คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำนำเเห่งสงคราม
ลำนำเเห่งสงคราม
เสียงสายลมที่พัดหวีดหวิวราวจะฉีกโลกเป็นชิ้นๆพัดโหมกระหน่ำ ท้อง
ฟ้าที่ มืดมิดยามราตรีที่เต็มไปด้วยเมฆดำ กับเสียงแห่งอัสนีบาตที่ชวนให้หวาดผวาเป็นเครื่องเตือนว่าพายุกำลังมา ในป่าที่ดำมืดมีเพียงเเวบเเสงเเห่งท้องฟ้าเท่านั้นที่ส่องถึง
อากาศที่หนาวเย็นเเละอุณหภูมิที่ลดตํ่าบอกว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาเดินเล่นในป่าเเห่งนี้
ตึก ตึกตึก.........!
เสียงยํ่าเท้าถี่ๆเเละเสียงหอบหายใจดังมาจากส่วนที่มืดมิดของป่า ก่อนที่จะเกิดเเสงฟ้าเเลบทำให้ทั่วทั้งป่าสว่างขึ้นชั่วขณะ เผยให้เห็นสตรีลึกลับในชุดคลุมสีเขียวเข้ม วิ่งอย่างกระหืดกระหอบในมืออุ้มวัตถุทรงกลมรูปไข่สีขาวขนาดใหญ่กว่าลูกบาสเก็ตบอลเล็กน้อยมีอักษรสีดำเขียนว่า Project X กำกับไว้
ในที่สุดเธอหยุดวิ่ง ทรุดตัวลงไปนั้งริมลำธาร เเละหายใจราวกับไม่เคยทำมันมาเป็นปีๆ เเต่กระนั่นเธอยังคงกอดวัตถุสีขาวปริศนาไว้ราวกับว่ามันเป็นหัวใจดวงที่2ของเธอ
"มาได้เเค่นี่เเหละครับ"เสียงหนึ่ง ดังมาจากข้างหลัง สตรีลึกลับหันไปมองด้วยดวงตาเครียดเเค้น พลางดึงลูกทรงกลมสีขาวไปไว้ข้างหลัง
"แกจะไม่ได้เเตะต้องตัวเค้าอีก" เธอตะคอกไป ทำให้เจ้าของเสียงลึกลับเดินออกมาจากความมืด ปรากฏเป็นเด็กหนุ่มผมสีดำ สวมชุดกราวด์เเละเเว่นตาทรงสี่เหลี่ยม บ่งบอกให้รู้ว่าเป็นนักวิทยาศาสตร์ นัยน์ตาสีนํ้าเงินซีดฉายเเววกระหายเลือด
" ผมก็ไม่ไดอยากเเตะต้องมันสักเท่าไหร่หรอก ถ้าทำได้นะ"เด็กชายพูดพลาง เเสยะยิ้มอย่างน่ากลัว "ถ้าคุณยอมส่งมาดีๆ เรื่องมันอาจจบเร็วกว่านี้" เด็กชายพูดต่อ เเละฝ่ายหญิงก็ตอบด้วยดวงตาที่ชิงชังเป็นเชิงว่า ไปตายซะ
เด็กชายรู้ความหมายนัยน์ตานั้น จึงขยับเเว่นเล็กน้อยทำให้เเสงสะท้อนบดบังดวงตา ก่อนจะเดินย่างสามขุมเข้ามา เเละต้องหยุดเมื่อฝ่ายหญิงชักดาบเล่มเล็กเรียวแหลมออกมาจ่อที่ดวงตาเค้า
หยดนํ้าตกกระทบปลายดาบ ก่อนจะเทโหมกระหนํ่าทุกสิ่ง ฝนตกหนัก มีเสียงร้องดังมาจากวัตถุประหลาดทรงกลม เป็นเสียงที่คุ้นเคยของเเม่ทุกคน เสียงทารกร้อง
"เอาจริงเหรอครับ" ดาบที่จ่ออยู่ตอบคำถามให้
" เเกคิดจะทำอะไรเค้า" เธอถาม
" ก็อย่างที่บอกล่ะครับ เราต้องกำจัดขยะทดลอง" ไม่ทันทีจะพูดจน สตรีลึกลับตวัดดาบใส่ ทันที เด็กชายหลบได้อย่างง่ายดายก่อนจะถอยฉากออกไปข้างหลัง
"ก็เเค่ผลงานห่วยๆ ทำไมคุณถึงได้หวงนักล่ะ" เด็กชายถามขึ้นอย่างสงสัย
"ก็ชั้นไม่ได้สารเลวเหมือนเเกไง.. อุบ"เธอทรุดลงด้วยหมัดของเด็กหนุ่มกระอักเลือดสีเเดงออกมาผสมกับนํ้าฝนที่นองอยู่บนพื้น
"เเต่ผมไม่คิดอย่างงั้นนะ"เด็กชายพูดด้วยนํ้าเสียงอันเยือกเย็นเเกมไม่พอใจเเล้วเดินไปยังลูกทรงกลมที่ส่งเสียงร้องไห้งอเเง
"อย่ายุ่งกับเค้าไอ้โรคจิต" ฝ่ายหญิงตะคอกทั้งเลือดยังกกปาก พลางพยายามลุกขึ้นเเต่ไม่สำเร็จ เด็กชายไม่สนใจ เค้าหยุดอยู่ที่ลูกทรงกลม มันยังคงส่งเสียงร้องไห้น่ารำคาญ เด็กชายเบ้หน้าเล็กน้อยก่อนจะใช้เท้าเขี่ยมันลงไปในลำธารไหลเชี่ยว
"ม่ายยย...."หญิงสาวตะโกนพลางตะเกียดตะกายลุกขึ้นไปคว้า เด็กชายใช้สันมือสับไปที่ต้นคอ เธอสลบทันที เด็กชายมองตามวัตถุทรงกลมสีขาวจมหายไปในลำธารมืดมิดที่เชี่ยวกราด
"ก็เเค่ขยะ เท่านั้น" "ขยะชิ้นนึง"เค้าอุทานกับตัวเอง
Let's begin......
ความคิดเห็น