คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ยอม 1
แสงสว่างที่ลอดผ้าม่านเข้ามาภายในห้องชุดสุดหรูชายหนุ่มร่างบางคนหนึ่งซึ่งนอนอยู่บนโซฟาหนังสีดำค่อยๆลืมตาขึ้นกระพริบตาสองถึงสามครั้งเพื่อปรับสายตาให้สามารถมองเห็นสิ่งต่างๆรอบกายได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น ร่างบางมองไปโดยรอบเห็นเพียงห้องว่างเปล่าดังเช่นเมื่อหลายวันก่อนที่ชายผู้เป็นที่รักได้เดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้หันหลังกลับมามองหรือแม้แต่จะสนใจตอบคำถามที่ร่างบางไถ่ถามด้วยความเป็นห่วงเลยแม้แต่น้อยเมื่อร่างบางคิดถึงก็ยิ่งทำให้หัวใจดวงน้องนั้นเจ็บปวดขึ้นมาน้ำตาที่พึ่งจะหยุดไหลไปกลับพาลไหลลงมาตอกย้ำความเจ็บปวดนี้อีกครั้ง
ตื๊ด...ตื๊ด...ตื๊ด...ตื๊ด...ตื๊ด...จู่ๆเสียงโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดก็ดังขึ้น
ร่างบางรีบหยิบมันขึ้นมาจากพื้นอย่างรวดเร็วเพราะหวังว่าจะเป็นคนที่เขารออยู่โทรมาแต่ความหวังที่มีเพียงน้อยนิดก็ดับวูบไปเมื่อเห็นเบอร์ที่ขึ้นอยู่ที่หน้าจอร่างบางกดรับมัน
“ชานยอลลี่เพื่อนร๊ากกกกกกกก”เสียงแหลมปรี๊ดของเพื่อนดังขึ้นจากโทรศัพท์
“มีอะไรรึป่าวแบคฮยอน”ร่างบางถามพยายามปรับโทนเสียงให้เป็นปกติที่สุด
“ทำไมทำเสียงเป็นแบบนั้นล่ะชานยอล นายร้องไห้อีกแล้วใช่มั้ยชานยอล ”
“.......”
“ผู้ชายคนนั้นทำให้นายร้องให้อีกแล้วสินะ”
“.......”
“เมื่อไหร่นายจะยอมหยุดสักที”
“.......”
“ในเมื่อนายก็รู้ว่ามันหมดรักนายแล้ว”
“.......”
“ทั้งๆที่รู้ว่ามันมีคนอื่นไม่ได้รักนายแล้ว”
“ฮึก...ฮึก....ฮือ...แบคแล้วนายจะให้ชั้นทำยังไงล่ะในเมื่อฉันรักเค้า”ชานยอลร้องไห้ออกมาและระบายความอัดอั้นออกมา
“.......”
“ฮึก...ฮึก...นายจะให้ฉันทำยังไงในเมื่อฉันรัก...ฮึก...ฮึก..”
“......”
“ถึงฉันจะรู้ว่าเค้าไม่ได้รักฉันแล้วไปมีคนอื่นฉันก็ทำใจให้เลิกรักเค้าไม่ได้
นายจะให้ฉันทำยังไง...ฮืออออออ”
“นายต้องตัดใจจากเค้าไงล่ะชานยอล”
“.......”
“นี่แหละคือสิ่งที่นายต้องทำ
นายต้องตัดใจให้ได้นี่แหละคือสิ่งที่นายต้องทำให้ได้”
“........”
“ตอนนี้หมอนั่นไม่อยู่ใช่มั้ยนายมาอยู่กับฉันก่อนเถอะนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกฉันอยากอยู่ที่นี่ เผื่อเค้าจะกลับมา ”ชานยอลตอบ
“เฮ้อ...”แบคฮยอนได้แต่ถอนหายใจเมื่อได้รับคำตอบจากเพื่อนตัวเอง
“.......”
“ชานยอลเดี๋ยวฉันไปรับนะ”
“มารับทำไมอ่ะ”ชานยอลถามด้วยความสงสัย
“เดี๋ยวจะรับไปเที่ยวด้วยกัน”
“ฉันไม่ไปได้มั้ย”ถามเพื่อนรักเสียงอ่อย
“นายจะได้มาเปิดหูเปิดตาบ้างไง ช่วงนี้นายไม่ค่อยได้ออกมาเที่ยวกับฉันเลยนะ
ทุกคนเองก็อยากจะเจอนายกันด้วย”
“ก็ได้ แต่ฉันไม่กลับดึกนะ
เผื่อพี่คริสกลับมาจะไม่เจอฉันเค้าจะโกรธเอา”
“.......”ประโยคหลังทำให้แบคฮยอนพูดไม่ออกเค้าไม่รู้ว่าเพื่อนของเค้าจะทนอยู่กับสิ่งที่ไม่มีวันจะเป็นจริงไปถึงเมื่อไหร่
“เป็นอะไรหรอแบค”ชานยอลถามด้วยความสงสัยทำไมแบคฮยอนเงียบไป
“อ่อ ไม่เป็นไรหรอกแค่คิดอะไรนิดหน่อยน่ะ งั้นเย็นๆชั้นไปรับนะแต่งตัวรอเลยนะ”
“อึ้ม ได้ๆแล้วเย็นนี้เจอกันนะ”
“อึ้มงั้นแค่นี้นะชั้นแต่งตัวก่อน ตู๊ด...ตู๊ด...ตู๊ด...ตู๊ด”
เมื่อโทรศัพท์ถูกตัดไปชานยอลก็ว่างโทรศัพท์แล้วลุกจากโซฟาแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำทันทีโดยที่ไม่รู้เลยว่าสถานที่ๆจะไปนั้นจะทำให้ความรู้สึกและความเชื่อที่มีนั้นหายไปตลอดกาล
หลังจากวางสายจากแบคฮยอนชานยอลก็ตรงไปที่ห้องน้ำทันทีเพื่อชำระล้างร่างกาย
เมื่อออกมาจากห้องน้ำก็มุ่งตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าสีดำสนิทเพื่อเลือกชุดที่จะใส่
ในเย็นนี้ชานยอลใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาวพับแขนถึงข้อศอกกับกางเกงยีนสีดำขาดเป็นริ้วๆพร้อมกับฉีดน้ำหอมกลิ่นประจำตัวที่คริสเป็นคนเลือกให้แล้วมานั่งรอแบคฮยอนที่โซฟาหนังตัวเดิมพร้อมกับคิดถึงคนที่ไม่ได้กลับมาที่บ้านหลายวัน
"เฮ้อเมื่อไหร่พี่คริสจะกลับมานะรู้รึป่าวว่าผมคิดถึงพี่มากแค่ไหน"คิดได้เพียงเท่านั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นชานยอลรีบวิ่งไปเปิดประตูอย่างรวดเร็วเพราะคิดว่าจะเป็นคนที่เขาเฝ้ารอแต่แล้วเมื่อเปิดประตูหัวใจที่พองโตก็ฟีบลงทันที่
"แหมตอนมาเปิดนี่ยิ้มหน้าบานเลยนะ พอเห็นเป็นฉันนี่ทำหน้าเหมือนท้องผูกเชียว"แบคฮยอนแซวอย่างเอือมๆกับเพื่อนที่รีบวิ่งมาเปิดประตูเพราะคิดว่าเค้าเป็นคนที่ชานยอลรออยู่
"จะบ้าหรอแบคฮยอน"
"เอาเถอะเราไปกันได้ยังอ่ะเเดี๋ยวทุกคนจะรอนานนะ"
"ไปสิชั้นก็อยากเจอทุกคนเร็วๆแล้วเหมือนกัน"
อีกด้านหนึ่ง
"เฮ้ยไอ้คริสมึงไม่กลับไปบ้านบ้างหรอว่ะ มัวแต่มาอยู่ที่ผับเนี่ยไม่กลัวมีคนมางาบน้องชานยอลไปหรอว่ะ"
เฉินเพื่อนของคริสถามด้วยท่าทีสงสัย
"เออใช่น้องเค้ายิ่งเสน่ห์แรงอยู่ด้วยถ้ามีคนมางาบไปกูไม่รู้ด้วยนะเว้ย"
เลย์บอกคริส
"หึ
ใครมันอยากได้ก็เอาไปดิของเก่าๆกูไม่สนใจหรอก" คริสตอบด้วยท่าทีไม่เดือดร้อนพร้อมกับหันไปจูบกับสาวสวยหุ่นเซ็กซี่ที่นั่งอยู่บนตักของเค้าอย่างเร้าร้อน
"ทำไมมึงพูดอย่างงี้ว่ะถ้าชานยอลได้ยินเค้าจะเสียใจนะ"
เทาเตือนคริสที่พูดอย่างนั้นเพราะเค้าคิดว่าถ้าชานยอลได้ยินจะต้องเสียใจมากแน่ๆ
เพราะชานยอลเป็นคนที่ค่อนข้างอ่อนต่อโลก
คริสผละจูบอันเร้าร้อนจากริมฝีปากของหญิงสาวแล้วพูดกับเทา"ที่มึงพูดเนี่ยมึงแค่สงสารชานยอล หรือมึงอยากได้ชานยอลกันแน่ว่ะ"
คริสหันมายิ้มมุมปากให้เทาเเล้วพูดต่อ "มึงอย่าคิดว่ากูไม่รู้นะว่ามึงคิดยังไงกับชานยอลน่ะ
แต่ไม่เป็นไรถ้ามึงอยากได้เอาไปก็ได้นะ
ถึงแม้ของชิ้นนั้นจะมีตำหนิไปหน่อยก็อย่าถือสาเลย
เพราะยังไงมันก็พอใช้การได้อยู่บ้างแหละ" คำตอบของคริสทำให้ เฉินและเลย์
อึ้งไปส่วนเทาในตอนนี้กำลังโมโหมากเพราะคริสดูถูกเค้ายังไม่พอยังดูถูกไปถึงชานยอลที่ไม่รู้เรื่องด้วยยิ่งทำให้
เค้าโมโหมากขึ้นไปอีก
"นายไม่ควรพูดแบบนี้เพราะนี่ถือเป็นการดูถูกชานยอลมากนะ"
เทาพยายามอดกลั้นอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้แล้วพูดเตือนคริส
"หึ งั้นหรอทำไมฉันต้องแคร์
ด้วยล่ะในเมื่อฉันไม่ได้รักชานยอลแล้ว
ที่อยู่ด้วยตอนนี้ก็เพราะว่าสงสารเท่านั้นน่ะ" คริสตอบด้วยท่าทีที่ไม่สะทบสะท้าน
ในตอนนี้เทาที่นั้งฟังอยู่เริ่มที่จะทนไม่ไหวกับคำพูดที่คริสพูดออกมาจึงลุกขึ้นก่อนที่จะพูดทิ้งท้ายไว้ว่า
"คริสทั้งๆที่นายได้ของที่มีค่าไปแต่นายกลับไม่เห็นค่าของมันแล้วสักวันนายจะต้องเสียใจกับสิ่งที่นายทำอยู่"
พูดจบเทาก็เดินออกไปจากร้าน
คริสที่นั่งฟังอยู่ไม่มีท่าทีสำนึกเลยสักนิดแถมยังหันไปครอเครียกับหญิงสาวบนตักหน้าตาเฉยเหมือนสิ่งที่เทาพูดไม่ได้มีความหมายกับเค้าเลยสักนิด
ผับ blue Diamond
เมื่อแบคฮยอนขับรถมาถึงหน้าผับชื่อดังย่านใจกลางเมือง
ชานยอลและแบคฮยอนเดินเข้าไปภายในผับชื่อดังแห่งนี้ ซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวของนักท่องราตรีทั้งหลาย
ที่ต้องการความบันเทิงต่างพากันมาหาความสุขใส่ตัวบ้างก็มาคนเดียวเพื่อนั่งคลายทุกข์
บ้างก็มากับเพื่อนฝูงเพื่อสังสรรค์ และอีกมากมายหลายอย่าง
"นี่แบคฮยอนฉันไม่ชอบกลิ่นพวกนี้เลยอ่ะ"
ชานยอลที่เดินเข้ามาได้กลิ่นของน้ำสีอำพัน และบุหรี่หลายยู่ห้อรวมกันพูดกับแบคฮยอน
"อ่อ ฉันลืมไปนายไม่ชอบกลิ่นพวกนี้นี่นางั้นเรารีบเดินเถอะ
พี่ลู่หานจองห้อง VIP ไว้ให้แล้วล่ะ" แบคฮยอนรีบดึงมือชานยอลให้เดินตามเพราะรู้ว่าชานยอลไม่ชอบกลิ่นของมึนเมาพวกนี้
ทั้งคู่เดินไปที่ชั้น 2 ของผับอันเป็นที่ตั้งของห้อง VIP โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีคนๆหนึ่งที่จ้องมองพวกเขาตั้งเดินเข้ามาในผับแห่งนี้แล้ว
ความคิดเห็น