คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พิษรัก 3
านยอลรีบวิ่ออมาาหน้าประูโยไม่รู้ว่าแหวนวสำัอเ้าหล่นหายไป
แ่ถึแม้เ้าะรู้็ไม่ิะหันหลัลับไปเ็บมันึ้นมาอยู่ี ในเมื่อนที่เยให้มันไม่เห็นถึวามสำัอมันอี่อไป
านยอลรีบวิ่ออไปาร้าน้วยวามรวเร็ว แบฮยอนที่เห็นเพื่อนวิ่ออไปพร้อมับน้ำาที่ไหลนอหน้า
ึรีบวิ่และลุามออไป และอีสอนที่โ๊ะึรีบวิ่ามไปเ่นัน านยอลวิ่ออไปนถึหน้าห้าสรรพสิน้า ในอนนี้านยอลไม่รู้ว่าวรทำเ่นไรเ้าิเพียแ่ว่าอยาะหนีออไปให้ไลาที่ที่นใร้ายอยู่
อนนี้เ้าไม่รู้ว่าเ้าวรทำอย่าไรานยอลหยุยืนอยู่หน้าฟุบาท่อนที่เ้าะทำในสิ่ที่นรอบ้าไม่ิว่าเ้าะทำมัน
านยอล้าวเท้าลไปบนถนน เ้า่อยๆเินไปบนถนนอย่า้าๆ รถหลายันบีบแรไล่เ้า
แ่อนนี้านยอลไม่แม้แ่ะไ้ยินมัน แบฮยอน ยอู และอินที่รีบวิ่มาเห็นานยอลำลัเินอยู่ลาถนนยิ่ใมาึ้น
อินที่ั้สิไ้่อนำลัะไปพาร่าบาให้ลับึ้นมาแ่ไม่ทันเสียแล้ว
เอี๊ย
เสียล้อรถบเบียับถนนเสียัลั่นไปทั่วบริเวพร้อมับร่าบาที่ล้มล
ภาพนั้นสร้าวามใให้ับผู้ที่พบเห็นเป็นอย่ามา แบฮยอนรีบวิ่ไปหาร่าบาอย่ารวเร็ว
อนนี้เ้าลัวเหลือเินว่าร่าบาะเป็นอะไรไป
เมื่อมาถึ็พบลับายหนุ่มนหนึ่ำลั้อนัวร่าบาึ้นแนบอและเรียมะพาร่าบาึ้นรถไป
“เี๋ยวุ”แบฮยอนเรียายหนุ่มเสียุ่น
“รับ”ายหนุ่มปริศนาอบรับ้วยใบหน้านิ่เย
“ุะพาเพื่อนผมไปไหน”มวิ้วและถามสิ่ที่อยารู้ออไป
“ผม็ำลัะพาเ้าไปเ้าโรพยาบาลสิรับ
ไม่พานที่นอนสลบอย่านี้ไปทำมิีมิร้ายหรอ แ่ถ้าื่นแล้ว็ไม่แน่”อบพร้อมับส่ยิ้มวนๆมาให้แบฮยอนที่มอัวเอาวา้วยวามโมโห
“ั้นไม่้อเี๋ยวผมพาเพื่อนผมไปโรพยาบาลเอ ุลับไปเถอะเพื่อนผมไม่เป็นไรแล้ว
เี๋ยวถ้าเ้าื่นผมะอโทษแทนุเอ”แบฮยอนพยายามใเย็นๆและพูีๆับายหนุ่มรหน้า
พร้อมับยื้นมือไปเรียมรับัวานยอล
“ไม่ไ้หรอรับ”อบแ่นั้น่อนะเินึ้นไปบนรถ
แบฮยอนที่เห็นันั้นึรีบวิ่ไปึ้นรถอายหนุ่ม้วยวามรวเร็ว ่อนที่รถะ่อยๆเลื่อนัวออไปอย่า้าๆ
เมื่อเห็นว่ารถเลื่อนัวออไปแล้ว ยอู และอิน
ึรีบับรถามออไปนถึที่หมาย
หลัาับรถมาถึโรพยาบาลานยอล็ถูนำัวึ้นเียเ้าไปที่ห้อไอียู
“นีุ่”ายหนุ่มปริศนาเรียแบฮยอนที่นั่หน้านิ่วิ้วมว้วยวามเป็นห่วเพื่อน
“มีอะไร”แบฮยอนหันลับมาอบายหนุ่ม้วยวามไม่พอในั
“อย่าพึ่อารม์เสียสิ
ผมแ่อยาถามว่าเพื่อนุเ้าเป็นอะไรรึเปล่าทำไมถึเินออมายืนอยู่ลาถนน”ายหนุ่มถาม้วยวามสสัย
“ัน็ไม่รู้”แบฮยอนอบเสียสั่น
เพราะเ้าเอ็ไม่รู้เ่นันว่าทำไมานยอลถึเินออไปลาถนน เ้ารู้เพียว่าานยอลวิ่ร้อไห้ออมาาร้านอาหาร
ถ้าอนนั้นเ้าวิ่ามานยอลออไปทันเพื่อนอเ้าไม่้อมาอยู่ที่โรพยาบาลแบบนี้
เมื่อิันั้นน้ำาอแบฮยอนึ่อยๆไหลออมา ายหนุ่มที่นั่อยู่้าๆเมื่อเห็นแบบนั้น็ใเมื่อเห็นน้ำาอแบฮยอนึรีบึร่าเล็เ้ามาอเพื่อปรอบวั
ยอูและอินที่ามมาถึเห็นแบฮยอนร้อไห้็ยิ่ใเสียลัวานยอละเป็นอะไรไป
“แบฮยอนานยอลเป็นยัไบ้า”ยอูถาม้วยวามร้อนใ
“ฮึ ฮึ ันไม่รู้หมอยัไม่ออมาเลย ฮืออออ ันลัว ฮือ
ันลัว”เสียร้อไห้อแบฮยอนัไปทั่วบริเว พร้อมับประโยที่พรึ่พู้ำแล้ว้ำเล่าว่าลัวเพื่อนะเป็นอะไรไป
อยู่ๆประูห้อไอียู็เปิออพร้อมับร่าอหมอที่เินออมา
“หมอรับพี่านยอลเป็นยัไบ้ารับ”อินรีบถามหมอ้วยวามเป็นัวล
“ุานยอลไม่เป็นอะไรแล้วรับเ้าแ่ใับสิ่ที่เิึ้น
และารระทบระเทือนทาิใ่อนหน้าะเิอุบัิเหุทำให้สลบไป
พัฟื้นสัสอสามวัน็น่าะหายรับ ส่วนร่าายไม่มีอาารบาเ็บรับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วหมออัว่อนนะรับ”หมออธิบายให้ทุนฟัอย่าัเน่อนะเินไปทำาน่อ หลัาหมอเินออไปไม่นานานยอลึถูนำัวออมาาห้อไอียู
เพื่อพาไปยัห้อพันไ้
“านยอลเป็นไรไรันแน่แล้วเรื่อระทบระเทือนทาิในั่นอีมันืออะไรันแน่”ยอูนั่ลบนโฟาในห้อพันไ้พึมพำออมา้วยวามสสัย
“านยอลฟื้นสัทีสิ ลืมาึ้นมาเี๋ยวนี้เลยไ้ยินมั้ยเ้าโยา”แบฮยอนะโนใส่หูานยอลเสียันายหนุ่มปริศนา้อเอามือปิปาแบฮยอนไว้
“นีุ่ผมว่าเพื่อนุหูหนว่อนแน่
ถ้าุยัไม่เลิะโนใส่หูเ้าแบบนี้”ายหนุ่มพูึ้น้วยน้ำเสียัเือน
“ไอ้อ้าอ่อยอั๊นอ๊ะ”แบฮยอนพูเสียอู้อี้เพราะัวเอยัโนอีนปิปาไม่ยอมปล่อย
“นีุ่ผมไม่ไ้ื่อไอ้บ้านะ ผมมีื่อนะะบอให้”ปล่อยมือออาปาแบฮยอนแล้วยมือึ้นเสยผม
“ไม่ไ้อยารู้”แบฮยอนพูพร้อมับทำหน้าเิใส่อีฝ่าย
“แ่ผมอยาบอ ผมื่อ ฮวั ื่อเทา”พูออมา้วยวามมั่นในอีน้อแบะปาับวามมั่นหน้าออีฝ่าย
“แล้วุล่ะื่ออะไร”เทาถามแบฮยอนึ้น
“ไม่บอ”แบฮยอนอบแบบปัๆไป
“อ่อุไม่บอยินีที่ไ้รู้ัรับ”เทาพูพร้อมับส่ยิ้มวนๆมาให้
“นี่ับื่อ แบฮยอน บยอน แบฮยอน เว้ยไอ้บ้านี่”แบฮยอนอารม์เสียใส่อีฝ่ายที่อบวนประสาทเ้าลอเวลา
“อ่อรับยินีที่ไ้รู้ันะรับ ุบยอน แบฮยอน”พูบ็ทำหน้าวนใส่ไม่เลินแบฮยอน้อยมือึ้นมาีแนายหนุ่ม้วยวามรวเร็ว
“พวนายนี่เหมาะันีเนอะ”ยอูที่เียบอยู่นานพูึ้นลอยๆแ่็สามารถหยุารระทำอแบฮยอนไ้
แบฮยนหันไปมอยอูาวา
“พูอะไรอนายห๊ะเหลือ”แบฮยอนหันไปะโนใส่ยอู
“อะไรไอ้หมาเี้ย อยามีเรื่อหรอ”ยอูลุึ้นมาาโฟาแล้วเินไปหาแบฮยอน
“ะเอหรือไห๊ะ”แบฮยอนลุึ้นยืนทำให้เิสรามน้ำลายนาย่อมๆึ้นโยมีเทาอยห้าม
แ่ทั้สามนไม่เห็นว่ามีายหนุ่มนหนึ่นั่มอานยอลอยู่้าเียนไ้โยไม่แม้แ่ะสนใเสียที่เิึ้นเลยแม้แ่น้อย
“พี่านยอลเมื่อไหร่ะฟื้นรับผมรอพี่อยู่นะ อยาุยับพี่อีรั้นึื่นึ้นมาุยับผมเร็วๆนะ”อินมอใบหน้าหวานสวย้วยวามรัที่เอ่อล้น
เ้าพึ่เยเ้าใว่าำว่ารัแรพบเป็นเ่นไร
อโทษที่หายไปนานเน้อ ราบามๆเลย อย่าลืมิามอน่อไปนะ๊ะ
รันะยูวววววววว ^^
ความคิดเห็น