คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : chary เพราะรัก 10
นายใ่ไหมที่ื่อ เว มินโฮ”
“……”
ฮยอนพูโผล่ึ้น มินโฮ็ไม่อบแ่ลับไปสนใับระเป๋าอัวเอ่อ ฮยอนึเินเ้าไปใล้
“นี้ฟัไ้ยินไหม”
ฮยอนะหวาเสียัใส่มินโฮ นมินโฮไม่พอใเยหน้าึ้นมาาระเป๋าสบาันเิประายไฟ น่าลัว
“แล้วนาย้อารอะไรล่ะ”
“เหอะ ันเป็นรุ่นพี่นายหัให้วามเารพเสียบ้า”
“เารพ?”
มินโฮเอ่ยทวนำ้ำอี ่อนะหัวเราะอย่าเหยียมินโฮมอฮยอนแ่หัวรเท้าเลย
“นายมีอะไรที่ันน่าะเารพ”
มินโฮว่า่อนะว้าระเป๋ามาถือแล้วเินออไปไม่สนใฮยอน แ่ฮยอน็รีบไปว้าัวมินโฮไ้
“พุอย่านี้อยามีเรื่อหรอ”
ฮยอนพูน้ำเสียเือาล อารม์อเาอนนี้ำลัเือปุๆ ลีุนที่ยืนุอยู่้านอเห็นท่าไม่ีรีบเินเ้ามาห้ามทัพทันที
“เฮ้ยๆใเย็นฮยอน”
ลีุนรีบปรามฮยอน่อนะันออห่าให้ไ้ระยะ
“น้อือเว มินโฮใ่ไหม”
ลีุนถามมินโฮเสียเนือยๆ อย่าไม่อยามีเรื่อ เารู้ว่ามินโฮมีอิทธิพลแ่ไหน
“ใ่”
“ั้นเพื่อนพี่อยาถามว่าน้อับลี ินิเป็นอะไรัน”
มินโฮับำถาม อยู่็มีนมาถามถึผู้ป่วย มินโฮ้อฮยอนเม็อย่าไม่ไว้วาใสัเท่าไร
“ผู้ปรอ”
“ผู้ปรอหมายวามว่าไ” ฮยอนเอ่ยถามบ้า
“แล้วพวนายะถามไปทำไม”
“พวพี่ไม่มีอะไรหรอแ่อยาถาม”
“เหอะ เป็นพวอบยุ่เรื่อาวบ้านรึไ”
“นี้ ไอ้เ็นี้วอนะและ”
ฮยอนโมโหะพุ่ไปหน้ามินโฮัหมั แ่็ถูลีุนันไว้อี
“โอเ พี่อโทษที่มารบวนเวลาแ่ออีำถาม” ลีุนเว้นระยะหายใ “2-3วันนี้ทำไมินิไม่มามหาลัยล่ะ”
“พวนายเป็นอะไรับินิ”
มินโอถามพลาบโ๊ะอย่าโมโห ไม่อบให้นอื่นมาถามระราบระล้วยิ่โยเพาะเรื่ออินิ ยิ่ไม่อยาให้ถามเ้าไปให่ ฮยอนมอหน้ามินโฮแบบศัรูู่อาาร
“ันไม่ไ้เป็นอะไรับเาทั้นั้น”
“แล้วะถามทำไม”
สิ้นำสนทนาไม่นาน ทุอย่าบล้วยารแยย้ายทั้ที่ไม่ไ้ำอบที่้อาร ฮยอนอารม์เสียเล็น้อยที่ถูเ็เมื่อวานืนอย่ามินโฮหัหน้าโยารเินออไปทั้ที่ยัไม่ไ้ำอบเาสัำ
“เอาหน่า ไอ้อนนี้ไม่รู้ เี้ยวอีหน่อย็รู้น้า”
ลีุนพูปลอบฮยอนที่เอาแ่เบียร์ระป๋อที่เาื้อมาื่มแ้หนาว ฮยอนหันมอลีุนอย่าเหนื่อยใ ่อนะว้าระป๋อเบียร์ไป้าหน้าหวัให้มันลถัยะ
“อ้าว แะไปไหนว่ะไอ้”
“วันนี้แม่บอว่าให้ไปหาุอาที่โรพยาบาล”
“ไปหาอาแอะหรอ ที่เป็นหมออะนะ”
“เออ ไปแหละ” ฮยอนว้าระเป๋าเป้มาสะพาย่อนะโบมือลาลีุนไป
ใระไปรู้ นอย่าฮยอน็มีาิเป็นหมอเหมือนันนะ หมอิม เยอ เป็นุอาอเา เมื่อเ้าอนออมาแม่อเาบอให้เาเอาอหมายใหุ้อาอเา
“อโทฮะ ุหมอิม เยออยู่ไหมฮะ”
ฮยอนพูอย่าสุภาพับพยาบาลสาวที่นั่อยู่ที่เาเอร์ เธอยิ้มให้ฮยอน่อนะหันไปสนใออมพิวเอร์
“สัรู่นะ่ะ ุหมอเยอำลัว่า่ะ ให้แุ้หมอไหม่ะ”
“ไม่รับอบุ”
ฮยอนว่า่อนะออเินทาไปยัห้อประำอ ิม เยอผู้เป็นอา
็อ ๊อ
ฮยอน่อยๆแ้มประูเ้ามา ุอาอเาำลันั่อ่านรายานผลารรวอยู่เพราะอีสัรู่เาำลัะเ้าผ่าันไ้เส่วน ุหมอหนุ่มมอฮยอนอย่ายิ้มๆ
“ว่าไไอ้หลานาย”
“หวัีรับอา”
“ลมอะไรหอบแมา ปิพี่สะใภ้ไม่ยอมให้แเถร่ไถลที่ไหนไม่ใ่หรอ”
“็แม่นั้นแหละให้ผมเอาหมายมาให้อา”
ผมยื่นหมายใหุ้อา เาเพียรับมันมาพิารษอย่ายิ้มๆ
“ใรันฮะอา ิมรยออุ”
ฮยอนเอ่ยถามเพราะริยาแปลๆอุอา็พอะเาไ้ไม่ยาว่านนี้้อสำัมา
“นสำันะ”
“แหม ผม็นึว่าอาะเอาแ่อยู่ที่โรพยาบาลที่แท้็ไม่เบานะเนี่ย”
“ไม่้อมาแวอาเลย ว่าแ่แเหอะหน้าหมอๆนะ”
“็มีเรื่อนิหน่อยนะ”
“เหอะ แนี้นะ็ระวััว้วยละ”
“ฮะผมรู้ ว่าแ่แฟนอาทำานไรหรอฮะ”
“เป็นหมอเหมือนันเนี่ยแหละ แ่เ้าเป็นนเ่เลย้ออยู่หลายๆที่ไม่ไ้เอัน”
“มิน่าละ” ฮยอนอมยิ้มอย่าทะเล้น
“อโทษ่ะ”
เสียพยาบาลสาวัึ้น หยุารสนทนาอทัู้่ลทันที่
“ไ้เวลาแล้วละ่ะ” พยาบาลพู่อนะปิประูออไป
“อาไป่อนนะ ้อไปผ่าั้วยมีไรไวุ้ยันที่บ้าน”
ุหมอหนุ่มว่า่อนะรีบวิ่ออห้อไปเหลือแ่ฮยอนที่มอุอานลับา อาีพนี้่าเป็นอาีพที่รีบเร่เหลือเิน้าให้เามาเป็นหมอ้วยเินเป็นล้านๆวอนเา็ไม่เอา้วยหรอ เบื่อายเลย ฮยอนออมาาห้ออหา่อนะเินเรื่อยเปื่อยไป
“ุพยาบาลรับ ให้ผมไปเินเล่นไม่ไ้หรอรับ”
เสียหนึ่ัึ้นมาห้อที่เายืนอยู่
“ไม่ไ้นะ่ะุินิ ไม่ไ้่ะ ุมินโฮสั่ไว้”
“ไม่ไ้นะ่ะ ไม่นะ่ะ”
เสียเอะอะโวยวายัึ้น ฮยอนไม่ไ้ั้ใะแอบฟัหรือไปยุ่เรื่อาวบ้านหรอแ่ื่อที่พยาบาลสาวนั้นเปล่ออมานั้นมันุ้นเหลือเิน
“ไม่ใ่หรอมั้” ฮยอนว่าพลาสะบัหัวไล่วามิ่อนะเริ่มออเินไป
แอ็
เสียเปิประูัึ้นพร้อมับเสียเอะอะาทา้านหลัที่ฮยอนามา
อั้!!!!
ทั้ร่าอฮยอนับร่าปริศนา็ล้มลเพราะอยู่ๆะที่ฮยอนำลัะเินเ้าลิฟ์ไปร่าบา็วิ่รเ้ามาผลัฮยอนเ้าไปในลิฟ์พร้อมัน่อนที่ลิฟ์ะปิล
“โอ้ย! เ็บะมัเลย”
ฮยอนว่าพลาถู้อศอไปมา พร้อมมอู่รีอย่าหาเรื่อ ร่าบาที่็ำลัวุ่นอยู่ับารพยุัวเอ
“นีุ่ อยู่ๆมาผลัผมทำไมเนี่ย”
“อโทษนะรับ อโทษริๆ อโทษ อโทษ”
--------------------------------------------------------
เล็น้อยๆนะ่ะ
อเวลาไปอ่านหนัสือสอบ่อนแล้วะลับมาอัพเยอะๆ
เม้น็อฟิเรื่อแรอไรเอร์ ห่วยแมา
เพราะมันไม่สนุหรือไร
เม้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ความคิดเห็น