*-* รั ก นี้ ข อ มี แ ค่ เ ธ อ *-*

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6

Chapter 5 เปิดใจ !!

เช้านี้ฉันตื่นสายกว่าปกติ แต่ว่าพอลงมา ทำไมรู้สึกว่าบ้านวันนี้เงียบๆ ยังพิกลนะ ฉันเดินไปห้องครัว ฉันว่าพี่ไนล์ต้องทำอาหารอยู่ที่ห้องครัวแหงเลย เอ๊ะ แต่ไม่มีนี่นา มีแต่ข้าวผัดละก็ โน๊ตแผ่นนึง

ขอโทษนะ ที่พี่ไม่รอ เธอไป รร พร้อมกัน

พอดีวันนี้พี่ติดธุระนิดหน่อย น่ะ

กับข้าวทำไว้ให้แล้วนะ ยังไงก็ขอโทษอีกทีนะน้องรัก

        \'พี่ไนล์\'



อ๊ากกกกกก ตาพี่บ้า ทิ้งฉันได้ไงเนี่ย แล้วฉันจะไปโรงเรียนยังไง ก็โรงเรียนกลับบ้านฉันน่ะ จะว่าไกลก็ไม่ไกลเท่าไหร่หรอกถ้านั่งรถ แต่ถ้าเดินไปเนี่ยสิ่ มีหวังคาบนี้คาบแรกก็ไม่ทัน แล้วจะให้ฉันนั่งรถเมล์ไปนะอย่าหวังว่าฉันจะถึงโรงเรียนเลย ฉันยังไม่เคยขึ้นรถเมล์คนเดียวสักที อ๊าก มีหวังวันนี้ฉันขาดเรียนแน่ๆ ระหว่างที่ฉันกำลังหาทางออกว่าจะไปโรงเรียนยังไงดีก็มีเสียงๆนึงพูดขึ้น



\" ไปโรงเรียนกับฉัน พี่เธอฝากไว้\" เย้ๆๆๆ ไม่ต้องเดินไปแล้ว เอ เสียงคุ้นจัง พอหันไปมองฉันก็เจอตาพี่รหัส หรือ ที่ฉันเรียกว่า ตาน้ำแข็ง ยืนอยุ่ด้านหลังฉัน เอาไงก็เอากันวะ ดีกว่าเดิน แล้วฉันก็เดินไปขึ้นรถตานั่น  



ระหว่างทางฉันก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขาเลย สักนิด เงียบสนิท เงียบ ตลอด เงียบวังเวง โอ๊ย ทำไมต้องเป็นตาน้ำแข็งนี่นะที่มารับฉันเนี่ย เห้อ แย่ที่สุดเลย อึดอัด เป็นบ้า พอเค้าเอารถจอดปุ๊บฉันก้อรีบเปิดประตู ลงมาเลย และ ฉันก็ จ๊ะเอ๋ กับพี่เหมือนฝัน พี่เค้ายังน่ารักเหมือนเดิม ยิ้มให้ฉันด้วย แต่เพื่อนพี่เค้าเนี่ยสิ่มองหน้าฉันด้วยสายตาไม่เป็นมิตรเลย และ พี่เหมือนฝันก็เดินไป เอ พี่เหมือนฝันเป็นแฟนตานี่ไม่ใช่หรอทำไมไม่ทักหล่ะ ฉันก็หันไปมองตาน้ำแข็งนั่น พอดีกับที่ตานั่นมองมาพอดี  เหมือนตานั่นอ่านสายตาฉันออก

\"ไม่มีอะไรหรอกน่า\" ตาน้ำแข็งนั่นบอกฉันด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความรำคาญหน่อยๆ

\"...\" ฉันยังคงเงียบและจ้องหน้าเค้าเหมือนเดิม ถ้าให้ฉันเดามันต้องเกี่ยวกับเรื่องฉันแน่

\"เธอนี่จ้องหน้าฉันอยู่ได้\" เค้ายังคงตอบด้วยน้ำเสียงเดิมๆ

\"ทะเลาะกันหรอ\" ในที่สุดฉันทนไม่ไหวถามออกไป( เออก็ดีพูดซะมั่ง )

\"....\" ตานั่นเงียบ

\"...\" ฉันก็เงียบมองตาน้ำแข็งด้วยสายตาคาดคั้น

\"นิดหน่อย\" สงสัยรำคาญลูกกะตาฉันเลยตอบๆไป ฉันเลยชวนเค้าไป...

\"ไปคุยกันหน่อยมั้ย ที่สวนกุหลาบหลังโรงเรียน\"ฉันพูดเสร็จก็เดินออกมา

\" OO \" ตานั่นมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ แต่ก็ยอมเดินตามมา



\"ทะเลาะเพราะฉันงั้นหรอ\" ฉันไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรมากมาย ถามเค้าซะตรงๆ ทันทีนั่งลงที่ม้าหินอ่อน ตรงสวนกุหลาบ

\"ไม่ใช่หรอก\" ตานั่นพูดแล้วหลบหน้า ไม่ยอมสบตาฉันอย่างที่เคยทำ มันทำให้ฉันรู้ว่าตานี่โกหกฉันชัวร์ แต่จะขอบอกให้อย่างนะ นายน่ะโกหกไม่เก่งเอาซะเลย

\"...\" ฉันมองเค้าเหมือนพูดด้วยสายตาว่า \'ไม่เชื่อหรอก\'

\"ฉันไม่สบายใจหรอกนะ ที่มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเพราะฉัน\" ฉันสรุปทึกทักเอาเองเลยแล้วกันว่าเค้าตอบตกลง

\"เอ๊ะ เธอนี่ยังไงฉันบอกว่าไม่ใช่\" ตานั่นดุ ฉันแต่ยังคงก้มหน้า และฉันก็เงียบ จนตานั่นยอมพูดออกมา

\"เค้าก็แค่เห็นตอนฉันออกจากบ้านเธอเมื่อวานไม่เกี่ยวกับเธอซักหน่อย\" 555+ ตานี่ในที่สุดก็เผยออกมาได้สิ่น่า ฉันรู้แล้วที่นายไม่พูดเพราะนายโกหกคนอื่นไม่เป็น

\"...\" ฉันยังคงเงียบมันเป็นเพราะฉันจริงๆด้วย แล้วฉันก็ก้มหน้าลง เป็นเพราะเค้ามาดูแลฉัน ทำให้ต้องทะเลาะกับพี่เหมือนฝัน พี่ที่แสนดี น่ารัก

*-*-*-*-*-*-*

ผมนั่งมองยัยชาเย็น ที่นั่งทำหน้าเศร้า ก็ผมไม่อยากพูดเล้ยย ให้ยัยนี่ไม่สบายใจ แต่คุณคงไม่รู้อ่ะสิ่ว่าผมน่ะโกหกไม่เป็น ผมถึงเป็นคนไม่ค่อยพูดไง พอโดนเซ้าซี้มากๆเลยต้องหลุดปากไปทุกที ผมนั่งสังเกต เธอดีดี เธอสวยมาก เป็นผู้หญิงที่จัดได้ว่าสวยมาก ทั้งสวย มีเสน่ห์บางอย่างทำให้ใครๆก็อยากเข้าใกล้แม้จะชอบทำตัวเป็นยัยชาเย็นเหมือนที่ผมมักเรียกเธอบ่อยๆ บวกกับ หน้าใส ผิวขาวแต่ไม่ถึงกับขาวมาก จมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากเรียวสวยสีชมพูระเรื่อ ตากลมโต สีน้ำตาลหน่อยๆ ผมที่ซอยออกสีน้ำตาลนิดๆ

---- เห้ย มัวไปสังเกตยัยนี่ -----



\" แล้วจะให้ฉันทำยังไง ฉันขอโทษ\" เสียงของเธออ่อนลง อ่อนลงมากๆ ผมไม่เคยได้ยินเสียงแบบนี้จากเธอเลย ดูเหมือนเธอจะสำนึกผิดจริงๆ

\"ไม่ต้องหรอก\" ไอ่ผมรึก็ปากนะปาก พูดได้ห้วนๆสั้นๆ ไม่น่าฟังซักนิด เลยตัดสินใจเล่าอะไรบางอย่างให้ยัยชาเย็นฟัง

\"ฉันกับฝันน่ะผูกพันธ์ กันมาตั้งแต่ก่อนฉันไปเรียนอยู่เมืองนอกแล้วหล่ะ เค้ากับฉันโตมาด้วยกันทำให้เราสนิทกันมาก มากซะจนฉันเริ่มชอบเธอทีละนิดละนิด จนมันมากจนไม่รู้จะมากยังไง ฝันเองก็มีท่าทีว่าชอบฉันเหมือนกัน ก่อนที่ฉันจะไปเรียนเมืองนอกประมาณ 3 อาทิตย์ ฉันกลัวกลัวเหลือเกินที่ว่าพอฉันไปแล้วเค้าจะมีแฟน แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้ตกลงอะไรกันนะ ฉันเลยงัดเอาความกล้าทั้งหมด บอกกับเธอไปแล้วเธอก็ดีใจ กระโดดกอดฉันบอกว่าเธอก็คิดแบบฉันเหมือนกัน เธอกลัวว่าเธอจะคิดไปเองฝ่ายเดียว ในตอนนั้นฉันดีใจมากๆ ฉันกับฝัน ใช้เวลาตลอด 3 สัปดาห์ที่เหลือที่เมืองไทยของฉันอย่างมีความสุข แล้วฉันก็ไปเรียนต่อเมืองนอก 4 ปี ฉันไปตั้งแต่ ม.2 ฉันกับเค้าก็ติดต่อกันตลอด แล้วให้เพื่อนเป็นสายสืบให้เสมอว่าฝันมีใครบ้าง  แต่ฝันก็ทำตัวเหมือนเดิมและไม่ยอมเป็นแฟนกับใครเลย ทำให้ฉันชอบฝันมาก จนฉันกลับมาจนถึงเดี๋ยวนี้ฝันก็ยังคงเป็นแฟนกับฉัน เรื่องแค่นี้มันไม่ทำให้เราต้องเลิกรักกันหรอกเธออย่างห่วงเลย\" ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากเล่าให้เธอฟัง ทั้งๆที่เรื่องนี้ผมไม่เคยพูดให้ใครที่ไหนฟังเลย เธอมองหน้าผมและก็ยิ้ม เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเธอยิ้ม เธอยิ้มแล้วดูสวยกว่าเดิมมากๆ แต่รอยยิ้มนั้นถ้าผมมองไม่ผิดเป็นรอยยิ้มที่ดูเศร้าๆพิกล คิดมากไปได้น่าผม



\" ดี งั้นฉันขอตัวนะ คืนดีกันเร็วๆล่ะ \" เธอพูดแล้วเดินจากไป ......



แต่ใครจะรู้  หลังจากฉันฟังเค้าเล่าถึงพี่เหมือนฝัน เค้าดูมีความสุขมากๆๆๆ แล้วทำไมฉันถึงต้องมาเศร้าด้วยหล่ะ ทั้งๆที่น่าจะสบายใจแล้วว่าเค้าไม่เลิกกันเพราะฉัน โอ๊ยเป็นอะไรไปเนี่ยฉัน ฉันพึ่งเจอหน้าเค้าได้แค่ไม่ถึง อาทิตย์ด้วยซ้ำจะชอบเข้าไปได้ไง ........

--------------------------------------------------------------------

To becon...