ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    In Love รักสุดท้ายฉันให้นาย

    ลำดับตอนที่ #4 : ทนเพราะรัก

    • อัปเดตล่าสุด 21 ธ.ค. 56


    ณ ห้องสมุด

       ฉันหลบจากโลกภายนอกมาอยู่ที่ห้องสมุด โลกภายนอกที่แสนวุ่นวาย โลกภายนอกที่มีแต่ความโหดร้าย . เซง เห้อออออออออ -3- ไปหาหนังสือมาอ่านดีกว่า ว่าแต่หนังสือเล่มนั้นหน้าอ่านดีนะ ความสุขของคนแอบรักแต่ แต่ ฉันหยิบไม่ถึงอะ TT อึ้บอึ้บ ในขณะที่ฉันกำลังพยายามหยิบหนังสือเล่มนั้น ก็มีมือใครเอื้อมมาหยิบให้ *-* ฉันหันหลังกลับไปมองหวังจะขอบคุณ พอหันหลังมาเท่านั้นแหละ ชายนัยต์ตาสีฟ้าคราม น่าขาวไร้สิว ผมทรงสกินเฮด ร่างสูง 180 ซม. จมูกที่เฉียดแก้มฉันไปนิดเดียว ฉันควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว TT

       “อะ…เอ่อ ขอบคุณคะ

       ครับ ไม่เป็นไรครับ ^^”รอยยิ้มนั้น ทำให้ฉันมีความสุขกว่ารอยยิ้มที่ฉันต้องแอบมอง :)) ฉันเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ กู๊ดยังไม่กลับมา หายไปไหนของมัน = = อ่านหนังสือรอไปพลางๆละกัน  ฉันมองนาฬิกา 16.40 น. ป่านนี้แล้วทำไมกู๊ดยังไม่มา โทรถามสักหน่อยดีกว่า

      ... ตู๊ดดดด... ตู๊ดดดด... ตู๊ดดดด

       “ฮัลโหล ฉันรอแกโทรมาตั้งนาน ฉันลืมบอก วันนี้ฉันไม่ได้กลับด้วยนะ พอดีมีธุระด่วน กลับบ้านดีดีนะ เดี๋ยวเสร็จธุระเดี๋ยวฉันจะรีบโทรไป

       อื้มๆพูดจบฉันก็ตัดสายไป ใกล้มืดแล้ว กลับบ้านดีกว่า -0-

       ทำไม ทำไม ทำไมวันนี้ฟ้าดูครึ้มๆ ฟ้าครึ้มๆฝนมันจะตกเดี๋ยวก็ตก เดี๋ยวก็ตก ไม่ใช่ละ - - ระหว่างเดินไปลานจอดรถ ทำไมฉันรู้สึกเหมือนลางสังหรณ์ไม่ดี -0- ฉันคงคิดมากไปเอง

       ระหว่างขับรถ

       ~ ขอให้ความรักมีแต่ความสุขใจ
       ไม่ว่าสิ่งไหนเข้ากันหมดทุกอย่าง
       ขอให้ความรักเขาและเธอไม่มีจืดจาง
       มีเขาเคียงข้างไม่มีความทุกข์ใด

       ขอให้ความรักดีกว่าที่ฝัน
       ไม่มีเปลี่ยนผันรักกันหมดหัวใจ
       ขอให้เธอนั้นได้คู่เคียงกันตลอดไป
       ถึงแม้ฉันยังไม่เปลี่ยนใจ
       และรักได้เพียงแต่เธออยู่เหมือนเดิม…
    ~

       …กึก...กึก…

       เอ๊ะ! เสียงอะไรอะ ฉันว่าฉันร้องเพลงอยู่ดีดีแล้วนะ สงสัยเจ้าที่แถวนี้คงรำคาญ TT พี่ชายฉันกลัวผีนะ T^T ฉันพยายามตรวจสอบความผิดปกติของ Swift สีแดง ลูกสุดที่รักของฉัน สายตาอันเฉียบแหลมก็หันไปเจอ แฉ่น ทะ แด่น รถน้ำมันหมด แค่รถน้ำมันหมดเอง หะ อะไรนะ! รถน้ำมันหมด โอ้แม่เจ้า! ฟ้าแกล้งกันชัดๆ TT เอิ่มแบบ โทรหาใคร ใครก็ไม่รับ เอาแล้ววว กลับบ้านยังไงหละช้านนนนนนนนนนนนนนน จะร้องแล้วนะ

       …ก๊อก... ก๊อก…

       ใครบังอาจมาเคาะกระจกรถช้านนนนนนนนนนนน (ไม่ห่วงตัวเองเล้ยยยย) ฉันลดกระจกลงแบบหงุดหงิด(ในใจ)

       พะ…พี่ปะ…พี่ปอ *-*” อ้ายยยยยยยยย มางี้ก็ตกใจสิคะ ></

       เอ่อ พี่เห็นรถน้องจอดอยู่นี่นานแล้ว รถเป็นอะไรหรือป่าวครับ ^^”

       “รถน้ำมันหมดอะคะ -//-” มันใช่เวลามาเขินไหมเนี่ยยยยยยยยยย >//<

       ให้พี่ไปส่งไหมครับ เดี๋ยวเรื่องรถ เดี๋ยวพี่โทรให้คนที่บ้านเติมน้ำมันให้ แล้วไปจอดไว้ที่โรงเรียน ^^”

       เกรงใจอะคะ เดี๋ยวพู่กันนั่งแท็กซี่ไปดีกว่าคะ ^^” พี่ปออ่อยอะจริงๆ ฮิฮิ ><(คิดไปเอง)

       มันมืดแล้ว มันอันตรายนะ เดี๋ยวพี่ไปส่งดีกว่า อย่าบอกว่าเกรงใจ เชิญครับ

       ฉันเดินไปเปิดประตูรถข้างคนขับอย่างมั่นใจ แต่นั่งไม่ได้คือแบบ เปิดประตูมาหน้าแตก เพล้งงงงงง อะไรประมาณนี้ - - เพราะอะไรหนะหรอ เพราะว่ายัยแตงเน่าเป็นตุ๊กตาหน้ารถหนะสิ เหอะ หมั่นใส้(ชอบพาล) ประมาณ 30 นาที ในที่สุดก็ถึงบ้านสะที ฉันคงจะบ้าตายถ้าบ้านไกลกว่านี้ จะหวานอะไรกันนักหนา รู้แล้ว รู้ว่ารักกัน รู้ว่าไม่มีใครแย่งได้! :(

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×