First Love รักใสๆของยัยน่ารัก

"โอ้ย...กะอีเเค่ความรักมันจะมีเหตุผลอะไรวะ''
''นั่นน่ะสิมันจะมีอะไรมากมายวะ รักก็คือรัก''
เพื่อนในห้องต่างวิพากษ์วิจารย์เมื่ออาจารย์ทิ้งท้ายไว้ว่าให้หาเหตุผลของความรักมาคนละหนึ่งข้อ ฉันก็ยังไม่รู้เลยเนี่ยว่าความรักเเบบเเฟนนี่มันเป็นเเบบไหนกัน เเม้ฉันจะอายุตั้ง17ละเเต่ก็ไม่เคยมีความรักเเบบนั้นเลยสักครั้ง เฮ้อ...ก็ฉันมันไม่มีคนเอานี่ ฉันไม่เคยรักใครนอกจากครอบครัวเเละเพื่อนๆของฉัน ฉันเห็นตัวอย่างความรักมามากมายบางครั้งก็เจ็บปวด บางครั้งก็มีความสุข เเล้วฉันจะเจอความรักเเบบไหนกันละเนี่ย ฉันก็ไม่รู้ใจตัวเองเหมือนกันว่าต้องการความรักเเบบนั้นหรือไม่ต้องการกันเเน่? เอ่อ...ฉันขอเเนะนำตัวก่อนนะ ฉันเนี่ยชื่อ ฮันนี่ สาวน้อยชื่อหวานหยด เเต่กลับไม่เคยมีความรักมาก่อนเลย-*-เเต่เเล้วเพื่อนสาวของฉันก็ปลุกให้ฉันตื่นจากภวังค์
''เเกๆ เเกคิดได้ยังอ่ะว่าอะไรคือเหตุผลของความรัก''เฟรนด์ถามขึ้นหลังจากฉันคิดอะไรอยู่นาน
''ยังเลยว่ะเเก ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกัน''ฉันตอบอย่างเซ็งๆ
''นั่งคิดนอนคิดก็ยังคิดไม่ออกว่ะ''เฟรนด์ประชดอย่างเหนื่อยๆ
''กว่า'จารย์จะมาเอาคำตอบก็คงคิดได้เเล้วล่ะไม่ต้องคิดมาก''ฉันปลอบเพื่อน
เฟรนด์ไม่ตอบอะไรได้เเต่พยักหน้ารับเเล้วเดินไปปรึกษาคนอื่นๆ
***พักกลางวัน***
''อุ้ย...ขอโทษค่ะ''ฉันเอ่ยขอโทษเมื่อมาชนใครคนหนึ่ง
''วันหลังก็หัดระวังซะบ้างสิ เดินดูตาม้าตาเรือบ้าง''เขาบอกฉันอย่างโกรธๆ
''ค่ะ ขอโทษจริงๆค่ะ''ฉันก็ขอโทษอีก
''เซ่อซ่า ซะไม่มี''เขายังว่าฉันอีก
ฉันเดินหนี เพราะไม่อยากถูกด่าอีกเเล้ว เฮ้อ ชนนิดเดียว ว่าเหมือนทำบ้านไฟไหม้เเน่ะ-*-


******เดี๋ยวมาอัพใหม่น้าดึกเเล้ว******