละค่ะ หวาดดี " ซีน
- - - - - - - - ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด - - - - -
" นี่เธอ เอาไว้เจอกันครั้งหน้า " ครั้งไหนยะ ครั้งไหนครั้งไหนก็ไม่อยากเจอมนุษย์แปลกๆอย่างนายหรอก
" อืม เอาสิ " ต๊ายตาย ชั้นพูดออกไปได้ยังไง ขืมหมอนั่นโผล่มาตอนชั้นอาบน้ำล่ะก็ ซีน นะ ซีน
- - - - - - - - - - - - - - - - - หายตัวไปแล้ว - - - - - - นี่คือการพบครั้งสำคัญของเธอและเค้า - - - - - - - -
ความคิดเห็น