ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - Not released 1 -
[Kim Himchan]
สายลมอนเ้าที่พัผ่านอย่าแผ่วเบาแสแสอส่อเ้ามายัหน้า่าเล็ แสแระทบับวาที่ำลัปิสนิทบันี้ไ้ถูรบวนนทำให้นอน่อไปไม่ไ้ ร่าายเริ่มอบสนอ่อแสวาทั้2่อยๆลืมึ้น้าๆแล้วระพริบา2-3รั้เพื่อปรับสภาพสายาัวเอ แนทั้2่อยๆยันัวึ้นให้หลัพิับหัวเียแล้วบิี้เียไปมา2-3รั้่อนะเินลมาาเีย
ผมเินลมาาห้ออผมแล้วเินลมาทำอาหารอยู่ในรัว
"วันนี้ะทำอะไรีน๊า?" ผมเปิู้เย็นไปพลาๆมอหาอที่สามารถทำินเป็นอาหารไ้
"อ๊ะ! อันนี้้แล้วัน" ผมว้าเอาหมูแล้ว็พวไส้รอธรรมาๆออมา ผมัารับพวมันลในระมะพ้อมๆัยเลย ะทอทีละอย่าทำไมเสียเวลา!
"หืม! หอมโว้ยใรไ้ินรับรอว่าบินไ้" ผมพูอย่าิล่อนะเินึ้นบันไไปปลุน้อายอผม
๊อ ๊อ ๊อ!
"ออบ ื่นรึยัลมาิน้าวเร็วเี๋ยวะไปเรียนสายนะ" ใ่รับ ออบเป็นน้อายอผมแ่้เป็นน้อไม่แท้หรอรับเราเป็นลูพี่ลูน้อัน ็อย่าที่ว่าเราอยู่ันแ่สอน เรามีันแ่นี้พ่อแม่อเราเสียไปั้แ่ผมเรียนอยู่ม.ปลาย ส่วนออบนะหรออนนั้นมันยัเ็มาๆ็มีแ่ผมแหละทีี่ทำานหาเลี้ยัวเอแล้ว้น้อ่วแรๆ็ลำบาเหมือนันนะ แ่มาพัหลัไม่่อยลำบาเท่าไหร่หรอเพราะผมเลือที่ะไม่เรียน่อมหาลัยแล้วออมาทำานส่ออบเรียนอย่าเียวะีว่า ผม้อสู้นะเพื่อวามอยู่รออพวเราทั้สอ
แร๊!
"เสร็แล้วรับพี่ฮิมาน แ่ๆ" ออบเปิประูออมารหน้านี้ือน้อานผมที่อยู่ในุม.ปลาย ออบอบผมานั้น็ไอ่อๆแ่ๆออมา
"ออบ! เป็นอะไรรึป่าวะไปเรียนไหวมั้ยเนี้ย" ผมยมือึ้นมาแะบนหน้าผาออบ
"ัวร้อนนี้ วันนี้หยุเถอะนะเี๋ยวะเป็นอะไรไปมาว่านี้" ผมบออย่าเป็นห่วแู่สีหน้าออบแล้ว็ไม่สู้ีนั หน้านี้ีเผือเลย แ่เ้าัว็ยัอุส่าห์ีหน้าว่ายัไหว แ่ผมูออผมเป็นพี่นะทำไมะไม่รู้
"ผมไม่เป็นไรหรอรับพี่ฮิมานให้ผมไปเถอะนะ ผมาเรียนมาหลายวันแล้ว" ออบพู้วยน้ำเสียอ่อยๆแล้วทำสีหน้าเหมือนะร้อไห้ เฮ้อ เป็นแบบนี้ะทุที น่าสสาร ใอ่อนอีแล้วเรา เยแอบเลียัวเอเหมือนันนะ เลียที่ใอ่อน่ายเินไป
"อะๆ ไหว็ไหวั้นลไปิน้าวันเถอะเี๋ยวะไปเรียนสาย" สุท้ายผม็ใอ่อนนไ้
"เย้! พี่ฮิมานใีที่สุในโลเลย" ออบีใระโโลเ้นให่ านั้น็โผเ้าอผม เฮ้อ!เมื่อไหร่มันะโสัทีเนี้ย
เมื่อลมาา้าบนแล้วพวเรา็มานั่ิน้าวันอย่าสนุสนาน มีันแ่สอนพวเรา็สนุันไ้ไม่ำเป็น้อมีนอื่นเพิ่มเลย
"อิ่มแล้วหรอ" ผมถามออบเพราะเห็นท่าทาอมันินน้ำเ็ปาะเรียบร้อย
"รับอิ่มแล้ว ั้นผมไปเรียน่อนนะรับ" พูบมัน็ว้าระเป๋าึ้นมาสะพายแล้ว็ำลัเรียมเินออไป
"เี๋ยว!อย่าพึ่ออไปเี๋ยวพี่ไป้วย" พูบผม้ินน้ำินท่าเรียมะลุออไปแ่ทว่า...
"โหย! พี่ฮิมานอะผมโแล้วนะไปนเียวไ้" ออบว่าอย่าหัวเสียเพราะว่าโนัใ
"็เพราะว่าโแล้วนะสิถึิว่าูแลัวเอไ้ เอาเถอะ ันะออไปื้ออพอี้ไปมัน้วยันะเลย อย่าพูมาะไปมั้ยโรเรียนนะ ถ้าะไป็รีบๆเี๋ยวสาย" ผมสวยาว่อนะเินนำหน้าออบไป ออบไ้แ่ยืนอ้าปา้า เถียไปทันละสิ!
พวเราใ้เวลาไม่นานในารออมารอรถเมย์และอนนี้ผมับออบ็มาอยู่บนรถเรียบร้อยแล้วผมนั่ิหน้า่าส่วนออบ็นั่้าๆผม ทีแรออบยืนรานว่าะนั่ิหน้า่าให้ไ้แ่ผมไม่ยอมเราเถียันอยู่พันึถึะนั่ันไ้ นี้!เพราะเป็นห่วสุภาพหรอนะ
"นี้ออบเย็นนี้รีบลับบ้านนะอย่าเถลไถลไปไหนละ" ผมว่าแล้วใ้มือี้หน้าออบแล้วบิมูรั้นๆอมันไปหนึ่ที หมั่นใส้โว้ย!
"โอ้ย! เ็บนะพี่ฮิมานอ่า รับๆผมะรีบลับ" ออบว่าพลาใ้มือลูบมูัวเอานั้น็เปลี่ยนเป็นมาบไหล่ผมแล้ว็ลอเลียไปมา
"ีมา แ่เอาหัวอแออไปเี๋ยวนี้นะโว้ย! อายนอื่นเ้า" ว่าบผม้ผลัหัวอมันออแล้วีหน้าผามันไปทีนึเพราะอนนี้ผมสัมผัสไ้ถึสายาอนบนรถนี้ที่ับ้อมาที่พวผม
"ฮือๆ พี่ฮิมานใร้ายอ่า" มันว่าแล้วทำท่าเหมือนะร้อไห้ สาบานว่าโแล้ว?
"เรียมลารถเถอะะถึโรเรียนแแล้ว" ผมบอพลาัแอแล้วเรียมลารถ
"รับ"
ไม่นานนัพวเรา็มาถึโรเรียนอออบเราทั้สอลมาารถเรียบร้อยแล้วออบำลัะเินเ้าไปในโรเรียน
"ผมไปอ่นนะรับพี่ฮิมาน แ่ๆ" ออบพูพร้อมไอระออมะแอมออมาามเยผมละเป็นห่วมันริๆ
"แไหวแน่นะออบพี่เป็นห่วแริๆเลย" ผมลูบหัวมันเบาๆอย่าห่วใย
"ผมไม่เป็นไรริๆรับอบุรับที่เป็นห่วั้นผมอัวเ้าเรียน่อนนะรับ รัพี่นะรับ" ออบพูรัวานั้น้โ้ให้ผมหนึ่ทีแล้ว็วิ่เ้าโรเรียนไป
อให้เป็นอย่าที่แพูนะออบ แเป็นอะไรึ้นมาันะไม่ให้อภัยัวเอเลย
[Moon Jongup]
หลัาที่ผมแยยาพี่ฮิมานมา ผม็รีบวิ่เ้าโรเรียนเลย ผมมาหยุอยู่ที่ห้าห้อน้ำผมมอัวเอผ่านระบานให่ที่อยู่้าหน้าผมในอนนี้ ผม้มลมอผ้าเ็หน้าที่อยู่ในมือึ่เ็มไป้วยเลือ
รับเลือ! อนที่ผมไออยู่หน้าโรเรียนผมไอออมาเป็นเลือ แ่ผมไม่ไ้บอพี่ฮิมานให้รู้หรอผมลัวพี่เ้าเป็นห่ว แ่นี้ผม็เป็นภาระให้พี่เ้ามาพออยู่แล้ว
่า ่า ่า!
ผมัารเปิ๊อน้ำเอาผ้าเ็หน้ามาัให้ราบเลือมันออ
"แ่ๆ"
"โอ้ย!! ทำไมัน้อเิมาอ่อนแอี้โรแบบนนี้้วย" ผมทุ่มหมัลในอ่าน้ำอย่าเ็บในน้ำสาระเ็นระอนเ็มไปหม
"แมันอ่อนแอออบ แมันอ่อนแอ" ผม่น่าัวเออย่าเ็บใ
ทำไมผมอ่อนแออย่านี้นะเป็นเพราะผมนเียวพี่ฮิทานเลย้อมาลำบาแบบนนี้ ถ้ามีไม่ผมสันพี่เ้ามีอนาที่ีว่านี้ เ้าอาเรียนบมหาลัยมีานีๆทำแ่เพราะใรละ! ไม่ใ่ว่าเพราะผมรึไที่พี่เ้ายอมบแ่ม.ปลายแล้วทำานหาเินส่ผมเรียนแ่นเียว ผมมันัววยริๆ! อ่อนแอ็อ่อนแอแล้วยัะมาเป็นภาระให้นที่ัวเอรัอี
"พี่ฮิมานผมอโทษ ฮึ พี่เหนื่อยมาๆเลยสินะรับ" ผมร้อไห้ให้ับัวเออย่าไม่อายใร็แถวนี้ไม่มีใรอยู่แล้วนี้ ผมน้อยใัวเอทำไมผม้อเิมาเป็นแบบนี้้วย
"ฮือๆ ทำไม! ทำไม้อเป็นแบบนี้้วย"
"เห้ย! มึรีบเ้าเร็วๆเลยนะเี๋ยวอาารย์ะเ้าแล้ว" ผมไ้ยินเสียบทสนทนาอใรบานและูเหมือนว่าำลัะมาที่นี้้วยผมรีบเ็น้ำหูน้ำาอออย่าลวๆแล้วรีบเินออมาาที่นี้ให้เร็วที่สุ
"อ้าวออบ! มาอยู่นี้ไ้ไเนี้ย อ๊ะ!แล้วนี้นายร้อไห้หรอ" อ่าไม่ทันนไ้ ผมเยหน้ามอนที่พูับผม่อนะอบไป
"อ้าว!มินิเอหรอหรอ"
"็ใ่นะสิ แล้วนี้นายร้อไห้หรอทำไมาแๆ" มินิถาม้วยวามเป็นห่ว
"เอ่อ ือ พอีว่าเราไอนะใ่ๆเราไอเยอะมาๆเลยแ่เราไม่ไ้ร้อไห้นะ ไอมาไปหน่อยนะหน้ามันเลยแๆ" ผมรู้สึผิัที่โหเพื่อนัวเอ็ผมไม่อยาให้เป็นห่วนี้แู่สีหน้าอมินิแล้วเหมือนะไม่่อยเื่อผมะเท่าไหร่
"ริๆนะ นายไม่ไ้โหันอยู่นะออบ" มินิพูอยย่าับผิ
"อื้อ ันะไปโหนายทำไมละ" แ่็...โหไปแล้ว
"ั้น็ีแล้วละ ันเป็นห่วนายนะออบ เฮ้อ ั้นเรารีบเ้าเรียนันเถอะเี๋ยวิาารย์ุเอา เห้ย! อแมึเสร็ยัวะโรรนานเลยวุ้ย!"
"เออๆ นี้ไเสร็แล้วะรีบอะไรนัหนาวะแม่! อ้าวออบวันนี้มาเรียน้วยหรอ รู้ปะว่าพวูิถึมึมา" อแลาเสียยาว่อนะรีบเ้ามาอผมเป็นารให่ นี้มันเวอร์ไปรึป่าวเนี้ย!
"นี้อแ! มึอย่าทำออบแริวะออบป่วยอยู่นะ เี๋ยว่อยแม่" มินิว่าพลาูหมัเรียมะ่อยอแ
"ฮ่าๆ พวนายนี้ะทะเลาะันทำไมเนี้ยปะๆเ้าห้อเรียนันันไม่อยายืนหน้าห้ออีนะ" ผมพูห้ามพวมัน่อนะเ้าเรื่อเรียน
"เออวะ! เห้ยรีบๆเลย" พูบพวเราทั้สาม็รีบวิ่ันเ้าห้อเรียนเพราะลัวโนอาารย์ุ
ผม้อไม่อ่อนแอ ผมะไม่เป็นภาระให้พี่อี่อไปแล้วพี่ฮิมาน ผมรัพี่นะ
-______- แ่มๆเม้นให้ำลัใันบ้าเ้อไรท์ะไ้มีแรสู้่อไป ออบลูมาอยู่ับแม่มารับรอหนูะแ็แร! 55555555
สายลมอนเ้าที่พัผ่านอย่าแผ่วเบาแสแสอส่อเ้ามายัหน้า่าเล็ แสแระทบับวาที่ำลัปิสนิทบันี้ไ้ถูรบวนนทำให้นอน่อไปไม่ไ้ ร่าายเริ่มอบสนอ่อแสวาทั้2่อยๆลืมึ้น้าๆแล้วระพริบา2-3รั้เพื่อปรับสภาพสายาัวเอ แนทั้2่อยๆยันัวึ้นให้หลัพิับหัวเียแล้วบิี้เียไปมา2-3รั้่อนะเินลมาาเีย
ผมเินลมาาห้ออผมแล้วเินลมาทำอาหารอยู่ในรัว
"วันนี้ะทำอะไรีน๊า?" ผมเปิู้เย็นไปพลาๆมอหาอที่สามารถทำินเป็นอาหารไ้
"อ๊ะ! อันนี้้แล้วัน" ผมว้าเอาหมูแล้ว็พวไส้รอธรรมาๆออมา ผมัารับพวมันลในระมะพ้อมๆัยเลย ะทอทีละอย่าทำไมเสียเวลา!
"หืม! หอมโว้ยใรไ้ินรับรอว่าบินไ้" ผมพูอย่าิล่อนะเินึ้นบันไไปปลุน้อายอผม
๊อ ๊อ ๊อ!
"ออบ ื่นรึยัลมาิน้าวเร็วเี๋ยวะไปเรียนสายนะ" ใ่รับ ออบเป็นน้อายอผมแ่้เป็นน้อไม่แท้หรอรับเราเป็นลูพี่ลูน้อัน ็อย่าที่ว่าเราอยู่ันแ่สอน เรามีันแ่นี้พ่อแม่อเราเสียไปั้แ่ผมเรียนอยู่ม.ปลาย ส่วนออบนะหรออนนั้นมันยัเ็มาๆ็มีแ่ผมแหละทีี่ทำานหาเลี้ยัวเอแล้ว้น้อ่วแรๆ็ลำบาเหมือนันนะ แ่มาพัหลัไม่่อยลำบาเท่าไหร่หรอเพราะผมเลือที่ะไม่เรียน่อมหาลัยแล้วออมาทำานส่ออบเรียนอย่าเียวะีว่า ผม้อสู้นะเพื่อวามอยู่รออพวเราทั้สอ
แร๊!
"เสร็แล้วรับพี่ฮิมาน แ่ๆ" ออบเปิประูออมารหน้านี้ือน้อานผมที่อยู่ในุม.ปลาย ออบอบผมานั้น็ไอ่อๆแ่ๆออมา
"ออบ! เป็นอะไรรึป่าวะไปเรียนไหวมั้ยเนี้ย" ผมยมือึ้นมาแะบนหน้าผาออบ
"ัวร้อนนี้ วันนี้หยุเถอะนะเี๋ยวะเป็นอะไรไปมาว่านี้" ผมบออย่าเป็นห่วแู่สีหน้าออบแล้ว็ไม่สู้ีนั หน้านี้ีเผือเลย แ่เ้าัว็ยัอุส่าห์ีหน้าว่ายัไหว แ่ผมูออผมเป็นพี่นะทำไมะไม่รู้
"ผมไม่เป็นไรหรอรับพี่ฮิมานให้ผมไปเถอะนะ ผมาเรียนมาหลายวันแล้ว" ออบพู้วยน้ำเสียอ่อยๆแล้วทำสีหน้าเหมือนะร้อไห้ เฮ้อ เป็นแบบนี้ะทุที น่าสสาร ใอ่อนอีแล้วเรา เยแอบเลียัวเอเหมือนันนะ เลียที่ใอ่อน่ายเินไป
"อะๆ ไหว็ไหวั้นลไปิน้าวันเถอะเี๋ยวะไปเรียนสาย" สุท้ายผม็ใอ่อนนไ้
"เย้! พี่ฮิมานใีที่สุในโลเลย" ออบีใระโโลเ้นให่ านั้น็โผเ้าอผม เฮ้อ!เมื่อไหร่มันะโสัทีเนี้ย
เมื่อลมาา้าบนแล้วพวเรา็มานั่ิน้าวันอย่าสนุสนาน มีันแ่สอนพวเรา็สนุันไ้ไม่ำเป็น้อมีนอื่นเพิ่มเลย
"อิ่มแล้วหรอ" ผมถามออบเพราะเห็นท่าทาอมันินน้ำเ็ปาะเรียบร้อย
"รับอิ่มแล้ว ั้นผมไปเรียน่อนนะรับ" พูบมัน็ว้าระเป๋าึ้นมาสะพายแล้ว็ำลัเรียมเินออไป
"เี๋ยว!อย่าพึ่ออไปเี๋ยวพี่ไป้วย" พูบผม้ินน้ำินท่าเรียมะลุออไปแ่ทว่า...
"โหย! พี่ฮิมานอะผมโแล้วนะไปนเียวไ้" ออบว่าอย่าหัวเสียเพราะว่าโนัใ
"็เพราะว่าโแล้วนะสิถึิว่าูแลัวเอไ้ เอาเถอะ ันะออไปื้ออพอี้ไปมัน้วยันะเลย อย่าพูมาะไปมั้ยโรเรียนนะ ถ้าะไป็รีบๆเี๋ยวสาย" ผมสวยาว่อนะเินนำหน้าออบไป ออบไ้แ่ยืนอ้าปา้า เถียไปทันละสิ!
พวเราใ้เวลาไม่นานในารออมารอรถเมย์และอนนี้ผมับออบ็มาอยู่บนรถเรียบร้อยแล้วผมนั่ิหน้า่าส่วนออบ็นั่้าๆผม ทีแรออบยืนรานว่าะนั่ิหน้า่าให้ไ้แ่ผมไม่ยอมเราเถียันอยู่พันึถึะนั่ันไ้ นี้!เพราะเป็นห่วสุภาพหรอนะ
"นี้ออบเย็นนี้รีบลับบ้านนะอย่าเถลไถลไปไหนละ" ผมว่าแล้วใ้มือี้หน้าออบแล้วบิมูรั้นๆอมันไปหนึ่ที หมั่นใส้โว้ย!
"โอ้ย! เ็บนะพี่ฮิมานอ่า รับๆผมะรีบลับ" ออบว่าพลาใ้มือลูบมูัวเอานั้น็เปลี่ยนเป็นมาบไหล่ผมแล้ว็ลอเลียไปมา
"ีมา แ่เอาหัวอแออไปเี๋ยวนี้นะโว้ย! อายนอื่นเ้า" ว่าบผม้ผลัหัวอมันออแล้วีหน้าผามันไปทีนึเพราะอนนี้ผมสัมผัสไ้ถึสายาอนบนรถนี้ที่ับ้อมาที่พวผม
"ฮือๆ พี่ฮิมานใร้ายอ่า" มันว่าแล้วทำท่าเหมือนะร้อไห้ สาบานว่าโแล้ว?
"เรียมลารถเถอะะถึโรเรียนแแล้ว" ผมบอพลาัแอแล้วเรียมลารถ
"รับ"
ไม่นานนัพวเรา็มาถึโรเรียนอออบเราทั้สอลมาารถเรียบร้อยแล้วออบำลัะเินเ้าไปในโรเรียน
"ผมไปอ่นนะรับพี่ฮิมาน แ่ๆ" ออบพูพร้อมไอระออมะแอมออมาามเยผมละเป็นห่วมันริๆ
"แไหวแน่นะออบพี่เป็นห่วแริๆเลย" ผมลูบหัวมันเบาๆอย่าห่วใย
"ผมไม่เป็นไรริๆรับอบุรับที่เป็นห่วั้นผมอัวเ้าเรียน่อนนะรับ รัพี่นะรับ" ออบพูรัวานั้น้โ้ให้ผมหนึ่ทีแล้ว็วิ่เ้าโรเรียนไป
อให้เป็นอย่าที่แพูนะออบ แเป็นอะไรึ้นมาันะไม่ให้อภัยัวเอเลย
[Moon Jongup]
หลัาที่ผมแยยาพี่ฮิมานมา ผม็รีบวิ่เ้าโรเรียนเลย ผมมาหยุอยู่ที่ห้าห้อน้ำผมมอัวเอผ่านระบานให่ที่อยู่้าหน้าผมในอนนี้ ผม้มลมอผ้าเ็หน้าที่อยู่ในมือึ่เ็มไป้วยเลือ
รับเลือ! อนที่ผมไออยู่หน้าโรเรียนผมไอออมาเป็นเลือ แ่ผมไม่ไ้บอพี่ฮิมานให้รู้หรอผมลัวพี่เ้าเป็นห่ว แ่นี้ผม็เป็นภาระให้พี่เ้ามาพออยู่แล้ว
่า ่า ่า!
ผมัารเปิ๊อน้ำเอาผ้าเ็หน้ามาัให้ราบเลือมันออ
"แ่ๆ"
"โอ้ย!! ทำไมัน้อเิมาอ่อนแอี้โรแบบนนี้้วย" ผมทุ่มหมัลในอ่าน้ำอย่าเ็บในน้ำสาระเ็นระอนเ็มไปหม
"แมันอ่อนแอออบ แมันอ่อนแอ" ผม่น่าัวเออย่าเ็บใ
ทำไมผมอ่อนแออย่านี้นะเป็นเพราะผมนเียวพี่ฮิทานเลย้อมาลำบาแบบนนี้ ถ้ามีไม่ผมสันพี่เ้ามีอนาที่ีว่านี้ เ้าอาเรียนบมหาลัยมีานีๆทำแ่เพราะใรละ! ไม่ใ่ว่าเพราะผมรึไที่พี่เ้ายอมบแ่ม.ปลายแล้วทำานหาเินส่ผมเรียนแ่นเียว ผมมันัววยริๆ! อ่อนแอ็อ่อนแอแล้วยัะมาเป็นภาระให้นที่ัวเอรัอี
"พี่ฮิมานผมอโทษ ฮึ พี่เหนื่อยมาๆเลยสินะรับ" ผมร้อไห้ให้ับัวเออย่าไม่อายใร็แถวนี้ไม่มีใรอยู่แล้วนี้ ผมน้อยใัวเอทำไมผม้อเิมาเป็นแบบนี้้วย
"ฮือๆ ทำไม! ทำไม้อเป็นแบบนี้้วย"
"เห้ย! มึรีบเ้าเร็วๆเลยนะเี๋ยวอาารย์ะเ้าแล้ว" ผมไ้ยินเสียบทสนทนาอใรบานและูเหมือนว่าำลัะมาที่นี้้วยผมรีบเ็น้ำหูน้ำาอออย่าลวๆแล้วรีบเินออมาาที่นี้ให้เร็วที่สุ
"อ้าวออบ! มาอยู่นี้ไ้ไเนี้ย อ๊ะ!แล้วนี้นายร้อไห้หรอ" อ่าไม่ทันนไ้ ผมเยหน้ามอนที่พูับผม่อนะอบไป
"อ้าว!มินิเอหรอหรอ"
"็ใ่นะสิ แล้วนี้นายร้อไห้หรอทำไมาแๆ" มินิถาม้วยวามเป็นห่ว
"เอ่อ ือ พอีว่าเราไอนะใ่ๆเราไอเยอะมาๆเลยแ่เราไม่ไ้ร้อไห้นะ ไอมาไปหน่อยนะหน้ามันเลยแๆ" ผมรู้สึผิัที่โหเพื่อนัวเอ็ผมไม่อยาให้เป็นห่วนี้แู่สีหน้าอมินิแล้วเหมือนะไม่่อยเื่อผมะเท่าไหร่
"ริๆนะ นายไม่ไ้โหันอยู่นะออบ" มินิพูอยย่าับผิ
"อื้อ ันะไปโหนายทำไมละ" แ่็...โหไปแล้ว
"ั้น็ีแล้วละ ันเป็นห่วนายนะออบ เฮ้อ ั้นเรารีบเ้าเรียนันเถอะเี๋ยวิาารย์ุเอา เห้ย! อแมึเสร็ยัวะโรรนานเลยวุ้ย!"
"เออๆ นี้ไเสร็แล้วะรีบอะไรนัหนาวะแม่! อ้าวออบวันนี้มาเรียน้วยหรอ รู้ปะว่าพวูิถึมึมา" อแลาเสียยาว่อนะรีบเ้ามาอผมเป็นารให่ นี้มันเวอร์ไปรึป่าวเนี้ย!
"นี้อแ! มึอย่าทำออบแริวะออบป่วยอยู่นะ เี๋ยว่อยแม่" มินิว่าพลาูหมัเรียมะ่อยอแ
"ฮ่าๆ พวนายนี้ะทะเลาะันทำไมเนี้ยปะๆเ้าห้อเรียนันันไม่อยายืนหน้าห้ออีนะ" ผมพูห้ามพวมัน่อนะเ้าเรื่อเรียน
"เออวะ! เห้ยรีบๆเลย" พูบพวเราทั้สาม็รีบวิ่ันเ้าห้อเรียนเพราะลัวโนอาารย์ุ
ผม้อไม่อ่อนแอ ผมะไม่เป็นภาระให้พี่อี่อไปแล้วพี่ฮิมาน ผมรัพี่นะ
-______- แ่มๆเม้นให้ำลัใันบ้าเ้อไรท์ะไ้มีแรสู้่อไป ออบลูมาอยู่ับแม่มารับรอหนูะแ็แร! 55555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น