Fic-Reborn-ผมจะรักคุณได้ไหมครับ 1869 (yaoi)

ลำดับตอนที่ #7 : ค้างคืน ณ ไร่สับปะรด 100%

Cria Mode



" อืม....." เสืยงคางเล็กๆของมุคุโร่ดังขึ้นพร้อบเปลือกตาที่เปิดดออก
" อ้าว ตื่อนแล้วหรอคะท่านมุคุโร่ " เสียงหวานที่คุ้นหูมุคุโร่เป็นอย่างดีดังขึ้น
" เอ๊ะ โคลม " มุคุโร่ขานชื่อเจ้าของเสียงอย่างตกใจ
" ใชค่ะโคลม แล้วคุณคิดว่าเป็นใครล่ะคะ " โคลมตอบ
" แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได่ไงครับ ก็ผมยังอยู่ในศาลาริมมทางนี่ " มุคุโร่ถาม
" อ๋อคุณเจ้าของไร่สับปะรดเขาไปเจอท่านมุคุโร่อ่ะค่ะ ตอนแรกเกือบโดนสอยหัวแล้วเพราะคิดว่าเป็นพวกโขมยสับปะรด ^ ^" โคลม ตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม =� =
" อ๋องั้นหรอครับ =� = * แล้วผู้หญิงที่มากับผมล่ะครับ "�มุคุโร่ถามอย่างร้อนใจ เพราะเพิ่งนึกออกว่า มายะมาด้วย�=� =
" มายะจังเขาไปช่วย คุณป้าภรรยาเจ้าของไร่ทำอาหารน่ะค่ะ " โคลมตอบ�
" หรอครับ เออจริงสิโคลมครับ คุณรู้หรือยังครับว่ารถที่พวกผมนั่งมาเสียน่ะครับ "�มุคุโร่ถามโคลม�
" อืม....ดูจากสภาพก็รู้แล้วค่ะ ^�^ " โคลมตอบพรางยิ้ม (ไม่ทราบว่าเธอติดเชื้อมายะหรือไง�-� -�)
" งั้นผมจะโทรไปรายงายวองโกเล่นะครับ เขาจะได้ส่งคนมารับเรา "�มุคุโร่บอก�





ตู๊ด~.................ตู๊ด~.................ตู๊ด~............... (มุคุ:: เลิกเล่นเถอะครับเครียจัง -*-�/เครีย:: ก็ได้^w^)




//ฮัลโหล�ซาวาดะ สึนะโยชิ ครับ// เสียงนุ่มของบอสแห่งวองโกเล่แฟมมิลี่ กล่าวหลังจากรับโทรศัพท์
" วองโกเล่ครับ นี่มุคุโร่ครับ " มุคุโร่กล่าวแนะนำตัวกลับบอสของตน
//อ้าว มุคุรั่ว เฮ่ย มุคุโร่เองหรอ�มีอะไรล่ะ ไปถึงไร่สับปะรดหรือยัง//สึนะรัวคำถามมาเป็นชุด
" ถึงแล้วครับ แต่รถของพวกเราเสียกลางทาง เลยกลับไม่ได้ครับ " มุคุโร่ตอบคำถามกลับไปเป็นชุดตามที่สึนะถามมา
//งั้นหรอ อืม......งั้นพวกนายก็โชคดีไป เพราะคุณฮิบาริเพิ่งออกไปสักครู่เองตอนนี้ก็คงใกล้ถึงแล้วล่ะ//สึนะบอกข่าวดีที่ไม่รู้จะดีหรือเปล่าสำหรับมุคุโร่�เมื่อได้ยินชื่อของคนที่
วองโกเล่ ส่งมาใบหน้าที่ขาวนวลก็เรื่อมเปลี่ยนเป็นสีชมพู�
//ก็แค่นี้แหละ เออ มุคุโร่พวกนายคงจะต้องเดินทางกลับพรุ่งนี้นะเพราะวัรนนี้ฝนตกหนักมันอันตราย// สึนะบอก�
" ครับรู้แล้วครับ "�มุคุโร่ตอบกลับ
//ท่านซาวาดะ กระผมมาแล้วครับ// เสียงหวานของ เลขาส่วยตัวของสึนะนาม บาจิล ดังขึ้นในโทรศัพท์
//อ้าวมาแล้วหรอบาจิลคุง ไปรอที่เตียงก่อนเดี๋ยวฉันตามไป//สึนะพูดกับบาจิล แต่ดูเหมือนมุคุโร่จะได้ยินทุกอย่าง
//อืม......ทุคุโร่มีอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีฉันจะได้ไปทำธุระต่อ//สึนะถามมุคุโร่ มุคุโร่รู้ดีว่าธุระของสึนะคืออะไร�
" ไม่มีแล้วครับ เชิญคุณไปทำธุระกับบาจิลคุเถอะครับ แค่นี้นะครับ บายวองโกเล่ " มุคุโร่กล่าวลาแล้ววางโทรศัพท์ทันที เพราะไม่อยากรบกวนเวลาอันมีค่า?บอสกับพิรุณตัวน้อย



" ก๊อกๆ ~ " เสียงเคาะประตูดังขึ้น
" เดี๋ยวฉับไปเปิดเองค่ะ "�โคลมบอกพรางเดินไปเปิดประตู
" เอ๊ะ!คุณผู้พิทักษ์เมฆา "�โคลมอุทานอย่างตกใจเพราะคนที่ไม่หน้าเชื่อว่าจะมาดันมาซะได้
" ................ " ไร้เสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก =� =� ฮิบาริไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่ทำหน้านิ่ง
" เชิญ เข้ามาข้างในค่ะ " โคลมเชิณฮิบาริเข้ามาในบ้าน ฮิบาริก็เนตามเข้ามา
" ทุกคนคะ อาหารเย็นเสร็จแล้วค่ะ ว่าย! " มายะที่เข้ามาตามทุกคนไปทานอาหารสะดุดพรมปูพื้น จนล้มไป ดูท่าทางท่าน อาจาร์ย ปลา ล่มเบี่ยว จะทายถูกนะ�=� =
" มายะจังเป็นอะไรหรือเปล่า "�โคลมถามอย่างเป็นห่วง
" ไม่เป็นไรค่ะ ^ ^ " มายะยิ้มให้โคลม (เครีย::ชักอยากแต่งยูริซะแล้ว -w-)
" งั้นไปทานข้าวกันเถอะ " โคลมบอกทุกคนก็เดินตามโคลมไปทานอาหาร




ณ โต๊ะอาหาร�


����������� ในโต๊ะอาหารประกอบด้วย ครอบครัวเจ้าของไร่สับปะรด โคลม�มุคุโร่และฮบาริ�
การรับประทานอาหาร หรือที่ภาษาชาวบ้านเรียกว่ากินข้าว ก็ผ่านไปด้วยดี� ฮิบาริกับมุคุโร่ไม่ได้พูดอะไร ทำให้ไม่เกิดเรื่อง?���� จนทุกคนทานอาหารเสร็จ�




Mukuro� Mode


���������ผมทานอาหารเสร็จแล้วครับอาหารวันนี้อร่อยมาก โดยเฉพาะของหวานที่เป็นสับปะรดของโปรดผมเลย คึหึหึหึ(เครีย::มุคุนายชอบกินญาตินายหรอ? =� = )
แล้วพวกเราก็นั้งดู ซีรี่เกาหลี=� =� จนจบ ผมเริ่มง่วงแล้วครับแล้วจะให้ผมนอนไหนเนี่ย คงไม่ใช่นอกบ้านใช่ไหมครับ T^T เค้าคงไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก

" อ้าวหนูๆ จะค้างที่นี่ใช่ไหมจ๊ะ? " คุณป้าเจ้าของบ้านถาม
" ก็คงงั้นเเหละครับ " ฮิบาริตอบ
"�ถ้าจะค้างกันก็เอากุญแจไปนะ�" ป้าคนนั้นส่งกุญแจมาให้ผม แต่.........
" ทำไมมีแค่ดอกเดียวล่ะครับ พวกผมมากัน3คน " ผมถาม
" อ๋อพอดีมัเหลือแค่ห้องเดียวน่ะ แล้วหนู่มายะก็ไปนอนห้องโคลมจังแล้ว เหลือแต่พวกหนู่ผู้ชาบสองคนแหละ คงต้องนอนห้องเดียวกันนะ ^ ^ " อ้ากกกกกกกกกกกทำไมผมต้องนอนห้องเดียวกับไ - อ้ คุณฮิบาริด้วย ไม่เข้าใจT^T�
"�เอ้าๆนี่ก็ดึกแล้วเด็กๆไปนอนได้แล้วนะ�" เด็ก ไหนเด็ก(- -� )( - - )(� - -) ถ้าหมายถึงผมล่ะก็�ผมอายุ 20 แล้วนะไม่ใช่เด็กแล้ว -� -
" ไอ้พืชไร่เอากุญแจมา ฉันจะไปนอนแล้ว " ดูเค้าทำ ทำไมผมต้องนอนกับคนคนนี้ด้วยT^T


������������" หึ " ผมหัวเราะเบาๆก่อนที่จะวิ่งขึ้นไปที่ห้อง ตามเลขที่เขียนไว้บนกุญแจ แล้วรีบเข้าไปในห้องแล้วล็อคกุญแจซะ หึหึใครจะไปยอมนอนกัน ไ�-�อ้บ้านี่ล่ะ�คึหึหึหึหึหึหึหึหึ�
" เฮ้ออาบน้ำดีกว่า " ผมเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำโอ้บ้านนี้ก็หรูเหมือนกันนะครับมีห้องน้ำในห้องนอนด้วย-w-� ผมอาบน้ำเสร็จแล้วแต่ O[]O ผมลืมไปว่าไม่ได้เอาชุดนอนมา ทำไงดี ผมไม่อยากใช่ชุดเดิมนอนนะ T^T พระเจ้าจี(อ๊อตโต้)ช่างกลั่นแกล้ง(ปู่จีอ๊อตโต้::เรายังไม่ได้แกล้งใครเลยนะ -� -) ทำไงดีเหล่าแม่ยกทั้งหลายช่วยผมด้วย

" ก๊อกๆ~ " เสียงเคาะประตูนิ่ แถมเป็นประตูห้อนน้ำด้วย แต้ผมล๊อคกุญแจแล้วไม่ใช่หรอ
" เฮ้ไอ้พืชไร่ ฉันเอาชุดนอนลายสับปะรดของแกมาให้น่ะ " เสียงคุณฮิบารินิ่
" ผมไม่มีชุดนอนลายสับปะรดครับ แล้วคุณเข้ามาได้ไงคุณฮิบาริ " ผมถามแต่ผมยังไม่ได้เปิดประตูนะ -w- (เหล่าสาววาย::ไมไม่เปิดฟระมุจัง)�
" ฉันเก่ง " -� -+� ไอ้คุณฮิ�คุณจะกวนผมไปถึงไหน ที่จริงผมต้องกวนคุณไม่ใช้หรอ�
" เมื่อไรแกจะเอาชุดนอนแกไปสักที ฉันเมื่อนแล้วนะ " หึ�เมื่อนก็เมื่อยสิ�
" ครับๆ " ผมเปิดประตู ให่พอที่จะยื่นมือออกไปได้ คุณฮิยาริส่งเสื้อมาให้ผม ผมรีบใส่แล้วออกไปจากห้องน้ำ

" แล้วตกลงคุณเข้ามาได้ไงครับ? " ผมถามคุณฮบาริ
" เรื่องของฉัน -� - "�ตอบมาได้.....แล้วยังทำหน้านิ่งอีกคุณนี่เป็นคนยังไงกันแน่
"�เฮ้อ ผมไม่ถามคุณแล้วก็ได้ จะไปทำอะไรก็ไป� -*-�"�แล้วคุณฮิบาริก็เข้าห้องน้ำไป เฮ้อทำไมผมต้องซวยอย่างนี้นะ วันนี้ซวยได้ซวยดี ท่านอาจาร์ย ปลา ล่มเบี่ยว ทายถูกจริงๆ
เฮ้อ ผมง่วงแล้วครับนอนดีกว่า� สักพัดนึงคุณฮิบาริก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนสีดำ

"�นี่แกถอยไปซิฉันจะนอน "�ผมก็เขยิบให้เขา เพราะผมอยากนอนแล้วไม่อยากมีเรื่อง
" เฮ่อเรื่องมากจริงครับคนจะนอน " ผมบ่นคุณฮิบาริ
" ตุบ~ " โอ๋ยเจ็บคุณฮิบาริถืบผมตกเตียงผมไปทำอะไรให้คุณยังครับ
" โอ๊ย คุณถืบผมทำไม " ผมหันไปโวยคนบนเตียงที่นอนอย่างสบายอารมณ์
" แกน่ะนอนที่พื้นซะ " พูดจบคุณฮิบาริก็หลับตา
" ใจร้ายที่สุด ไอ้ @$^^(*&)(*)((&(_&_(+)*_^()*_^)^*&$^&%$^&&*())*)+_&+&_(& "
ดูท่าทางจะไม่เข้าหูเขาเลย T^T คนใจร้าย




Kyoya� Mode


�������� ผมนอนฟังคนข้างล่างบ่น หึหึไม่รู้ทำไมผมถึงชอบแกล้งเจ้านี่นัก�หึคงไม่มีอะไรมากหรอกก็แค่เจ้านี่เป็นคนเดียวที่กล้าเถียงผมมั้ง�คงไม่มีอะไรมากกว่านี้ ผมฟังคนข้างล่างบกไปสักพัก แล้วก็เงียบไปเลยเหลือบไปมองคนข้างล่างตอนนี้หลับไปแล้ว�

������������� ผ่านไปสักพักผมนอนไม่หลับ เลยเหลือบไปมองคนข้างล่างอีกครั้ง ตอนนี้มันนอนสั่นเป็นเจ้าเข้า(เวอร์)ผมเลยอุ้มมันมานอนบนเตียง ตัวเบามากไม่หนักอย่างที่คิดแถมตัวก็บางเหมือนผู้หญิง -� -� ผมวางมุคุโร่ลงบนเตียงแล้วก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ� เจ้านี่ดูใกล้ๆก็ดู�สวย�สวยเป็นคำเดียวที่ผมคิดได้� ผิวสีขาวอมชมพูอ่อนๆ ผมนุ่มราวเส้นไหมสีไพรินยาวเลยบ่า�ใบหน้าไร้เดียงสาที่ไร้รอยยิ้มกวนประมาธ ขนตางอนเป็นแพรสวย กรีบปากเรียวสีชมพู� บอกได้คำเดียวว่าคนตรงห้าสวยเหมือนผู้หญิงเลย -////////////- เฮ่ยนี่ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย�นอนดีกว่า



Mukuro Mode


������������� แสงแดดในยามเช้าที่ส่องเข้าตาผมทำให้ผมตื่น อึดอัด ผมรู้สึกอ้ดอัดผมเลยลืมตาช้าๆ�

"�เฮ่ย! "�ตรงหน้าผมคือคุณฮิบาริกำลังนอนกอดผมอยู่�
"�ตุบ~ "�ด้วยความตกใจผมถีบคุณฮิบาริอย่างแรงจบตกเตียงไปทั้งคู่
"�โอ๊ย แกทำอะไรฟระไอ้พืชไร่�" คุณฮิบาริที่เพิ่งตื่อนถามผม
" ผมต่างหากที่ต้องถามคุณ ว่าคุณทำอะไรทำไมผมถึงไปอยู่บนเตียงได้แล้งคุณกอดผมทำไม -////////- " ผมถามคุณฮิบาริเป็นชุด และคำถามสุดท้ายก็ทำเอาผมกับคุณฮิบาริหน้าแดงไปทั้งคู่
" ก็เมื่อคืนฉันเห็นไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้นอนตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า ก็เลยผาขึ้นมานอนบนเตียงแล้วก็ -/////////- ให้ความอบอุ่บ " =[]=�เจ้าเข้า เวอร์ไปไหนครับ แล้วที่ให้ความอบอุ่นเนี่ยใครสอนคุณมาไม่ทราบ เอามาจาก 2784 (ละไว้ฐานเข้าใจกัน^w^)หรือไง
" งั้นผมต้องขอบคุณ คุณใช่ไหมครับ " ผมถาม
" ก็ใช่ " คุณฮิบาริตอบ�
"�ก็ได้ ขอบคุณครับ - �-�"�ผมขอบคุณฮิบาริอย่างไม่ค่อยเต็มใจ
" อืม ไปอาบน้ำได้แล้วเดี๋ยวสาย " คุณฮิบาริสั่งผม แล้วทำไมคุณไม่อาบก่อนล่ะ
" อย่าลือเอาเสื้อผ้าเข้าไปล่ะ หึหึหึ " ชิผมไม่ลืมหรอกครับ ผมรีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ�ล้างหน้า แปรงฟัน ใส่เสื้อผ้า แล้วก็ออกมา คุณฮิบาริก็เข้าต่อจากผม� แล้วพวกเราก็ลงมาที่ห้องอาหาร ซึ่งโคลมกับมายะจัง ลงมาก่อนแล้ว�


ระหว่างทานอาหาร


" เมื่อคืนหลับสบายดีไหมจ๊ะมุคุโร่คุง�" คุณป้าคนเมื่อวานถาม
" สบายดีครับ ^ ^ " ผมตอบไป ถึงจะไม่ค่อยสบาย(ใจ)ก็เถอะ�
" แล้วฮิบาริคุงล่ะ " ป้าถามฮิบาริ
" ก็ดีครับ " ใช่ดีสิเมื่อคืนแกล้งอะไรผมหรือเปล่าก็ไม่รู้


����������������แล้วพวกเราก็ทานข้าวเสร็จ�เลยลาพวกครอบครัวไร่สับปะรด แล้วเดินทางกลับปราสาธ วองโกเล่�

หน้าปราสาท

"�นี่มุคุโร่�" คุณฮิบาริเรียกผม
" อะไรครับ " ผมถามคุณฮิบาริ
" แกเป็นผู้ชายจริงหรือเปล่า " =[]=ทำไมถามอย่างนั้นล่ะครับ
" ก็เมื่อวานที่ฉันพาแกขึ้นไปบนเตียงน่ะ แกตัวเบาเหมือนผู้หญิง แถมยังตัวบางด้วย "�=[]=
" บ้า ผมเป็นผู้ชายสิครับ�แล้วก็ผมเริ่มโมโหคุณแล้วนะฮิบาริเคียวยะ�" ผมพูดพร้องกับเรียกสามง่ามออกมาเตรียมสู้กับคุณฮิบาริ�
" ถ้าแกต้องกราแบบนั้น ฉันก็จะช่วยสงเคราะให้ " คุณฮิบาริพูดพร้องยกทอนฟาขึ้นมา
" เกร้ง ๆ " เสียงอาวุธกระทบกันที่หน้าปราสาธเป็นสัญญาณให้รู้ว่าได้เกิดสงครามขนาดย่อยแล้ว พวกลูกน้องที่เสียดายชีวิดก็รีบหนีกันใหญ่�
" รู้ไว้ซะว่าผมก็โกรธเป็นนะ ฮิบาริ เคียวยะ "�

............................................................................................................................................

เย้ๆ อัพเสร็จอีกตอนแล้ว�
ขอบคุณรีดเดอร์ที่ตึดตามค่ะ ^w^