ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บารามอสบุก
แล้วก็ถึงคราวคำสั่งบุกแรกจากทางฝั่งบารามอส...
\"เบี้ยห้า ดีห้า กำจัดเบี้ย... ฝากด้วยนะมาทิลด้า\" ตัวคนออกคำสั่งพูดสำทับแล้วอ้าปากหาวหวอดได้หน้าตาเฉย ทำให้สาวน้อยผู้รับคำสั่งต้องนับหนึ่งถึงร้อยเพื่อกลั้นโทสะ
ไอ้คนบ้า!!
นี่มันจะไม่รู้สึกรู้สมอะไรกับเขาเลยรึไง!!
ความคิดที่ชวนให้หงุดหงิดเป็นที่สุด ก่อนที่จะก้าวเข้าไปประจันหน้าหับเด็กหนุ่มที่เป็นคู่มือ...
แล้วนี่จะจัดตำแหน่งให้มันดีหน่อยก็ไม่ได้ ดันให้เป็นเบี้ยใช้ได้แค่ดาบ แล้วคู่ต่อสู้ของเธอดูแพ้ทางดาบเสียเมื่อไหร่กัน ถ้าเพียงแต่ใช้เวทได้...
คงไม่ต้องเปลืองเวลาขนาดนี้...
อเล็กซ์มองคู่ต่อสู้ตรงหน้า - - หน้าตาก็โอเค ฝีมือดูท่าทางคงไม่เท่าไหร่...ไม่อยากสู้กับเด็กผู้หญิงเลยให้ตายสิ!! เด็กหนุ่มขยับอาวุธในมือแน่นขณะที่มาทิลด้าเริ่มวาดดาบ...
เอาแค่เบาะๆแล้วกัน
ร๊อกเก็ตบอล!!
มาทิลด้าเบี่ยงตัวหลบสูกปิงปองลูกแรก - - ลูกที่สอง - - ลูกที่สาม - - ก่อนที่จะ...
สวบ!!!
ดาบเงินในมือสาวน้อยบัดนี้ปักทะลุร่างเด็กหนุ่ม สีหน้าของเจ้าหล่อนยังไม่แปรเปลี่ยนแม้สักนิด...
อเล็กซ์ประมาทไป...
พอลคิดในใจขณะที่เด็กนักเรียนป้อมอัศวินสองคนเข้ามาหามเพื่อนของเขาออกไปนอกกระดาน นับว่าโชคดีที่มาทิลด้าไม่ใจร้ายพอที่จะดึงดาบออกจากตัวอเล็กซ์ ไม่งั้นเขาคงไม่รอด...
\"เบี้ยสาม ดีห้า กินเบี้ย\" คำสั่งบุกกลับทันทีจากฝั่งไวท์โรด
พอลก้าวไปประจันหน้ากับมาทิลด้า... เขากำหมัดชูขึ้นข้างหน้า ขณะที่มาทิลด้าวิ่งสปีดตัวเข้ามาพร้อมดาบในมือหวังจะกำชัยชนะแต่...
\"อย่าคิดว่ามันจะได้ผลซ้ำสอง - - ไฮเปอร์บีม!!!\"
ลำแสงสีแดงพุ่งออกจากไฮเปอร์โกรฟ เร็วเกินกว่าที่มาทิลด้าจะหลบทัน รัศมีความร้อนแผ่กระจาย แสงสีแดงอาบย้อมทาทาบผืนกระดานจนสายตาทุกคู่จำต้องเบือนหนี...
จนในที่สุดเฟรินก็ค่อยๆลืมตาขึ้น...
ร่างของมาทิลด้าหายไปแล้ว เหลือเพียงเด็กหนุ่มผมทองคนนั้น - - เบี้ยสาม ได้เบ็นเบี้ยทั้งๆที่ฝีมือมันไม่น่าจะเป็นแค่เบี้ย
เฟรินกลืนน้ำลายเอื้อก - -นี่ดีนะที่ไม่ส่งคาโลไปปะทะด้วยแต่แรก ไม่งั้นกระดานคงเละตั้งแต่เปิดเกม
\"เบี้ยสี่ ดีสี่\" คิดแล้วเจ้าตัวก็เอ่ยคำสั่งต่อไป...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ตูม!!!!
เสียงระเบิดดังจากสองฟากฝั่งกระดานที่บัดนี้เล่อนเอาหัวใจของผู้เดินหมากแห่งบารามอสเริ่มเต้นไม่สงบแม้สีหน้าจะยังนิ่งได้เพราะงัดเอาวิชาหน้ากากฟาโรห์ขึ้นมาใช้
ช่องเอฟหก
แองจี้ ปะทะ คีตาร์
ช่องบีห้า
โฮการ์ด ปะทะ คาโล
อุตส่าห์ให้มันเดินเลี่ยงไม่ไปลงตาใครแล้วเชียว...
แล้วคนใจอ่อนอย่างมันจะกำราบผู้ชายร่างยักษ์คนนั้นได้หรือเปล่าเธอก็ยังไม่แน่ใจ
สปาร์กกิ้งบีม!!!
ไอซ์วอลล์!!
เกลียวสายฟ้าปะทะกำแพงน้ำแข็งแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ โฮการ์ดถอยหลังออกไปสองสามก้าว...
ไอ้นี่...ไม่ธรรมดา
ยังไม่ทันที่เขาจะได้คิดอะไรต่อ เด็กหนุ่มรูปงานตรงหน้าก็ปักคทาพิพากษาลงกับพื้นแล้วเริ่มร่ายเวท...
หิมะเริ่มโปรยปราย เขตอาคมแผ่กว้าง ความเย็นเยียบเสียดแทงถึงกระดูก
\"วีสกาย่า\"
พายุหิมะหมุนตัวเป็นสายจากฟากฟ้าจรดผืนดิน หมาป่าน้ำแข็งนับสิบผุดขึ้นจากพื้นหิมะแล้วโผนทะยานเข้ารุมเหยื่อ
ธันเดอร์!!!
สายฟ้าปะทะคมเขี้ยว - - ร่างของสัตว์บ้าเลือดแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ แต่ยังไม่วายก่อรูปกลับเป็นตัวใหม่ แล้วทะยานเข้าฝังรอยเขี้ยวลึกลงบนร่างของเด็กหนุ่ม
\"อ๊ากกกกกก!!\" เสียงกรีดร้องโหนหวนของเหยื่อที่บัดนี้หมดหนทางตอบโต้โดยสิ้นเชิง แม้บาดแผลจะไม่ลึกอย่างที่คิด แต่ความเย็นจากคมเขี้ยวน้ำแข็งส่งความปวดชาร้าวไปทั้งร่างจนถึงกระดูก
เขากำลังจะตาย... เขากำลังจะหนาวตาย!!!
\"ยอมแพ้ซะ\" น้ำเสียงเย็นชาจากเจ้าของอาคมเหมือนจะเตือนสติสตรีผู้คุมเกม มือสั่นระริกของแมธัวจึงค่อยๆยกป้ายขึ้นแม้สีหน้าจะยังนิ่งเฉย
เพียงพริบตา เขตอาคมน้ำแข็งก็สลายลง ร่างของโฮการ์ดบัดนี้นอนแผ่หมดเรี่ยวแรงอยู่กับพื้น รอให้เพื่อนๆที่ตามมาชมการแข่งช่วยหามออกไปรักษา ดวงตาสีฟ้าทอดมองเย็นชาก่อนจะถอนลมหายใจแผ่วเบา - - ไม่ว่ายังไงเขาก็ฆ่าคนไม่ได้อยู่ดี...
รุนแรง...น่ากลัว...สมฉายาพ่อมดปีศาจแห่งคาโนวาล...
แม้แต่เจ้าชายอาเธอร์ยังแทบไม่เชื่อสายตา...
นี่หรือคือมหาเวทบทที่เกือบหยิบยื่นความพ่ายแพ้ให้แก่มหาบุรุษอย่างเจ้าชายโรเวน ถ้าเพียงแต่ผู้ใช้จะใจแข็งกว่านี้สักนิด...
ศึกนี้คุ้มค่าจริงๆที่รับคำชวนของเจ้าชายโรเวน แค่ดูสงครามระหว่างคนเดินหมากก็คุ้มสุดคุ้มแล้ว... เจ้าชายแห่งซาเรสเบือนสายตาไปมองสาวสวยเบื้องบนในปะรำพิธี - - เจ้าหล่อนก็ใจกล้าไม่เบา เพื่อนเจ็บขนาดนั้นยังนิ่งอยู่ได้ พอกันกับเฟริน
นี่กระมัง สงครามที่แท้จริงเหนือกระดานเกียรติยศที่แสนจะบ้าเลือด...
สงครามแห่งจิตวิทยาของอิสตรีผู้คุมเกมทั้งสอง...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ตูม!!!
เสียงระเบิดดังจากกระดานอีกฟาก เรียกให้สายตาทุกคู่หันไปจับจ้อง เพราะศึกเมื่อครู่ทำให้เธอเกือบลืมไปว่าฝั่งนี้ก็มีศึกระหว่างเบี้ยแองจี้กับบิชอบคีตาร์ให้คอยกังวลอยู่
บิชอบที่แสนจะร้ายกาจกับเบี้ยที่อาจหาญเกินฐานะ
เปรี้ยง!!
สายฟ้าฟาดผ่าลงบนตารางสี่เหลี่ยมจนพื้นหินอ่อนแตกกระจายปลิวว่อน
แม้จะไร้คทาแต่ฝีมือของเจ้าหล่อนก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าเดิมเลย เห็นแล้วก็ชวนให้นึกถึงพ่อมดริชาร์ดแห่งเอเดน ผู้ที่เก่งกล้าสามารถขนาดที่ใช้เพียงคทากิ่งไม้ก็กำราบอาลูน่าของเธอลงได้ราบคาบ แล้วก็พาลนึกไพล่ไปถึงไอ้เจ้าชายงี่เง่าของเธอ นี่ถ้ามันไม่มีคทามันจะเก่งเหมือนชาวบ้านเค้ารึเปล่าก็ไม่รู้
แต่ความคิดก็มีอันต้องสะดุดลงเมื่อเสียงการต่อสู้เบื้องหน้าดังขึ้นเตือนสติ
เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!!
สายฟ้ากระหน่ำฟาด สายลมโหมพัดแรง ดาบเงินที่มีไว้ให้ใช้บัดนี้ถูกโยนปักทิ้งไว้ข้างๆอย่างไม่คิดจะแยแส ดวงตาสีฟ้าของเจ้าหล่อนยิ่งโชนกล้าเมื่อเห็นคู่มือของเธอกางบาเรียรับสายฟ้าของเธอได้หมด
ตูม!!
คีตาร์ส่งกระแสจิตเข้าโจมตีกลับ ร่างของแองจี้ไถลครูดไปกับพื้น แต่ก็ยังไม่วายลุกขึ้นสู้ต่อ
\"ยอมแพ้ซะเถอะ เสียเวลาฉันเปล่าๆ\" คีตาร์พูดห้วน แต่คำตอบที่ได้กลับเป็นสายฟ้าเส้นเล็กที่เฉี่ยวเอาเลือดจากบาดแผลที่ข้างแก้มเป็นแนวยาว
\"ป้อมอัศวิน เลือดอัศวิน ถ้าไม่ชนะฉันก็ยอมตาย\" ดวงตาสีฟ้าอ่อนโชนแสงกล้าแล้วจับดาบทั้งๆที่ในชีวิตไม่เคยคิดว่าจะต้องจับ เจ้าหล่อนวาดดาบสะเปะสะปะ แต่คีตาร์ก็หลบได้อย่างง่ายดาย เด็กสาวใช้พลังจิตหายตัวไปอยู่ข้างหลัง - -
วาบ!!!!
คลื่นพลังจิตซัดกระแทกร่างแองจี้ ตรึงเธออยู่บนพื้นที่ค่อยๆแตกยุบลงด้วยพลังมหาศาล แล้วดาบในมือก็หลุดออกอย่างง่ายดาย ก่อนจะค่อยๆหันปลายมาทาบลำคอขาวระหง
\"ยอมแพ้\" เฟรินยกป้ายขึ้นอย่างไม่มีทีท่าว่าจะลังเลแม้แต่น้อย
\"คนบ้า!! สั่งยอมแพ้ทำไม!! ตายเป็นตายสิ!!!\" แองจี้คำรามลั่น
\"ชีวิตคนเรามีค่า แพ้ศึกเดียวใช่จะแพ้ทั้งหมด ถ้าเธอยอมตายโดยไม่คิดจะสู้ มันก็ไม่ต่างอะไรกับการยอมแพ้\"
นัยน์ตาทุกคู่ตวัดขึ้นมองสาวน้อยเจ้าของคำพูดเฉียบคมที่ฉีกยิ้มกว้าง แล้วนั่งจิบชาวางมาดต่อได้อย่างน่าหมั่นไส้ เธอจะรู้ไหมว่าคำพูดของเธอตราตรึงคนฟังทั้งสนามให้ได้คิด...
แพ้ศึกเดียวใช่จะแพ้ทั้งหมด...
แมธัวหลับตาลงช้าๆ...
ศึกเพิ่งดำเนินไปเพียงครึ่งกระดาน แต่เธอรู้แล้วว่าใครเป็นผู้กำชัยชนะในใจเธอ...
เจ้าหญิงแห่งบารามอส ช่างร้ายกาจสมคำร่ำลือจริงๆ...
\"เบี้ยห้า ดีห้า กำจัดเบี้ย... ฝากด้วยนะมาทิลด้า\" ตัวคนออกคำสั่งพูดสำทับแล้วอ้าปากหาวหวอดได้หน้าตาเฉย ทำให้สาวน้อยผู้รับคำสั่งต้องนับหนึ่งถึงร้อยเพื่อกลั้นโทสะ
ไอ้คนบ้า!!
นี่มันจะไม่รู้สึกรู้สมอะไรกับเขาเลยรึไง!!
ความคิดที่ชวนให้หงุดหงิดเป็นที่สุด ก่อนที่จะก้าวเข้าไปประจันหน้าหับเด็กหนุ่มที่เป็นคู่มือ...
แล้วนี่จะจัดตำแหน่งให้มันดีหน่อยก็ไม่ได้ ดันให้เป็นเบี้ยใช้ได้แค่ดาบ แล้วคู่ต่อสู้ของเธอดูแพ้ทางดาบเสียเมื่อไหร่กัน ถ้าเพียงแต่ใช้เวทได้...
คงไม่ต้องเปลืองเวลาขนาดนี้...
อเล็กซ์มองคู่ต่อสู้ตรงหน้า - - หน้าตาก็โอเค ฝีมือดูท่าทางคงไม่เท่าไหร่...ไม่อยากสู้กับเด็กผู้หญิงเลยให้ตายสิ!! เด็กหนุ่มขยับอาวุธในมือแน่นขณะที่มาทิลด้าเริ่มวาดดาบ...
เอาแค่เบาะๆแล้วกัน
ร๊อกเก็ตบอล!!
มาทิลด้าเบี่ยงตัวหลบสูกปิงปองลูกแรก - - ลูกที่สอง - - ลูกที่สาม - - ก่อนที่จะ...
สวบ!!!
ดาบเงินในมือสาวน้อยบัดนี้ปักทะลุร่างเด็กหนุ่ม สีหน้าของเจ้าหล่อนยังไม่แปรเปลี่ยนแม้สักนิด...
อเล็กซ์ประมาทไป...
พอลคิดในใจขณะที่เด็กนักเรียนป้อมอัศวินสองคนเข้ามาหามเพื่อนของเขาออกไปนอกกระดาน นับว่าโชคดีที่มาทิลด้าไม่ใจร้ายพอที่จะดึงดาบออกจากตัวอเล็กซ์ ไม่งั้นเขาคงไม่รอด...
\"เบี้ยสาม ดีห้า กินเบี้ย\" คำสั่งบุกกลับทันทีจากฝั่งไวท์โรด
พอลก้าวไปประจันหน้ากับมาทิลด้า... เขากำหมัดชูขึ้นข้างหน้า ขณะที่มาทิลด้าวิ่งสปีดตัวเข้ามาพร้อมดาบในมือหวังจะกำชัยชนะแต่...
\"อย่าคิดว่ามันจะได้ผลซ้ำสอง - - ไฮเปอร์บีม!!!\"
ลำแสงสีแดงพุ่งออกจากไฮเปอร์โกรฟ เร็วเกินกว่าที่มาทิลด้าจะหลบทัน รัศมีความร้อนแผ่กระจาย แสงสีแดงอาบย้อมทาทาบผืนกระดานจนสายตาทุกคู่จำต้องเบือนหนี...
จนในที่สุดเฟรินก็ค่อยๆลืมตาขึ้น...
ร่างของมาทิลด้าหายไปแล้ว เหลือเพียงเด็กหนุ่มผมทองคนนั้น - - เบี้ยสาม ได้เบ็นเบี้ยทั้งๆที่ฝีมือมันไม่น่าจะเป็นแค่เบี้ย
เฟรินกลืนน้ำลายเอื้อก - -นี่ดีนะที่ไม่ส่งคาโลไปปะทะด้วยแต่แรก ไม่งั้นกระดานคงเละตั้งแต่เปิดเกม
\"เบี้ยสี่ ดีสี่\" คิดแล้วเจ้าตัวก็เอ่ยคำสั่งต่อไป...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ตูม!!!!
เสียงระเบิดดังจากสองฟากฝั่งกระดานที่บัดนี้เล่อนเอาหัวใจของผู้เดินหมากแห่งบารามอสเริ่มเต้นไม่สงบแม้สีหน้าจะยังนิ่งได้เพราะงัดเอาวิชาหน้ากากฟาโรห์ขึ้นมาใช้
ช่องเอฟหก
แองจี้ ปะทะ คีตาร์
ช่องบีห้า
โฮการ์ด ปะทะ คาโล
อุตส่าห์ให้มันเดินเลี่ยงไม่ไปลงตาใครแล้วเชียว...
แล้วคนใจอ่อนอย่างมันจะกำราบผู้ชายร่างยักษ์คนนั้นได้หรือเปล่าเธอก็ยังไม่แน่ใจ
สปาร์กกิ้งบีม!!!
ไอซ์วอลล์!!
เกลียวสายฟ้าปะทะกำแพงน้ำแข็งแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ โฮการ์ดถอยหลังออกไปสองสามก้าว...
ไอ้นี่...ไม่ธรรมดา
ยังไม่ทันที่เขาจะได้คิดอะไรต่อ เด็กหนุ่มรูปงานตรงหน้าก็ปักคทาพิพากษาลงกับพื้นแล้วเริ่มร่ายเวท...
หิมะเริ่มโปรยปราย เขตอาคมแผ่กว้าง ความเย็นเยียบเสียดแทงถึงกระดูก
\"วีสกาย่า\"
พายุหิมะหมุนตัวเป็นสายจากฟากฟ้าจรดผืนดิน หมาป่าน้ำแข็งนับสิบผุดขึ้นจากพื้นหิมะแล้วโผนทะยานเข้ารุมเหยื่อ
ธันเดอร์!!!
สายฟ้าปะทะคมเขี้ยว - - ร่างของสัตว์บ้าเลือดแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ แต่ยังไม่วายก่อรูปกลับเป็นตัวใหม่ แล้วทะยานเข้าฝังรอยเขี้ยวลึกลงบนร่างของเด็กหนุ่ม
\"อ๊ากกกกกก!!\" เสียงกรีดร้องโหนหวนของเหยื่อที่บัดนี้หมดหนทางตอบโต้โดยสิ้นเชิง แม้บาดแผลจะไม่ลึกอย่างที่คิด แต่ความเย็นจากคมเขี้ยวน้ำแข็งส่งความปวดชาร้าวไปทั้งร่างจนถึงกระดูก
เขากำลังจะตาย... เขากำลังจะหนาวตาย!!!
\"ยอมแพ้ซะ\" น้ำเสียงเย็นชาจากเจ้าของอาคมเหมือนจะเตือนสติสตรีผู้คุมเกม มือสั่นระริกของแมธัวจึงค่อยๆยกป้ายขึ้นแม้สีหน้าจะยังนิ่งเฉย
เพียงพริบตา เขตอาคมน้ำแข็งก็สลายลง ร่างของโฮการ์ดบัดนี้นอนแผ่หมดเรี่ยวแรงอยู่กับพื้น รอให้เพื่อนๆที่ตามมาชมการแข่งช่วยหามออกไปรักษา ดวงตาสีฟ้าทอดมองเย็นชาก่อนจะถอนลมหายใจแผ่วเบา - - ไม่ว่ายังไงเขาก็ฆ่าคนไม่ได้อยู่ดี...
รุนแรง...น่ากลัว...สมฉายาพ่อมดปีศาจแห่งคาโนวาล...
แม้แต่เจ้าชายอาเธอร์ยังแทบไม่เชื่อสายตา...
นี่หรือคือมหาเวทบทที่เกือบหยิบยื่นความพ่ายแพ้ให้แก่มหาบุรุษอย่างเจ้าชายโรเวน ถ้าเพียงแต่ผู้ใช้จะใจแข็งกว่านี้สักนิด...
ศึกนี้คุ้มค่าจริงๆที่รับคำชวนของเจ้าชายโรเวน แค่ดูสงครามระหว่างคนเดินหมากก็คุ้มสุดคุ้มแล้ว... เจ้าชายแห่งซาเรสเบือนสายตาไปมองสาวสวยเบื้องบนในปะรำพิธี - - เจ้าหล่อนก็ใจกล้าไม่เบา เพื่อนเจ็บขนาดนั้นยังนิ่งอยู่ได้ พอกันกับเฟริน
นี่กระมัง สงครามที่แท้จริงเหนือกระดานเกียรติยศที่แสนจะบ้าเลือด...
สงครามแห่งจิตวิทยาของอิสตรีผู้คุมเกมทั้งสอง...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ตูม!!!
เสียงระเบิดดังจากกระดานอีกฟาก เรียกให้สายตาทุกคู่หันไปจับจ้อง เพราะศึกเมื่อครู่ทำให้เธอเกือบลืมไปว่าฝั่งนี้ก็มีศึกระหว่างเบี้ยแองจี้กับบิชอบคีตาร์ให้คอยกังวลอยู่
บิชอบที่แสนจะร้ายกาจกับเบี้ยที่อาจหาญเกินฐานะ
เปรี้ยง!!
สายฟ้าฟาดผ่าลงบนตารางสี่เหลี่ยมจนพื้นหินอ่อนแตกกระจายปลิวว่อน
แม้จะไร้คทาแต่ฝีมือของเจ้าหล่อนก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าเดิมเลย เห็นแล้วก็ชวนให้นึกถึงพ่อมดริชาร์ดแห่งเอเดน ผู้ที่เก่งกล้าสามารถขนาดที่ใช้เพียงคทากิ่งไม้ก็กำราบอาลูน่าของเธอลงได้ราบคาบ แล้วก็พาลนึกไพล่ไปถึงไอ้เจ้าชายงี่เง่าของเธอ นี่ถ้ามันไม่มีคทามันจะเก่งเหมือนชาวบ้านเค้ารึเปล่าก็ไม่รู้
แต่ความคิดก็มีอันต้องสะดุดลงเมื่อเสียงการต่อสู้เบื้องหน้าดังขึ้นเตือนสติ
เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!!
สายฟ้ากระหน่ำฟาด สายลมโหมพัดแรง ดาบเงินที่มีไว้ให้ใช้บัดนี้ถูกโยนปักทิ้งไว้ข้างๆอย่างไม่คิดจะแยแส ดวงตาสีฟ้าของเจ้าหล่อนยิ่งโชนกล้าเมื่อเห็นคู่มือของเธอกางบาเรียรับสายฟ้าของเธอได้หมด
ตูม!!
คีตาร์ส่งกระแสจิตเข้าโจมตีกลับ ร่างของแองจี้ไถลครูดไปกับพื้น แต่ก็ยังไม่วายลุกขึ้นสู้ต่อ
\"ยอมแพ้ซะเถอะ เสียเวลาฉันเปล่าๆ\" คีตาร์พูดห้วน แต่คำตอบที่ได้กลับเป็นสายฟ้าเส้นเล็กที่เฉี่ยวเอาเลือดจากบาดแผลที่ข้างแก้มเป็นแนวยาว
\"ป้อมอัศวิน เลือดอัศวิน ถ้าไม่ชนะฉันก็ยอมตาย\" ดวงตาสีฟ้าอ่อนโชนแสงกล้าแล้วจับดาบทั้งๆที่ในชีวิตไม่เคยคิดว่าจะต้องจับ เจ้าหล่อนวาดดาบสะเปะสะปะ แต่คีตาร์ก็หลบได้อย่างง่ายดาย เด็กสาวใช้พลังจิตหายตัวไปอยู่ข้างหลัง - -
วาบ!!!!
คลื่นพลังจิตซัดกระแทกร่างแองจี้ ตรึงเธออยู่บนพื้นที่ค่อยๆแตกยุบลงด้วยพลังมหาศาล แล้วดาบในมือก็หลุดออกอย่างง่ายดาย ก่อนจะค่อยๆหันปลายมาทาบลำคอขาวระหง
\"ยอมแพ้\" เฟรินยกป้ายขึ้นอย่างไม่มีทีท่าว่าจะลังเลแม้แต่น้อย
\"คนบ้า!! สั่งยอมแพ้ทำไม!! ตายเป็นตายสิ!!!\" แองจี้คำรามลั่น
\"ชีวิตคนเรามีค่า แพ้ศึกเดียวใช่จะแพ้ทั้งหมด ถ้าเธอยอมตายโดยไม่คิดจะสู้ มันก็ไม่ต่างอะไรกับการยอมแพ้\"
นัยน์ตาทุกคู่ตวัดขึ้นมองสาวน้อยเจ้าของคำพูดเฉียบคมที่ฉีกยิ้มกว้าง แล้วนั่งจิบชาวางมาดต่อได้อย่างน่าหมั่นไส้ เธอจะรู้ไหมว่าคำพูดของเธอตราตรึงคนฟังทั้งสนามให้ได้คิด...
แพ้ศึกเดียวใช่จะแพ้ทั้งหมด...
แมธัวหลับตาลงช้าๆ...
ศึกเพิ่งดำเนินไปเพียงครึ่งกระดาน แต่เธอรู้แล้วว่าใครเป็นผู้กำชัยชนะในใจเธอ...
เจ้าหญิงแห่งบารามอส ช่างร้ายกาจสมคำร่ำลือจริงๆ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น