คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แนะนำเรื่อง,แนะนำตัวละคร,เชิงอรรถ
สวัสดีครับกระผมนายCraZy Gunขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ด้วยนี่เป็นงานเขียนเรื่องแรกของผม
หากมีข้อผิดพลาดก็ขอความกรุณาช่วยติชมและแนะนำด้วยนะครับ
ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแต่งขึ้น ตัวละครทุกตัวล้วนถูกแต่งขึ้นไม่ได้มีตัวตนอยู่จริง ยกเว้นชื่อ
สถานที่ภายในเรื่องที่ยืมมาจากนวนิยายเรื่องสามก๊กครับ
แนะนำตัวละคร
1.ชื่อ- ซุนหยางเฟย(พระเอก)
อายุ-18 ปี
วิชา- N/A ก็ พื้นฐานของพวกทหารทั่วไป แต่ วิชาที่เด่นๆ ที่ใช้ในการทำศึก มี เสียงก้อคำรามเหมือนซุนเซ็ก กับวิชาหมัดมวย ที่หนักแน่น
อาวุธ- ง้าวหนัก 64 ชั่ง
อาชีพ- ขุนพล ฝีมือเข้มแข็ง เป็นข้ารับใช้อยู่กับทาง เกียวจิ๋ว สามารถ สู้ทหารเลว ได้นับ หมื่น
อุปนิสัย - เงียบขรึม พูดน้อย สุขุม ฉลาดหลักแหลม เก่งทั้งบู๊ และ บุ๋น เหมือนเกียงอุย อายุน้อย แต่ประสบการณ์สูง ฝีมือกำลังในการรบ เทียบเท่า เตียนอุย ในเรื่อง 3 ก๊ก สูง 5ศอก เศษ หน้าเหมือนหยก จักษุเหมือนสุนัขป่า รูปร่างคล้ายหงส์ ผิวค่อนข้างซีดขาว อยู่ทางโซน ทีเบต มา หุหุหุ ก็เลย ค่อนข้างผิวขาวซีด สิ่งที่ชอบ ก็มี อ่านหนังสือ แต่งกลอน กับปลูกต้นไม้
2.ชื่อ โต๋ว ซิงฮ่าว (นางเอก)
อายุ 16 ปี ผู้หญิงนะจ๊ะ
วิชา ไม่ใช้พื้นฐานการต่อสู้ที่เป็นแบบแผนทั่วไป ใช้หลบหลีกและโต้กลับตามสถานการณ์(เก่งใช้ได้เลยแต่มักจะเปิดแน่บมากกว่าถ้าไม่มีเหตุผลต้องสู้) ดูสภาพอากาศเก่ง ใช้สมุนไพรเป็น
อาวุธ มีดสั้นพกติดตัว กับ ทวนสามง่าม(ได้มาตอนเข้าร่วมรบ)
อาชีพ เด็กรับใช้ในคาราวานสินค้า แต่หลังจากได้เข้าร่วมรบก็ตามใจท่านโลซกเลย^^
สังกัด- อยู่ชีจิ๋วน่อ
รูปร่างหน้าตาและอุปนิสัย เป็นคนรูปร่างเล็กเพรียว ผิวนวลผ่อง คิ้วเข้ม หน้าตาเรียบๆแต่มองแล้วสบายตาสบายใจ เคลื่อนไหวคล่องแคล่วรวดเร็ว ผมยาวพอมัดได้ ชอบพูดคนเดียวมากกว่าพูดกับคนอื่น เวลาต้องสื่อสารกับคนที่ไม่สนิทมักจะไม่เข้าใจ ทำก่อนพูดและคิดเสมอแต่ผลมักออกมาดี(ตามชื่อ) มองโลกในแง่ดี หัวเราะง่าย จริงใจ ไม่ทันคน ขี้ลืม ศักดิ์ศรีกินไม่ได้แต่ไม่ขายคนอื่น
3.ชื่อ - หยวนซู่,หยวนซู่หลัน
อายุ - 24 ปี
วิชา - ใช้จิตเปลี่ยนรูปร่างของดาบซาลิงเตาไปเรื่อยๆ
อาวุธ - ดาบล่องหน ซาลิงเตามีคุณสมบัติคือใบดาบจะเป็นจิตของผู้ใช้ดังนั้นจึงสามารถเปลี่ยนรูปร่างของใบ
ดาบได้เรื่อยๆ(ตามปรกติจะมีแค่ด้ามดาบ)
อาชีพ - จอมดาบอันดับ1 แห่งเองจิ๋ว
อุปนิสัย - มีความรับผิดชอบสูง,ตรงต่อเวลา แล้วก็พูดน้อย
4.ชื่อ-จ้าววันจัน
อายุ-35
วิชา-ความรู้ทั้งของเหล่าบัณฑิตและของเหล่าแม่ทัพ ขุนศึก
อาวุธ-กระบี่กับพัดเหล็ก
อาชีพ- มหาขันทีใหญ่ผู้ควบตำแหน่งมหาอุปราช (แคว้นไหนก็ได้ แต่มีอำนาจเหนือเจ้าผู้ครองแคว้นนะ และตอนหลังก็ได้ก่อกบฏยึดครองแคว้นไว้อีก แต่สุดท้ายก็แพ้เลยฆ่าตัวตาย)
อุปนิสัย-ด้วยการที่เขาเป็นขันที จึงมีนิสัยคือไร้ความสงสารต่อสตรี ไร้ความปราณีต่อบุษุร เป็นคนทะเยอทะยาน รู้จักสถานการ์ณ ฉวยโอกาสเก่ง รอบคอบและเป็นผู้คิดการ
ใหญ่คนหนึ่ง
ประวัติ-จ้าววันจันผู้นี่เดิมบิดาเป็นขุนนางตงฉินที่ถูกใช้ร้าย จนต้องรับรับโทษ โดยการตอกยึดบนเหล็กร้อนให้ตายทั้งเป็นส่วนลูกหลานให้กายไปเป็นทาส จึงทำให้เขาเครียดแค้นราชสำนักมาก ถึงกับยอมตอนตัวเองไปเป็นขันทีเพื่อเลี้ยงแม่และน้องๆ แต่ก็คิดการใหญ่ไว้ในใจเช่นกัน
5.ชื่อ - เอี๋ยนสง
อายุ - 21 ปี
วิชา - N/A (คิดไม่ออก)
อาวุธ - กระบี่คุ่ ทวน เกาทัณฑ์(ถ้าเป็นไปได้ขอ M66 ด้วย)
อาชีพ - ทหาร
สังกัด - อยู่เกงจิ๋ว
อุปนิสัย - คิดอุบายได้ฉลาดมาก
หมายเหตุ - ก่อนสิ้นบุญขอได้เห็นครอบครัวทุกคนเป็นครั้งสุดท้ายก่อน
6.ชื่อ ไร้นาม ประมาณว่าเป็นคนไร้ที่มา จนผู้คนเรียกว่า ไร้นาม ก็แล้วกัน
อายุ 30 เป็นอายุที่คาดเดากันเท่านั้น ไ่ม่มีใครรู้แน่ชัดว่าเขาอายุเท่าไร
วิชา ศาสตราสังหาร (เว่อร์ไปไหมคับ ก็มันเรื่องกำลังภายในก็ขอเว่อร์ๆหน่อยล่ะกันนะคับ)ด้วยวิชานี้ ทำให้ไร้นามมีความสามารถในการสังหารอย่างรวดเร็วและแม่นยำ จนทำให้การปลิดชีพเป็นสัญชาตญาณพื้นฐานของไร้นามเลยทีเดียว
อาวุธ ไร้นาม ย่อม ไร้อาวุธ สิ่งที่ไ้ด้มาจากวิชา ศาสตราสังหาร คือ การฆ่าโดยไม่จำเป็นต้องใช้อาวุธ หากแต่ใช้เพียงนิ้วมือก็สามารถต่อสู้กับผู้ที่ใช้ดาบได้
สังกัด ไร้นาม ย่อม ไร้สังกัด ปรากฏตัวเมื่อจำเป็น ช่วยแต่คนที่สมควรช่วย และ ฆ่าคนที่สมควรตาย ไม่มีสังกัดแต่มีปณิธานที่จะนำมาซึ่งความสงบสุข
อาชีพ ไร้นาม ย่อม ไร้ที่อยู่่ เป็น คนพเนจร(มือสังหารพเนจร นั่นแหละ) แต่เป็นที่นับถือของคนทั่วไป เพราะการพเนจรของ ไร้นาม ก้เพื่อช่วยเหลือผู้คน
ประวัติ ไี้ร้นาม ย่อม ไร้ที่มา ไม่มีใครรู้ถึงที่มาของ ไร้นาม ผู้ลักลับและสันโดษผู้นี้ หากแต่ไร้นามผู้นี้เป็นเพียง คนธรรมดาคนหนึ่ง ที่ต้องการใช้ชีวิต อย่างสงบสุข
ถึงจะไม่มีใครล่วงรู้ที่มาของเขา แต่ทุกคนที่เคยพบเขากับบอกว่า ทันทีที่สบตาก็จะรู้สึกอบอุ่นเป็นมิตร และ อ่อนโยนอย่างประหลาด ในทางกลับกันแววตาคู่เดียวกันนี้
หากจับจ้องจะเอาชีวิตใคร คนผู้นั้นก็จะไร้ืทางรอดในทันที
ปล.ศาสตราสังหารมีความสามารถแอบแฝงที่เป็นดาบสองคมคือ รังสีสังหาร เป็นรังสีที่ทำให้คนอยู่ใกล้ๆอ่อนกำลังลงเรื่อยๆ ทำให้ไร้นามไม่สามารถอยู่ใกล้ใครได้นานนักหากใช้ในการต่อสู้ คู่ต่อสู้ก็จะรู้สึกได้ถึงการคุกคาม แม้ไร้นามจะยังไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้น อีกทั้งทันทีไร้นามปรากฏตัว บริเวณนั้นจะมีความเย็นยะเยือกและมืดลงโดยฉับพลัน อันเป็นผลมาจาก รังสีสังหาร นี่เอง
เชิงอรรถ
ระบบศักดินาสวามิภักดิ์* คือ ระบบการปกครองที่ใช้ในยุคราชวงศ์ฮั่นของจีนรวมทั้งทุกประเทศในยุโรปสมัยยุคมืด โดยหลักการของระบบนี้ก็คือการที่กษัตริย์จะประทานที่ดิน หัวเมืองหรือเขตการปกครองมณฑลหนึ่งๆให้ขุนนาง โดยให้ขุนนางไปปกครองพื้นที่นั้นโดยในพื้นที่นั้นขุนนางก็จะมีอำนาจเสมือนกษัตริย์ของพื้นที่นั้นมีหน้าที่คอยดูแลประชาชนในพื้นที่ของตน และเกณฑ์คนมาเป็นทหารสำหรับเวลาที่ประเทศมีสงครามกษัตริย์ก็จะให้ขุนนางนำทัพของแต่ละคนออกไปรบ
ขันที* คือ หลายๆท่านคงจะคุ้ยกับคำนี้นะครับโดยเฉพาะทุกท่านที่เคยอ่านประวัติศาสตร์จีนเพราะเรียกได้ว่าขันทีนี้เองเป็นคนที่ทำให้เกิดกลียุดแทบทุกยุคทุกสมัย แล้วขันทีคือใคร?ขันทีนั้นเดิมทีก็คือทาสชายที่คอยรับใช้ฮ่องเต้ เชื้อพระวงศ์ หรือขุนนางชั้นสูง ซึ่งพวกขันทีนี้จะมีหน้าที่คอยรับใช้เหล่านางสนมและภริยาของชนชั้นด้านบน แต่ว่าการเอาทาสชายมารับใช้หญองงามก็เหมือนการฝากปลาย่างไว้กับแมวเพราะฉะนั้นเหล่าชนชั้นสูงจึงจำเป็นต้อง"ตอน"ทาสเหล่านี้เสียก่อน แต่การตอนนั้นไม่ใช่ว่าตัดเอานะครับชาวจีนจะให้เส้นเชือกมัดรอบอัณฑะ(ขออภัยที่อาจจะใช้คำไม่สุภาพนะครับ)เพื่อไม่ให้เลือดเดินจนเมื่อมันกลายเป็นสีม่วงเขาก็เอาก้อนหินหรือค้อนทุบลงไป! ทุบสดเลยนะครับไม่มีการให้ยาสลบหรือยาชาแต่อย่างใดเขาจะทุบจนของข้างในมันเหลวแล้วจึงคลายเชือกที่ผูกออก ดังนั้นเหล่าขันทีจึงหมดความต้องการทางเพศไปทันทีแล้วกลายเป็นตุ๊ดแต๋ว และด้วยเหตุนี้เองเมื่อความต้องการด้านหนึ่งหายไปความต้องการทางด้านเงินทองแล้วอำนาจจึงมากขึ้นพวกขันทีจึงคอยประจบแล้วแทรกแซงการปกครองกระทำความชั่วต่างๆมากมายครับ
ฮ่องเต้ vs อ๋อง คือ ในนิยายเรื่องนี้นั้นผมจะกล่าวถึงตำแหน่งที่สำคัญอยู่สองตำแหน่งครับนั่นคือฮ่องเต้ และ อ๋อง ซึ่งหลายๆท่านอาจจะเคยทราบรายละเอียดแล้วแต่บางท่านก็อาจจะยังไม่เคยดังนั้นวันนี้ผมจะแนะนำตำแหน่งทั้งสองโดยพอสังเขบนะครับ
ฮ่องเต้ หรือที่มักรู้จักอีกชื่อว่าองค์พระจักรพรรดิเป็นตำแหน่งที่สูงสุดในการปกครองของจีนโบราณ ซึ่งชาวจีนเชื่อว่าฮ่องเต้นั้นคือโอรสสวรรค์ที่สวรรค์ส่งมาปกครองพวกเขา
อ๋อง หรืออีกนัยน์นึงก็คือเจ้าครองแคว้น ในนิยายของผมนั้นอ๋องคือขุนนางชั้นสูงที่ถูกส่งไปปกครองแคว้นต่างๆโดยขึ้นตรงต่อฮ่องเต้ภายใต้ระบอบศักดินาสวามิภักดิ์ ซึ่งหลังจากการประชุมขุนนางในยุคของพระเจ้าเจิ้งหวงหรือพระเจ้ายองซูนั้น ตำแหน่งอ๋องถูกยกขึ้นมาให้มีศักดิ์เป็นกษัตริย์ปกครองแคว้นของตนแต่ต้องขึ้นตรงต่อองค์ฮ่องเต้ที่เป็นจักรพรรดิ การเรียกชื่ออ๋องนั้นจะขึ้นอยู่กับอ๋องแต่ละคนบางคนใช้ชื่อแคว้นตามด้วยตำแหน่งเช่น เกียวอ๋อง แต่บางคนก็ใช้ชื่อแรกของตนนำแล้วตามด้วยตำแหน่งเช่น เจียวอ๋อง ผู้ครองแคว้นเองจิ๋วเป็นต้น
ความคิดเห็น