คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2* ผู้กล้าไร้นาม
2* ผู้กล้าไร้นาม
\"เลิกเล่นได้แล้ว\"เม่ยอ๋องตะโกนแล้วตวัดทวนใส่กระบี่ของเกงอ๋องจนหลุดมือ ก่อนจะง้างทวนเพื่อเตรียมแทงเข้าใส่เกงอ๋อง
\"ตายซะ!!!\"เม่ยอ๋องคำรามแล้วพุ่งทวนเข้าใส่ร่างอ๋องชราตรงหน้า เคร้ง!!! ทวนยาวที่บัดนี้ควรจะฝังอยู่กับร่างของอ๋องเฒ่าตรงหน้ากลับลอยออกไปด้วยแรงปะทะจากเกาฑัณของนักรบหนุ่มลึกลับ ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าคมคายอยู่ในชุดเกราะมังกรสีเงินเด่นเป็นสง่าซึ่งเกงอ๋องจำได้ว่าตนเองไม่เคยมีทหารเอกหน้าตาเช่นนี้ในกองทัพเลย
\"หนอย...เจ้าบังอาจมาขัดขวางข้างั้นรึ\"เม่ยอ๋องตะโกนด้วยน้ำเสียงเคืองๆพลางดึงทวนสำรองออกมาไว้ในมือ
\"....\"นักรบหนุ่มไม่ตอบเพียงแต่หยิบทวนของตนออกมาแล้วพยะกเพยิดหน้าให้เกงอ๋องเป็นนัยว่าให้หลบไปก่อน เกงอ๋องเมื่อเห็นดังนั้นจึงพยักหน้ารับแล้วขี่ม้าถอยไปในแนวของกองทัพตน
\"ถ้าไม่มีเจ้าเข้ามาขวาง ตอนนี้ข้าคงชนะศึกไปแล้ว\"เม่ยอ๋องพูดเสียงเรียบ
\"....\"นักรบหนุ่มยังคงวางมาดนิ่งไม่โต้เถียงกลับ
\"เพราะฉะนั้นข้าจะเอาหัวเจ้ามาสังเวยธงทัพแทนหัวไอ้แก่นั่น ย่าห์!!\"เม่ยอ๋องตะโกนแล้วพุ่งม้าเข้าไปหานักรบหนุ่มทันทีที่ถึงตัวเม่ยอ๋องก็ลงมือกระหน่ำแทงทวนใส่ลงไปอย่างไม่ยั้งมือ แต่ว่านักรบหนุ่มนั้นสามารถปัดป้องได้หมดอย่างสบายๆซ้ำเมื่อสบโอกาสเขายังแทงทวนสวนขึ้นมาได้อย่างสวยงาม ทั้งคู่ต่อสู้กันนานกว่าห้าสิบเพลงแล้วก็ยังไม่รู้ผล ทหารที่อยู่ในสมรภูมิของทั้งสองฝ่ายต่างก็อ่อนระโหยโรยแรงกันหมดแล้ว เม่ยอ๋องจึงยุติการต่อสู้แล้วเสนอขึ้นว่า
\"ตอนนี้ทหารในกองทัพต่างอ่อนแรงกันแทบทุกคนแล้ว อีกอย่างนี่ก็ใกล้มืดแล้วรบกันไปก็มองกันไม่เห็น�การรบในวันนี้ควรพอเท่านี้ก่อนให้ทหารได้พักร่างกายแล้ววันรุ่งพรุ่งนี้ค่อยมารบกันใหม่\"เม่ยอ๋องบอกแก่เกงอ๋องที่ขี่ม้าขึ้นมาฟังคำเจรจา
\"ถ้าเป็นเช่นนั้นได้ก็ดี\"เกงอ๋องบอก
\"ทหารถอยกลับไปค่าย\"เม่ยอ๋องประกาศแล้วนำทหารเดินทัพกลับไปยังค่ายพักตน
\"เอ่อว่าแต่เจ้ามีชื่อเสียงว่ากระไรรึ ข้าจำได้ว่าไม่เคยเห็นหน้าเจ้าในกองทัพข้าเลย\"เกงอ๋องหันไปถามนักรบหนุ่ม�
\"ข้าน้อยมีนามว่าเฉินเฟิง เป็นชาวเกียมแฮขอรับ\"นักรบหนุ่มตอบอย่างสุภาพ
\"แล้วเหตุใดเจ้าถึงเข้ามาช่วยข้าล่ะ\"เกงอ๋องถาม
\"คือข้าน้อยทราบมาว่าท่านเกงอ๋องเป็นผู้อาวุโสที่คิดฟื้นฟูบ้านเมืองจึงคิดจะมาสมัครเข้ากองทัพของท่านแต่ว่าพอไปถึงเกงจิ๋วก็ทราบว่าท่านได้นำทัพออกมาทำสงครามจึงได้เร่งขี่ม้าตามมาจนมาพบท่านกำลังอยู่ในอันตรายข้าน้อยจึงได้เข้าไปช่วยเอาไว้ขิรับ\"เฉินเฟิงบอก
\"อืมๆเอาเถอะ ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็กลับไปที่ค่ายของเกงจิ๋วสิ ข้าจะได้ทำพิธีแต่งตั้งเจ้าอย่างเป็นทางการ\"เกงอ๋องบอกแล้วขี่ม้าขึ้นไปนำหน้าแถวทหาร
\"ขะ..ขอบคุณขอรับท่านอ๋อง\"เฉินเฟิงร้องด้วยความดีใจ
\"หึๆทหารถอยทัพได้\"เกงอ๋องหัวเราะในลำคอแล้วนำทหารที่เหลือกลับไปค่ายของตน
คืนนั้น ณ ค่ายทหารเกงจิ๋ว
\"ฮ่าๆวันนี้ถึงแม้ข้าจะเสียทหารไปเป็นพันแต่ก็นับว่าน่ายินดีนักที่ข้าได้ทหารเสือคนใหม่มา เอ้าๆทุกคนดื่มให้ทหารเอกคนใหม่หน่อย ฮ่าๆ\"เกงอ๋องพูดกลั้วหัวเราะแล้วซดเหล้าเข้าปากไปหนึ่งจอกเพื่อแสดงความยินดีแก่เฉินเฟิงทหารเสือคนใหม่ของเกงจิ๋ว
\"ขอบคุณขอรับท่านอ๋องที่เมตตาข้าน้อยให้เป็นถึงทหารเอก\"เฉินเฟิงบอก
\"ฮื่อ เจ้าก็พูดเกินไปเมตตงเมตตาอะไรกัน ใครมีฝีมือข้าก็ต้องให้ยศตำแหน่งไปตามความเหมาะสม ฮ่าๆ\"เกงอ๋องพูดแล้วหัวเราะต่อ
\"ท่านอ๋องรู้สึกว่าจะดื่มมากไปแล้วนะขอรับ\"ขุนนางฝ่าบบุ๋นคนหนึ่งลุกขึ้นพูดทำให้เกงอ๋องหันไปมองหน้าเขา
\"อ๋อ นึกว่าใครหยิมฮุยนั่นเอง ข้าดื่มแค่นี้คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง\"เกงอ๋องพูดแล้วหันไปมองเหล้าสองสามไหที่กองอยู่ข้างโต๊ะของตนก่อนจะหันมายิ้มเจื่อนๆให้หยิมฮุย
\"ท่านดื่มมากเกินไปแล้วนะขอรับ สุขภาพของท่านยิ่งไม่ค่อยแข็งแรงอยู่\"หยิมฮุยพูดอย่างตรงไปตรงมา
\"เอ่อ....รู้แล้วล่ะถ้าเช่นนั้นพวกเจ้าก็ดื่มกันต่อเถอะนะเดี๋ยวข้าจะไปที่กระโจมพักของข้าก่อน\"เกงอ๋องบอกแล้วลุกขึ้นเหล่าขุนนางที่อยู่ในกระโจมต่างก็ลุกขึ้นทำคำนับทันที
\"ถ้าเช่นนั้นข้าจะไปส่งท่านอ๋องเอง\"หยิมฮุยออกตัวแล้วเดินตามเกงอ๋องออกไป
\"เจ้าก็ตามมาสิข้าจะพาไปที่กระโจมพักให้\"หยิมฮุยบอกกับเฉินเฟิงแล้วเดินออกไป เฉินเฟิงที่กำลังงงๆอยู่ก็ลุกตามออกไปอย่างไม่มีข้อโต้เถียง
กระโจมที่พักของเกงอ๋อง
\"ส่งข้าแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ\"เกงอ๋องบอกแล้วหันหน้าเข้าไปในกระโจมที่พักของตน
\"ถ้าเช่นนั้นก็ราตรีสวัสดิ์ขอรับท่านอ๋อง\"หยิมฮุยบอกแล้วก้มตัวคำนับอย่างสุภาพ
\"เอ่อ...ราตรีสวัสดิ์เช่นกันขอรับ\"เฉินเฟิงรีบทำตามทันที เกงอ๋องพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปยังที่พักของตน
\"เอาล่ะตามข้ามาสิ\"หยิมฮุยบอกแล้วเดินนำเขาไป
\"เอ่อ..ว่าแต่ท่านคือ.....?\"เฉินเฟิงที่เดินตามมาเกริ่นถาม
\"ข้าชื่อหยิมฮุย เสนาบดีและที่ปรึกษาของเกงจิ๋ว\"หยิมฮุยตอบสั้นๆ
\"ว่าแต่ท่านอายุเท่าไหร่เนี่ย\"เฉินเฟิงถาม
\"ปีนี้ก็19แล้ว เจ้าจะรู้ไปทำไมหือ?\"หยิมฮุยตอบ
\"19!!!ท่านก็อายุเท่าข้านี่นาแต่ทำไมดูท่านสุขุมราวกับคนอายุ30กว่าเลย\"เฉินเฟิงตะโกน
\"คงเพราะข้าเคร่งเครียดกับงานล่ะมั้ง หึๆ\"หยิมฮุยพูดแล้วหยุดเดิน
\"นั่นสิ เล่นควบตำแหน่งสำคัญตั้งสองตำแหน่ง แต่ถึงเป็นแบบนั้นท่านก็ไม่ควรหักโหมกับงานแล้วก็ต้องหัดเอาใจใส่ตัวเองบ้าง\"เฉินเฟิงออกความเห็นทำให้หยิมฮุยหันไปมองหน้าเขา
\"หึๆเป็นไปตามที่ข้าดูไว้จริงๆเฉินเฟิงเจ้าเป็นคนดี\"หยิมฮุยพูดเสียงเรียบ
\"เอ๋...ทะ..ทำไมท่านถึงพูดเรื่องพวกนี้ล่ะ\"เฉินเฟิงถาม
\"เจ้ามีความฝันรึเปล่าเฉินเฟิง\"หยิมฮุยไม่สนใจคำถามของเฉินเฟิงแต่ถามเขากลับทันที
\"เอ่อ...ข้าก็แค่อยากเห็นบ้านเมืองกลับมาร่มเย็นอีกครั้งแค่นั้นแหละ\"เฉินเฟิงบอก ซึ่งมันทำให้หยิมฮุยฉีกยิ้มออกมา
\"นั่นไงล่ะ ข้าพินิจดาวประจำตัวเจ้าแล้ว เจ้าจะได้เป็นใหญ่ถึงขั้นอ๋องครองพื้นที่ถึงสามแคว้น\"
ความคิดเห็น