คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : SENT : 1:11 MISS YOU ALWAYs
Critic family รับวิจารณ์นิยาย
นักวิจารณ์ : กริม
ก่อนอื่นต้องขอบคุณที่ไว้ใจให้หวานวิจารณ์นิยายให้นะคะ หากล่วงเกินหรือละลาบละล้วงมากเกินไปต้องขอโทษด้วยค่ะ หวานจะอ่านนิยายของคุณลาฟทุกตอนตั้งแต่ต้นยันตอนที่สิบห้า เพื่อประเมินความน่าติดตามและความต่อเรื่องของเรื่อง แต่จะสแกนคำผิดให้อย่างละเอียดเฉพาะสิบตอนแรกนะคะ
1. ชื่อเรื่อง : 10/10
ไม่มีอะไรจะติค่ะ เอาคะแนนเต็มไปเลย สัมผัสได้ถึงความเป็นเอกลักษณ์ที่แผ่ซ่านออกมาเลยล่ะค่ะ มันทำให้หวานสงสัยว่าไอ้ 1:11 มีถิ่นกำเนิดมาจากไหน ซึ่งมองในมุมนักอ่านแล้ว เป็นการดึงดูดให้เราอยากกดเข้าไปอ่านเพื่อค้นหาคำตอบค่ะ ยอดเยี่ยมค่ะ //ปรบมือ
2. โครงเรื่อง : 27/30
น่าสนใจในระดับหนึ่งค่ะ ส่วนตัวหวานชอบพล็อตออกแนวละมุนๆ หน่วงๆ ที่ไม่ค่อยพบในนิยายวายซึ่งส่วนใหญ่เน้นหนักไปทางฉากตึ่งโป๊ะเสียมากกว่า ตัดคะแนนตรงที่โครงสร้างมันดูเป็น ‘เส้นตรง’ ประมาณว่าเรื่องมันดำเนินไปเรื่อยๆ โดยไม่มีอะไรมาเร้า อาจเป็นตรงที่ว่าพอเปิดเรื่องมาฉากแรกเก้าก็เริ่มมีซัมธิงรองกับเมฆแล้ว ทำให้คนอ่านไม่ทราบเบื้องลึกและภูมิหลังของแต่ละคน ซึ่งอาจทำให้คนอ่านไม่รู้สึกอินกับความรู้สึกของตัวละครต่างๆมากนัก เข้าใจสิ่งที่หวานต้องการจะสื่อไหมคะ?
3. การบรรยายและการใช้ภาษา : 22/30
ก่อนอื่นหวานขอออกตัวเลยว่าชอบชื่อตอนย่อยมากๆเลยค่ะ มันแปลกใหม่และน่าสนใจมาก โดยเฉพาะตอนแรกๆ พวก ถ้วยบะหมี่ค้างคืน อะไรแบบนี้ เอาล่ะ มาเข้าเรื่องการบรรยายกัน...หวานอ่านๆดู
แล้วเหมือนคุณลาฟจะติดใช้ภาษาพูดในการบรรยายบางช่วงบางตอน อารมณ์เหมือนเล่าเรื่องอะไรบางอย่างให้เพื่อนฟังอ่าค่ะ มันทำให้เขียนได้คล่องก็จริง แต่ในทางกลับกันจะเกิดปัญหาหลายๆอย่าง เช่นคำซํ้าในนิยายของคุณลาฟที่ค่อนข้างเยอะซึ่งเป็นปัจจัยหนึ่งที่ส่งผลให้เรื่องดำเนินไปไวมากๆ แล้วเหมือนคุณลาฟไม่ค่อยใช้สรรพนามอื่นในการเรียกตัวละครในเรื่องนอกจากชื่อของตัวละคนนั้นๆ และรูปแบบการเว้นวรรคและจัดลำดับเหตุการณ์บางประโยคแปลกๆด้วยค่ะ ทำให้บทสนทนาบางจุดถูกตัดไปเสียดื้อๆ หวานขออนุญาติยกย่อหน้าหนึ่งในนิยายบทที่หกของคุณลาฟเป็นตัวอย่างนะคะ
แพรพูดขึ้นหลังจากที่เธอเดินไปเดินมาเลือกของกินจนหนำใจแล้วก็กลับมายังโต๊ะพร้อมอาหารมากมาย ตอนนี้ประวิทย์ยังคงยืนเก้ๆกังอยู่ที่บาร์อาหารเพื่อเลือกอาหารที่ถูกใจ แก้วน้ำว่างเปล่าบนโต๊ะตั้งอยู่สี่ใบเมฆจึงลุกขึ้นหยิบแก้วเพื่อจะไปเติมน้ำให้กับเพื่อนๆ
คุณลาฟสังเกตไหมคะว่าเล่าสลับฉากระหว่างบาร์อาหารกับโต๊ะไปราวๆสามสี่รอบ? มันทำให้ผู้อ่านเกิดอาการมึนงงได้ค่ะ ว่าสรุปตอนนี้ตัวละครไหนอยู่ที่ใดกันแน่ และตรง แพรพูดขึ้นหลังจากที่เธอเดินไปเดินมาเลือกของกินจนหนำใจแล้วก็กลับมายังโต๊ะพร้อมอาหารมากมาย ก็เล่าสลับระหว่างการเดินกับอาหาร แล้วประโยคท้ายสุด ตรงแก้วน้ำว่างเปล่าบนโต๊ะตั้งอยู่สี่ใบ ก็บรรยายสลับระหว่างแก้วกับโต๊ะ ตัวอย่างการจัดรูปใหม่ของหวานที่เพิ่มคำเชื่อมเข้าไปเพื่อให้ดูต่อเนื่องด้วย เป็นแค่ตัวอย่างนะคะ ไม่จำเป็นต้องปรับตามทุกระเบียดนิ้วค่ะ
แพรที่กลับมายังโต๊ะพร้อมอาหารมากมายในมือพูดขึ้นด้วยนํ้าเสียงร่าเริง หญิงสาวคนเดียวในกลุ่มใช้เวลาไม่มากนักในการเลือกของกิน ผิดกับประวิทย์ผู้ยังคงยืนเก้ๆ กังๆ ลังเลอยู่หน้าบาร์อาหารอย่างคนตัดสินใจไม่ถูกว่าควรจะรับประทานอะไรดี เขาถูกประกบ
ข้างด้วยเมฆผู้ตั้งใจจะมาเติมนํ้าให้ทั้งตนและเพื่อนๆในเวลาไม่กี่อึดใจต่อมา
อีกตัวอย่างที่ตัดมาจากบทที่แปดนะคะ สังเกตว่าประโยคที่สองยาวเฟื้อยเลยค่ะ
เก้าเดินหนีไปนั่งที่โต๊ะคอมเงียบๆแต่คอยหันมองอยู่เรือยๆ โจ้วางกะละมังน้ำอุ่นไว้ข้างๆตัวและบิดผ้าที่ชุ่มน้ำจนหมาดผ้าอุ่นๆถูกเช็ดลงบนผิวขาวเนียนของเมฆที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงนุ่มไรผมของเมฆเริ่มเปียกจากผ้าอุ่นๆและโจ้ถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะปลดกระดุมเสื้อของเมฆออกเพื่อเช็ดทำความสะอาดร่างกายให้เพื่อนขี้เมาของเขา..
วิธีการของหวานในการเช็คว่าประโยคยาวไปหรือเปล่าคือลองอ่านออกเสียงด้วยความเร็วเหมือนพูดธรรมดาๆ แล้วถ้ารู้สึกว่าเริ่มหมดลมหายใจตอนอ่านไม่ทันจบหมายความว่าประโยคนั้นยาวไปแล้วค่ะ ปัญหานี้หวานก็ยังเป็นอยู่นะ 5555 เข้าใจค่ะว่าพอเขียนไปเขียนมาบางทีมันเพลิน แต่ไม่เป็นไรเนอะ ค่อยๆ ฝึกไปเดี๋ยวสมองเราก็กะได้เองว่าควรตัดจบประโยคตอนไหน
* คำผิดเท่าที่หาได้นับมาเยอะนะคะ ทำให้คุณลาฟโดนหักคะแนนเพราะตรงนี้แยะเลย
ปล. ในบทบรรยาย ไม่ควรใช้คำว่า ‘เค้า’ นะคะ ควรเปลี่ยนเป็น ‘เขา’ ค่ะ
- ตอนแรก (คำผิด = คำถูก)
เสียประตู = เสียงประตู
บันใด = บันได
พราง = พลาง
รอดใต้แขน = ลอดใต้แขน
เบอเริ่ม = เบ้อเริ่ม
- ตอนที่สอง
โทรศัพ = โทรศัพท์
- ตอนที่สาม
แพร์(ที่เป็นชื่อตัวประกอบผู้หญิง) = แพร
พรางคิดในใจ = พลางคิดในใจ
ยี้ห้อ = ยี่ห้อ
- ตอนที่สี่
สาระรูป = สารรูป
รำบาก = ลำบาก
ถ่อยหลัง = ถอยหลัง
ตะกล้า = ตะกร้า
ขี้โครน = ขี้โคลน
กลิ่นเห็นอับลายไปเป็นปริทิ้ง = กลิ่นเหม็นอับหายไปเป็นปลิดทิ้ง
สะอาบ = สะอาด
ครองถม = คลองถม
ประเป๋า = กระเป๋า
พราง = พลาง
นำแข็ง = นํ้าแข็ง
ที่ใหน = ที่ไหน
อุส่า = อุตส่าห์
รุ่มจับ = รุมจับ
- ตอนที่ห้า
กระอักกระอวน = กระอักกระอ่วน
ฝ่ามือกลั้น = ฝ่ามือกั้น
ถอยหาง = ถอยห่าง
พิเรน = พิเรนทร์
- ตอนที่หก
พราง = พลาง
อุส่า = อุตส่าห์
ตะกล้า = ตะกร้า
ไฟแช็ค = ไฟแช็ก
รอเท้า = รองเท้า
- ตอนที่เจ็ด
ตนไม้ = ต้นไม้
รู้เรือง = รู้เรื่อง
กะทั่ง = กระทั่ง
ชี่ทาง = ชี้ทาง
ระหว่า = ระหว่าง
จัดเตียม = จัดเตรียม
พราง = พลาง
ยาวเหยีด = ยาวเหยียด
เรือยๆ = เรื่อยๆ
ไมพูด = ไม่พูด
เสีอง = เสียง
ชุดกระชาก = ฉุดกระชาก
เพือน = เพื่อน
พึมพรำ = พึมพัม
สักครู = สักครู่
เช้ด = เช็ด
ผูกพันธ์ = ผูกพัน
- ตอนที่แปด
พราง = พลาง
บอยๆ = บ่อยๆ
ให = ให้
ขีดคร่า = ขีดฆ่า
หสก = หาก
ครุกรุ่น = คุกรุ่น
ใหล่ = ไหล่
สบสน = สับสน
เก้าร้าว = ก้าวร้าว
- ตอนที่เก้า
พราง = พลาง
ดูบุหรี่ = ดูดบุหรี่
ซื้ = ซื้อ
มั = มัน
4. ตัวละคร : 17/20
มีเสน่ห์ของตัวเองมาก แต่บุคลิกยังไม่ชัดเจนเท่าที่ควร เราอ่านเนื้อเรื่องเสร็จกลับมาอ่านแนะนำตัวละครอีกรอบเราแอบงงค่ะ 555 เพราะหวานนึกว่าเก้าเคะ เมฆเมะนะเอาจริง 5555
5. ความสวยงาม : 8/10
ธีมเรียบๆ สวยดี ฟอนต์ใหญ่อ่านสบายตาดีครัช ตัดคะแนนตรงที่คุณลาฟเคาะย่อหน้าไม่เท่ากัน
รวมคะแนน : 84/100
ชื่อ :
จากนิยายเรื่อง :
วันที่เซ็นต์รับงาน :
อยากพูดอะไรกับนักวิจารณ์มั้ย :
อย่าลืมแปะแบนเนอร์ให้ร้านนะครับ :
รบกวนท่านลูกค้าผู้ใจดีโหวตให้ร้านหน่อยนะครับ :
ขอบคุณที่ใช้บริการครับ ^^
ความคิดเห็น