คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3
“หมสภาพ”เนโน่ับออัสพูพร้อมันทันทีที่เห็นาอไอนอ เวทย์มันไม่ไ้เยอะเท่าผมมันเลยหลับเป็นายไปแล้วรับ
อนนี้
“เนิส
นี่อที่ท่านป้าส่มาให้”เสียเนโน่ัึ้นปลุผมที่าะหลับ ท่านแม่? ส่อ?
ผมเปิล่อพัสุที่เนโน่ยื่นมาให้
ท่านแม่ผมับท่านแม่อเนโน่นละนันนะรับ ล่อนมับหมายสีฟ้าอ่อนสีโปรอท่านแม่ผม
แน่ะ ิถึลูายนนี้ล่ะสิ
“ถึ ิส
ุหลาบสีาวอแม่อออแล้วนะ๊ะ
เอามาทำนม มาารอ แล้ว้วย แม่เลยเอามาฝา
วันไหนลับมาบ้าน็พาน้อเนโน่ลับมา้วยนะ สอเบอร์รี่โรสมาารอ้วยนะ อร่อยมา
า
แม่”
ผมยิ้มหลัาอ่านหมายบ แม่ผมิถึนั่นแหละ
ท่านไม่มีลูายสุที่รัมาอยหอมแ้ม่อนนอน
มาอยแย่นมาลูสาว(แมว)ที่ท่านเลี้ย
“ท่านป้าส่อะไรมาให้เหรอ”เนโน่ถามพร้อมับะโหน้ามาส่อล่อนมในล่อพัสุ
มาารอสีมพูอ่อนไส้รีมสีาวบรรุอยู่ในล่อพลาสิสีฟ้าอ่อน
ลิ่นุหลาบบาๆโยออมาาล่อสีฟ้า เร 8 ล่อ!!
ท่านแม่ลัวลูออยาเหรอรับ
“เอาไปนละล่อ”ผมแมาารอให้นละล่อ
ไอ้ัสาลุ วาวเลย วาไว้้าๆมันแหละอไอนอ ผมเปิล่อมาารอให้ับภูิทั้ 4 ฝีมือท่านแม่ผมอร่อยนะบอเลย
8 ล่อ ล่อละเือบ 10 ิ้น ท่านแม่ใรเนี่ยน่ารัั
ผมเินออมาาห้อพร้อมมาารออี 4 ล่อ
เอพี่อาเรสับพี่ารอส ผมเลยแบ่ไปให้นละล่อ พี่เา็ยิ้มรับอย่ายินี บอท่านแม่ผมเอามาให้เยอะไ
เหลืออี 2 ล่อ ผมวระให้ใรี
“าน้ำาลเหรอมึ”เสียัแว่วๆมาทำให้ผม้อหันลับไปมอ
แ่็้อหันลับมา แม่ นหน้านั่นมันพี่ที่ห้ามผมับไอเวรนั่น แ่หน้าาวๆนั่นูีๆนะ
“อือ วันนี้ยัไม่ไ้อหวานเลย”อหวาน? ำพูอพี่เาทำให้ผม้มมอมาารอในมือ
เอาเถอะ แนรู้ัหมแล้วให้พี่แะเป็นไรไป
ผมหันัวเินริ่ไปประันหน้าับเา พี่เาับเพื่อนใ่อนะเปลี่ยนเป็นสสัยทันทีที่ผมยื่นล่อมาารอไว้้านหน้า
“ไ้ยินว่าาน้ำาล
แม่ผมทำมาเยอะเอาไปแบ่ันนะรับ”
ผมพูบแล้วยั โรสมาารอทั้ 2 ล่อใส่มือเาแล้วเินลับห้อ
ไม่ไ้อยาะใีหรอแ่เห็นหน้าาวๆนั่นีแล้วมันอสสารไม่ไ้
ผมหยิบมาารอสีสวยเ้าปา
สัมผัสแป้นิ่มๆ ไส้หวานๆ และลิ่นหอมอุหลาบทำให้ผมผ่อนลายลบ้า
ไอนอเอ็ยัไม่ื่น าว่าอีนาน้วย
ส่วนเรื่อไอเวรนั่นผมะเลียับมันวันนี้แหละ
ผมหยิบิ้นที่ 2 เ้าปา ิริ าเรน
อร์น ิว แย่ันินนะหมแล้ว ให้เาไปเถอะ ผมเี้ยวินที่ 2 หม็ล้มัวลนอน พัสายา ถ้าไอนอื่นผมะไปหาไอเวรนั่น
*แ๊ประธาน*
“อะไรวะ
ไอเล”เสียอ อาธาน รอประธานโรเรียนถาม ราเล เพื่อนอนเอและประธานโรเรียน
“ไม่รู้อ่ะ มันบอว่า
ไ้ยินว่าาน้ำาล เอาไปแบ่ัน แล้ว็ยัใส่มือูเนี่ย”ราเลอบเพื่อนอย่าๆ
แ่็แะล่อมาารอแ่ายเพื่อนๆนละิ้น
“น้อมันไม่ไ้ินอะไรผิสำแนะ”เลา
โทนี่ ถามเพื่อนแ่็หมุนนมหวานสีสวยในมืออย่าสนใ
“หรือมันโรธที่มึไปห้ามทัพวันนี้!!”ำอบอ เพรา
เหรัิหินเียวทั้ลุ่มพูึ้นทำให้ทุนหันมามอ
“ูทลอเอ”โทนี่พูึ้น
แล้วัมาารอสีมพูสวยเ้าปา
“อร่อยสัส”ไ้ยินันั้นทุนึ่อยๆัินนหม
า 1 เป็น 2 น่อยๆะหมไป โยที่ยัมีวามสสัยอราเลอยู่
แม่น้อมันมีฝีมือ นมโรอร่อย
…………………………………………………………………………………..
“เนิส
มึะเอาริิ” ไอนอที่นั่อยู่บนเียถามผม
ผมพยัหน้ารับ
“มันใะ่าเลยนะ
ารระทำแบบนั้น”ผมอบมันะที่หลับาอยู่บนเีย อนนี้็ 3 ทุ่มร โอ๊ะโอ
ไ้เวลาสนุแล้วสิ
“ูร่วม้วย็ไ้”ไอนอพูมาเสียอ่อยๆ
แล้วผมับมัน็่อยๆย่อออมาาห้อ แหสิ ถ้าเนโน่รู้ผมับไอนอโน่าแหลแน่
ส่วนผู้พิทัษ์นี่ยิ่แล้วให่ พอรู้ว่าผมะไปนี่ร้อห่มร้อไห้
น้อรอให้หลับัน่อนถึออมาเนี่ย
ผมับมันหยุอยู่รหอปิ
ย้ำว่า หอปิ มาัรอเลยเนี่ย ผมำหน้ามันไ้ แ่ผมไม่เห็นะรู้ัมันเลย
มันเียแ้นอะไรผมๆยัไม่รู้เลย
“เฮ้ย
นั่นมันพวพิเศษนี่หว่า”เสียลอยแว่วๆัึ้นมา ูท่าะมาันหลายนะ้วย
แู่ท่าแล้วน่าะไม่ใ่พวไอเวรนั่นนะ
“หรือว่ามันะมามีเรื่อับไอ้เรนวะ”เรน? อ้อ ผมเาว่า้อเป็นไอ้เวรนั่นแน่ๆ
“นั่นสิอนนั้นยัระาอเสื้อไอ้เรนอยู่เลย”ัเน
ไอ้เรนือื่ออไอเวรนั่นริๆ้วย แหม มีเหยื่อมาให้ถามถึที่เลย
“เฮ้ย!! ไอ้เรนอยู่ไหน”ผมหันหลัเินไปถาม
เรียะสนิท ทั้ๆที่ไม่รู้ัหรอ ไอเรนเนี่ย
“มะ…มันอยู่้าบน”เสียมันอบผมสั่นๆพร้อมับี้นิ้วไป้านบนอาาร
อะไรวะ แ่ถามนะไม่ไ้เอามีีู้่
“อบในะ”ไอนออบแล้วึอเสื้อผมไปามทา
อือหือ เพื่อนนอ ผมูิมือมึ!!
ไอนอลาอผมมานถึห้อโถ้านล่า
มันใเย็นมา ถึนารู้แล้วว่าไอ้เรนอยู่ห้อไหนมัน็ยันั่นิ่ไม่ยอมึ้นไป
ผมเลย้อมานั่เ็ับสายาผู้หิที่เอาแ่มอผมับไอนอแล้วหันไปุบิบัน
ถ้าไม่ิว่าเป็นสุภาพบุรุษนะะบหัวเรียนเลย ิ
“มึ ามมันเถอะ
ให้นามมันเถอะ”ผมหันไปหาไอ้นอทำหน้าที่ิว่าน่าสสารที่สุส่ไปให้
“อทนเป็นไหม”ไอนออบ
แล้วหันมายิ้วใส่ผม แ่ ัแม่
“ไอนั่นๆ
ูำไ้”ผมเบนหน้าหนีมันแล้วสายา็เห็นไอ้เรน พอีูำหน้ามึไ้ๆ
ไอนอหันมาามสายาผมแล้วพยัหน้ารับรู้
ไอ้เรนเินับเพื่อนอี
2 น
ูาท่าแล้วมันน่าะเินออไปรับลมที่สวน มั้ (ผมไม่ใ่หมอูะรู้เรอะ)
้าัวมันับเพื่อนมีผู้พิทัษ์ลอยอยู่้วยนละน มัน 3 น
ผม 2 น ีเลย ผมะไ้ไม่้อออมแรมา บอมันมี 3 น ผมมี 2 ะไปสู้อะไรเาไ้
ท่านแม่ยับอเลยว่าผมวรไปแสละร ผมับไอนอเินมาหามันรหน้าประูพอี
“สวัสีมึำพวูไ้ไหม”ผมเปิปาพู่อนเป็นนแร
พวมันทำหน้าาเหวอๆแล้วหันไปสบาัน
“พวมึเป็นใรวะ”เพื่อนอไอ้เรนพูึ้นมาอย่า่ม้วยเสียั
เี้ยวถีบเลย หนวหู
“ำูไม่ไ้ริเหรอ”ผมถามลับแล้วเลิิ้วส่ให้มัน
ผมยัิเลยว่าัวเอวนีน 55
“มึ อ้อ นที่ระาอเพื่อนูวันนี้ใ่ไหม”มันว่าึ้นแล้วย่าสามุมมาหาผม
โอ้ย ลัวัผมะโนอะไรมั่น้า(นี่ลัว?/ไรท์)(เออสิ/ิส)
“ใ่
ทำไมล่ะลัวน้อให้เพื่อนออรับเลยเหรอวะ”ประโยหลัผมหันไปพูับนื่อเรน
พอไ้มออย่าพิาราแล้ว
ผมว่าหน้าไอ้นี่มันุ้นๆนะ ัวเล็ๆ หน้าหวานยัับผู้หิ ถ้ามันไว้ผมยาว
รับรอว่าผู้าย้อีบ เี้ยวๆนอเรื่อไปแล้ว ลับมาๆ
“เราไม่ไ้หลบ”มันอบลับมาแล้วเินมาประันหน้าผม
สูแ่อผมเอ แถมารพูนีู่ะมีสุลว่าผมเยอะ สร้าภาพอ่าิ โ่
“ูุยเอ
ผมอยารู้ว่าทำไม้อทำร้ายพวผม้วยรับ”ไอนอันผมไป้าหลัแล้วหันมาุยับไอ้เรน
“ทำไมเรา้อบอ้วย”ำอบอมันทำให้ผมอยาะพุ่ไปเ่าู่ใส่มันะเหลือเิน
ิรที่ถ้าทำไอนอมัน้อห้ามแน่ๆ
“ะไม่บอใ่ไหมรับ”ไอนอถามย้ำอีรั้
“ใ่ เราไม่มีเหุผล้อบอพวนาย”ไอ้เรนอบลับมา้วยท่าทาเย่อหยิ่
ัสัทีีไหมู หุหิับมันเหลือเิน
“รับ
มึลับ”ประโยที่มันหันมาบอทำให้ผมาโใส่มันทันที แล้วูะมาทำหอยอะไร!!
ไอนอทำหน้าที่เพื่อนที่ีโยารลาอผมมาถึหอพิเศษที่อนนี้เวลาือ
3 ทุ่มเศษๆ เือบะ 4
ทุ่ม
“ทำไมมึถึรีบลับ!!”ผมะโนใส่มันทันทีที่หยุอยู่หน้าหอพั
ผมไม่เ้าใ บอเลย
“พรุ่นีู้ะเอาืนอย่าเียวที่มันทำ
มันเป็นถึอ์ายรอ อย่าทำมันโยร นที่เสียเปรียบือพวเรา
ำไว้”ไอนอหันมาทิ้ท้ายแล้วเินึ้นห้อไป
อ์ายเลยเหรอวะ
หน้าาอย่าับผู้หิ
ผมสะบัหัวไล่วามินั้นออแล้วเปิระเป๋าไอเทมเพื่อเอาหอยบันทึออมา
หอยาทะเลที่มันสามารถบันทึ้อวามไ้ หายาอยู่นะรับ แ่อันนี้มีนให้ผมมา
“What you’re fighting for”
ำพูที่ถูส่ผ่านมายัเปลือหอย
เสียอนที่ผมไม่รู้ั แ่มันลับทำให้ผมรู้สึเ้มแ็ึ้นทุรั้ที่ไ้ยินมัน
มันเป็นประโยำถามที่นถึอนนี้ผมยัไม่รู้เลยว่าวระอบอะไร
“I’m an angel
with a shotgun, fighting till’ the wars won, I don’t care
if heaven won’t take me back. I’ll throw away my faith,
babe, just to keep you safe. Don’t you know you’re
everything I have? And I, Wanna live, not just survive, tonight.”
ทำนอเพลที่ผมร้อือเพลที่ผมอบที่สุ
ในสราม ่อให้พระเ้าทอทิ้ผมยัไผม็ะอยู่รอเพื่อนรั ิรที่ผมไม่มีไ!!
“วามสามารถ็มีทำไม้อ่อยีับเพื่อน”เสียหวานัทำให้ผม้อหันไปมอ
านั้น็หุบยิ้มลแล้วเรียมลุึ้น
“เี้ยวสิ”ผมหยุามำพูอนัวบา
หน้าหวาน
ใ่รับ
นที่ผมเอือพี่ประธานหน้าหวานที่ผมเพิ่ให้นมฝีมือแม่ไปให้ ผมไม่อบเาอยู่ี
แ่ให้เพราะวามสสารหรอ
“ผมมาอบุเรื่อนม
อบในะ”เสียหวานบอพร้อมับ้อหน้าผม ริมฝีปามพูลี่ยิ้มบาๆ
ผมพยัหน้าอบแล้วหันหลัเรียมะเินอออีรั้
บึ้ม!!
เสีย้านหลัอผม
ึ่็ือุที่พี่ประธานหน้าหวานยืนอยู่ทำให้ผม้อหันลับไปอีรั้
สิ่ที่ปราในสายาผมือ ไอ้เ้าายเรนมันนั่อยู่บนนัวให่ยัษ์
ผู้พิทัษ์แปลายสินะ ับเปลวไฟที่วาอยู่บนมือมัน เวทย์ไฟ?
“นีุ่เาห้ามใ้เวทย์อนนี้นะ”สิ้นเสียอพี่ประธานหน้าหวาน
ผม็้อวิ่ไปึพี่เาให้หลบออมาารนั้น
มันเล่นเวี้ยไฟในมือมาโยที่ไม่เรใรุ่นพี่รุ่นน้อ
เป็นเ้าายที่อยาาย่อนวัยสินะ
“ิ”เสียิ๊ปาอมันัึ้น
ผมสำรวร่าบาอพี่ประธาน
เมื่อมั่นใว่าไม่มีส่วนไหนบุบสลาย ็ลุยืนประันหน้าับมันและนยัษ์โยร
“มึเป็นอะไร!”ผมะโนถามมัน
“เราแ่อยาัารสิ่เะะออไปเท่านั้น”มันอบ้วยเสียไม่ทุ์ร้อน
ีรับ ผมะไ้ไม่้อออมมือ
“นลิน
ไฟเออร์บอล”สิ้นเสียอมันลูไฟ็พุ่ออมาาปาอนยัษ์
“Mana Shield”ผมร่ายเวทย์มานาเ่นเิม
ลูไฟนับโล่อผมอย่าันรับรู้ไ้ถึแรสั่นสะเทือนแ่็ไม่ไ้แรนผมรับไม่ไว
“Halt”เสียหวานแทรเ้ามาทำให้นยัษ์หล่นาฟ้าระแทพื้นัสนั่น
ไอเ้าายลมานอน้าๆ
ผมปลโล่แล้วั้ท่าะระโถีบมันเลยแ่พี่ประธานิล็อมันเอาไว้่อน
าผมเลย้าอยู่ลาอาาศ โอ้ย ูพลา!!
“ปล่อยนะ!!”เสียานที่นอนพับอยู่พูึ้นพร้อมับสะบััวิ้นไปมา
“ผมะทำเรื่อไล่ออุ”พี่ประธานพูึ้นอย่าเรียบๆ
ทำให้ผมที่เอาาลาอาาศมออย่าอึ้ๆ พี่แเป็นประธานหรือเ้าอโรเรียนแน่วะ
มีสิทเอานออ้วย
.....................................................
อนนนี้มาสั้นๆ พี่ราเลอเรามีอภิสิทนานั้นเียวเหรอ
ป.ล ถ้ามีำผิ้อออภัย
ฝาเม้นให้ำลัใเรา้วย
ความคิดเห็น