ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ไวท์โรดรับ
ยิ่งเล่น เกมก็ยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ จากตอนแรกที่ยังพอมีโอกาสให้ยกป้ายยอมแพ้ได้บ้าง มาตอนนี้แค่เพียงตัวหมากก้าวพ้นช่องตาราง ดูเหมือนไม่ใครก็ใครต้องตายกันไปข้าง
แต่บทสนทนาชวนปวดหัวก็ยังคงดำเนินต่อไป...
\"แล้วพี่แมธัวมีแฟนรึยังฮะ?\" พอถามเสร็จเจ้าตัวดีก็ส่งแอปเปิ้ลเข้าปาก ไม่ได้สนใจเลยสักนิดกับเบี้ยที่มันส่งไปรบกันกลางกระดาน
\"อืม... ยังโสดอยู่จ้ะ แล้วเราล่ะไม่มีบ้างเหรอ?\" แมธัวพูดยิ้มๆ
\"อ่า...ก็...คงมีมั้งฮะ..\" เจ้าตัวยิ้มรับแห้งๆแล้วกลืนน้ำลายเอื้อก
ถามอะไรไม่เ สื อ กถาม ดันไปถามเรื่องขุดหลุมฝังตัวเองซะได้...
คิดแล้วก็ถอนหายใจเฮือกก่อนที่จะเบือนสายตาไปมองศึกระหว่างเบี้ยบนกระดานแก้เซ็ง...
กัส ปะทะ บิลลี่
ฝ่ายตรงข้ามตัวใหญ่กว่าก็จริงแต่เบี้ยของเธอเร็วกว่า...
บิลลี่สปริงตัวหลบดาบของกัสได้อย่างเฉียดฉิว แล้วพุ่งตัวลงถีบคู่ แต่กัสก็หลบได้สบายๆ
แต่จู่ๆ...
เคร้ง!!
ดาบเงินเนื้อดีในมือถูกโยนทิ้งกองไว้บนพื้น ดวงตาสีฟ้าเงินที่เคยจับจ้องคู่ต่อสู้บัดนี้ปรือปิดลง...
\"อย่าประมาทสิไอ้หนู\" บิลลี่พุ่งตัวเข้ามาด้วยความเร็วที่มองตามแทบไม่ทัน ก่อนจะตีลังกาสองตลบแล้ว --
พรึ่บ!!!
ดวงตาของเด็กหนุ่มเบิกโพลงขึ้นเพียงอึดใจก่อนการปะทะ เลือดสีแดงสาดเป็นสายสร้างความสยดสยองให้แก่ตัวหมากทั้งสองฝั่ง คำถามดังก้องขึ้นในใจของทุกคน...
ใครชนะ??
หัวใจของเฟรินบัดนี้เต้นระรัวกับภาพเบื้องหน้า เมื่อเบี้ยทั้งสองต่างเลือดอาบกันทั้งคู่ กลิ่นคาวคละคลุ้งชวนสะอิดสะเอียน กัสกับบิลลี่ยืนหันหลังให้กัน ไม่มีใครขยับเขยื้ยน...
ตึง.....
ร่างของเด็กหนุ่มจากไวท์โรดล้มลง ชัยชนะเเป็นของบารามอส...
วิถีดาบแห่งจิต...
ไม่น่าเชื่อว่าเด็กนั่นจะใช้เป็นเร็วขนาดนี้
คิดแล้วยอดบุรุษเจ้าของตำแหน่งคิงก็ขยับรอยยิ้ม... มิน่าล่ะใครๆถึงได้ว่าปีสามป้อมอัศวินรุ่นนี่น่ากลัว - -ทั้งพ่อมดชั้นยอด หัวขโมยมือหนึ่ง นักฆ่ามือฉมัง แล้วยังนักดาบฝีมือเยี่ยมคนนั้นอีก...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
กัส โทนีย่า...
ทั้งท่วงท่าความเร็วก็น่ากลัวพออยู่แล้ว ยังจะมีไม้ตายวิชาดาบล่องหนนั่นอีก
โนอาร์ยิ้มกริ่ม ถึงว่า... คนในมิติถึงได้ชอบหมากรุกกันนัก เพราะมันสนุกอย่างนี้นี่เอง...
คนที่หน้าตาเฉยๆอย่างหมอนั่นยังซ่อนฝีมือร้ายกาจไว้ได้ขนาดนี้...
บารามอส...ประมาทไม่ได้จริงๆ...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“ม้าขวา เอฟห้า กำจัดเรือ” เจ้าหญิงแห่งบารามอสประกาศก้อง
ค่ำสั่งที่คนรับขยับรอยยิ้มกว้าง…
สายเลือดนักฆ่าของเขามันกำลังร้อนรุ่ม อยากสนุกกับศึกตรงหน้านี้เต็มแก่
คิดแล้ว คิล ฟีลมัสก็กระโดดเข้าไป...
เด็ก...
ไม่ว่าจะยังไงก็เด็ก...
โทนี่คิดแล้วกระชับสปีดฮันเตอร์ในมือแน่น
เขาจะประมาทไม่ได้... อเล็กซ์ก็ประมาทแม่สาวน้อยคนนั้นไปทีแล้วถึงได้แพ้ไปไม่เป็นท่า ดวงตาสีม่วงเปล่งประกายระริกชอบใจราวกับกำลังรู้สึกสนุก
สนุกที่จะได้สู้... สนุกที่จะได้ฆ่า!!!
ความคิดที่ดึงร่างทั้งร่างให้ชักเท้าหนีคนตรงหน้าโดยอัตโนมัติ
นี่เขากำลังกลัว... กลัวเด็กคนหนึ่งนะเหรอ?!!
ไม่มีทาง!!
สปีดฮันเตอร์!!!!
อาวุธของโทนี่ถูกขว้างออกไป คิลหลบได้ทัน แต่จู่ๆสปีดฮันเตอร์ก็ตีวงกลับเข้ามา - -
ฉัวะ!!!
เลือดสดๆไหลรินลงจากบาดแผลของทายาทนักฆ่า ที่ฉายรอยยิ้มเหี้ยมบนใบหน้า เจ้าตัวป้ายเลือดบนแขนขึ้นมาสัมผัสปลายลิ้น รสคาวของโลหิตแผ่ซ่านไปทั่วปาก ปลุกสัญชาติญาณนักฆ่าให้ตื่นตัวอย่างไม่อาจจะรั้งอยู่…
เพียงเสี้ยววินาทีที่สปีดฮันเตอร์พุ่งกลับเข้ามาในมือของโทนี่ - - คิลก็บุกประชิดถึงตัว - - แล้วใช้เชือกไฟฟ้ารัดคอเหยื่อ - - ประจุไฟฟ้านับหมื่นโวลต์ทำงานของมันได้อย่างยอดเยี่ยม...
ร่างของโทนี่ทรุดลงกับพื้น... ถ้าไม่ใช่เพราะมีพลังแฝงเขาคงตาย...
“ที่แท้ก็ไม่เท่าไหร่ ถ้าเฟรินไม่ขอไว้ฉันคงควักหัวใจนาย...” นัยน์ตาสีม่วงเปล่งประกายระริกแล้วแย้มรอยยิ้มที่ฉุดกระชากความกลัวของชาวไวท์โรดให้พุ่งโผนขึ้นไปได้อีกกว่าเท่าตัว
ชัยชนะเป็นของป้อมอัศวินโดยสมบูรณ์...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
เด็กนั่น... เลือดเย็นชะมัด...
กลัวก็ไม่ได้ ประมาทก็ไม่ได้ แล้วจะเอาอะไรไปสู้?...
ถึงแมธัวจะเก่งหมากรุกขนาดไหน แต่ลงแพ้รวดยังงี้ คงไปไม่รอด...
“เบี้ยห้า จีสี่ กินเบี้ย” คำสั่งที่เหมือนสั่งไปฆ่าตัวตายชัดๆ เล่นส่งเจอร์รี่ไปเจอกับอดีตผู้คุมกฎที่ชื่อโซมาเนีย ดูจากผู้คุมกฎคนแรกที่ชื่อลูคัสก็รู้แล้วว่าฝีมือคงไม่ธรรมดา แล้วเจอร์รี่จะชนะได้เหรอ?...
แล้วไวท์โรดก็เป็นฝ่ายแพ้ไปอีกตามเคย... ยังไม่ทันที่เจอร์รีจะขยับปากร่ายคาถา ผู้คุมกฏสาวเจ้าของฉายาร้อยจันทร์เสี้ยวก็วาดดาบลงประทับร่างนับไม่ถ้วนเสียแล้ว... ไม่เสียฉายาเจ้าแห่งความเร็ว…
เทพีแห่งชัยชนะของชาวไวท์โรดไปอยู่เสียที่ไหนกัน?
แต่บทสนทนาชวนปวดหัวก็ยังคงดำเนินต่อไป...
\"แล้วพี่แมธัวมีแฟนรึยังฮะ?\" พอถามเสร็จเจ้าตัวดีก็ส่งแอปเปิ้ลเข้าปาก ไม่ได้สนใจเลยสักนิดกับเบี้ยที่มันส่งไปรบกันกลางกระดาน
\"อืม... ยังโสดอยู่จ้ะ แล้วเราล่ะไม่มีบ้างเหรอ?\" แมธัวพูดยิ้มๆ
\"อ่า...ก็...คงมีมั้งฮะ..\" เจ้าตัวยิ้มรับแห้งๆแล้วกลืนน้ำลายเอื้อก
ถามอะไรไม่เ สื อ กถาม ดันไปถามเรื่องขุดหลุมฝังตัวเองซะได้...
คิดแล้วก็ถอนหายใจเฮือกก่อนที่จะเบือนสายตาไปมองศึกระหว่างเบี้ยบนกระดานแก้เซ็ง...
กัส ปะทะ บิลลี่
ฝ่ายตรงข้ามตัวใหญ่กว่าก็จริงแต่เบี้ยของเธอเร็วกว่า...
บิลลี่สปริงตัวหลบดาบของกัสได้อย่างเฉียดฉิว แล้วพุ่งตัวลงถีบคู่ แต่กัสก็หลบได้สบายๆ
แต่จู่ๆ...
เคร้ง!!
ดาบเงินเนื้อดีในมือถูกโยนทิ้งกองไว้บนพื้น ดวงตาสีฟ้าเงินที่เคยจับจ้องคู่ต่อสู้บัดนี้ปรือปิดลง...
\"อย่าประมาทสิไอ้หนู\" บิลลี่พุ่งตัวเข้ามาด้วยความเร็วที่มองตามแทบไม่ทัน ก่อนจะตีลังกาสองตลบแล้ว --
พรึ่บ!!!
ดวงตาของเด็กหนุ่มเบิกโพลงขึ้นเพียงอึดใจก่อนการปะทะ เลือดสีแดงสาดเป็นสายสร้างความสยดสยองให้แก่ตัวหมากทั้งสองฝั่ง คำถามดังก้องขึ้นในใจของทุกคน...
ใครชนะ??
หัวใจของเฟรินบัดนี้เต้นระรัวกับภาพเบื้องหน้า เมื่อเบี้ยทั้งสองต่างเลือดอาบกันทั้งคู่ กลิ่นคาวคละคลุ้งชวนสะอิดสะเอียน กัสกับบิลลี่ยืนหันหลังให้กัน ไม่มีใครขยับเขยื้ยน...
ตึง.....
ร่างของเด็กหนุ่มจากไวท์โรดล้มลง ชัยชนะเเป็นของบารามอส...
วิถีดาบแห่งจิต...
ไม่น่าเชื่อว่าเด็กนั่นจะใช้เป็นเร็วขนาดนี้
คิดแล้วยอดบุรุษเจ้าของตำแหน่งคิงก็ขยับรอยยิ้ม... มิน่าล่ะใครๆถึงได้ว่าปีสามป้อมอัศวินรุ่นนี่น่ากลัว - -ทั้งพ่อมดชั้นยอด หัวขโมยมือหนึ่ง นักฆ่ามือฉมัง แล้วยังนักดาบฝีมือเยี่ยมคนนั้นอีก...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
กัส โทนีย่า...
ทั้งท่วงท่าความเร็วก็น่ากลัวพออยู่แล้ว ยังจะมีไม้ตายวิชาดาบล่องหนนั่นอีก
โนอาร์ยิ้มกริ่ม ถึงว่า... คนในมิติถึงได้ชอบหมากรุกกันนัก เพราะมันสนุกอย่างนี้นี่เอง...
คนที่หน้าตาเฉยๆอย่างหมอนั่นยังซ่อนฝีมือร้ายกาจไว้ได้ขนาดนี้...
บารามอส...ประมาทไม่ได้จริงๆ...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“ม้าขวา เอฟห้า กำจัดเรือ” เจ้าหญิงแห่งบารามอสประกาศก้อง
ค่ำสั่งที่คนรับขยับรอยยิ้มกว้าง…
สายเลือดนักฆ่าของเขามันกำลังร้อนรุ่ม อยากสนุกกับศึกตรงหน้านี้เต็มแก่
คิดแล้ว คิล ฟีลมัสก็กระโดดเข้าไป...
เด็ก...
ไม่ว่าจะยังไงก็เด็ก...
โทนี่คิดแล้วกระชับสปีดฮันเตอร์ในมือแน่น
เขาจะประมาทไม่ได้... อเล็กซ์ก็ประมาทแม่สาวน้อยคนนั้นไปทีแล้วถึงได้แพ้ไปไม่เป็นท่า ดวงตาสีม่วงเปล่งประกายระริกชอบใจราวกับกำลังรู้สึกสนุก
สนุกที่จะได้สู้... สนุกที่จะได้ฆ่า!!!
ความคิดที่ดึงร่างทั้งร่างให้ชักเท้าหนีคนตรงหน้าโดยอัตโนมัติ
นี่เขากำลังกลัว... กลัวเด็กคนหนึ่งนะเหรอ?!!
ไม่มีทาง!!
สปีดฮันเตอร์!!!!
อาวุธของโทนี่ถูกขว้างออกไป คิลหลบได้ทัน แต่จู่ๆสปีดฮันเตอร์ก็ตีวงกลับเข้ามา - -
ฉัวะ!!!
เลือดสดๆไหลรินลงจากบาดแผลของทายาทนักฆ่า ที่ฉายรอยยิ้มเหี้ยมบนใบหน้า เจ้าตัวป้ายเลือดบนแขนขึ้นมาสัมผัสปลายลิ้น รสคาวของโลหิตแผ่ซ่านไปทั่วปาก ปลุกสัญชาติญาณนักฆ่าให้ตื่นตัวอย่างไม่อาจจะรั้งอยู่…
เพียงเสี้ยววินาทีที่สปีดฮันเตอร์พุ่งกลับเข้ามาในมือของโทนี่ - - คิลก็บุกประชิดถึงตัว - - แล้วใช้เชือกไฟฟ้ารัดคอเหยื่อ - - ประจุไฟฟ้านับหมื่นโวลต์ทำงานของมันได้อย่างยอดเยี่ยม...
ร่างของโทนี่ทรุดลงกับพื้น... ถ้าไม่ใช่เพราะมีพลังแฝงเขาคงตาย...
“ที่แท้ก็ไม่เท่าไหร่ ถ้าเฟรินไม่ขอไว้ฉันคงควักหัวใจนาย...” นัยน์ตาสีม่วงเปล่งประกายระริกแล้วแย้มรอยยิ้มที่ฉุดกระชากความกลัวของชาวไวท์โรดให้พุ่งโผนขึ้นไปได้อีกกว่าเท่าตัว
ชัยชนะเป็นของป้อมอัศวินโดยสมบูรณ์...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
เด็กนั่น... เลือดเย็นชะมัด...
กลัวก็ไม่ได้ ประมาทก็ไม่ได้ แล้วจะเอาอะไรไปสู้?...
ถึงแมธัวจะเก่งหมากรุกขนาดไหน แต่ลงแพ้รวดยังงี้ คงไปไม่รอด...
“เบี้ยห้า จีสี่ กินเบี้ย” คำสั่งที่เหมือนสั่งไปฆ่าตัวตายชัดๆ เล่นส่งเจอร์รี่ไปเจอกับอดีตผู้คุมกฎที่ชื่อโซมาเนีย ดูจากผู้คุมกฎคนแรกที่ชื่อลูคัสก็รู้แล้วว่าฝีมือคงไม่ธรรมดา แล้วเจอร์รี่จะชนะได้เหรอ?...
แล้วไวท์โรดก็เป็นฝ่ายแพ้ไปอีกตามเคย... ยังไม่ทันที่เจอร์รีจะขยับปากร่ายคาถา ผู้คุมกฏสาวเจ้าของฉายาร้อยจันทร์เสี้ยวก็วาดดาบลงประทับร่างนับไม่ถ้วนเสียแล้ว... ไม่เสียฉายาเจ้าแห่งความเร็ว…
เทพีแห่งชัยชนะของชาวไวท์โรดไปอยู่เสียที่ไหนกัน?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น