คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ 18 : ช ว น เ ข้ า บ้ า น ... ชื่อตอนน่ากลัวจริง - -"
บทที่ 18
__________________________________________________________________________________________
ฟ้าหลังฝนมันสดชื่นครับ หลังการสอบก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก ความจริงหลังสอบเสร็จก็เหมือนกับปิดเทอมไปเลยน่ะครับ แต่สำหรับเด็กหออย่างพวกผมน่ะไม่ใช่ ต้องอยู่โรงเรียนต่ออีกสองสามวันครับ เพราะต้องทำเรื่องออกหอแล้วก็จัดของ ปิดท้ายด้วยประชุมเล็กๆน้อยๆ
เรื่องไอ้บอลน่ะเคลียร์กับเพื่อนเรียบร้อยแล้วครับ ถึงจะเคลียร์แบบงงๆเพราะมันไม่บอกเหตุผลก็เถอะ... สถานการณ์ตอนนี้เลยกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้วครับ ^^
วันนี้ไม่ค่อยมีคนมาโรงเรียนเลยแหละครับ พวกที่มาก็คือมาส่งงาน ไม่ก็มาสอบซ่อมอะไรทำนองนี้ ส่วนพวกผมก็ไปนั่งเล่นอยู่ใต้ตึก นั่งคุยกันแล้วก็มองคนนู้นคนนี้เดินผ่านไปแบบไร้สาระโคตรๆเลยน่ะครับ แหะๆ
“เออ แล้วห้องพวกเมิงจัดอะไรวะ” ไอ้กรถามผมกับไอ้บอล วกมาเรื่องงานโรงเรียนชักมีสาระมากขึ้นแล้วครับ หุหุ
“คอนเสิร์ตเว่ย ไอ้เอี้ยนี่มันคิด กรูเลยซวยไปด้วย” ผมพูดไปแล้วชี้ไปที่ไอ้บอล โทษมันครับ มันผิดเต็มๆ
“เฮ้ย น่ามันว่ะ เดี๋ยวพวกกรูไปเว่ย” ไอ้ว่านพูดมั่ง ถ้าผมอยู่ห้องอื่นคงจะสนใจเหมือนกันแหละ
“แล้วนี่เมิงร้องด้วยป่าววะ” ไอ้บูมถาม
“อือ กรูร้องกับไอ้ชาเว่ย ดูโอ้อะ” ไอ้บอลตอบแทนผม
“อ้าว ดูโอ้หรอฟะ น่าจะเป็นเพลงคู่” ไอ้กรที่นั่งข้างๆผมกระซิบแล้วหัวเราะเบาๆ ผมรู้ความหมายแฝงนะ เลยเอาเบรกเกอร์ไปเหยียบทรีนมันแรงๆ
“โอ้ย! ล้อเล่นเว่ย” ไอ้กรมันร้องออกมาดังๆ คนอื่นก็งงดิครับ ผมเลยรีบปั้นหน้าเนียนๆ กรูไม่รู้กรูไม่เห็น แบ๊วๆเข้าไว้
“อะไรไอ้กร ล้อเล่นอะไรของเมิง” ตายล่ะ ไอ้บอลถาม
“เปล่า...กรูหมายถึง...ที่กรูถามตอนแรกอะล้อเล่น แต่พวกเมิงดันไปตอบจริงจังๆไง” เป็นอะไรที่ไม่เนียนมากกกกกครับ แต่ต้องขอบใจมันนะที่ยังปิดเรื่องของผมไว้ แต่ไอ้บูมท่าจะมองสถานการณ์ออกครับ มันเลยรีบเปลี่ยนเรื่อง (น่ารักกันจริงเพื่อนผม มาหอมทีดิ๊ ^3^)
“อย่าไปสนใจไอ้กรมัน ว่าแต่จะขึ้นร้องตอนไหน กรูจะไปดู ฮ่าๆๆ” ตอนแรกคิดว่าจะช่วย ที่ไหนได้ดันชี้โพรงให้กระรอกชัดๆ T_T
“โห่ ไม่ต้องไปเลยพวกเมิงอะ” ผมต้องปฏิเสธไว้ก่อน แน่นอนครับ ถ้าพวกมันไปก็อายแย่สิ
“อย่าไปฟังไอ้กัญชามัน พวกเมิงไปดูกรูด้วยนะเว่ย ฮ่าๆๆ” แน่ะ เงียบมานาน พูดทีเอาเรื่องเลยนะไอ้บอล ต่อยกันมั้ย ตอนนี้เห็นไอ้บูมกับไอ้กรมันยิ้มๆแล้วครับ เหอๆ คิดอะไรอยู่... ไม่ได้ๆ ต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง
“ห้องเมิงทำอะไรวะไอ้เอ็ม” ผมถามมัน ห้องเด็กศิลป์เค้าจัดอะไรกันน้า...
“บาติก” มันตอบแบบเซ็งๆ
“ไรวะ?”
“ผ้าบาติกอะเมิง ห้องกรูตุ๊ดเยอะสาดๆอะ แม่งเกย์ก็ตรึม” อึก! ผมดูดน้ำอยู่ดีๆสำลักน้ำเลยครับ ไอ้บูมกับไอ้กรหันควับมาเลยครับ แล้วกลั้นหัวเราะ
“ทำไม อยากเพ้นท์ผ้าบาติกรึไง” ไอ้เอ็มแซวผม... เปล่าซะหน่อยผมเคืองคำพูดมันต่างหาก >O<
“เปล่าเว่ย!”
“แล้วห้องเมิงทำอะไรวะ” ไอ้เอ็มถามไอ้ว่าน เมิงอยู่หอเดียวกันไม่เคยคุยเรื่องงานกันเลยรึไงวะไอ้พวกนี้ (ผมก็ไม่ได้คุยเหมือนกันแหละ อิอิ)
“เหยียบลูกโป่งแป้งเว่ย ไปเล่นด้วยกันปะ” ไอ้ว่านบอก ก็น่ามันดีแฮะ แต่เท่าที่ฟังมาห้องผมนี่แหละเด็ดสุดแล้ว
“ถ้าว่างนะเว่ย” ไอ้เอ็มบอก ก็จริงแหละครับ ตึกไอ้เอ็มกับตึกพวกผมน่ะอยู่ห่างกันไม่ใช่เล่นนา แล้วไหนจะต้องประจำที่ห้องอีก
ผมยังจำเหตุการณ์เมื่อปีที่แล้วได้ ห้องละห้าสิบคนน่ะครับ ต้องแบ่งเวลา แบ่งกลุ่มด้วยว่าใครจะอยู่คุมตอนไหน น่าปวดหัวมากๆเลยอะ แต่ก็ยังดีนะที่ไม่มีใครผิดเวร (โรงเรียนผมเด็กดีมั้ยครับ) ไม่ใช่อะไรหรอก ที่ไม่มีใครผิดเวรน่ะเพราะงานนี้น่ะไม่ให้คนนอกเข้า โรงเรียนผมก็ไม่ได้ใหญ่ แล้วประชาสัมพันธ์จะมีอำนาจมืดจากฝ่ายปกครองด้วยอะ เป็นอะไรที่น่ากลัวมากๆ
คุยกันไปคุยกันมาก็รู้ว่าห้องไอ้บูมน่ะจัดปาเป้าครับ ง่ายจังห้องอื่นน่ะ แต่ห้องผมนี่สิทุ่มทุนสร้างสุดๆ ไอ้บอลนะไอ้บอล
ส่วนห้องไอ้กรก็ห้องที่ทำบ้านผีแหละครับ หน้ามันให้นะไอ้กรน่ะ มันไม่ได้น่าเกลียดน่ากลัวหรอกครับ แต่ไอ้กรน่ะมันขาวโคตรๆ จะเรียกว่าซีดเลยก็ได้ครับ... ห้องนี้สิค่อยทุ่มทุนสร้างหน่อย ว่างๆจะไปเยี่ยมเยียนนะเพื่อน หุหุ ไอ้กรมันมีการทิ้งท้ายบอกว่าอย่าลืมพาไอ้บอลไปด้วยนะ แล้วยักคิ้วให้ ดีนะที่ไม่มีใครเห็น เฮ้อ~ เกือบไป
“เออ ไอ้ชา เมื่อไหร่จะซ้อมร้องเพลง” จู่ๆไอ้บอลก็พูดขึ้น
“ซ้อมเซิ้มอะไรล่ะ เพลงยังหาไม่ได้เลย” ผมตอบมันไป
“เออ ใช่ๆ ^^’ ”
“ดูโอ้ใช่ปะ” ไอ้กรถาม
“เออสิ”
“เมิงร้องนี่สิ...หายใจเป็นเธออะ” วอนตรีนแล้วไงไอ้บูมเอ๊ย นั่นมันเพลงโฟร์มด!
“เมิงร้องเองเลยไป หน้าให้นะเว่ย” ไอ้บอลแซวมันกลับ ทั้งๆที่หน้ามันไม่ได้เหมือนพี่โฟร์มดสุดสวยซักหน่อย
“อ่าว เอี้ยแล้วเมิง” ไอ้บูมยกขาขึ้นมาทำท่าจะยัดปากไอ้บอลครับ ฮ่าๆ
“อย่างเมิงกับไอ้ชา...ร้องนี่เลย ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ฮ่าๆๆ” ไอ้ว่านเมิงไปโผล่มาจากไหน กลับไปเลยไป สงสัยมันจะเอาเรื่องรูปนั่นมาเกี่ยว(รูปตอนที่ไอ้บอลป่วยอะครับ เฮ้อ~)
“เออ เอาปะไอ้ชา” อ้าวไอ้บอลดันเล่นด้วย
“จะบ้ารึไง ดูโอ้เว่ย ดูโอ้ 2คนน่ะ” เหตุผลจริงๆก็คือ... ผมกลัวไปน้ำตาร่วงกลางเวทีน่ะครับ
“อืม...งั้นช่างมัน ปิดเทอมอีกเป็นเดือน ไว้ค่อยคิดตอนกำลังจะเปิดละกัน” วิญญาณอู้เริ่มสิงสู่ครับ แหะๆ
.
.
พอกินข้าวเสร็จพวกผมก็เข้าหอเลย แล้วรีบอาบน้ำ ไม่ชอบมาอาบตอนกลางคืนน่ะครับ มันมีข่าวลือแปลกๆอะ แต่ผมก็เคยอาบตอนกลางคืนแล้วนะครับ ไม่เห็นจะมีอะไร... ไอ้ชาซะอย่าง กลัวไว้ก่อน อิอิ
อาบน้ำเสร็จผมก็เดินเข้ามา เห็นไอ้บูมนั่งหันหลังให้อยู่ กำลังอ่านการ์ตูนมั้ง
“เร็วจัง ไอ้บูม” ผมทักมันไป ทำไมมันนิ่งวะ สมาธิดีจริงๆ
ผมเดินไปเก็บของ เอาเสื้อผ้าไปส่งซัก พอเดินกลับเข้ามามันก็นังนั่งอยู่เฉยๆ
“ตอนนั้นเกือบไปแล้วนะเมิง ถ้าไอ้ปล่อยให้ไอ้กรแถต่อ กรูตาย” ผมพูดไป เห็นมันวางการ์ตูนแล้วหันมา เฮ้ย!!! OoO”
“อ..ไอ้บอล กรูก็คิดว่าไอ้บูม” มันหันมาแล้วยิ้มกวนๆให้
“ตอนนั้นน่ะ ตอนไหนหรอ” คำถามที่มันถามทำให้ผมนิ่ง อึ้ง เหงื่อตก ซักพักก็ตั้งสติได้
“ไอ้บูมยังไม่เสร็จหรอวะ ทำไมวันนี้มันอาบนานกว่ากรูเนี่ย” เปลี่ยนเรื่องทันทีครับ
“ไม่รู้มัน ส้วมเต็มกดไม่ลงมั้ง” มันตอบ การแถสำเร็จเกินคาดครับ เปลี่ยนเรื่องได้ซักที
“เมิงมาทำไมเนี่ย”
“มานั่งให้เมิงคิดว่ากรูเป็นไอ้บูมม้างง” มันพูดแล้วลากเสียงยาวๆ ไอ้นี่จะกวนกรูถึงไหน
“เอาจริงๆดิ”
“กรูคิดถึงเมิง” มันทำหน้ากวนกว่าเดิมเป็นสองเท่า
“ตลกและ”
“ก็ได้ๆ กรูจะนัดเมิงไง นัดไปซ้อมตอนปิดเทอมอะ” ซ้อมอะไร...อ๋อ! ซ้อมร้องเพลง - -“
“ปิดเทอมเหรอ เอาดิ ที่ไหนอะ” ดีเหมือนกัน อยู่เฉยๆมันเหงาน่ะครับ คิดถึงไอ้บอลแย่เลย T.T
“บ้านเมิง หรือบ้านกรู” อ้าวไอ้นี่ ชวนเข้าบ้านรึ เหอะๆ จริงๆผมก็ไปบ้านมันออกจะบ่อยครับ อยู่ในกรุงเทพฯนี่แหละ แต่มันเดินทางยากแม่มันเลยจับยัดหอ(คล้ายๆยัดตารางไงไม่รู้แฮะ)
“บ้านเมิงได้มั้ย” ผมเลือกทางเลือกที่ใกล้กว่าครับ บ้านผมอยู่ชลบุรีน่ะ เพื่อนๆก็เคยไปเที่ยวบ่อยๆ
“โอเค” มันยิ้มครับ
“วันไหนล่ะ”
“’จารย์ไล่ออกหอวันไหนก็ไปเลย” มันคงจะหมายถึงปิดเทอมปุ๊บก็ไปปั๊บมั้งครับ
“อืม โอเค เมิงบอกแม่เมิงด้วยนะ”
“กรูบอกไว้แล้ว”
“เอ๊า งี้ก็รู้ก่อนแล้วดิว่ากรูจะไป” ไอ้นี่แผนสูง
“เออ กรูก็ถามไปอย่างงั้นแหละ” ผมล่ะงงกับมันจริงๆครับ
“แปะ ไปนั่งห้องกรู” มันชวน
“อืม ไปๆ ยังไม่ง่วงเลยว่ะ”
ควับ!
ไอ้บอลจับมือผมแล้วจูงผมให้เดินตามมัน ผมก็เขินแย่สิ >///< ผมมองหน้ามันแวบนึงมันก็ยิ้มกวนๆให้ แต่ผมก็ไม่ได้ขัดอะไรปล่อยให้มันจูงไปแบบนั้น
__________________________________________________________________________________________
to be continue...
____________________________*
คุยกับคุณ T3AR : หึๆๆ มีขู่ด้วยเหรอครับ ไม่รีบอัพไม่อ่าน! น่ากลัวมากมายงับ *__*
คุณแก้มป่องกับคุณPukpiiz : มาเป็น ยุนแจ คิเฮ เลยนะครับ อิอิ
คุณkangteuk : ผมลืมนึกถึงเนโกะจัมป์ไปครับ เหอๆ น่าจะเอามาใส่เพิ่มด้วยนะ หุหุ
คุณ fighting : ขอบคุณมากนะคับ เรื่องนามสกุลน่ะ ผมเอาของเพื่อนมาดัดแปลง ให้มันดูสมจริงเฉยๆครับ มันไปบังเอิญเหมือน ตอนรู้ก็อึ้งๆเหมือนกันครับ แหะๆ
คุณ blue-demon : ป๊อบดาเหรอครับ หึๆๆ คิดดูก่อน
คุณ Maple : ไม่ใช่ตอนนี้ตอนเดียวหรอกครับ มันแอบน้อยเกือบทุกตอนเลยแหละ 5555+
____________________________*
เม้นท์ด้วยนะครับ ^^
ฝันหวานนะ
อ๊ะ ลืมไป view ถึง 10,000 แล้วครับ ขอบคุณที่ติดตามกันนะคร้าบบ
ความคิดเห็น