คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter 1
Chapter 1
[Bambam
section]
“แบมแบม ! นายเสร็จรึยังเนี่ย สายแล้วนะ”
เสียงผู้จัดการส่วนตัวดังแว่วเข้ามาในห้องพัก
งานไซน์ครั้งแรกในชีวิตผม...
ตาย ตาย
จะสี่โมงแล้วหรอเนี่ยย
“มาแล้วคร้าบบบ
เสร็จแล้วว” ผมวิ่งด้วยความรวดเร็วลงมาจากตึก
ก็เห็น
พี่แจบอม ยืนกอดอก ทำหน้าเหมือนไม่ได้กินไก่? ก่อนจะพูดว่า
“มัวแต่ทำอะไรอยู่”
เสียงเข้มเชียว...
“ผมเลือกรองพื้นผิดสีไปหน่อยอ่ะฮะ”
ผมพูดพลางเกาหัวแกรกๆ
“เห้อออ อย่าให้มีอีกครั้งนะ
ไม่งั้นฉันจะขึ้นไปลากนายลงมาจริงๆด้วย” พี่แจบอมพูดพร้อมเรียกให้คนขับรถสตาร์ทรถ
ระหว่างทางผมเอาแต่คิดว่าจะทำอะไรที่ไซน์บ้าง
ตื่นเต้นมากๆเลยครับ
อยากเจอกับแฟนคลับสุดๆ เนื่องจากมันเป็นครั้งแรก และเป็นสิ่งที่ผมเฝ้ารอมาตลอด 20
ปี
ระหว่างนี้ผมจะเล่าเส้นทางชีวิตของผมไปพลางๆก่อนครับ
ทุกคนคงรู้จักชื่อผมไปบ้างแล้ว แต่ชื่อในวงการจริงๆของผมคือ Bambam1a ต่างหากละครับ
ผมเป็นคนไทย แต่ก่อนผมก็เป็นแค่เด็กผู้ชายธรรมดาคนนึงที่รักการเต้น เที่ยวไปแข่งเต้นตามรายการต่างๆมากมาย
วันนึงก็มีพี่แมวมองของทางค่ายที่ผมอยู่ตอนนี้
มาเห็นผมเข้า ชวนไปออดิชั่นก็ดันติดมาเป็นเด็กฝึก ไม่ง่ายเลยนะครับกว่าจะผ่านการทดสอบจนในที่สุดผมก็ได้มาเดบิ้วต์...
เป็นนักร้องแร็ปและเต้นในชื่อ
แบมแบมวันเอ หลังจากปล่อยเพลงแรกไป มันก็ดูเป็นที่นิยมมากและชื่นชอบในตัวผมบ้าง
แต่ก็ไม่ได้มากขนาดนั้นหรอกครับ แหะๆ แต่ ผมก็ยังดีใจ^^ จนวันนี้แหละครับ...
“ยิ้มอะไรคนเดียว ตื่นเต้นมากรึไง”
เสียงพี่แจบอมทำเอาผมหลุดออกจากภวังค์
“ตื่นเต้นสิครับ นี้มันงานไซน์แรกของผมเลยน้า”
ผมทำเสียงน่ารักใส่พี่แจบอม จริวๆผมก็ไม่ได้แบ๊วอะไรขนาดนั้นหรอกครับ
แต่คนเดียวที่ผมชอบอ้อนก็มีแต่แม่
พี่แจบอม และก็..เอ่อ..พี่ชายคนนั้นแหละครับ
“ไม่ต้องมาทำเสียงหวาน ทำให้ดีที่สุดละกัน จำที่บรีฟได้ใช่มั้ย”
ผมพยักหน้าเบาๆก่อนจะหันกลับไปมองกระจกด้านนอก
อ้าวว
นั่นมันตึกที่จัดงานนี้ เรามาถึงแล้วสินะ
ผมคิดพลางหยิบแมสดำมาใส่
ก่อนจะหันไปยิ้มตาหยี^3^ ใส่พี่แจบอม สงสัยจะดาเมจมากไป พี่แจบอมหันมาหยีหัวผมเลยอ่ะ5555
รถจอดอย่างปลอดภัยที่ใต้ตึก
พี่แจบอมก็พาผมไปห้องรับรองที่ทางตึกจัดไว้ อ่า ผมชักจะตื่นเต้นมากกว่าเดิมแล้วสิ
[mark section]
ผมมองไปที่หน้าปัดนาฬิกา
บอกเวลาสี่โมงสิบห้า..
สายแล้วเนี่ย งานเริ่มห้าโมงนะเห้ย
ผมสะบัดหัวด้วยความโมโห
จราจรติดขัดทำเอามาร์คนั่งไม่ติด เขาไม่อยากไปสายเลย
ยิ่งเป็นงานไซน์แรกของ
เจ้าตัวเล็ก ผมก็ไม่อยากสายไปแม้แต่วิเดียว
แต่ไอ้เพื่อนไม่รักดี
อย่าง แจ็คสัน นี้สิ เอาน้องบิ๊กไบท์ผมไปเฉี่ยวรถอื่น
น้องเลยต้องเข้าอู่ วันนี้ผมเลยไปรถเมล์แทน..
รักทดจริงๆชีวิตมาร์คต้วน
ผมแนะนำตัวหน่อยละกัน…
ผมชื่อ มาร์ค
ต้วน อีเอิ้น เชื้อสายเป็นคนไต้หวัน แต่ครอบครัวอยู่ที่อเมริกา ทำงานที่เกาหลี
งงไหมละครับ ไม่งงเนอะ
อาชีพผมตอนนี้ คงเรียกว่าเป็นฟรีแลนซ์สินะ
ผมก็รับแต่งเพลงแร็ปบ้าง มีค่ายใหญ่ๆจ้างผมก็บ่อย
นามปากกาผมคือ MT.
รับสอนเต้นบ้าง
มีคนเคยทาบทามผมไปเป็นเด็กฝึกก็บ่อยนะครับ แต่ไม่เอาหรอก ผมหล่อเลือกได้
พ่อผมก็อยากให้ผมกลับไปช่วยงานที่บ้านที่เป็นอสังหาริมทรัพท์
แต่ใจผมมาทางนี้อ่ะพ่อ จ้างก็ไม่กลับ ตอนนี้ผมชอบชีวิตตัวเองมาก(ใครพึ่งบอกว่าชีวิตเอ็งรันทด)
งานอดิเรกของผมก็คือ
ถ่ายรูป ครับ..
แต่ล่าสุดผมผันตัวมาเป็น
แฟนบอย แล้วละครับ^^
เอ่อ..แต่ผมลืมบอกเรื่องนึง ยังไงงานที่ผมชอบมากที่สุด คือเป็น ผู้ดูแลเด็กฝึกนี้ละครับ
ผมรีบก้าวลงจากรถเมล์พร้อมสะพายกระเป๋ากล้องสุดที่รัก
ก่อนจะวิ่งครับ
นาทีนี้วิ่ง ตอนนี้จะห้าโมงแล้ว ผมยังมาได้ไปละเบียนเลย ผมจะนกไม่ได้นะครับ
งานนี้ผมเปย์บั้มไปเท่าไร กร๊าซซซซซ
40 %
@งานไซน์Bambam1a 17:00น.
[Mark's section]
ผมเข้างานไซน์ไม่ได้!!!
อ้ากกกกกก ผมมาตรงเวลานะ!!
"พี่ครับให้ผมเข้าไปเถอะ ผมบ้านแฟนไซน์คับ~"
"หมดเวลาลงทะเบียนแล้ว ผมคงให้เข้าไม่ได้แล้วอ่ะคับ"
"นะค้าบ ผมต้องเข้าไปจริงๆอ่า"
"ไม่ได้คือไม่ได้คับบ"
การ์ดทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แรงมาก
ผมยืนต่อรองกับการ์ดประมาณเกือบ 10 นาทีแล้วครับ เขาก็ไม่ให้ผมเข้าไป จะทำงานดีอะไรขนาดนี้ ได้เงินเดือน 10 ล้านหรอ (พาล)
"มีอะไรกัน?"
เสียงหวานดังขึ้น ผมกับการ์ดหันขวับโดยอัตโนมัติ ก่อนจะมองเห็นหุ่นบางสูงใส่แมสดำเดินมา ...
"คุณแบมแบมลงมาได้ยังไงเนี่ยครับ"
แบมแบม ? เจ้าตัวเล็กสูงขนาดนี้เลยหรอ?
"ผมลงมาดูงานนะครับ มาดูความเรียบร้อย"
"อ่ออออ"
"มีเรื่องอะไรกันครับ ผมเห็นยืนเถียงกัน งานจะเริ่มแล้ว"
"อ๋อ แฟนบอยคนนี้ เขามาลงทะเบียนไม่ทันอ่ะครับ เขาเลยจะขอเข้างาน"
การ์ดพูดตามความจริง แบมแบมจ้องมาที่ผมใหญ่ (ลืมบอกไป ผมใส่แมสดำมาเหมือนกัน เพราะมีเหตุผลบางอย่าง) ผมหันขึ้นไปสบตากับเจ้าตัวเล็กพอดี..
คิดถึงจัง สายตาหวานๆ แบบนี้ เหมือนเดิมเลยนะ :)
"ก็ให้เข้าไปสิครับ ให้เขาเข้าไปเถอะ"
แบมแบมหันไปคุยกับการ์ด พอได้ยินปุ้ปก็หยิบป้ายห้อยคอยื่นให้ พร้อมไปเปิดประตูให้
"ขอบคุณครับ"
ผมพูดจบก็รีบเผ่นเข้างานเลยครับ
เขินครับเขิน!! //><//
เขินแบมแบมมม อ้าซซซ (ความติ่งนี้)
ผมนั่งประจำที่(หน้าสุด)ที่ตัวเองได้ แล้วถอดแมสออก ก่อนหยิบกล้องมาเช็คแบต
เช็คเสร็จก็นั่งดูแฟนคลับคนอื่นๆ ทำไมทุกคนมองมาที่ผมวะะ
"เป็นแขกรับเชิญของแบมแบมหรอคะ"
เอาแล้ว มาถามผมแล้ว แขกรับเชิญไรละ เห็นกล้องไหมเนี่ย (หัวร้อนจากการ์ด)
"ป่าวครับ เป็น...เอ่อ..แฟนบอยครับ"
"หูยยยเป็นแฟนคลับนี้เอง หล่อๆแบบนี้"
"เป็นแฟนคลับ แล้วมีแฟนครับหรือยังคะ? "
หลายคำพูดเข้ามาหาผม ไม่ทันรับมือเลยครับ เป็นที่สนใจจังฟ่ะ
พอๆใส่แมสเหมือนเดิมดีกว่า...
"สวัสดีครับบ แฟนๆของแบมแบมทุกคน"
เสียงเพลงแบมแบมที่คลอตอนแรกหายไป เสียงพิธีกรดังแจ้วขึ้น ผมหันหน้าไปทางเวที เพ่งไปที่...
เห้ยย จินยอง นี้หว่าา
จินยองถือว่าเป็นคนที่ผมสนิทด้วยระดับนึงเลย ด้วยความสนิทมาตั้งแต่เด็ก จนผมไปเรียนต่อเมกา ก็ยังติดต่อกับมันอยู่เลย
เหมือนมันเห็นผมนะ...แต่ผมใส่แมส มันคงไม่ได้สังเกตหรอกมั้ง
มองผ่านจริงๆด้วย555555(แมสมีประโยชน์จริงๆ)
"งานได้เริ่มแล้วนะครับ พร้อมพบกับแบมแบมวันเอ รึยังครับ!!!"
เสียงกรี๊ดผสมกรีดร้องรอบกายผมดังขึ้น ดังขึ้นเรื่อยๆ
ถึงเวลาที่อุดหูทำงาน - -;;;;;;
ฟรึ่บบบ~
เสียงดนตรีดังขึ้นแล้วครับ แข่งกับเสียงกรี๊ดไปเรื่อยๆ
เงาของแบมแบมปรากฎขึ้นบนเวที
เพลงล่าสุด เริ่มขึ้น แสงไฟส่องไปที่แบมแบมชัดเจน รูปร่างที่ต้องมนต์ทุกคนให้จับจ้องไปทางเขา
เริ่มเสียงแร็ปอันเป็นเอกลักษณ์ของตน ก่อนจะเริ่มสเต็ปการเต้นที่มีไลน์เต้นแข็งแรงมาก
ทุกคนเหมือนตกอยู่ในมนต์สะกดครับ เสียงกรี๊ดดังตลอด
ผมเหมือนโดนสะกดเลย ผมนิ่งมาก จ้องไปที่ร่างบาง ...
แช๊ะ แช๊ะ แช๊ะ
ตั้งสติได้ก็รีบหยิบกล้องราคาเหยียบแสน(ป๋าจ่าย)ขึ้นมาเก็บภาพตัวเล็กไว้
พอเพลงใกล้จบ ผมลดกล้องลง สายตาปะทะกับร่างบางบนเวที เขาก็มองสบตามาเช่นกัน
สายตาหวานเยิ้มคู่นั้น
เขาจำผมได้รึป่าว ?
สายตานั้น คือสายตาที่มองผมเหมือนเดิมรึป่าวนะ?
ตัวเล็กของผม
65%
//Talking with ไรท์อ้วน 1 : วันนี้มาแนะนำให้ทำความรู้จักกับแบมแบมและพี่มาร์คก่อนนะคะ
คิดว่าจากอ่านไปแล้วทุกคนคงจับใจความได้บ้างแล้ว
สำหรับพล็อตเรื่องนี้
ในทอล์กกิ้งวันนี้ไม่อยากให้ยาวมาก
จะมาสปอยล์แคแรกเตอร์ของแต่ละคนก่อน อิอิ^^
เริ่มที่แบมแบมน้า
จากด้านบนแบมไม่ใช่คนแบ๊วน้า(ความเข้าใจก่อน)เจ้าตัวเนี้ยบอกว่า จะอ้อนและทำตัวน่ารักให้คนอื่นเห็นได้แค่
3 คน คงพอรู้ว่าใครร5555
ส่วนอิพี่มาร์คเนี้ย ไม่ได้นิ่งๆแบดๆเหมือนหน้าตาใช่มั้ยคะ5555 ออกจากอารมณ์ดีผสมกวนนิดๆ พอหอมปากหอมคอ
อย่าพึ่งปักใจนะคะพี่มาร์คมีหลายมุมมากๆ
สปอยล์แค่นี้ก็พอเนอะ^___^
ถ้าชอบก็กดไลค์
ถ้าใช่ก็มาคอมเม้นต์ให้แอดชื่นใจ ติชมได้เน้อค่า
ฝากสกรีมในแท็ก #ฟิคทีมแฟนบอย และแอค @creamyphu ด้วยนะค้าบ
ความคิดเห็น