คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 8 : โ ก ร ธ - ข อ โ ท ษ - เ ห ง า
บทที่ 8
__________________________________________________________________________________________
วันเกิดผมผ่านไปแล้ว อายุผมก็เพิ่มขึ้น แต่ทำไมความฉลาดไม่เพิ่มขึ้นบ้างวะ! อย่าเพิ่งตกใจครับ ที่ผมหงุดหงิดก็เพราะตะกี้พึ่งสอบจุดประสงค์ฟิสิกส์เสร็จ ทำได้อยู่สองข้อ คะแนนคงออกมาทุเรศทุรังพอสมควร ไม่น่าลงสายวิทย์เล้ย เพราะพ่อกับแม่บังคับแท้ๆ T^T
ผมนั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่บนโต๊ะเรียน ผิดกับไอ้ข้างๆ มันฉลาดกว่าผมล้านแปดเท่าได้มั้ง ทำได้เยอะล่ะสิ อิจฉาโว้ยยย ผมอุตส่าห์ชะเง้อดูแล้วนะแต่ดันมองไม่เห็น คอสั้นเกินไป -*-
“ทำได้เยอะล่ะสิเมิง” ผมมองมัน ตาส่อแววอิจฉา
“กรูก็เปิดให้เมิงดูแล้วไง ไม่เห็นหรอวะ” แหะๆ มันร่วมขบวนการชั่วร้ายด้วย แต่ที่มันเปิดให้ดูผมก็ไม่เห็นอยู่ดีแหละ
“ไม่เห็นเว่ย โต๊ะห่างกันเป็นวา กรูยิ่งสูงๆอยู่ จะเดินไปลอกเมิงก็เกรงใจ’จารย์”
“เออ..น่า มันผ่านไปแล้ว ตกก็ซ่อมละกัน” ก็ได้วะ! ผมเคยซ่อมมากี่ครั้งยังนับไม่ถ้วนเลย
“ขอบใจ! ช่วยได้เยอะเลย”
ใกล้จะหมดเทอมแล้ว...เอ๊ะ.. หรือผมจะย้ายสายดี... แต่ถ้าทำอย่างนั้นท่านพ่อท่านแม่จะต้องผิดหวังเป็นแน่แท้ ข้าควรทำยังไงดี โปรดให้คำปรึกษาข้าด้วย..ท่านบอล (ไปแล้วสมองผม)
“ไอ้บอล เมิงว่ากรูย้ายสายดีมั้ยวะ” จากที่ไอ้บอลกำลังจะหลับ ก็สะดุ้งเฮือก ตาโตเป็นลูกปิงปอง O___O
“เมิงว่าอะไรนะ”
“กรูถามเมิงว่า กรูจะย้ายสายดีมั้ยวะ”
“เมิงจะย้ายทำเอี้ยอะไร พึ่งเริ่มเรียน แค่นี้จะถอดใจแล้วหรือไงวะ”
“ก็กรูเรียนไม่รู้เรื่องนี่ เมิงลองคิดดูนะ แค่พื้นฐานที่เมิงบอกว่าง่ายน่ะ กรูยังไม่รู้เรื่องเลย แล้วกรูจะเอาสมองที่ไหนไปเรียนม.ห้า ม.หกวะ”
“เมิงเชื่อกรูนะ ลองเรียนไปก่อน ถ้าไม่ไหวจริงๆค่อยเลือกคณะที่เมิงชอบตอนอยู่มหาลัยฯก็ได้” มันพูดจาจริงจังมากครับ ขำดีเหมือนกันแฮะ นานๆทีจะเห็นมันจริงจัง
“นั่นสิ พ่อแม่กรูก็อยากให้กรูเรียนสายวิทย์ด้วย” มันทำท่าโล่งอก แล้วยิ้มน่ารักๆออกมา
“เออ งั้นถ้าไม่ไหวจริงๆ เมิงก็บอกพ่อแม่เมิงละกัน แล้วค่อยเลือกเข้าคณะที่เมิงชอบ ^^” นี่เป็นอีกจุดนึงแหละครับที่ทำให้ผมชอบมัน(เฮ้ย หลุดปากจนได้ >///<) มันให้คำปรึกษาผมได้ มันทำเหมือนคอยเอาใจใส่ผมตลอด นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนนะจะจับหอมแก้มให้ช้ำไปข้างนึงเลยครับ ฮ่าๆๆ
.
.
สามสี่วันนี้มีแต่สอบ สอบ สอบ ให้ตายสิ มันไม่เหมาะกับคนสมองกลวงอย่างผมเลย เฮ้อ~ ไหนจะฟิสิกส์(ที่ทำได้แค่2ข้อ) ไหนจะเคมี ไหนจะชีวะ แล้วยังต้องผจญเลขอีก กรรมของผมจริงๆ
หลังจากที่การสอบผ่านไปทำให้ผมกลับมานึกย้อนอดีตอีกครั้ง ตอนม.3คะแนนวิทย์ผมก็ร่อยหรอ เลขก็คาบเส้น คะแนนหลุดมาอยู่สายวิทย์ได้ก็อึ้งทึ้งเสียวแล้วครับ ผมมันทำได้แค่ท่องตำราไปสอบ(ซึ่งปกติจะไม่ท่อง-*-) ทั้งๆที่นั่งข้างไอ้ตัวท็อป แต่ทำไมมันสมองมันไม่กระเด็นมาหาผมบ้างนะ สงสัยต้องเอามีดกรีดแล้วควักออกมาเอง (เครียดจนบ้าไปแล้วครับ)
“ไอ้ชา เป็นไรวะ นั่งเงียบ” นั่นสิ ผมกำลังนั่งกินข้าวกับเพื่อนๆอยู่ วันนี้เป็นวันศุกร์ ไอ้บูมกับไอ้กรมันกลับบ้านไปแล้วครับ เหลือไอ้บอล..ไอ้ว่าน..ไอ้เอ็ม..แล้วก็ผม
“แม่ง เครียดว่ะ กรูทำสอบไม่ได้”
“มาติวกับกรูดิ” ไอ้บอลเสนอ ช่างน่าซาบซึ้ง... แต่ผมเคยติวกับมันแล้ว ผมเอาแต่ใจลอย สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว...ก็เพราะมันเป็นคนติวนี่แหละ!
“คราวที่แล้วเมิงก็ติว กรูยังทำสอบไม่ได้เลย กรูจะย้ายสายแล้วโว่ย”
“เออดี มาเรียนเป็นเพื่อนกรู” ไอ้เอ็มบอก มันอยู่ศิลป์คำนวณน่ะครับ
“ไม่ต้องย้ายหรอกเมิง ลองมาติวกับกรูอีกทีสิ” ไอ้บอลบอก
“นั่นดิ มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะเว่ย” ไอ้ว่านมันชอบทำตัวเป็นผู้มากด้วยประสบการณ์(คนแก่)อยู่เรื่อยเลยครับ แต่ดีแล้วแหละ เหมือนผมมีพี่ชายอยู่ใกล้ๆ
“แต่กรูว่า กรูไม่ไหวว่ะ กรูคิดหลายรอบจนประสาทจะแดกแล้วเนี่ย” หรือว่าแดกไปแล้วก็ไม่รู้
“เมิงอย่าท้อสิวะ ถ้าเมิงตั้งใจกว่านี้เมิงก็ทำได้หรอก” ไอ้บอลมันอารมณ์กรุ่นๆขึ้นมาแล้วครับ ผมไปสะกิดต่อมอะไรมันอีกเนี่ย ผมก็เริ่มเคืองแล้วนะครับ = =* มันหาว่าผมไม่ตั้งใจงั้นหรอ
“กรูก็ตั้งใจแล้วไง แต่กรูมีปัญญาแค่นี้ เมิงเข้าใจกรูบ้างสิวะ”
“ก็เมิงเอาแต่คิดว่าตัวเองไม่ดีแบบนี้ไง ทำไมเมิงไม่ลองคิดแง่ดีซักหน่อยล่ะวะ” มันด่าผม ไม่ชอบเลย... เป็นอีกครั้งที่มันทำให้ผมโกรธ
“พ..พอๆๆ ทั้งคู่เลย ใจเย็นเย้น...” ไอ้เอ็มห้าม ผมยังโกรธมันอยู่เลยนะ ก็จู่ๆมาด่าผม ยิ่งเครียดๆอยู่ด้วย ผมไปทำอะไรให้มันนักหนา
“ไว้ใจเย็นกว่านี้ค่อยมาพูดกัน ไอ้ชา เมิงก็อย่าใช้อารมณ์มากนะ เมิงด้วยไอ้บอล จู่ๆก็โมโหขึ้นมา เป็นอะไรวะ ริดสีดวงระเบิดรึไง” ไอ้ว่าน เมิงช่างหาคำมาเปรียบเทียบ
“กรูว่ากลับหอเถอะว่ะ” ไอ้เอ็มเสนอ ปล่อยให้ระยะเวลาผ่านไปคงจะระงับความโกรธลงได้ละมั้ง...
.
.
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จก็กลับเข้าห้อง ไอ้บอลเดินตามเข้ามา เหมือนทุกครั้ง...มันจะมานอนเป็นเพื่อนผมตอนที่ไอ้กรกับไอ้บูมกลับบ้าน
เวลาผ่านไป...แต่ผมก็ยังคงโกรธมันอยู่ ผมไม่มีสติเลย... ฟุ้งซ่าน... คิดอะไรไม่ออก... ใช่ไม่ได้เลยสินะ
“ไอ้ชา ตกลงเรื่องสายน่ะ...” มันจะมาง้อผมหรอ
“ทำไม”
“ตกลงเมิงจะเอายังไง”
“กรูจะย้าย”
“เมิงแน่ใจนะ”
“เรื่องของกรู กรูจะย้ายสาย เมิงจะเอาอะไรกับกรูนักหนา!”
“กรูไม่อยากให้เมิงย้าย”
“...” ผมสะดุ้งนิดนึง หันหลังหนีมัน
“กรูอยากให้เมิงเรียนกับกรู” ไม่ต้องมาโกหกกรูเลย...
“เมิงออกไป ไป”
“อ..ไอ้ชา...”
“ออกไปเถอะ กรูอยากอยู่คนเดียว”
“กรูขอโทษนะ...”
สิ้นเสียงประตูปิด... หมายความว่าไอ้บอลออกไปแล้ว เมื่อกี้ผมพูดอะไร... เหมือนกับว่าสติผมหลุดลอยออกไป ผมทำอะไรลงไปเนี่ย ไอ้บอลมันอุตส่าห์เป็นห่วงผม ทำไมผมถึงทำกับมันแบบนี้... สายน้ำอุ่นๆไหลออกมาจากตาทั้งสองข้างของผม...ขอโทษ... มันคงจะโกรธผมสินะ...
ไม่ได้ยินคำเอ่ยลา ไม่ได้ยินคำที่เคยบอกให้ฝันดี... มันโกรธผมแน่ๆเลย
คืนนี้ผมต้องนอนคนเดียว... ผมเหงา... ไม่น่าพูดแบบนั้นกับมันเลยจริงๆ
.
.
[[บอล]]
.
.
หัวใจผมหล่นวูบ ทำไมถึงใจร้ายกับผมจัง อาจจะเป็นกรรมของผมก็ได้นะ... ที่ผมเห็นแก่ตัว...อยากให้มันอยู่ข้างๆผมทุกเวลา ที่ผมโมโหใส่มันคงเป็นเพราะลึกๆผมยังอยากนั่งห้องเรียนเดียวกับมัน... อยากนั่งเรียนข้างๆมัน..ก็แค่นั้น ขอโทษ..ที่ทำอะไรไม่รู้จักคิด
ผมเดินคอตกเข้าห้องไป
“ไอ้บอล..ไอ้ชายังไม่เลิกโกรธเมิงหรอวะ” ไอ้เอ็มถามผม
“คงอีกนานเลยว่ะเพื่อน... มันพึ่งจะไล่กรูออกมานี่แหละ” ผมยิ้มฝืนๆไป
“เมิงรอให้มันใจเย็นก่อนแล้วกัน ไอ้ชาน่ะ..ถ้าโกรธทีนึง เมิงก็รู้ว่ามันน่ากลัวแค่ไหน”
“อืม... มันบอกว่ามันอยากอยู่คนเดียว พรุ่งนี้วันเสาร์ เดี๋ยวกรูลองคุยกับมันใหม่แล้วกัน”
“เออ กรูกับไอ้ว่านจะลองพูดช่วย เมิงไม่ต้องคิดมากนะเว่ย ไอ้ชามันใช้แต่อารมณ์แหละ รอมันใจเย็นก่อนนะ ถ้ามันยังไม่หายโกรธ เมิงก็อย่าพึ่งคุย ไอ้ชามันชอบคิดมาก ถ้าเมิงพูดอะไรไปสุ่มสี่สุ่มห้า มันจะยิ่งไปกันใหญ่”
“อืม..ขอบใจว่ะ”
คืนนี้ผมต้องปล่อยให้มันนอนคนเดียว มันคงไม่คิดถึงผมหรอก... ดีแล้วแหละจะได้ไม่ต้องคอยเจ็บปวดแบบผม
แปลกนะ...ทั้งๆที่ห้องผมมีเพื่อนนอนด้วยตั้งสองคน แต่ผมกลับรู้สึกอ้างว้างแบบนี้
__________________________________________________________________________________________
to be continue...
เบลอๆๆๆ
ขอบคุณกำลังใจทุกเม้นท์นะครับ
^^
ฝันหวานน้า
____________________________________*
ตอบคุณ kira_yun : ให้คนอ่านเดากันเองครับ จะเป็น ชาย หญิง เมะ เคะ เอ๊ยไม่ใช่ๆ เดากันเองนะครับ อิอิ
____________________________________*
ความคิดเห็น