ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แค่ความฝันหรอ?
ตอนเช้า
" .....อืม......" ร่าบางบนเตียงสีขาว ครางนิดๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นเผยให้เห็นดวงตาสองสีคู่งาม
" หึหึ เมื่อคืนฝัดดี จังแฮะ......แต่มันคงจะเป็นแค่ฝันที่ไม่มีทางเป็นจริง ..." ดวงตาสองสีดูเศร้าลง ร่างบางคิดถึงเรื่องฝันเมื่อคืน เขาฝันว่าฮิบาริมาหาเขา กล่าวคำต้นรับแล้ว.......
-///////////- เมื่อคิดถึงเหตุการต่อไปร่างบางก็เกิดหน้าแดงขึ้นมา(เครีย::ทุกคนที่อ่านตอนที่แล้วคงรู้สินะ -w-)
ร่างบางสบัดหัวเพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัว
แอ๊ด~ (กรุณาคิดว่าเป็นเสียงเปิดประตู)
" อ่าว ท่านมุคุโร่คะ ตื่นแล้วหรอคะ? " พยาบาลสาวกล่าวทักทายเชิงถาม
" ครับ ^ ^ " มุคุโร่ตอบพลางแจกยิ้ม ที่สามารถทำให้หัวใจสาวๆละลายได้(เครีย::ฮิบาริด้วยป่าวหว่า? -w-)
" -////////- " หน้าพยาบาลสาว
" ^ ^......" มุคุโร่ก็ยังยิ้มต่อไป.......ยิ้มและยิ้ม........(พอเหอะ= =)
" อ...เอ่อค....คือ..ท่านมุคุโร่หิวหรือยังคะ?" พยาบาลสาวถามขณะยังมีอาการเคลิ้มค้าง?
" อืม......ก็นิดหน่อยแล้วล่ะครับ " มุคุโร่ตอบขณะหยุดยิ้มแล้ว เพราะเขาคืดว่าถ้ายิ้มต่อไปพยาลาบคนนี้คง ได้อาการหนักแน่ // นี่รอยยิ้มของผมทำให้โรคประจำตัวของคุณคนนี้
ออกอาการหรอครับเนี่ย ? //
" ง....งั้น..ฉ...ฉันขอตัว..ป..ไปเตรียมอาหารก่อนนะคะ " พูดจบพยาบาลสาวก็รีบออกจากห้องไป // สงสัยคุณพยาบาลคงจะอาการหนักนะครับเนี่ย คึหึหึหึ //
ทางด้านพยาบาลสาว
หญิงสาวในชุดขาว เหมือนพยาบาลปกติ แต่จะมีผิดเพี้ยนไปที่ สัญลักษณ์ ตราวองโกเล่ สีทองที่อกด้ายซ้าย ทำให้รู้ว่าเธอเป็นพยาบาลในสังกัด แก๊งมาเฟีย วองโกเล่ หญิงสาว ที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องครัว ในมือเธอถือถาดใส่จานอาหาร ที่กำลังจะเอาไปให้ หัวหน้าหน่วยสายหมอก ที่อยู่ในห้องพยาบาล
" ตึก~ " หญิงสาวเดินไปชนใครคนหนึ่งเข้าแต่เธอก็พยายาม ประคอง จานอาหารอย่างสุดชีวิต? ทำให้จานอาหารยังอยู่ดี(มีสุข) ไม่หก
" ข...ขอโทษค่ะ " พยาบาลสาว กล่าวกับคนตรงหน้า ที่เธอยังไม่ได้หันหน้าไปมอง
" ............ " ไร้เสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก พยาบาลสาวจึงหันหน้าขึ้ยไปดู
" ค.....คุณ...ฮิบาริ " พยาบาลสาวเรียกชื่อคนตรงหน้า เธอไม่คิดว่าจะเดินมาชนกับ
ผู้ที่ น่ากลัว ที่สุดในบรรณดา ผู้พิกทักษ์ ของวองโกเล่ // ตายแน่เรา // หญิงสาวคิดในใจ
" อะไร?" ชายหนุ่มถาม
" ค...คือ ไม่มีอะไรค่ะ ข...ขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ " หญิงสาวรีบลุกขึ้น แต่....
" โอ๊ย.." หญิงสาวต้องร้องขึ้น เมื่อเท้าของเธอ พริกซะงั้น -[]-
" เป็นอะไรไป...ยัยสัตว์กินพืช " ฮิบาริถามด้วยความเป็นห่วง(มั้ง)
" คือ...ขาฉันพริกค่ะ "
" งั้นก็ไปปฐมพยาบาลสิ" ฮิบาริบอกถึงเขาจะโหดแค่ไหนแต่เขาก็ยังมีความเป็นสุภาบุรุษ
" ฉันต้อง เอาอาหารเช้าไปให้ท่านมุคุโร่ก่อนค่ะ " หญิงสาวพูดอย่างลืมตัวว่าตัวเองได้พูดชื่อของ โรคุโด มุคุโร่ ออกไปต่อหน้า ฮิบาริ เคียวยะ ทุกคนในวองโกเล่รู้ดีว่าฮิบาริเกลียดมุคุโร่ //แง่ๆ หนูผิดไปแล้วT^T // พยาบาลสาวคิด
" เดี๋ยวฉันเอาไปให้มันเอง" o[]o อากกกกกกก มันเกิดอะไรขึ้น พยาบาลสาวเข้าสู่โหมดงง
" เธอน่ะไปปฐมพยาบาลซะ " พูดจบ ฮิบาริก็ หยิบถาดข้าว แล้วเดินไปที่ห้องพยาบาลที่
มุคุโร่ พักอยู่
// เอ๋.....แล้วเราจะไปยังไงล่ะเนี่ยT^T ใครก็ได้ช่วยหนูที // หึหึ น่าสงสารเนอะ -w-
ทางด้านฮิบาริ
ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า ทำไมผมต้อง อาสาเอาอาหารไปให้เจ้า สัตว์กิน พืชหัวผลไม้ด้วยเนี่ย เฮอะ บ่นไปก็เท่านั้นเพราะในตอนนี้ผมมาอยู่ตรงหน้าห้องพักที่ผมมาเมื่อคืนนี้แล้ว คิดถึงตอนนั้นแล้วเขิญ -////- (เพิ่งรู้สึกหรอ?- -)
" ก๊อกๆ" (กรุณาคิดว่าเป็นเสียงเคาะประตู)
" เชิญเข้ามาครับ " เสียงนุ่มเอ่ยเชิญ
" แอ๊ด~ " ผมเปิดประตูเข้าไป ก็พบกับร่างบางเจ้าของตาสองสีนอนอยู่บนเตียง
" O_o" เจ้านั้นทำหน้าตกใจ จะตกใจทำไมนี่คนนะไม่ใช่ผี
" เอาอาหารมาให้น่ะ....แต่ที่จริงแกกินปุ๋ยไม่ใช่หรอ?เจ้าสับปะรด" ผมกวนมัน
" คึหึหึหึ ผมเบื่อปุ๋ยแล้วครับ ตอนนี้อยากกินข้าวมากกว่า" พูดงี้แสดงว่ากินจริง - -
" หึ เอ้านี่ " ผมยื่นถาดข้าวให้มัน
" อ่าว...แล้วผมจะกินยังไงล่ะครับไม่มีโต๊ะเนี่ย คึหึหึหึ" เจ้าบ้านี่คิดจะใช้ผมแน่เลย แต่ก็ต้องช่วยมัน ผมเข็น? โต๊ะกินข้าวสำหรับคนป่วยที่อยู่ที่มุมห้องมาให้มัน เพราะอะไรก็ไม่รู้ ที่ทำให้ผมอยากทำ
" ขอบคุณครับ ^ ^ " -////- ไมมันยิ้มแล้วน่ารักจัง เฮ่ย นี่ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย
" หึ " หระว่างมันทานอาหารอยู่ ผมก็ถามขึ้นมาว่า
" หึ เมื่อคืนนอนที่นี่ฝันดีรึเปล่า " ไม่รู้ทำไมอยู่ๆ ผมก็ถามมัน แต่ผมก็อยากรู้จริงๆนะ
" -///////////- " เฮ่ยทำไมมันหน้าแดงล่ะ
" เฮ่ยแกเป็นอะไรรึเปล่า " ผมถาม
" -////////////-" มันหน้าแดงยิ่งกว่าเดิเมื่อผม เเตะ ที่หน้าผากมัน
" ตุบ~" เฮ่ย อยู่ๆมันก็สรบไป
" เฮ้ยแกเป็นอะไร "
" ........... "
" เฮ่ยนี่ " ผมเรียกมันดังกว่าเดิมอีก
" เฮ่ย มุคุโร่ตื่นสิ " ผมเรียก มุคุโร่ แต่มันก็ยังไม่ตื่น เป็นอะไรไปเนี่ย แล้วทำไม ผมถึงรู้สึงเป็นห่วงมันขนาดนี้ ตอนนี้ ผมทำอะไรไม่ถูก มุคุโร่ฟื้นขึ้นมาสิ........
...........................................................................................................................
เย้ๆ จบสักที
ต้องขอโทษ รีดเดอร์ ทั้นหลายด้วยที่อัพช้าไป สองวัน
คื่อว่า เครียไม่ว่าง กลับบ้านช้า มากกกกกกก
และขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ ทั้งที่เม้นในฟิกและ My ID.
ปล. ฟิกนี้แต่งขึ้นแบบกำหนดเวลาคือ 5 ปีหลังจากศึกชิงแหวนนะคะ ฟิกนี้จึงไม่มี
ตัวละครใน ภาคอนาคตค่ะ
ปล.2 เพื่อเป็นการใถ่โทษ ตอนต่อไปจะเป็นตอนพิเศษแจกรูป 1869 และ คู่ที่จะมีบทบาทในเรื่อง+เปิดตัว ตัวละครใหม่ ที่เป็นพยาบาลค่ะ
ปล.3 ใครช่วยเม้น ขอให้ ได้ในสิ่งที่หวังเอาไว้ ...สาธุ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น