Fic-Reborn-ผมจะรักคุณได้ไหมครับ 1869 (yaoi)

ลำดับตอนที่ #6 : ลัลล้ากับความซวย

Mukuro� Mode


�����������สวัสดีทุกคนครับผมโรคุโด มุคุโร่�ขวัญใจคนรั่วครับ =[]= เฮ่ยไม่ใช่ ขวัญใจทุกคนครับ หลังจากที่นอน พักอยู่ในห้องมา 1 อาทิตย์ ผมก็ออกมาลัลล้าได้แล้ว คงสงสัยล่ะสิว่าทำไมถึงออกมาเร็ว คำตอนคือไรเตอร์ขี้เกียจให้ผมนอนนานครับเดี๋ยวเรื่องไม่จบ=� =
แต่ดูชื่อตอนนอนนี้ ทำให้ผมรู้สึกหนาวๆแล้วครับ เหมือนความซวยจะมาเยือน


ก๊อก ๆ ~ เสี่ยงเคาะประตู

" ฉันขอเข้าไปนะ มุคุโร่ " เสียงวองโกเล่
" ครับ " ผมตอบ
" หายแล้วใช่ไหม " วองโกเล่
" มีตาก็ดูสิครับ "
" =� = นายนี่กวนฉันได้ตลอดเลยนะ มุคุโร่ " หึหึ ช่วยไม่ได้ก็มันเป็นนิสัยผมนี่
" แล้วคุณมาหาผมมีเรื่องอะไรหรอครับ " ผมถาม
" อืม......ถ้านายหายแล้วก็ไปทำงานสิ " อ่าวนี่พอหายก้ใช่งานเลยหรอครับ - -
" แล้วให้ทำงานอะไรหรอครับ�" ผมถามต่อทันที ถึงจะยังขี้เกียจอยู่ก็เหอะ T^T
" งานง่ายๆ ให้นายช่วยไปรับโคลมที่ไร่สับปะรดหน่อย " อ๋องานง่ายๆ ว่าแล้วว่าทำไมไม่เห็นโคลมเลย
" แล้วโคลมไปทำอะไรที่นั่นครับ " ก็ผมสงสันนิ่
" ฉันให้ไปจักการพวกขโมยสับปะรดน่ะ เดี๋ยวนี้มีเยยอะขึ้นเพราะสับปะรดแพง " =� = นี่หรือ หน้าที่ของผู้พิทักษ์
" แล้วไร่สับปะรดมันอยู่ที่ไหนครับ " ผมไม่รู้ทางนิ่
" หึหึ เดี๋ยวฉันให้มายะไปกันนายด้วย เพราะนายเพิ่งหายก็เลยต้องมีพลยาบาลไปด้วย"
งั้นก็ดีไปครับ ใครไม่รู้จักมายะให้ไปดูที่ตอนที่4นะครับ�แต่ทำไมวองโกเล่ถึงหัวเราะน่ากลัวอย่างนั้นล่ะ
" งั้นฉันไปนะ นายก็เตรียวตัวไว้เดี๋ยวประมาณ 11.00น.มายะจะมาตามนาย "
" ครับ "

����������� แล้ววองโกเล่ก็ออกไป�ทำไมตอนที่วองโกเล่บอกว่าให้ไปกับมายะจัง ผมถึงรู้สึกหนาวหลังนะ =� =�อืม.....แต่ช่างมันเถอะ ตอนนี้ผมก็ต้องไปเตรียวตัว อาบน้ำ�ล้างหน้า
แปรงฟัน ใส่เสื้อผ้า�และเตรียมของสำหรับเดินทางครับ�(cria::มันจะบองทำไม =� =)
ผมได้ยินนะครับเครียจัง ก็คุญเป็นคนสั่งผมนิ่ (cria::เออ เนาะ =w=) อย่าไปสนเข้าเลยครับงั้นผมไปเตรียมตัวดีกว่า


11.00น�<< เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก�


ก๊อกๆ~ เสียงเคาะประตูอีกแล้วครับ

" ท่านมุคุโร่คะ ถึงเวลาไปแล้วค่ะ " นั่นมายะจังมาตามจริงๆด้วย ตรงเวลาเป๊ะ = =
" ครับๆ " ตอบเสร็จผมก็เปิดประตูแล้วออกไปกับมายะจัง�

หน้าปราสาธ

" แล้วจะให้ใครขับรถล่ะครับ "�ผมถาม
" ฉันขับเองค่ะ ^ ^ " มายะจังตอบ

�����������แล้วพวกเราก็ขึ้นรถ มายะจังขับรถออกไป อย่างเร็วนี่เธอเคยขับรถแข่งมาหรือเปล่าเนื่ย-w-แต่ผมก็ไม่มึนหัวเท่าไร เพราผมเก่ง (ผู้อ่าน+ไรเตอร์::=� = ) และในที่สุดพวกเราก็ออกมาจากถนนใหญ่ รู้สึกว่าข้างทางจะมีแต่ ทุ่งนา =� =�ไม่มีวี่แววของสับปะรดเลย�
นี่ มายะจังมาผิดทางหรือเปล่า�

" ไม่ผิดทางหรอกค่ะ "�เธออ่านใจผมได้หรอเนี่ย�Oo
" ก็ไม่เชิงค่ะแค่เดาดู ^ ^ "�นี่แค่เดาหรอครับ
" คือ ไร่สับปะรดจะอยู่ถัดจากนาไปน่ะค่ะ ^ ^ " อ๋อ

" ตุบ~ " เสียงตกกระแทก
" เกิดอะไรขึ้นครับ! " ผมถามด้วยความตกใจ�
" คือ.......รถตอหลุมค่ะ ^ ^ "�=[]= ว่าไงนะรถตกหลุม
" แล้วจะทำไงล่ะครับ "
" ก็ต้องเข็นออกสิคะ ^ ^ "�ทำไมคุณถึงยังยิ้มอยู่ได้เนี่ย ผมไม่เข้าจายยยยยยยยยยยย=[]=
" ครับๆ งั้นก็มาช่วยกันเข็นสิครับ "�
" ค่ะ�^ ^ "�

������������� แล้วพวกเราก็ช่วยกันเข็นรถขึ้นจากหลุม ไม่ใช่เล็กๆนะครับT^T FC ของผมครับมีใครคะมาช่วยผมบ้างไหม และแล้ว พวกเราก็เข็นรถออกจากหลุมสำเร็จ
�แต่ .............

" ตู้ม~ "�ผมกับมายะจัง ล้ม = = และจุดที่ล้มก็คือหลุมที่รถตกลงไป ถ้ามัน แห้งจะไม่ว่าแต่นี้มันมีน้ำอยู่ = =�ผมกับมายะจังก็เลยเปียก จบ� แล้วพวกเราก็เดินทางต่อ�


ในรถ


" ท่านมุคุโร่คะ ^ ^ "� มายะจังเรียกผม
" อะไรครับ " ผมหันไปถาม
" ขอเปิดวิทยุได้ไหมคะ "
" ได้ครับ " ผมตอบมายะจังก็เลยเปิด ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเปิดอะไร เพราะในวินด่เช่ไม่มีให้ฟัง=� =

" และต่อไป จะเป็นการทำนายดวงประจำอาทิตย์นี้ โดย�อาจาร์ย�ปลา ล่มเบี้ยวนะครับ "
เสียงจาวิทยุดังขึ้น เอ.......ทำนายดวงหรอครับ�ลองฟังดูก็ดีเหมือนกัน

" อย่างแรกเลย เดี๊ยนจะขอ ทำนายราศีที่ดวงดีที่สุดก่อนนะเคอะ " เสียงของคนที่คาดว่าจะชื่อ ปลา ล่มเบี้ยว�
" ราศรีที่ดวงดีที่สุดก็คือ ราศี ตุลย์ค่ะ " ราศีของวองโกเล่นิ่ครับ น่าจะโชคดีมาก
" และต่อไป เป็นราศีที่โชคร้ายที่สุดนะเคอะ " จะเป็นราศีอะไรหว่า?
" ราศีที่ โชคร้ายที่สุดในอาทิตย์นี้ก็คือ.........ราศี เมถุน เคอะ " อ๋อราศีเมถุน�
" เฮ่ย " ผมตกใจ
" ม...มีอะไรคะท่านมุคุโร่ " มายะหันมาถามผม
" อ...เอ่อเมื่อกี้ อาจารย์ ปลา ล่มเบี่ยว บอกว่าดวงของราศีผมจะแย่ที่สุดในอาทิตย์นี้นะครับ "�ผมตอบ
" อ๋อ หรอคะ แลวท่านมุคุโร่เกิดราศีอะไรคะ " มายะถามผม
" ราศีเมถุนครับ " ผมตอบ
" อ้าว ราศีเดียวกันนี่คะ ^ ^ " เฮ่ย ผมฟังผิดหรือเปล่า ราศีเดียวกันงั้นก็ความซวยคูนสองเลยน่ะสิ =[]=




" มอ~ " เสียงอะไรครับ ผมลองหัยไปดู
" เฮ่ย! "�ผมร้องออกมา
" อะไรอีกคนท่านมุคุโร่ " มายะจังถามผม�
" ม....มายะจังครับ มีควายฝูงหนึ่งวิ่งตามรถเราอยู่ครับ " ผมตอบมายะจัง
" เฮ๋! จริงหรอคะ " มายะจังพูดจบ ก็หันไปดู เฮ่ยแล้วจะหันไปดูทำมายยยยยยยยย=[]=
" เอ๋ จริงด้วยค่ะ ^ ^ ท่านมุคุโร่คะ เราซวยแล้วค่ะ " T^T�พูดมาได้ทั้งรอยยิ้มนะครับ
" เฮ่ยมายะจัง ระวัง! "�


" ตูม ~ "

������������ รถที่พวกเรานั่งชนเข้ากับต้นไม้อย่างจัง T^T ทำไมถึงซวยเยี่ยงนี้ แล้วพวกเราก็ต้องเดิน เพื่อไปให้ถึงจุดหมาย ซึ่งขณะนี้ไม่ได้สนใจว่าเป็น ภาระกิจแต่มันกลายเป็น ที่พึ่งสุดท้าย�พวกเราก็เดินไปเรื่อยๆ เดิน แล้วก็เดิน ที่ผมไม่แปลงร่างเป็นสายหมอกแล้วหายตัวไปก้เพราะว่าผมไป้รู้จักที่นั่น ก็เลยไปไม่ได้ T^T ชีวิตรันทด�

ระหว่างที่ ผมกำลังคิดถึงความรันทดในชีวิตอยู่นั้น

" ซ่าๆ~ " ฝนตก T^T รันทดโค-ต-ระ�
" ท่านมุคุโร่คะ เอาไงดีคะ TvT�" มายะจังร้องไห้ทั้งรอยยิ้ม�
" แล้วใกล้ถึงหรือยังครับ�"�ผมถาม�ผมก็อยากร้องไห้เหมือนกัน อยากกลับบ้าน อยากเจอ........ เฮ่ย ไม่หรอกเราจะอยากเจอคนๆนั้นทำไม�-//////-
" ก็อีกไม่ไกลมากนะคะ "�มายะจังตอบ�
" งั้น เราเดินต่อีกหน่อยแล้วค่อยพักนะครับ " ผมตอบ แล้วเราก็เดินต่อไปจนเริ่อนเย็น




"�มายะจังครับเราพักอยู่ที่นี่ก่อนก็ได้ครับ�"�ผมชี้ไปที่ศาลาเล็กๆทำจากไม้ที่อยู่แถวนี้
" ค่ะ " แล้วพวกเราก็นั่งพัก จนผมเผลอหลับไป



111111111111188888888888866666666666666666699999999999999999


�ในที่สุดก็จบตอนที่ 5� แล้วแย้ๆ
ขอโทษทุกท่านที่ไม่ได้อัพนานไปหน่อย(รีดเดอร์::หรอ)
เครียไม่ค่อนว่างเลย แล้วอาทิตย์หน้าเครียก็ต้องไปเข้าค่ายภาษาแล้ว กลับวันที่ 6 เดือนหน้า ถ้าไม่อัพนานอย่าโกรธกันนะ T^T
ฝากเลี้ยวแมวให้เครียบ้างนะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามเ
แล้วก็บางคนอาจสงสัยว่าทำไมตอนนี้พระเอกไม่ออกเลย ต้องขอโทษด้วย ท่านฮิจะออกตอนหน้า

เม้น+โหวดเพื่อเป็นกำลังใจ