คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1* แผ่นดินที่แตกออก
1* แผ่นดินที่แตกออก
ท้องพระโรงเมืองลกเอี๋ยง(ราชธานี)
"ฮ่องเต้เสด็จแล้ว!!!"เสียงตะโกนดังออกมาจากทางขึ้นบัลลังก์มังกรสีทอง พร้อมกับการปรากฏตัวของเด็กหนุ่มวัย18ปีในเครื่องทรงสีทองของพระเจ้าแผ่นดิน เด็กหนุ่มเดินตรงขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์ เหล่าขุนนางหลายร้อยคนที่นั่งอยู่ในท้องพระโรงต่างก็ลุกขึ้นถวายคำนับพร้อมกับพูดสรรเสริญขึ้นพร้อมกันว่า "ขอจงทรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆปี\"
"เชิญทุกท่านตามสบาย"ฮ่องเต้หนุ่มบอกแล้วผายมือออก
"ขอบพระทัยฝ่าบาท"เหล่าขุนนางตอบแล้วลงไปนั่งคุกเข่าเข้าเฝ้าตามเดิม
"ที่เราเรียกทุกท่านมาในวันนี้เพราะต้องการปรึกษาเกี่ยวกับงานราชการแผ่นดินสักหน่อย"ฮ่องเต้เจิ้งหวงหรือชื่อรองที่ทุกคนต่างใช้เรียกกันอย่างติดปากก็คือ"ฮ่องเต้ยองซู" เปรยอย่างกระตือรือล้น"เอ่อ...ฝ่าบาทไม่ต้องทรงวิตกหรอกนะเพคะ งานราชกิจทั้งปวงนั้นพวกเราเหล่าขันทีได้เข้ามาช่วยพวกขุนนางดูแลแล้วล่ะฮ้า จริงไหมเหล่าขุนนางทั้งหลาย"ขันทีเฒ่าคนหนึ่งรายงานแล้วหันไปมองเหล่าขุนนางเป็นนัยน์ว่าให้เออออห่อเหี่ยวตามตน ซึ่งเหล่าขุนนางผู้พักดีก็ทำได้เพียงก้มหน้าเงียบเพราะอำนาจของเหล่าขันทีเมื่อสมัยฮ่องเต้องค์ก่อนนั้นมีอยู่ล้นฟ้าถึงแม้ว่าตอนนี้จะลดลงไปบ้างแต่ก็มิได้น้อยไปเดิมซักเท่าไหร่
"ข้ารู้ว่าพวกท่านจัดการได้ แต่ว่างานบริหารแผ่นดินนั้นควรปล่อยให้ขุนนางประจำตำแหน่งนั้นๆจัดการกันเองไม่ดีกว่ารึ"ฮ่องเต้หนุ่มเอ่ยอย่างไม่เกรงหน้าอินทร์หน้าพรหมณ์ ทำเอาขันทีเฒ่าเสียหน้าจนต้องร้องถามขึ้น
"ฝ่าบาทเพคะนี่มันหมายความว่ายังไงกัน" ฮ่องเต้หนุ่มถอนหายใจเล็กน้อยแล้วตอบอย่างจริงจัง
"นับแต่นี้ต่อไปข้าขอประกาศให้เหล่าขันทีที่กุมอำนาจบริหารบ้านเมืองคืนอำนาจเหล่านั้นให้กับข้าราชการหากยังมีขันทีหรือผู้ใดก้าวล้ำมายุ่งวุ่นวายกับการบริหารราชการแผ่นดินอีกมันผู้นั้นมีโทษสถานเดียวคือประหาร!"
"ฝ่าบาท.....ทรงทำเช่นนี้กับพวกหม่อมฉันไม่ได้นะเพคะ พวกหม่อมฉันเข้ามาบริหารราชการเหล่านี้ตั้งแต่ครั้งสมัยพระเจ้าเจิ้งหลางแล้วจะทรงริบอำนาจคืนไปแบบนี้มันไม่ยุติธรรมนะเพคะ"เหล่าขันทีเริ่มท้วง
"ไม่ยุติธรรมงั้นรึ? งั้นข้าขอถามหน่อยได้ไหมว่าแท้จริงแล้วขันทีมีหน้าที่ทำอะไร? เจ้าเคยรู้หรือไม่ว่าแท้จริงแล้วต้นตอของขันทีมาจากทาส เพียงแค่ได้มาเป็นคนสนิทของเชื้อพระวงศ์ก็คิดทำการกำเริบเสิบสานยึดอำนาจจากขุนนาง เจ้ารู้หรือไม่ว่ากว่าพวกเขาจะได้มาเป็นขุนนางพวกเขาต้องสอบแข่งกันเข้ามา อีกทั้งยังต้องสร้างผลงานกันมากมายถึงได้มีอำนาจอยู่เช่นทุกวันนี้ แต่พวกเจ้าอาศัยเพียงน้ำลายคอยพูดประจบพวกเชื้อพระวงศ์แล้วมายึดอำนาจขุนนางเช่นนี้มันเรียกว่ายุติธรรมหรือ"ฮ่องเต้ยองซูอธิบายจนเหล่าขันทีพูดไม่ออก
"อีกอย่างในท้องพระโรงนี่ไม่ใช่ที่ที่พวกขั้นทีสมควรมาอยู่ ออกไปได้แล้วเราจะปรึกษาราชการแผ่นดิน"ยองซูไล่ พวกขันทีไม่สามารถขัดรับสั่งได้จึงได้แต่เดินออกไปอย่างไม่ค่อยพอใจ
"เอาล่ะ ทุกท่านข้าอยากรู้ว่าตอนนี้สถานการณ์บ้านเมืองโดยรวมเป็นยังไงบ้าง?"
ภายในห้องประชุมลับของเหล่าขันที
"หากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปพวกเราต้องแย่แน่ๆ"ขันทีเฒ่าพูดขึ้น
"ถ้าเช่นนั้นเราควรทำเช่นไรดีล่ะฮ้า"ขันทีอีกคนถาม
"ข้าว่าเราต้องกำจัดฮ่องเต้ทิ้งซะแล้วหาเชื้อพระวงศ์ที่ควบคุมง่ายๆขึ้นมาแทน"ขันทีอีกคนบอก
"แล้วเราต้องทำยังไงล่ะฮ้า....ฝ่าบาทน่ะมีองครักษ์คอบยคุ้มกันอยู่ไม่น้อยเลยนะฮ้า ทั้งในวังหลวง และที่ต่างๆแม้แต่หน้าท้องบรรทมยังมีเลย"
"ข้านึกออกแล้ว.....ว่าควรทำยังไง"ขันทีเฒ่าพูดขึ้น
"ทำยังไงล่ะ"ขันทีคนอื่นๆถามด้วยความสงสัย
"ถ้าเราไม่สามารถจัดการฝ่าบาทได้เองเราก็ยืมมือคนอื่นจัดการสิ"ขันทีแก่พูดอย่างผู้ทรงภูมิแล้วหัวเราะในลำคอ
"สรุปได้ว่าตอนนี้บ้านเมืองของเราแตกออกไปมากกว่า17แคว้นแล้วสินะ"ฮ่องเต้สรุปหลังฟังคำอธิบายเหตุการณ์บ้านเมืองของเหล่าขุนนาง
"พะย่ะค่ะ ตอนนี้ประชาชนต่างก็ได้รับความเดือดร้อนจากภัยสงครามกันถ้วนหน้า ไม่เว้นแม้แต่ในเมืองหลวงนะพะย่ะค่ะ"เสนาบดีอาวุโสรายงาน
"ถ้าเช่นนั้น สิ่งที่เราทำได้และสมควรทำในตอนนี้ก็คงมีเพียงพื้นฟูเมืองที่ยังอยู่ภายใต้การปกครองของเรา สร้างความมั่นคงภายในและต้องรักษาความสงบสุขไว้ให้นานที่สุดเพื่อรอดูการเปลี่ยนแปลงภายในแผ่นดิน"
ชายแดนบริเวณแคว้นเกงจิ๋ว-อิจิ๋ว
"เม่งอ๋องไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเจ้านำทัพมาประชิดชายแดนข้าเช่นนี้คิดจะทำอะไร"ชายชราในชุดแม่ทัพสีทองที่อยู่บนหลังม้าตะโกนถาม
"ข้าก็จะมารับเกงจิ๋วไปดูแลแทนเจ้าน่ะสิไอ้แก่เกงอ๋อง"แม่ทัพหนุ่มฝั่งตรงข้ามตะโกนกลับมาตอนนี้กองทัพของทั้งสองแคว้นต่างยืนประจันหน้าห่างกันแค่3-400เมตรเท่านั้น
"ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ข้าจะเอาเลือดหัวเจ้ามาล้างเท้าข้าโทษฐานที่บังอาจมาด่าข้า\"เกงอ๋องชี้หน้าเม่ยอ๋องแล้วตะโกน
"น่าขัน แก่แล้วยังไม่เจียมตัวถ้าคิดว่าฆ่าข้าได้ก็เข้ามาเลย"เม่ยอ๋องร้องท้า
"บังอาจนัก....ทหาร บุก!!!!"เกงอ๋องกัดฟันพูดด้วยความโกรธก่อนจะตะโกนสั่งให้ทหารกว่าสามหมื่นคนวิ่งเข้าหากองทัพศัตรู
"หึๆ ทหารฆ่ามัน!!!"เม่ยอ๋องสั่งแล้วขี่ม้านำทหารในกองทัพสามหมื่นของตนวิ่งเข้าหาทัพ เกงอ๋องเช่นกัน
"เฮๆๆๆ"เสียงตะโกนของทหารทั้งสองฝ่ายดังไปทั่วระหว่างที่วิ่งเข้าใส่กัน ฝุ่นควันที่เกิดจากทหารม้าหลายพันคนที่กำลังวิ่งลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณก่อนที่กลุ่มควันจะหายไปเมื่อทัพทั้งสองเข้าห้ำหั่นกัน เสียงโห่ร้องถูกแทนที่ด้วยเสียงอาวุธปะทะกันและเสียงร้องโหยหวน เลือดสีแดงสดพุ่งทะลักออกมาจากร่างของทหารที่ถูกฟันย้อมอาวุธและชุดเกราะของอีกฝ่ายให้กลายเป็นสีแดง
"ทุกคนตั้งแนวรบให้มั่นแล้วบุกเข้าไป"เกงอ๋องตะโกนสั่ง ฟุ่บ... ทวนยาวแทงสวนเข้ามาหาร่างอ๋องชราจนพลิกตัวหลบแทบไม่ทัน
"หลบเก่งนี่...ไหนบอกจะเอาเลือดข้าไปล้างเท้าไม่ใช่รึมาเอาไปสิฮ่าๆ"เม่ยอ๋องพูดกลั้วหัวเราะแล้วแทงทวนใส่เกงอ๋องต่อ อ๋องชราเองก็ทำได้เพียงใช้กระบี่ปัดป้องคมทวมที่กระหน่ำแทงเข้ามาอย่างต่อเนื่อง
"เลิกเล่นได้แล้ว"เม่ยอ๋องตะโกนแล้วตวัดทวนใส่กระบี่ของเกงอ๋องจนหลุดมือ ก่อนจะง้างทวนเพื่อเตรียมแทงเข้าใส่เกงอ๋อง
ความคิดเห็น