คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ถึงร้ายก็รักนะ
ฉันหลบจากโลกภายนอกมาอยู่ที่ห้องสมุด โลกภายนอกที่แสนวุ่นวาย โลกภายนอกที่มีแต่ความโหดร้าย . เซงงง เห้อออออออออ -3- ไปหาหนังสือมาอ่านดีกว่า ว่าแต่หนังสือเล่มนั้นหน้าอ่านดีนะ “ความสุขของคนแอบรัก” แต่ แต่ ฉันหยิบไม่ถึงอะ TT อึ้บอึ้บ ในขณะที่ฉันกำลังพยายามหยิบหนังสือเล่มนั้น ก็มีมือใครเอื้อมมาหยิบให้ *-* ฉันหันหลังกลับไปมองหวังจะขอบคุณ พอหันหลังมาเท่านั้นแหละ ชายนัยต์ตาสีฟ้าคราม น่าขาวไร้สิว ผมทรงสกินเฮด ร่างสูง 180 ซม. จมูกที่เฉียดแก้มฉันไปนิดเดียว ฉันควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว TT
“อะ…เอ่อ ขอบคุณคะ”
“ครับ ไม่เป็นไรครับ ^^”รอยยิ้มนั้น ทำให้ฉันมีความสุขกว่ารอยยิ้มที่ฉันต้องแอบมอง :)) ฉันเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ กู๊ดยังไม่กลับมา หายไปไหนของมัน = = อ่านหนังสือรอไปพลางๆละกัน ฉันมองนาฬิกา 16.40 น. ป่านนี้แล้วทำไมกู๊ดยังไม่มา โทรถามสักหน่อยดีกว่า
... ตู๊ดดดด... ตู๊ดดดด... ตู๊ดดดด …
“ฮัลโหล ฉันรอแกโทรมาตั้งนาน ฉันลืมบอก วันนี้ฉันไม่ได้กลับด้วยนะ พอดีมีธุระด่วน กลับบ้านดีดีนะ เดี๋ยวเสร็จธุระเดี๋ยวฉันจะรีบโทรไป”
“อื้มๆ” พูดจบฉันก็ตัดสายไป ใกล้มืดแล้ว กลับบ้านดีกว่า -0-
ทำไม ทำไม ทำไมวันนี้ฟ้าดูครึ้มๆ ฟ้าครึ้มๆฝันมันจะตกเดี๋ยวก็ตก เดี๋ยวก็ตก ไม่ใช่ละ - - ระหว่างเดินไปลานจอดรถ ทำไมฉันรู้สึกเหมือนลางสังหรณ์ไม่ดี -0- ฉันคงคิดมากไปเอง
ระหว่างขับรถ
~ ขอให้ความรักมีแต่ความสุขใจ
ไม่ว่าสิ่งไหนเข้ากันหมดทุกอย่าง
ขอให้ความรักเขาและเธอไม่มีจืดจาง
มีเขาเคียงข้างไม่มีความทุกข์ใด
ขอให้ความรักดีกว่าที่ฝัน
ไม่มีเปลี่ยนผันรักกันหมดหัวใจ
ขอให้เธอนั้นได้คู่เคียงกันตลอดไป
ถึงแม้ฉันยังไม่เปลี่ยนใจ
และรักได้เพียงแต่เธออยู่เหมือนเดิม… ~
…กึก...กึก…
เอ๊ะ! เสียงอะไรอะ ฉันว่าฉันร้องเพลงอยู่ดีดีแล้วนะ สงสัยเจ้าที่แถวนี้คงรำคาญ TT พี่ชายฉันกลัวผีนะ T^T ฉันพยายามตรวจสอบความผิดปกติของ Swift สีแดง ลูกสุดที่รักของฉัน สายตาอันเฉียบแหลมก็หันไปเจอ แฉ่น ทะ แด่น รถน้ำมันหมด แค่รถน้ำมันหมดเอง หะ อะไรนะ! รถน้ำมันหมด โอ้แม่เจ้า! ฟ้าแกล้งกันชัดๆ TT เอิ่มแบบ โทรหาใคร ใครก็ไม่รับ เอาแล้ววว กลับบ้านยังไงหละช้านนนนนนนนนนนนนนน จะร้องแล้วนะ
…ก๊อก... ก๊อก…
ใครบังอาจมาเคาะกระจกรถช้านนนนนนนนนนนน (ไม่ห่วงตัวเองเล้ยยยย) ฉันลดกระจกลงแบบหงุดหงิด(ในใจ)
“พะ…พี่ปะ…พี่ปอ *-*” อ้ายยยยยยยยย มางี้ก็ตกใจสิคะ ></
“เอ่อ พี่เห็นรถน้องจอดอยู่นี่นานแล้ว รถเป็นอะไรหรือป่าวครับ ^^”
“รถน้ำมันหมดอะคะ -//-” มันใช่เวลามาเขินไหมเนี่ยยยยยยยยยย >//<
“ให้พี่ไปส่งไหมครับ เดี๋ยวเรื่องรถ เดี๋ยวพี่โทรให้คนที่บ้านเติมน้ำมันให้ แล้วไปจอดไว้ที่โรงเรียน ^^”
“เกรงใจอะคะ เดี๋ยวพู่กันนั่งแท็กซี่ไปดีกว่าคะ ^^” พี่ปออ่อยอะจริงๆ ฮิฮิ ><(คิดไปเอง)
“มันมืดแล้ว มันอันตรายนะ เดี๋ยวพี่ไปส่งดีกว่า อย่าบอกว่าเกรงใจ เชิญครับ”
ฉันเดินไปเปิดประตูรถข้างคนขับอย่างมั่นใจ แต่นั่งไม่ได้คือแบบ เปิดประตูมาหน้าแตก เพล้งงงงงง อะไรประมาณนี้ - - เพราะอะไรหนะหรอ เพราะว่ายัยแตงเน่าเป็นตุ๊กตาหน้ารถหนะสิ เหอะ หมั่นใส้(ชอบพาล) ประมาณ 30 นาที ในที่สุดก็ถึงบ้านสะที ฉันคงจะบ้าตายถ้าบ้านไกลกว่านี้ จะหวานอะไรกันนักหนา รู้แล้ว รู้ว่ารักกัน รู้ว่าไม่มีใครแย่งได้! :(
เช้าวันต่อมา…
ฉันตื่นไปโรงเรียนตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ ต้องให้คนขับรถที่บ้านไปส่งหนะสิ เห้อออออ -3-
“รถคุณหนูไปไหนหละครับ”ถามเข้าประเด็นไปนะ หึหึ -,,-
“รถน้ำมันหมด จอดไว้โรงเรียนคะ”
เมื่อมาถึงโรงเรียน สิ่งที่ทำให้ฉันเบื่อที่สุดก็คือยัยแตงเน่า เง้ออออออออออ -0- เบื่อขี้หน้ายัยบ้านี่จัง = = ฆ่าหมกป่าจะมีใครรู้ไหมเนี่ย หุหุ >,.<
“เฮ้! พู่กันนนนนนน ขอโทษน้า ที่ไม่ได้โทรหาอ่า พอดีเค้าเหนื่อยเค้าเลยเหลอหลับบบบ เดี๋ยววันนี้เลี้ยงไอติมโอเชป้ะ ><”ไม่ต้องเดาว่าเสียงใคร ยัยกู๊ดคนที่สวยน้อยกว่าฉันไงงงง >< อิอิ
“โอเคก็โอเค -,.-” ค๊อกกก ค๊อกกก … ท้องร้องได้น่าเกลียดมาก
“กู๊ดดดดดดด ไปหาอะไรกินกานนนนนนนน”
“ปะๆ”ตอบเร็วแทบไม่คิด = =
ฉันว่าจะซื้อน้ำไปให้พี่ปอ เป็นการตอบแทนที่ไปส่งเมื่อวาน ^^
“แก เดี๋ยวฉันมานะ ^^”น้ำอะไรดีหว่า -3- น้ำส้มละกัน
อยู่ไหนหว่า ฉันเหนื่อยแล้วนะ TT เอ๊ะ! อะไรแว๊บๆ อยู่น่านงายยยย ตามหาตั้งนาน = =
“พี่ปอคะ”
“ว่าไงครับ”
“คือ พู่กันซื้อน้ำมาให้คะ เป็นการตอบแทนที่พี่ไปส่งที่บ้านเมื่อวาน”
“ไม่เป็นไรครับ ^^ แต่นี่ก็อุตส่าห์เดินตามหาพี่หนิ พี่ขอรับไว้ละกัน”ชอบรอยยิ้มนี้จัง >//< ขณะที่ฉันกำลังยื่นแก้วน้ำให้…
ว๊ายยยยย กรี๊ดดดดดดดด ซ่าาาาาาาาส์!!!
เหตุการณ์เมื่อกี้เกิดขึ้นไวมาก ขณะที่ฉันยื่นแก้วน้ำให้พี่ปอ ยัยแตงเน่าวิ่งมาจากไหนไม่รู้ มาชนแก้วน้ำหกใส่ฉัน!
“มันจะมากไปแล้วนะ!”
“ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ :(”คำพูดก็น่าเชื่อถืออยู่หรอกนะ แต่สายตานั่น มันสะใจมากกว่า!
“แตงเป็นอะไรมากไหม เจ็บตรงไหนหรือป่าว เดี๋ยวผมพาไปทำแผลนะ”หลังจากพี่ปอรวบรวมสติได้ ก็รีบวิ่งเข้าไปหายัยแตงเน่า แบบเป็นห่วงเป็นใย แล้วฉันละ… ฉันรู้สถานะตัวเองดี… ฉันมองพี่ปอพยุงยัยแตงเน่าเกือบจะลับสายตา ยัยแตงหันมาแล้วแสยะยิ้มให้ฉัน เธอมันอสรพิษชัดๆ ยัยแตงโม แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!
ฉันเดินกลับมาที่โรงอาหารในสภาพเหมือนหมาขี้เลื้อน = = เสื้อนักเรียนฉันเปียกปอนไปด้วยน้ำส้ม ดีนะที่ยังมีเสื้อกั๊ก ไม่งั้น พวกผู้ชายคงมองเห็นยันกระดูกฉันเลยหละ -3-
“พู่กันนนนนนนนนนนนนน! ใครทำอะไร ทำไมแกถึงเปียกเหมือนหมาอย่างงี้!”
“น้ำหกใส่นิดหน่อย ไม่เป็นไร ฉันจะไปลาอาจารย์กลับบ้านก่อนนะ รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย ^^”แน่นอนว่าโกหก
เห้ออออออออออออ ลาอาจารย์เสร็จฉันก็เดินไปประชาสัมพันธ์เพื่อเอากุญแจรถ(พี่ปอฝากไว้ที่ประชาสัมพันธ์)ฉันขับรถกลับบ้านมาอย่างเลื่อนลอย นึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเที่ยง พี่ปอไม่แยแสฉันสักนิด ฉันไม่เคยอยู่ในสายตาพี่ปอเลยสินะ… มันก็ไม่หน้าแปลก แตงโม มีสถานะเป็นถึง “แฟน” ฉันหนะหรอ คนแปลกหน้าที่พี่เขาบังเอิญสงสารเท่านั้นแหละ ^^ คิดแล้วน่าสมเพชชะมัด ทำไมวันนี้มันถึงบ้านเร็วกว่าปกติ เห้ออออ แล้วคนทั้งบ้านหายไปไหนกันหมด
…ตู๊ด… ตู๊ด…
“ฮัลโหลแม่ อยู่ไหน ทำไมบ้านเงียบจัง”
“แม่ออกมาทำธุระ 2-3 วันกลับ”
“อ๋อ คะๆ”แม่ไปอยู่ เย็นนี้ออกไปช๊อปปิ้งสักหน่อยดีกว่า เย็นนี้ฉันมาด้วยชุดสบายๆ เสื้อสีขาวเอวลอย กางเกงยีนส์เอวสูง ของเท้าผ้าสีดำ กระเป๋าหลุยห์สะพายข้าง ผมยาวกลางหลังถูกปล่อยสลวย สวยใช้ได้เลยฉัน :3
ถอย Swift สีแดง คันงามออกจากบ้าน หิวจัง แวะร้าน KFC หน่อยดีกว่า แถวจะยาวไปไหน กว่าฉันจะได้กินคงอิ่มพอดี - - สุดท้ายก็เลี่ยงไม่ได้ ฉันต้องจำใจต่อแถวมันยาวเป็นเส้นสปาเก็ตตี้ -3- ขณะที่ฉันยืนต่อแถว ฉันก็มองรอบๆร้าน แต่ต้องสะดุดที่ หญิงสายนัยต์ตาสีเพลิง ผมสั้นปะบ่า สีดำ จะเป็นใครไม่ได้นอกจากยัยแตงเน่า แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ เธอมากับหนุ่มป๊อปประจำห้องฉันหนะสิ ที่มากไปกว่านั้น ทั้งสองจับมือถือแขนกันอย่างใกล้ชิด ฉันถือโอกาสหยิบ Iphone 5s ของฉัน ถ่ายรูปของสองคนนั้นไว้ ภาพสวยเลยทีเดียว >< ฉันไม่ยอมให้เธอมีความสุขอยู่ฝ่ายเดียวหรอกยัยแตงเน่า ถ้าพี่ปอรู้ พี่ปอต้องเจ็บ ฉันจะไม่ยอมให้คนที่ฉันรักเจ็บปวดเพราะเธอ… ฉันยังคงต่อแถวซื้อ ไก่ KFC ต่อไป แล้วแกล้งทำเป็นไม่เห็นพวกเขา แล้วพยายามเก็บภาพให้มากที่สุด ใกล้ถึงคิวฉันแล้ววววววว สองคนนั้นคิดตังแล้ว เอาไง ตามไม่ตามดี ฉันสับสนหนะพี่ชายยยยยยย >< รูปแค่นี้ก็พอแล้วมั้ง อีกสองคนจะถึงคิวฉัน สองคนนั้นออกไปพอดี เห้ออออออ ดีนะที่ยังไม่ถึงคิวฉัน = =
“รับอะไรดีคะ”
“อะ...เอ่อ นักเก็ท 3 กล่อง น่อง 2 ปีก 3 เป๊ปซี่ 1 แก้วคะ”ถ้ากินหมด รับรองน้ำหนักได้ขึ้นแน่ แง TT
“ได้แล้วคะ ทั้งหมด 362 บาทคะ”ฉันรีบจ่ายและรีบออกจากร้านนี้ เดี๋ยวยัยแตงเน่าเกิดพิศวาทอยากกินไก่ KFC อีกทำไง TT
“ขอบคุณที่ใช้บริการคะ ไว้โอกาสหน้ามาอุดหนุนอีกนะคะ^^”
“คะ ^^”ฉันไม่ได้ช๊อปปิ้งอีกแล้วววว เพราะเดี๋ยวยัยแตงเน่าเห็นหนะสิ :( กลับบ้านแล้วไปนั่งดูรูปดีฟ่า ฮึ้บบบบบ >.<
ฉันขับรถมาอย่างอารมณ์ แต่ก่อนที่ฉันจะออกจากห้าง ฉันก็เห็นรถ Yaris สีดำ นั่นมันรถของพี่ปอ *-* มาทำอะไรที่นี่นะ ฉันพยายามส่อง เด็กผู้หญิงที่นั่งหน้ารถนั่นมันน้องสาวพี่ปอ! น้องปาล์ม ได้ข่าวว่าเป็นโรคอะไรสักอย่าง เลยไม่ได้มาเรียนตามปกติ แล้วก็ไม่ได้ออกไปไหน ถ้าไม่ยุ่งเรื่องชาวบ้านจริงๆแบบฉัน ไม่มีทางรู้แน่นอนคะ ^0^ อยากรู้อยู่หรอกนะว่าเขามาทำอะไรกัน แต่คือ ร่างกายไม่ไหวแล้วคะ TT ฉันเลยเลือกที่จะขับรถกลับบ้านแทนที่จะมายุ่งเรื่องของชาวบ้าน - - กลับมาถึงบ้าน ถึงก็เปิดคอมเซฟรูปที่ถ่ายมาได้ :9 สั่งปลิ้น ฉันปลิ้นรูปออกมานอนดูเล่น 30 กว่ารูป ฮิฮิ แล้วเธอจะรู้ว่าใครเหนือกว่า แตงโม :D
ความคิดเห็น