ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รักครั้งที่ ตอนที่2
หลังจากที่เค้ากันฉันทำความรู้จักกันเรียบร้อยฉันรู้สึกเรยได้ว่า เค้าคนนั้นแหละ เหมือนมีใจให้ฉัน >< หรือไม่ว่าฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้T_T ไม่จริงๆมันต้องเป็นเรื่องจริงสิน่ะ เอาล๊ะปฎิบัติการครั้งนี้ ต้องสำเร็จให้ได้ เนื่องจากฉันทำอะไรไม่เคยสำเร็จเลยสักที คราวนี้แหละ 5555555 (เขาขำออกมาด้วยความสะใจ)
วันรุ่งขึ้น ฉันพยายามที่จะเดินออกไปที่ที่เขากับฉันเจอกันเมื่อวานนี้ แต่ฉันก็รอ รอ รอ ทำไมไม่มาสักทีน่ะ ! (เขาเริ่มที่จะโมโหด้วยการรอที่ยาวนาน) นี้มันจะ ทุ้มกว่าๆแล้วน่ะ ฉันก็รอ รอเขาที่นั้นต่อไป จนกระทั่งเค้าก็เดินมา แต่ฉัน เพลอหลับจนได้ !0_0 คุณ คุณครับ! เอ้ยยยยยย!!! โรคจิต ฉันตกใจเรยเอาไม้ที่อยู่ข้างๆตีหัวไปสองที โอ๊ย! โป๊ะซองร้อง เออะ เอิ่ม (ในนณะนั้นฉันทำอะไรไม่ถูก ด้วยความที่ตกใจ)ฉันขอโทดคะ ฉันนึกว่าคุณ เป็นโรคจิต อ๋อ ไม่เป็นไนครับนิดเดียวเอง(โปะซองพูด) แต่มิโกะมองไปท่ีหัวมีเลือดอยู่ (มิโกะคิดในใจว่านี้หรอไม่เป็นรัยเลือดเยิ้มเชียว )
ผมขอโทษด้วยน่ะครับที่ทำให้ตกใจ อ๋อ! ไม่เป็นรัยค่ะ แต่ในขณะนั้นเค้ากับฉันได้พูดคุยกันจนดึก เอิ่ม คือ ว่าฉันต้องกลับบ้านก่อนอะค่ะ :) ฉันยิ้มแล้วส่งสายตาไปให้เค้า เค้าสิ่งยิ้มกลับมา แล้วบอกว่า ครับกลับบ้านดีๆน่ะครับ ;) ฉันเขินเมื่อได้ยินคำพูดคำคำนี้ ฉันวิ่งสุดตัว ด้วยความอายหลังจากนั้นมาเค้ากับฉันก็เจอกันที่นั้นทุกวัน ได้ึคุยกันทุกวัน มันเป็นอะไรที่แบบ ฟินสุด ๆ><
หลังจากนั้นจะเป็นอย่างไร อย่าลืมติดตามน่ะค่ะ
ผมขอโทษด้วยน่ะครับที่ทำให้ตกใจ อ๋อ! ไม่เป็นรัยค่ะ แต่ในขณะนั้นเค้ากับฉันได้พูดคุยกันจนดึก เอิ่ม คือ ว่าฉันต้องกลับบ้านก่อนอะค่ะ :) ฉันยิ้มแล้วส่งสายตาไปให้เค้า เค้าสิ่งยิ้มกลับมา แล้วบอกว่า ครับกลับบ้านดีๆน่ะครับ ;) ฉันเขินเมื่อได้ยินคำพูดคำคำนี้ ฉันวิ่งสุดตัว ด้วยความอายหลังจากนั้นมาเค้ากับฉันก็เจอกันที่นั้นทุกวัน ได้ึคุยกันทุกวัน มันเป็นอะไรที่แบบ ฟินสุด ๆ><
หลังจากนั้นจะเป็นอย่างไร อย่าลืมติดตามน่ะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น